وَٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا

قَسَم به اسبان دوندة كه نفس نفس مي‌زنند

فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا

و قسم به اسباني كه در وقت دويدن [از برخورد سم خود با سنگ] جرقة آتش به وجود مي‌آورند

فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا

و قسم به اسباني كه در صبحدم يورش مي‌برند

فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا

و [بر اثر شتاب در دويدن] گرد و غبار برمي‌انگيزند

فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا

و [اسبان] به وسط دشمن يورش مي‌برند

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ

به يقين انسان در برابر پروردگار خود ناسپاس است

وَإِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٞ

و خود [انسان] بر [ناسپاس بودن خود] شهادت مي‌دهد

وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَيۡرِ لَشَدِيدٌ

و به داشتن مال سخت شيفته است

۞أَفَلَا يَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِي ٱلۡقُبُورِ

آيا نمي‌داند كه چون آنچه در قبرها است، زير و رو شود

وَحُصِّلَ مَا فِي ٱلصُّدُورِ

و آنچه در سينه ها است، فاش گردد

إِنَّ رَبَّهُم بِهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّخَبِيرُۢ

به يقين در اين وقت پروردگار شان به [همة احوال] آنان آگاه است