يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمُ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَخَلَقَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا وَبَثَّ مِنۡهُمَا رِجَالٗا كَثِيرٗا وَنِسَآءٗۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِي تَسَآءَلُونَ بِهِۦ وَٱلۡأَرۡحَامَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَيۡكُمۡ رَقِيبٗا

اي مردم! بترسيد از پروردگار تان كه شما را از يك تن آفريد، و همسرش [حواء] را از خودش پديد آورد، و از آن دو شخص، [آدم و حواء] مردان و زنان بسياري را [به وجود آورد]، و منتشر ساخت، و از الهي بترسيد كه به [نام] او از يكديگر درخواست مي‌كنيد، و از قطع رابطة محرميت [قطع صلة رحم] بترسيد، به يقين الله مراقب شما است

وَءَاتُواْ ٱلۡيَتَٰمَىٰٓ أَمۡوَٰلَهُمۡۖ وَلَا تَتَبَدَّلُواْ ٱلۡخَبِيثَ بِٱلطَّيِّبِۖ وَلَا تَأۡكُلُوٓاْ أَمۡوَٰلَهُمۡ إِلَىٰٓ أَمۡوَٰلِكُمۡۚ إِنَّهُۥ كَانَ حُوبٗا كَبِيرٗا

اموال يتيمان را براي شان بدهيد، و مال ناپسند [خود را] به مالهاي خوب [آنها] عوض نكنيد، و مالهاي آنها را با مالهاي خود نخوريد كه اين گناه بزرگي است

وَإِنۡ خِفۡتُمۡ أَلَّا تُقۡسِطُواْ فِي ٱلۡيَتَٰمَىٰ فَٱنكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ مَثۡنَىٰ وَثُلَٰثَ وَرُبَٰعَۖ فَإِنۡ خِفۡتُمۡ أَلَّا تَعۡدِلُواْ فَوَٰحِدَةً أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۚ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَلَّا تَعُولُواْ

اگر بيم داشتيد كه در بارة دختران يتيم به عدالت رفتار كرده نمي‌توانيد، و از زنان ديگر مورد دلخواه خود، دو، و سه و چهار زن را به نكاح بگيريد، و اگر مي‌ترسيديد كه عدالت كرده نمي‌توانيد، پس يك زن به نكاح بگيريد، و يا از زنهايی كه مالك آنها هستيد، اين نزديكترين راه به ترك جور است

وَءَاتُواْ ٱلنِّسَآءَ صَدُقَٰتِهِنَّ نِحۡلَةٗۚ فَإِن طِبۡنَ لَكُمۡ عَن شَيۡءٖ مِّنۡهُ نَفۡسٗا فَكُلُوهُ هَنِيٓـٔٗا مَّرِيٓـٔٗا

و مهر زنان را به رضاي خاطر [براي آنها] بدهيد، و اگر زنان به خوشي خود چيزي از آن [مهر] براي شما بخشيدند، آن را حلال وار و گوارا بخوريد

وَلَا تُؤۡتُواْ ٱلسُّفَهَآءَ أَمۡوَٰلَكُمُ ٱلَّتِي جَعَلَ ٱللَّهُ لَكُمۡ قِيَٰمٗا وَٱرۡزُقُوهُمۡ فِيهَا وَٱكۡسُوهُمۡ وَقُولُواْ لَهُمۡ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا

اموال خود را كه الله وسيلة قوام زندگي شما قرار داده است، براي سفيهان ندهيد، و از آن مال، خوراك و پوشاك آنها را بدهيد، و با آنان به خوبي سخن بگوييد

وَٱبۡتَلُواْ ٱلۡيَتَٰمَىٰ حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغُواْ ٱلنِّكَاحَ فَإِنۡ ءَانَسۡتُم مِّنۡهُمۡ رُشۡدٗا فَٱدۡفَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ أَمۡوَٰلَهُمۡۖ وَلَا تَأۡكُلُوهَآ إِسۡرَافٗا وَبِدَارًا أَن يَكۡبَرُواْۚ وَمَن كَانَ غَنِيّٗا فَلۡيَسۡتَعۡفِفۡۖ وَمَن كَانَ فَقِيرٗا فَلۡيَأۡكُلۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ فَإِذَا دَفَعۡتُمۡ إِلَيۡهِمۡ أَمۡوَٰلَهُمۡ فَأَشۡهِدُواْ عَلَيۡهِمۡۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ حَسِيبٗا

و ايتام را آزمايش كنيد، تا اينكه به حد بلوغ برسند، اگر از آنان رشد و فهميدگي درك كرديد، مالهاي شان را به خود شان بدهيد، و اموال شان را از بيم آنكه بزرگ شوند [و مال خود را بگيرند] به اسراف و شتاب مخوريد، و كسي كه توانگر است، [از خوردن مال يتيم به طور كلي] خود داري نمايد، و كسي كه فقير است، به طور شايستة [از آن] بخورد، و چون مال آنها را براي شان داديد، بر آنها شاهد بگيريد، و الله متعال براي محاسبه كافي است

لِّلرِّجَالِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنۡهُ أَوۡ كَثُرَۚ نَصِيبٗا مَّفۡرُوضٗا

براي مردان از آنچه پدر و مادر و نزديكان به جاي گذاشته ‌اند نصيبي است، و براي زنان از آنچه پدر و مادر و نزديكان به جاي گذشته‌ اند نصيبي است، خواه [مال تركه] كم باشد و خواه بسيار، و اين نصيبي است كه از طرف الله فرض گرديده است

وَإِذَا حَضَرَ ٱلۡقِسۡمَةَ أُوْلُواْ ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينُ فَٱرۡزُقُوهُم مِّنۡهُ وَقُولُواْ لَهُمۡ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا

و چون خويشاوندان، و يتيمان، و مساكين در وقت تقسيم كردن ميراث حاضرشوند، به آنها چيزي بدهيد، و با آنان به خوبي سخن بگوييد

وَلۡيَخۡشَ ٱلَّذِينَ لَوۡ تَرَكُواْ مِنۡ خَلۡفِهِمۡ ذُرِّيَّةٗ ضِعَٰفًا خَافُواْ عَلَيۡهِمۡ فَلۡيَتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلۡيَقُولُواْ قَوۡلٗا سَدِيدًا

كساني كه اگر فرزندان ضعيفي از خود به جاي بگذارند، نگران آنان مي باشند، بايد از الله بترسند، و سخن درست و عادلانة بگويند

إِنَّ ٱلَّذِينَ يَأۡكُلُونَ أَمۡوَٰلَ ٱلۡيَتَٰمَىٰ ظُلۡمًا إِنَّمَا يَأۡكُلُونَ فِي بُطُونِهِمۡ نَارٗاۖ وَسَيَصۡلَوۡنَ سَعِيرٗا

كساني كه اموال يتيمان را به ستم مي‌خورند، در حقيقت آتشي را در شكمهاي خود فرو مي‌برند، و به زودي به آتش شعله‌وري در مي‌آيند

يُوصِيكُمُ ٱللَّهُ فِيٓ أَوۡلَٰدِكُمۡۖ لِلذَّكَرِ مِثۡلُ حَظِّ ٱلۡأُنثَيَيۡنِۚ فَإِن كُنَّ نِسَآءٗ فَوۡقَ ٱثۡنَتَيۡنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَۖ وَإِن كَانَتۡ وَٰحِدَةٗ فَلَهَا ٱلنِّصۡفُۚ وَلِأَبَوَيۡهِ لِكُلِّ وَٰحِدٖ مِّنۡهُمَا ٱلسُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِن كَانَ لَهُۥ وَلَدٞۚ فَإِن لَّمۡ يَكُن لَّهُۥ وَلَدٞ وَوَرِثَهُۥٓ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ ٱلثُّلُثُۚ فَإِن كَانَ لَهُۥٓ إِخۡوَةٞ فَلِأُمِّهِ ٱلسُّدُسُۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصِي بِهَآ أَوۡ دَيۡنٍۗ ءَابَآؤُكُمۡ وَأَبۡنَآؤُكُمۡ لَا تَدۡرُونَ أَيُّهُمۡ أَقۡرَبُ لَكُمۡ نَفۡعٗاۚ فَرِيضَةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا

الله به شما در بارة فرزندان تان حكم مي‌كند كه: نصيب پسر برابر نصيب دو دختر است، اگر فرزندانتان [دو دختر] و بيشتر از آن بودند، براي آنها دو سوم تركه است، و اگر يك دختر باشد، برايش نيم تركه است، و براي هر يك از پدر و مادر اگر [متوفي] فرزندي داشته باشد، يك ششم حصة تركه است، و اگر فرزندي نداشته باشد، و پدر و مادر وارث او باشند، براي مادرش يك سوم حصة تركه است، اگر [ميت] برادرهايی داشته باشد، براي مادرشيك ششم حصة است، و اين بعد از وصيتي است كه [ميت] به آن وصيت مي‌كند، و يا [بعد از اداي] قرضي است [كه بر وي مي‌باشد]، و شما نمي‌دانيد كه كدام يك از پدران شما و يا فرزندان شما براي شما فائده ‌مندتر هستند، [اين تقسيم]، فريضة از طرف الله است، به درستى الله داناي با حكمت است

۞وَلَكُمۡ نِصۡفُ مَا تَرَكَ أَزۡوَٰجُكُمۡ إِن لَّمۡ يَكُن لَّهُنَّ وَلَدٞۚ فَإِن كَانَ لَهُنَّ وَلَدٞ فَلَكُمُ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَكۡنَۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصِينَ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٖۚ وَلَهُنَّ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَكۡتُمۡ إِن لَّمۡ يَكُن لَّكُمۡ وَلَدٞۚ فَإِن كَانَ لَكُمۡ وَلَدٞ فَلَهُنَّ ٱلثُّمُنُ مِمَّا تَرَكۡتُمۚ مِّنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ تُوصُونَ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٖۗ وَإِن كَانَ رَجُلٞ يُورَثُ كَلَٰلَةً أَوِ ٱمۡرَأَةٞ وَلَهُۥٓ أَخٌ أَوۡ أُخۡتٞ فَلِكُلِّ وَٰحِدٖ مِّنۡهُمَا ٱلسُّدُسُۚ فَإِن كَانُوٓاْ أَكۡثَرَ مِن ذَٰلِكَ فَهُمۡ شُرَكَآءُ فِي ٱلثُّلُثِۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصَىٰ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٍ غَيۡرَ مُضَآرّٖۚ وَصِيَّةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٞ

و براي شما نصف تركة همسران شما است، اگر براي آنها فرزندي نباشد، و اگر براي آنها فرزندي باشد، براي شما يك چهارم حصة تركة همسران شما است، و اين بعد از وصيتي است كه به آن وصيت كرده ‌اند، و يا [بعد از اداي] قرضي است [كه به آن قرضدار هستند]، و براي همسران شما يك چهارم حصة تركة شما است، اگر براي شما فرزندي نباشد، و اگر براي شما فرزندي باشد، براي همسران شما يك هشتم حصة تركة شما است، و اين بعد از وصيتي است كه به آن وصيت مي‌كنيد، و يا [بعد از اداي] قرضي است [به آن قرضدار]، و اگر مرد و يا زني ميراث برده مي‌شد كه پدر و مادر، و فرزند نداشت، و برادر و يا خواهري داشت، براي هر يك از آنها يك ششم حصه از مالش مي‌باشد، و اگر از اين بيشتر بودند، در سوم حصة تركه شريك مي‌باشند، و اين بعد از وصيتي است كه به آن وصيت مي‌شود، و يا [بعد از اداي] قرضي است [كه به آن قرضدار است]، بي آنكه [وصيت براي ورثه] ضرر آور باشد، اين حُكمي از طرف الله است، و الله داناي بردبار است

تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِۚ وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ يُدۡخِلۡهُ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

اينها مرز هاي [احكام] الله است، و هر كس كه از الله و پيامبرش اطاعت نمايد، او را به جنتهايي وارد مي‌سازد كه از پايين آنها جويها روان است، و در آنها جاودانه مي‌مانند، و اين پيروزي بزرگي است

وَمَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَيَتَعَدَّ حُدُودَهُۥ يُدۡخِلۡهُ نَارًا خَٰلِدٗا فِيهَا وَلَهُۥ عَذَابٞ مُّهِينٞ

و كسي كه نافرماني الله و رسولش را بكند، و از حدود او تجاوز نمايد، او را به آتشي داخل مي‌سازد، كه جاودانه در آن مي‌ماند، و برايش عذاب خوار كننده‌اى است

وَٱلَّـٰتِي يَأۡتِينَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مِن نِّسَآئِكُمۡ فَٱسۡتَشۡهِدُواْ عَلَيۡهِنَّ أَرۡبَعَةٗ مِّنكُمۡۖ فَإِن شَهِدُواْ فَأَمۡسِكُوهُنَّ فِي ٱلۡبُيُوتِ حَتَّىٰ يَتَوَفَّىٰهُنَّ ٱلۡمَوۡتُ أَوۡ يَجۡعَلَ ٱللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلٗا

زناني از شما كه مرتكب زنا مي‌شوند، چهار نفر را از خود بر آنان شاهد بگيريد، اگر گواهي دادند، آن زنها را در خانه‌ها نگه داريد تا مرگ شان فرا رسد، و يا الله راهي براي آنها قرار بدهد.[1]

وَٱلَّذَانِ يَأۡتِيَٰنِهَا مِنكُمۡ فَـَٔاذُوهُمَاۖ فَإِن تَابَا وَأَصۡلَحَا فَأَعۡرِضُواْ عَنۡهُمَآۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ تَوَّابٗا رَّحِيمًا

زن و مردي را كه مرتكب زنا مي‌شوند، اذيت كنيد، اگر توبه كردند، و اصلاح شدند، از [عقوبت نمودن] آنها در گذريد؛ زيرا الله توبه پذير مهربان است

إِنَّمَا ٱلتَّوۡبَةُ عَلَى ٱللَّهِ لِلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٖ فَأُوْلَـٰٓئِكَ يَتُوبُ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا

جز اين نيست كه قبول توبه بر الله براي كساني است كه به اساس جهل، مرتكب گناه مي‌شوند، بعد از آن به زودي توبه مي‌كنند، اينها هستند كه الله توبة آنها را قبول مي‌كند، و الله داناي با حكمت است

وَلَيۡسَتِ ٱلتَّوۡبَةُ لِلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِ حَتَّىٰٓ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ ٱلۡمَوۡتُ قَالَ إِنِّي تُبۡتُ ٱلۡـَٰٔنَ وَلَا ٱلَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمۡ كُفَّارٌۚ أُوْلَـٰٓئِكَ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا

و توبه براي كساني نيست كه مرتكب گناه مي‌شوند، و چون مرگ كسي از آنان فرا رسد، بگويد: من الآن توبه كردم و نه هم براي كافراني است كه در حال كفر مي‌ميرند، براي اينها عذاب دردناكي تهيه كرده ‌ايم

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا يَحِلُّ لَكُمۡ أَن تَرِثُواْ ٱلنِّسَآءَ كَرۡهٗاۖ وَلَا تَعۡضُلُوهُنَّ لِتَذۡهَبُواْ بِبَعۡضِ مَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ إِلَّآ أَن يَأۡتِينَ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ فَإِن كَرِهۡتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰٓ أَن تَكۡرَهُواْ شَيۡـٔٗا وَيَجۡعَلَ ٱللَّهُ فِيهِ خَيۡرٗا كَثِيرٗا

اي كساني كه ايمان آورده ‌ايد! براي شما حلال نيست كه زنان را به زور ميراث ببريد[1]، و آنان را زير فشار قرار ندهيد تا قسمتي از آنچه را كه به آنان داده ‌ايد پس بگيريد، مگر آنكه به طور آشكارا كار بدي انجام دهند، و با آنها به شايستگي رفتار كنيد، و اگر از آنها بد تان مي‌آيد، [بايد بدانيد] كه چه بسا از چيزي بد تان مي‌آيد، ولي الله در آن خير بسياري قرار مي‌دهد

وَإِنۡ أَرَدتُّمُ ٱسۡتِبۡدَالَ زَوۡجٖ مَّكَانَ زَوۡجٖ وَءَاتَيۡتُمۡ إِحۡدَىٰهُنَّ قِنطَارٗا فَلَا تَأۡخُذُواْ مِنۡهُ شَيۡـًٔاۚ أَتَأۡخُذُونَهُۥ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا

و اگر اراده نموديد كه به جاي زني زن ديگري بگيريد، و براي كدام يكي از آن زنها مال بسياري را مهر داده بوديد، از آن مهر چيزي را پس نگيريد، آيا آن را به تهمت بستن و گناه آشكار پس مي‌گيريد

وَكَيۡفَ تَأۡخُذُونَهُۥ وَقَدۡ أَفۡضَىٰ بَعۡضُكُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ وَأَخَذۡنَ مِنكُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا

و چگونه آن مهر را پس مي‌گيريد، در حالي كه با يكديگر آميزش داشته ‌ايد، و آن زنها از شما پيمان محكمي گرفته ‌اند

وَلَا تَنكِحُواْ مَا نَكَحَ ءَابَآؤُكُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا قَدۡ سَلَفَۚ إِنَّهُۥ كَانَ فَٰحِشَةٗ وَمَقۡتٗا وَسَآءَ سَبِيلًا

زنهايی را كه پدران شما به نكاح گرفته‌ اند، به نكاح نگيريد، مگر آنچه كه پيش از اين گذشته است، كه اين كار، زشت، و سبب كينه توزي مي‌گردد، و كار ناپسندي است

حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمۡ أُمَّهَٰتُكُمۡ وَبَنَاتُكُمۡ وَأَخَوَٰتُكُمۡ وَعَمَّـٰتُكُمۡ وَخَٰلَٰتُكُمۡ وَبَنَاتُ ٱلۡأَخِ وَبَنَاتُ ٱلۡأُخۡتِ وَأُمَّهَٰتُكُمُ ٱلَّـٰتِيٓ أَرۡضَعۡنَكُمۡ وَأَخَوَٰتُكُم مِّنَ ٱلرَّضَٰعَةِ وَأُمَّهَٰتُ نِسَآئِكُمۡ وَرَبَـٰٓئِبُكُمُ ٱلَّـٰتِي فِي حُجُورِكُم مِّن نِّسَآئِكُمُ ٱلَّـٰتِي دَخَلۡتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمۡ تَكُونُواْ دَخَلۡتُم بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ وَحَلَـٰٓئِلُ أَبۡنَآئِكُمُ ٱلَّذِينَ مِنۡ أَصۡلَٰبِكُمۡ وَأَن تَجۡمَعُواْ بَيۡنَ ٱلۡأُخۡتَيۡنِ إِلَّا مَا قَدۡ سَلَفَۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

بر شما [به نكاح گرفتن اين زنها] حرام گردانيده شده است: مادران شما، دختران شما، خواهران شما، عمه‌هاي شما، خاله‌هاي شما، دختران برادر [شما] و دختران خواهر [شما]، و مادراني كه شما را شير داده ‌اند، و خواهران شما از راه شير خوارگي، و مادران همسران شما، و دختران زنان شما [از شوهران سابق شان] كه در آغوش شما زندگي مي‌كنند، از زنهايی كه با آنان آميزش كرده ‌ايد، و اگر با آنان آميزش نكرده باشيد، بر شما باكي نيست[1]، و زنان پسران شما كه از پشت شما مي‌باشند، و اينكه دو خواهر را با هم به همسري بگيريد، مگر آنچه كه پيش از اين گذشته است، به درستى الله آمرزندة مهربان است

۞وَٱلۡمُحۡصَنَٰتُ مِنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۖ كِتَٰبَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡۚ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَآءَ ذَٰلِكُمۡ أَن تَبۡتَغُواْ بِأَمۡوَٰلِكُم مُّحۡصِنِينَ غَيۡرَ مُسَٰفِحِينَۚ فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ فَـَٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةٗۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا تَرَٰضَيۡتُم بِهِۦ مِنۢ بَعۡدِ ٱلۡفَرِيضَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا

و زنان شوهردار، مگر زني كه مالك آن شده باشيد، [اينها احكام] كتاب الله است كه بر شما لازم [گردانيده] شده است، و غير از اينها براي شما حلال گردانيده شده است كه با اموال خود آنها را طلب كنيد، در حالي كه از راه نكاح باشد، نه از راه زنا، پس چون از زنان بهره گرفتيد، فرض است كه مهر آنان را براي شان بدهيد، و بر شما بعد از مهر مقرر، در چيزي كه به آن به توافق مي‌رسيد، گناهي نيست، همانا الله داناي با حكمت است

وَمَن لَّمۡ يَسۡتَطِعۡ مِنكُمۡ طَوۡلًا أَن يَنكِحَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ فَمِن مَّا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُم مِّن فَتَيَٰتِكُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِإِيمَٰنِكُمۚ بَعۡضُكُم مِّنۢ بَعۡضٖۚ فَٱنكِحُوهُنَّ بِإِذۡنِ أَهۡلِهِنَّ وَءَاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِ مُحۡصَنَٰتٍ غَيۡرَ مُسَٰفِحَٰتٖ وَلَا مُتَّخِذَٰتِ أَخۡدَانٖۚ فَإِذَآ أُحۡصِنَّ فَإِنۡ أَتَيۡنَ بِفَٰحِشَةٖ فَعَلَيۡهِنَّ نِصۡفُ مَا عَلَى ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ مِنَ ٱلۡعَذَابِۚ ذَٰلِكَ لِمَنۡ خَشِيَ ٱلۡعَنَتَ مِنكُمۡۚ وَأَن تَصۡبِرُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡۗ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

و كسي از شما كه قدرت به نكاح گرفتن زنان پاكدامن با ايمان را ندارد، از كنيزان با ايمان كه مالك آنها هستيد، [به نكاح بگيرد]، و الله به ‌ايمان شما داناتر است، بعضي از شما از بعض ديگر شما هستيد، پس آنان را به اجازة مالكان شان به نكاح بگيريد، و مهر شان را به طور خوبي [براي آنها] بدهيد، در حالي كه پاكدامن باشند، نه بدكار، و نه رفيق باز، و چون شوهر كردند، اگر مرتكب فحشاء شدند، بر آنها نصف مجازات زنهاي آزاد است، اين حكم در بارة كسي از شما است كه از واقع شدن در گناه بترسد، اگر صبر كنيد، براي تان بهتر است، و الله آمرزندة مهربان است

يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمۡ وَيَهۡدِيَكُمۡ سُنَنَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ وَيَتُوبَ عَلَيۡكُمۡۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ

الله اراده دارد [احكام دين خود را] براي شما بيان نمايد، و شما را به راه و رسم پيشينيان شما رهنمايي كند، و توبة شما را قبول نمايد، و الله داناي با حكمت است

وَٱللَّهُ يُرِيدُ أَن يَتُوبَ عَلَيۡكُمۡ وَيُرِيدُ ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلشَّهَوَٰتِ أَن تَمِيلُواْ مَيۡلًا عَظِيمٗا

الله اراده دارد كه توبة شما را قبول نمايد، و كساني كه از خواهشهاي نفساني پيروي مي‌كنند، و مي‌خواهند شما به انحراف بزرگي كشانيده شويد

يُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُخَفِّفَ عَنكُمۡۚ وَخُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ ضَعِيفٗا

الله اراده دارد كه بار [تكليف] را بر شما سبك سازد؛ انسان ضعيف آفريده شده است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَأۡكُلُوٓاْ أَمۡوَٰلَكُم بَيۡنَكُم بِٱلۡبَٰطِلِ إِلَّآ أَن تَكُونَ تِجَٰرَةً عَن تَرَاضٖ مِّنكُمۡۚ وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَنفُسَكُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِكُمۡ رَحِيمٗا

اي كساني كه ‌ايمان آورده‌ايد! اموال خود را در بين خود به باطل نخوريد، مگر آنكه تجارت رضامندانة از طرف شما باشد، و خود را نكشيد؛ زيرا الله بر شما مهربان است

وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ عُدۡوَٰنٗا وَظُلۡمٗا فَسَوۡفَ نُصۡلِيهِ نَارٗاۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرًا

و كسي كه از روي تجاوز و ستم چنين كند، به زودي او را در آتش خواهيم افكند، و اين كار بر الله آسان است