حمٓ

حا، میم

وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

سوگند به كتاب مبين

إِنَّا جَعَلۡنَٰهُ قُرۡءَٰنًا عَرَبِيّٗا لَّعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ

به يقين ما آنرا قرآني [به زبان] عربي گردانيديم تا باشد كه انديشه نماييد

وَإِنَّهُۥ فِيٓ أُمِّ ٱلۡكِتَٰبِ لَدَيۡنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ

و به يقين اين قرآن در لوح محفوظ در نزد ما بلند مرتبه و با حكمت است

أَفَنَضۡرِبُ عَنكُمُ ٱلذِّكۡرَ صَفۡحًا أَن كُنتُمۡ قَوۡمٗا مُّسۡرِفِينَ

آيا به سبب اينكه شما مردم اسراف كاري هستيد، قرآن را از شما باز داريم

وَكَمۡ أَرۡسَلۡنَا مِن نَّبِيّٖ فِي ٱلۡأَوَّلِينَ

و چه بسا پيامبراني را كه در ميان پيشينيان فرستاديم

وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

ولي هيچ پيامبري نزد شان نمي‌آمد، مگر آنكه او را مسخره مي‌كردند

فَأَهۡلَكۡنَآ أَشَدَّ مِنۡهُم بَطۡشٗا وَمَضَىٰ مَثَلُ ٱلۡأَوَّلِينَ

پس ما كساني را كه از اينها نيرومندتر بودند، هلاك كرديم، و ماجراي پيشينيان گذشت

وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡعَلِيمُ

و [اي پيامبر!] اگر از آنان بپرسي كه آسمانها و زمين را چه كسي آفريده كرده است؟ هرآينه خواهند گفت: الله پيروزمند دانا آنها را آفريده كرده است

ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ مَهۡدٗا وَجَعَلَ لَكُمۡ فِيهَا سُبُلٗا لَّعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ

آن ذاتي كه زمين را براي شما جاي آرامي ساخت، و در آن براي تان راه‌هايي پديد آورد، تا باشد كه شما راه يابيد

وَٱلَّذِي نَزَّلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءَۢ بِقَدَرٖ فَأَنشَرۡنَا بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗاۚ كَذَٰلِكَ تُخۡرَجُونَ

و آن ذاتي كه از آسمان آبي را به اندازة معين آن نازل نمود، و به وسيلة آن [آب] سرزميني را كه مرده بود، زنده گردانيديم، [و] به همين گونه از زمين [بعد از مرگ] بيرون آورده مي‌شويد

وَٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡأَزۡوَٰجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ ٱلۡفُلۡكِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ مَا تَرۡكَبُونَ

و آن ذاتي كه همة جفتها را آفريد، و براي تان از كشتيها، و چهارپايان، مركبها گردانيد كه [برآنها] سوار شويد

لِتَسۡتَوُۥاْ عَلَىٰ ظُهُورِهِۦ ثُمَّ تَذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ رَبِّكُمۡ إِذَا ٱسۡتَوَيۡتُمۡ عَلَيۡهِ وَتَقُولُواْ سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُۥ مُقۡرِنِينَ

تا بر پشت آنها قرار گيريد، و چون بر آنها قرار گرفتيد، نعمت پروردگار تان را ياد كرده و بگوييد: منزه است آن ذاتي كه اين را براي ما رام ساخت، و گرنه ما توانايي [رام كردن آن] را نداشتيم

وَإِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ

و به يقين ما به سوي پروردگار مان بازمي‌گرديم

وَجَعَلُواْ لَهُۥ مِنۡ عِبَادِهِۦ جُزۡءًاۚ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَكَفُورٞ مُّبِينٌ

و [مشركان] براي او از بندگانش [فرزندي] قرار دادند، [ فرشتگان دختران الله هستند] به يقين انسان ناسپاس آشكاري است

أَمِ ٱتَّخَذَ مِمَّا يَخۡلُقُ بَنَاتٖ وَأَصۡفَىٰكُم بِٱلۡبَنِينَ

آيا او از آنچه كه آفريده كرده است، براي خود دختران را انتخاب كرده است، و شما را به دادن پسران برگزيده است

وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحۡمَٰنِ مَثَلٗا ظَلَّ وَجۡهُهُۥ مُسۡوَدّٗا وَهُوَ كَظِيمٌ

و [حال آنكه] چون يكي از آنان به آنچه كه براي [الله] مهربان نسبت داده است، مژده داده مي‌شد، چهره اش سياه مي‌گرديد، و خشمگين مي‌شد

أَوَمَن يُنَشَّؤُاْ فِي ٱلۡحِلۡيَةِ وَهُوَ فِي ٱلۡخِصَامِ غَيۡرُ مُبِينٖ

آيا كسي كه در زر و زينت پرورش مي‌يابد، و در بحث و مخاصمه قدرت ندارد [تا مقصدش] را به خوبي بيان نمايد

وَجَعَلُواْ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عِبَٰدُ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنَٰثًاۚ أَشَهِدُواْ خَلۡقَهُمۡۚ سَتُكۡتَبُ شَهَٰدَتُهُمۡ وَيُسۡـَٔلُونَ

[مشركان] فرشتگان را كه بندگان [الله] مهربان مي‌باشند، رادختران مى پنداشتند، آيا به هنگام آفريده شدن آنها حاضر بودند، به زودي شهادت دادن آنها نوشته مي‌شود، و از آنان پرسان مي‌شود

وَقَالُواْ لَوۡ شَآءَ ٱلرَّحۡمَٰنُ مَا عَبَدۡنَٰهُمۗ مَّا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنۡ عِلۡمٍۖ إِنۡ هُمۡ إِلَّا يَخۡرُصُونَ

و آنها گفتند: اگر [الله] مهربان مي‌خواست، ما [فرشتگان] را ‌پرستش نمي‌كرديم، آنان به اين چيز هيچ علمي ندارند، جز اين نيست كه آنان تخمين مي‌زنند

أَمۡ ءَاتَيۡنَٰهُمۡ كِتَٰبٗا مِّن قَبۡلِهِۦ فَهُم بِهِۦ مُسۡتَمۡسِكُونَ

آيا پيش از [قرآن] براي آنان كتابي داده ايم كه به آن تمسك مي‌جويند

بَلۡ قَالُوٓاْ إِنَّا وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا عَلَىٰٓ أُمَّةٖ وَإِنَّا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم مُّهۡتَدُونَ

بلكه گفتند: ما پدران خود را بر آييني يافتيم، و ما بر راه و روش آنان هدايت يافتگانيم

وَكَذَٰلِكَ مَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ فِي قَرۡيَةٖ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتۡرَفُوهَآ إِنَّا وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا عَلَىٰٓ أُمَّةٖ وَإِنَّا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم مُّقۡتَدُونَ

و به همين گونه در هيچ قرية پيش از تو بيم دهندة نفرستاديم، مگر آنكه متنعمان آنها گفتند: به يقين ما پدران خود را بر آييني يافتيم، و ما از راه و روش آنها پيروي مي‌كنيم

۞قَٰلَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكُم بِأَهۡدَىٰ مِمَّا وَجَدتُّمۡ عَلَيۡهِ ءَابَآءَكُمۡۖ قَالُوٓاْ إِنَّا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ

[پيامبرشان] گفت: آيا حتي اگر براي شما [آيين] هدايت كننده‌تري از آنچه كه پدران خود را بر آن يافته ايد، آورده باشم؟ گفتند: ما به آنچه كه به آن فرستاده شده ايد، كافر مي‌باشيم

فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ

و همان بود كه از آنها انتقام گرفتيم، و ببين كه عاقبت تكذيب كنندگان چگونه بود

وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦٓ إِنَّنِي بَرَآءٞ مِّمَّا تَعۡبُدُونَ

و [اى پيامبر! به ياد آور] آن زماني را كه ابراهيم براي پدر و قوم خود گفت: من از آنچه شما مي‌پرستيد بيزارم

إِلَّا ٱلَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُۥ سَيَهۡدِينِ

به جز آن ذاتي كه مرا آفريده است، كه به زودي مرا هدايت مي‌كند

وَجَعَلَهَا كَلِمَةَۢ بَاقِيَةٗ فِي عَقِبِهِۦ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

و [ابراهيم] كلمة [توحيد] را سخن ماندگاري در ميان نسلهاي بعد از خود قرار داد، تا باشد كه [به سوي الله] بازگردند

بَلۡ مَتَّعۡتُ هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ وَرَسُولٞ مُّبِينٞ

بلكه اينان و پدران شان را [از نعمتها] بر خوردار ساختيم، تا آنكه حق را و پيامبر روشنگري [محمد ] براي شان آمد، بشناسند

وَلَمَّا جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ وَإِنَّا بِهِۦ كَٰفِرُونَ

و چون حق [كه قرآن باشد] براي شان آمد، گفتند: اين سحري است، و ما به آن كافر مي‌باشيم