وَٱلطُّورِ

قَسَم به [كوه] طُور

وَكِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ

و قَسَم به كتاب نوشته شده

فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ

در صحيفة گشوده شده

وَٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ

و قَسَم به بيت المعمور

وَٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ

و قَسَم به سقف برافراشته شده

وَٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ

و قَسَم به درياي برافروخته شده

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ

كه عذاب پروردگار تو به يقين واقع شدني است

مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ

و هيچ دفع كنندة براي آن نيست

يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا

روزي كه آسمان سخت بلرزدز

وَتَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا

و كوه ها با شتاب روان گردند

فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

و در آن روز، واي بر تكذيب كنندگان

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ

كه به بيهوده گويي سرگرم هستند

يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزي كه به شدت به سوي آتش كشانده مي‌شوند

هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ

[وبه آنان گفته مي‌شود] اين همان آتشي است كه آنرا تكذيب مي‌كرديد

أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ

آيا اين سحر است، يا اينكه شما نمي‌بينيد

ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡۖ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

به اين [آتش] در آييد، چه صبر كنيد، و چه صبر نكنيد، به حال شما يكسان است، جز اين نيست كه به جزاي آنچه مي‌كرديد، مجازات مي‌شويد

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَنَعِيمٖ

به يقين پرهيزگاران در باغها، و ناز و نعمت هستند

فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَوَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

[و] به آنچه كه پروردگار شان براي شان داده است، شادمان اند، و پروردگار شان، آنان را از عذاب دوزخ در امان نگه مي‌دارد

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

[وبراي شان گفته مي‌شود] به پاداش آنچه مي‌كرديد، گواراي تان باد [نوش جان تان باد] بخوريد، و بياشاميد

مُتَّكِـِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖۖ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

بر تختهاي كه پهلوي هم قرار داده شده است، تكيه زده اند، و حوران زيبا چشم را به همسري شان در مي‌آوريم

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَمَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖۚ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۭ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ

و كساني كه ايمان آورده اند، و فرزاندان شان به ايمان از آنان پيروي كرده اند، فرزندان شان را به آنها ملحق مي‌سازيم، و از [پاداش] عمل شان چيزي نمي‌كاهيم، هر كسي در گرو كاري است كه انجام داده است

وَأَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَلَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

و از هر [نوع] ميوه و گوشتي كه بخواهند به آنها عطاء مي‌كنيم

يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَلَا تَأۡثِيمٞ

در آنجا جامهايي را دست به دست مي‌كنند كه در [نوشيدن] آنها نه بيهوده گويي وجود دارد و نه گناهي

۞وَيَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ

و جهت [خدمت آنان] پسراني به اطراف شان مي‌گردند كه [در زيبايي] مانند مرواريد پنهان در صدف مي‌باشند

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و [بهشتيان] روي به يكديگر مي‌كنند، [و از گذشتة] يكديگر مي‌پرسند

قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ

مي‌گويند: ما پيش از اين در ميان خانوادة خود بيمناك بوديم

فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَوَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ

و الله بر ما منت نهاد، و ما را از عذاب سوزان و مهلك محفوظ نگهداشت

إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ

همانا ما پيش از اين او را مي‌خوانديم، كه او نيكوكار مهربان است

فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَلَا مَجۡنُونٍ

پس [اي پيامبر!] پند [و اندرز] بده، كه به لطف پروردگارت نه كاهن هستي، و نه ديوانه

أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ

آيا مي‌گويند: شاعري است كه ما در باره اش انتظار حوادث روز گار را مي‌كشيم