ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
حساب مردمان براي آنها نزديك شده است، و آنها در حال غفلت روي گردانند
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
هيچ پند تازة از طرف پروردگار شان براي آنها نميرسد، مگر اينكه بازي كنان به آن گوش ميدهند
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
دلهاي شان سرگرم لذتها [دنيوى] است، و ستمكاران به طور سرگوشي [به يكديگر گفتند] آيا اين شخص [محمد ] غير از اين است كه بشري همانند شما است؟ آيا ديده و دانسته به سوي سحر ميرويد
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
[پيامبر] گفت: پروردگارم هر سخني را كه در زمين و آسمان باشد، ميداند، و او شنواي دانا است
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
بلكه گفتند كه [سخنان او] خوابهاي پريشاني است، بلكه آنرا افتراء كرده است، بلكه او شاعر است، پس بايد براي ما معجزة بياورد، همان طوري كه پيشينيان [با معجزات] فرستاده شده بودند
مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ
پيش از آنها [اهل] آباديهايي را كه ايمان نياورده بودند، هلاك نموديم، آيا اينها ايمان خواهند آورد
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
[اي پيامبر!] ما پيش از تو جز مرداني را كه به آنها وحي ميكرديم، نفرستاديم، پس اگر شما نميدانيد، از اهل كتاب بپرسيد
وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ
و ما آنها را [پيامبران را] پيكرهاي كه غذا نخورند، نگردانيديم، و جاودانه هم نبودند
ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ
بعد از آن به وعدة كه به آنان داده بوديم، وفاء كرديم، آنان، و كسان ديگري [از پيروان آنان] را كه ميخواستيم، نجات داديم، و اسراف كنندگان را به هلاكت رسانيديم
لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
به تحقيق ما براي شما كتابي نازل كرديم كه در آن وسيلة پند پذيري شما است، آيا انديشه نميكنيد
وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
و چه بسا مردم شهرهايي را كه ستمكار بودند، در هم شكستيم، و بعد از آنها مردم ديگري را پديد آورديم
فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ
و هنگامي كه عذاب ما را احساس كردند، ناگهان پا به فرار گذاشتند
لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ
فرار نكنيد، و به نعمتهاي كه در آنها قرار داشتيد، و به مسكن هاي خود برگرديد، تا شايد [سؤال كنندة آمده] و از شما [در بارة سرگذشت شما] چيزي پرسان كند
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
گفتند: اي و اي برما، به راستي كه ما ستمكار بوديم
فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ
و پيوسته گفتار شان اين بود، تا اينكه آنان را مانند گياه درو شدة بي جاني گردانيديم
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
و ما آسمانها و زمين، و آنچه را كه در ميان آنها است، به بازي نيافريديم
لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ
اگر ما ميخواستيم بازيچة بگيريم، متناسب به خود ميگرفتيم، اگر اين كار را ميكرديم
بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ
بلكه ما حق را بر باطل ميافكنيم، پس آنرا [حق باطل را] در هم ميشكند، و به اين گونه باطل محو و نابود ميشود، و از توصيفي كه ميكنيد، واي بر شما باد
وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ
و هر كسي كه در آسمانها و زمين قرار دارد، از آن او است، و آنهايي كه نزد او ميباشند [كه فرشتگان باشند] هيچ گاه از عبادتش سركشي نميكنند، و خسته نميشوند
يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ
شب و روز الله را تسبيح ميگويند، و سستي نميورزند
أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ
آيا اينها [موجوداتي] را از زمين به معبودي گرفته اند كه [ميتوانند مردگان را] زنده كنند
لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
اگر در [آسمان و زمين] غير از الله، معبودان ديگري وجود ميداشت، قطعا [آسمان و زمين] تباه ميشد، پس الله كه پروردگار عرش است، از آنچه كه به او وصف ميكنند، منزه است
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
او از آنچه كه ميكند، سؤال نميشود، آنها [از آنچه ميكنند] سؤال ميشوند
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ
آيا غير از او معبوداني را به معبودي گرفته اند؟ [اي پيامبر!] بگو: دليل خود را بياوريد، اين است پند نامة كساني كه با من هستند، و اين است پند نامة كساني كه پيش از من بودند، بلكه اكثر آنان حق را نميدانند، و از اينجهت روي گردانند
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
و ما پيش از تو هيچ پيامبري را نفرستاديم، مگر اينكه به او وحي ميكرديم كه جز من معبودي بر حقي نيست، پس [تنها] مرا بپرستيد
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ
و گفتند: [الله] مهربان فرزندي گرفته است، او پاك و منزه است، بلكه [فرشتگان] بندگان گرامى او ميباشند
لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ
در سخن گفتن از او پيشي نميگيرند، و ايشان به فرمان او كار ميكنند
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ
[الله] گذشته [و حال] و آيندة شان را ميداند، و آنها جز براي كساني كه او راضي باشد، شفاعت نميكنند، و از ترس او بيمناك اند
۞وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
و هر كس از آنها بگويد: من به جاي او الله هستم، پس او را به دوزخ كيفر ميدهيم، و به اين گونه به ستمكاران سزاء ميدهيم
أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ
آيا كساني كه كافر شدند، ندانستند كه آسمانها و زمين با هم پيوسته بودند، و ما آنها را از هم جدا كرديم، و هر چيز زندة را از آب پديد آورديم، آيا ايمان نميآورند