صٓۚ وَٱلۡقُرۡءَانِ ذِي ٱلذِّكۡرِ

صاد، و سوگند به قرآني كه پند دهنده است

بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي عِزَّةٖ وَشِقَاقٖ

بلكه كساني كه كافر شدند، در سركشي و ستيزند

كَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِن قَبۡلِهِم مِّن قَرۡنٖ فَنَادَواْ وَّلَاتَ حِينَ مَنَاصٖ

چه بسيار نسلهايي را كه پيش از آنان به هلاكت رسانديم، و [در وقت نزول عذاب] فرياد مي‌زدند، ولي آن زمان، زمان خلاصي و نجات نبود

وَعَجِبُوٓاْ أَن جَآءَهُم مُّنذِرٞ مِّنۡهُمۡۖ وَقَالَ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا سَٰحِرٞ كَذَّابٌ

و [اين مشركان] از اينكه بيم دهندة از خود شان آمده است، تعجب كردند، و كافران گفتند: اين [شخص] ساحر دروغگويي است

أَجَعَلَ ٱلۡأٓلِهَةَ إِلَٰهٗا وَٰحِدًاۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٌ عُجَابٞ

[وگفتند:] آيا معبودان را الله يگانة گردانيده است، و اقعا اين چيز عجيبي است

وَٱنطَلَقَ ٱلۡمَلَأُ مِنۡهُمۡ أَنِ ٱمۡشُواْ وَٱصۡبِرُواْ عَلَىٰٓ ءَالِهَتِكُمۡۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٞ يُرَادُ

بزرگان شان به راه افتادند، [وبراي ديگران گفتند] برويد و بر [پرستش] معبودان خود پايداري به خرج دهيد، به يقين مطلوب همين چيز است

مَا سَمِعۡنَا بِهَٰذَا فِي ٱلۡمِلَّةِ ٱلۡأٓخِرَةِ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا ٱخۡتِلَٰقٌ

ما چنين چيزي در اين آيين اخير نشنيده ايم، اين سخن جز دروغ‌ بافي چيز ديگري نيست

أَءُنزِلَ عَلَيۡهِ ٱلذِّكۡرُ مِنۢ بَيۡنِنَاۚ بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ مِّن ذِكۡرِيۚ بَل لَّمَّا يَذُوقُواْ عَذَابِ

آيا از ميان [همة] ما، قرآن بر او [محمد ] نازل شده است، بلكه آنان از قرآن من در شك هستند، بلكه هنوز عذاب مرا نچشيده اند

أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَحۡمَةِ رَبِّكَ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡوَهَّابِ

آيا گنجهاي رحمت پروردگار تو كه با عزت و بخشنده است، در نزد آنان [مشركان] است

أَمۡ لَهُم مُّلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۖ فَلۡيَرۡتَقُواْ فِي ٱلۡأَسۡبَٰبِ

يا اينكه فرمانروايي آسمانها و زمين، و چيزهايي كه در بين [آسمانها و زمين] است، از ايشان است، پس [اگر چنين است]، با و سائلي كه [در اختيار دارند] به آسمانها بالا بروند

جُندٞ مَّا هُنَالِكَ مَهۡزُومٞ مِّنَ ٱلۡأَحۡزَابِ

اينهايي كه اينجا مي‌باشند، سپاه ناچيز شكست خوردة از احزاب هستند

كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَعَادٞ وَفِرۡعَوۡنُ ذُو ٱلۡأَوۡتَادِ

پيش از اينها قوم نوح، و عاد، و فرعون كه داراي لشكر، و [قدرت] بودند [پيامبران ما را] تكذيب نمودند

وَثَمُودُ وَقَوۡمُ لُوطٖ وَأَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلۡأَحۡزَابُ

و [قوم] ثمود، و قوم لوط، و مردم أَيْكَه، اين گروه ها [نيز پيامبران را تكذيب نمودند]

إِن كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ ٱلرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ

هيچ كدام از اينها نبودند، مگر آنكه پيامبران را تكذيب نمودند، پس عذاب من بر [آنها] محقق گرديد

وَمَا يَنظُرُ هَـٰٓؤُلَآءِ إِلَّا صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ مَّا لَهَا مِن فَوَاقٖ

و اينها جز اينكه صداي مرگباري را كه [كه صور اسرافيل باشد]، و بازگشتي براي آن نيست، انتظار نمي‌كشند

وَقَالُواْ رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبۡلَ يَوۡمِ ٱلۡحِسَابِ

و [آنها] گفتند: پروردگارا! سهم عذاب ما را پيش از روز حساب، اكنون براي ما برسان

ٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَٱذۡكُرۡ عَبۡدَنَا دَاوُۥدَ ذَا ٱلۡأَيۡدِۖ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ

[اى پيامبر!] در برابر آنچه [مشركان] مي‌گويند، صبر كن، و بندة ما داود را كه داراي قوت بود ياد كن، كه دائما به درگاه ما روي مي‌آورد

إِنَّا سَخَّرۡنَا ٱلۡجِبَالَ مَعَهُۥ يُسَبِّحۡنَ بِٱلۡعَشِيِّ وَٱلۡإِشۡرَاقِ

ما كوه ها را [جهت] همراهي كردن با او، رام ساختيم، كه شامگاهان، و صبحگاهان با او تسبيح بگويند

وَٱلطَّيۡرَ مَحۡشُورَةٗۖ كُلّٞ لَّهُۥٓ أَوَّابٞ

و پرندگان را [نيز] برايش مسخر ساختيم، كه [در تسبيح گفتن] با او جمع مي‌شدند، [و] همگي به سوي او باز مي‌گشتند

وَشَدَدۡنَا مُلۡكَهُۥ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡحِكۡمَةَ وَفَصۡلَ ٱلۡخِطَابِ

و فرمانروايي‌اش را استوار ساختيم، و برايش حكمت، و قدرت قضاوت كردن را داديم

۞وَهَلۡ أَتَىٰكَ نَبَؤُاْ ٱلۡخَصۡمِ إِذۡ تَسَوَّرُواْ ٱلۡمِحۡرَابَ

و آيا خبر مدعياني كه از ديوار عبادتگاه [داود] بالا رفتند، به تو رسيده است

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَىٰ دَاوُۥدَ فَفَزِعَ مِنۡهُمۡۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ خَصۡمَانِ بَغَىٰ بَعۡضُنَا عَلَىٰ بَعۡضٖ فَٱحۡكُم بَيۡنَنَا بِٱلۡحَقِّ وَلَا تُشۡطِطۡ وَٱهۡدِنَآ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلصِّرَٰطِ

هنگامي كه نزد داود آمدند، و او از آنان ترسيد، گفتند: مترس، ما دو مدعي هستيم كه يكي بر ديگري ستم كرده است، پس در ميان ما به حق داوري كن، و جور مكن، و ما را به راه راست رهنمايي كن

إِنَّ هَٰذَآ أَخِي لَهُۥ تِسۡعٞ وَتِسۡعُونَ نَعۡجَةٗ وَلِيَ نَعۡجَةٞ وَٰحِدَةٞ فَقَالَ أَكۡفِلۡنِيهَا وَعَزَّنِي فِي ٱلۡخِطَابِ

اين برادر من است، نود و نه ميش دارد، و من فقط يك ميش دارم، و مي‌گويد: آن يك ميش را هم به من واگذار كن، او بر من در سخن چيره شده است

قَالَ لَقَدۡ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعۡجَتِكَ إِلَىٰ نِعَاجِهِۦۖ وَإِنَّ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡخُلَطَآءِ لَيَبۡغِي بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٍ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَقَلِيلٞ مَّا هُمۡۗ وَظَنَّ دَاوُۥدُ أَنَّمَا فَتَنَّـٰهُ فَٱسۡتَغۡفَرَ رَبَّهُۥ وَخَرَّۤ رَاكِعٗاۤ وَأَنَابَ۩

[داود] گفت: به يقين او در مطالبة ميش تو، كه آنرا به ميش هاي خود اضافه كند، بر تو ستم كرده است، و واقعيت اين است كه بسياري از شريكان به يكديگر ستم مي‌كنند، مگر كساني كه ايمان آورده اند و كار هاي نيكي انجام داده اند، ولي چنين اشخاصي كم هستند، و داود دانست كه ما او را مورد آزمايش قرار داده ايم، لذا از پروردگار خود طلب آمرزش نمود، و به سجده افتاد، و توبه كرد

فَغَفَرۡنَا لَهُۥ ذَٰلِكَۖ وَإِنَّ لَهُۥ عِندَنَا لَزُلۡفَىٰ وَحُسۡنَ مَـَٔابٖ

ما اين را برايش آمرزيديم، و به يقين او در نزد ما تقرب، و بازگشتي نيكو داشت

يَٰدَاوُۥدُ إِنَّا جَعَلۡنَٰكَ خَلِيفَةٗ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱحۡكُم بَيۡنَ ٱلنَّاسِ بِٱلۡحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ ٱلۡهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدُۢ بِمَا نَسُواْ يَوۡمَ ٱلۡحِسَابِ

اي داود! ما تو را در زمين خليفه گردانيديم، پس در ميان مردم به حق [و عدالت] قضاوت كن، و از هواي نفس پيروي مكن، كه تو را از راه الله منحرف مي‌سازد، به يقين كساني كه از راه الله منحرف مي‌شوند، به جهت آنكه روز حساب را فراموش كرده اند، براي آنان عذاب سختي است

وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا بَٰطِلٗاۚ ذَٰلِكَ ظَنُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنَ ٱلنَّارِ

و ما آسمان و زمين، و آنچه را كه بين اين دو [بين آسمان و زمين] است، بيهوده آفريده نكرده ايم، اين گمان كساني است كه كافر شده اند، پس واي بر حال كافران از آتش [دوزخ]

أَمۡ نَجۡعَلُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ كَٱلۡمُفۡسِدِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ نَجۡعَلُ ٱلۡمُتَّقِينَ كَٱلۡفُجَّارِ

آيا كساني را كه ايمان آورده اند، و اعمال نيكي انجام داده اند، مانند كساني كه در زمين به فساد كاري پرداخته اند، قرار مي‌دهيم، و يا متقيان را مانند فاجران مي‌گردانيم [كه هرگز چنين نخواهيم كرد]

كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ إِلَيۡكَ مُبَٰرَكٞ لِّيَدَّبَّرُوٓاْ ءَايَٰتِهِۦ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ

اين [قرآن] كتاب مباركي است كه بر تو نازل كرديم، تا در بارة آياتش بينديشند، و تا خردمندان پند بگيرند

وَوَهَبۡنَا لِدَاوُۥدَ سُلَيۡمَٰنَۚ نِعۡمَ ٱلۡعَبۡدُ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ

و سليمان را براي داود كه بندة بسيار خوبي بود، بخشيديم، هميشه روي به درگاه ما داشت