وَإِذَا جَآءَتۡهُمۡ ءَايَةٞ قَالُواْ لَن نُّؤۡمِنَ حَتَّىٰ نُؤۡتَىٰ مِثۡلَ مَآ أُوتِيَ رُسُلُ ٱللَّهِۘ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ حَيۡثُ يَجۡعَلُ رِسَالَتَهُۥۗ سَيُصِيبُ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ ٱللَّهِ وَعَذَابٞ شَدِيدُۢ بِمَا كَانُواْ يَمۡكُرُونَ

و چون معجزة براي آنها بيايد، مي‌گويند: ما تا آن وقت ايمان نمي‌آوريم كه تا آنچه به پيامبران الله داده شده بود، به ما نيز داده شود، و الله بهتر مي‌داند كه رسالت خود را در كجا قرار مي‌دهد، به زودي كساني كه گناه مي‌كردند، از طرف الله به ذلت گرفتار مي‌شوند، و به سبب مكر شان به عذاب شديدي گرفتار خواهند گرديد

فَمَن يُرِدِ ٱللَّهُ أَن يَهۡدِيَهُۥ يَشۡرَحۡ صَدۡرَهُۥ لِلۡإِسۡلَٰمِۖ وَمَن يُرِدۡ أَن يُضِلَّهُۥ يَجۡعَلۡ صَدۡرَهُۥ ضَيِّقًا حَرَجٗا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي ٱلسَّمَآءِۚ كَذَٰلِكَ يَجۡعَلُ ٱللَّهُ ٱلرِّجۡسَ عَلَى ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ

كسي را كه الله بخواهد هدايت كند، دلش را براي [پذيرش] اسلام مي‌گشايد، و كسي را كه او بخواهد گمراه كند، دلش را چنان تنگ ساخته و به مشقت مي‌اندازد، كه گويا به آسمان بالا مي‌رود، به اين گونه الله پليدي را بر كساني كه ايمان نمي‌آورند، قرار مي‌دهد

وَرَبُّكَ ٱلۡغَنِيُّ ذُو ٱلرَّحۡمَةِۚ إِن يَشَأۡ يُذۡهِبۡكُمۡ وَيَسۡتَخۡلِفۡ مِنۢ بَعۡدِكُم مَّا يَشَآءُ كَمَآ أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوۡمٍ ءَاخَرِينَ

و پروردگار تو بي‌نياز و مهربان است، اگر بخواهد شما را مي‌برد، و به جاي شما آنچه را كه بخواهد، جايگزين مي‌سازد، همان طوري كه شما را از نسل گروه ديگري پديد آورد

قُل لَّآ أَجِدُ فِي مَآ أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٖ يَطۡعَمُهُۥٓ إِلَّآ أَن يَكُونَ مَيۡتَةً أَوۡ دَمٗا مَّسۡفُوحًا أَوۡ لَحۡمَ خِنزِيرٖ فَإِنَّهُۥ رِجۡسٌ أَوۡ فِسۡقًا أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

[اي پيامبر!] بگو! در آنچه كه بر من وحي شده است، براي كسي كه بخواهد طعام بخورد، چيزي را كه حرام شده باشد، نمي‌يابم، مگر آنكه: خود مرده، و يا خون ريخته شده، و يا گوشت خوك باشد كه به يقين پليدي است، و يا آنكه در وقت ذبحش نافرماني شده و نام غير الله بر آن برده شده باشد، پس هر كسي كه به خوردن اينها ناچار شود[1]، در صورتي كه متجاوز نبوده، و زياده روي نكند، [گناهي بر وي نيست] و به يقين پروردگار تو آمرزندة مهربان است

فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل رَّبُّكُمۡ ذُو رَحۡمَةٖ وَٰسِعَةٖ وَلَا يُرَدُّ بَأۡسُهُۥ عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

[اي پيامبر!] اگر تو را تكذيب كردند، بگو: پروردگار تان داراي رحمت بي‌انتهاء است، و عذابش از گروه مجرمان بازگردانده نمي‌شود

۞قُلۡ تَعَالَوۡاْ أَتۡلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمۡ عَلَيۡكُمۡۖ أَلَّا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡـٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗاۖ وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُم مِّنۡ إِمۡلَٰقٖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكُمۡ وَإِيَّاهُمۡۖ وَلَا تَقۡرَبُواْ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَۖ وَلَا تَقۡتُلُواْ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ

[اي پيامبر!] بگو: بياييد آنچه را كه پروردگار شما بر شما حرام كرده است، براي شما بخوانم، اينكه: چيزي را به او شريك قرار ندهيد، و به پدر و مادر احسان كنيد، و فرزندان خود را از ترس فقر نكشيد، [زيرا] ما، شما و آنها را روزي مي‌دهيم، و به كارهاي زشت ـ چه آشكارا باشد و چه پنهان ـ نزديك نشويد، و كسي را كه خداوند كشتنش را حرام كرده است، جز به حق نكشيد، اينها چيزهايي هستند كه الله شما را به انجام دادن آنها سفارش كرده است، تا باشد كه بينديشيد

وَلَا تَقۡرَبُواْ مَالَ ٱلۡيَتِيمِ إِلَّا بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ أَشُدَّهُۥۚ وَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَٱلۡمِيزَانَ بِٱلۡقِسۡطِۖ لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۖ وَإِذَا قُلۡتُمۡ فَٱعۡدِلُواْ وَلَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰۖ وَبِعَهۡدِ ٱللَّهِ أَوۡفُواْۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

و به مال يتيم نزديك نشويد، مگر به نيكوترين شيوة [كه به مصلحت يتيم باشد]، تا اينكه به حد رشد خود برسد، و پيمانه و ترازو را [در خريد و فروش] به عدالت كامل اداء كنيد، ما هيچ كس را جز به اندازة توانش مكلف نمي‌سازيم، و چون [در شهادت دادن] سخن مي‌گوييد، عدالت را مراعات نماييد، و گرچه در مورد نزديكان [شما] باشد، و به عهد الله وفاء كنيد، اينها چيزهايي است كه الله شما را به انجام دادن آنها سفارش مي‌كند، تا باشد كه پند بگيريد

وَأَنَّ هَٰذَا صِرَٰطِي مُسۡتَقِيمٗا فَٱتَّبِعُوهُۖ وَلَا تَتَّبِعُواْ ٱلسُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمۡ عَن سَبِيلِهِۦۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ

و به يقين اين راه راست من است، پس [بايد] از آن پيروي كنيد، و از راههاي ديگر پيروي نكنيد كه [اين راه هاي ديگر] شما را از راه الله دور مي‌كنند، اين چيزي است كه الله شما را به آن سفارش كرده است، تا باشد كه پرهيزگار شويد

وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَكُمۡ خَلَـٰٓئِفَ ٱلۡأَرۡضِ وَرَفَعَ بَعۡضَكُمۡ فَوۡقَ بَعۡضٖ دَرَجَٰتٖ لِّيَبۡلُوَكُمۡ فِي مَآ ءَاتَىٰكُمۡۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمُۢ

و او آن ذاتي است كه شما را جانشينان روي زمين قرار داد، و بعضي از شما را بر بعضي ديگر، به درجاتي برتري داد، تا شما را در آنچه كه [براي شما] داده است، مورد آزمايش قرار دهد، به يقين پروردگار تو [براي كافران و عاصيان] سريع العقاب است، و به يقين كه او هرآينه [براي مؤمنان نيكوكار] آمرزندة مهربان است

فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيۡهِم بِعِلۡمٖۖ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ

و حتما [اعمال شان را] از روي علم براي آنان خواهيم گفت، و ما [از آنچه كه مي‌كردند] غائب نبوديم

وَلَقَدۡ خَلَقۡنَٰكُمۡ ثُمَّ صَوَّرۡنَٰكُمۡ ثُمَّ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ لَمۡ يَكُن مِّنَ ٱلسَّـٰجِدِينَ

و [اي بني آدم!] به تحقيق كه شما را آفريديم، بعد از آن شما را شكل و صورت داديم، بعد از آن براي فرشتگان گفتيم: براي آدم سجده كنيد، و آنها سجده كردند، مگر ابليس كه از سجده كنندگان نبود

قُلۡ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَ وَٱلۡإِثۡمَ وَٱلۡبَغۡيَ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَأَن تُشۡرِكُواْ بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ سُلۡطَٰنٗا وَأَن تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

[اي پيامبر!] بگو! پروردگارم [اين چيزها] را حرام كرده است: فواحش را چه آشكارا باشد و چه پنهان، و گناه را، و تعدي ناحق را، و اينكه به الله چيزي را شريك سازيد كه دليلي [به حقانيت] آن نازل نكرده است، و اينكه بر الله چيزي را نسبت دهيد كه نمي‌دانيد

وَلَقَدۡ جِئۡنَٰهُم بِكِتَٰبٖ فَصَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ عِلۡمٍ هُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

و به يقين براي آنان كتابي آورديم آن را از روي علم تفصيل داديم، [تا اينكه اين كتاب] هدايت و رحمتي براي كساني باشد كه ايمان مي‌آورند

وَلَا تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بَعۡدَ إِصۡلَٰحِهَا وَٱدۡعُوهُ خَوۡفٗا وَطَمَعًاۚ إِنَّ رَحۡمَتَ ٱللَّهِ قَرِيبٞ مِّنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

و در زمين بعد از اصلاح آن فسادكاري نكنيد، و به درگاه او به بيم و اميد دعاء كنيد؛ زيرا رحمت الله به نيكوكاران نزديك است

قَدِ ٱفۡتَرَيۡنَا عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا إِنۡ عُدۡنَا فِي مِلَّتِكُم بَعۡدَ إِذۡ نَجَّىٰنَا ٱللَّهُ مِنۡهَاۚ وَمَا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّعُودَ فِيهَآ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّنَاۚ وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمًاۚ عَلَى ٱللَّهِ تَوَكَّلۡنَاۚ رَبَّنَا ٱفۡتَحۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ قَوۡمِنَا بِٱلۡحَقِّ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡفَٰتِحِينَ

اگر به آيين شما بعد از آنكه الله ما را از آن نجات داده است برگرديم، به الله دروغ بسته ايم، و براي ما مناسب نيست كه به آيين شما برگرديم، مگر آنكه الله متعال كه پروردگار ما است، چنين چيزي بخواهد، كه علم او همه چيز را فرا گرفته است، بر الله توكل كرده‌ ايم، پروردگارا! ميان ما و ميان قوم ما بر حق داوري كن، كه تو بهترين داوراني

قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِ ٱسۡتَعِينُواْ بِٱللَّهِ وَٱصۡبِرُوٓاْۖ إِنَّ ٱلۡأَرۡضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِينَ

موسي به قوم خود گفت: از الله ياري بجوييد و صبر كنيد؛ زيرا زمين از آنِ الله است، آن را به هركس از بندگان خود كه بخواهد به ميراث مي‌دهد، و آينده از آن پرهيزگاران است

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ ٱلۡعِجۡلَ سَيَنَالُهُمۡ غَضَبٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَذِلَّةٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُفۡتَرِينَ

همانا كساني كه گوساله را [به خدايي] گرفتند، به زودي غضبي از پروردگار شان، و ذلتي در زندگي دنيا به آنان مي‌رسد، و ما افتراء كنندگان را اين گونه جزاء مي‌دهيم

وَٱلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِهَا وَءَامَنُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

و كساني كه مرتكب كارهاي بد گرديده و بعد از آن توبه كرده و ايمان آورده ‌اند، هرآينه پروردگار تو بعد از آن [توبه]، آمرزندة مهربان است

وَٱخۡتَارَ مُوسَىٰ قَوۡمَهُۥ سَبۡعِينَ رَجُلٗا لِّمِيقَٰتِنَاۖ فَلَمَّآ أَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ قَالَ رَبِّ لَوۡ شِئۡتَ أَهۡلَكۡتَهُم مِّن قَبۡلُ وَإِيَّـٰيَۖ أَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَّآۖ إِنۡ هِيَ إِلَّا فِتۡنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهۡدِي مَن تَشَآءُۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَاۖ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡغَٰفِرِينَ

و موسي از قوم خود هفتاد نفر [از بني اسرائيل] را براي ميقات ما برگزيد، و هنگامي كه لرزه آنان را فرا گرفت، [و همگي مردند] [موسي] گفت: پروردگارا، اگر مي‌خواستي آنان و مرا پيش از اين هلاك مي‌كردي، آيا ما را به سبب آنچه كه كم خردان ما كرده ‌اند به هلاكت مي‌رساني؟ اين جز آزمايش تو چيز ديگري نيست، هر كه را بخواهي به [وسيلة] آن گمراه مي‌كني، و هر كه را بخواهي هدايت مي‌نمايي، تو ياور ما هستي، پس ما را بيامرز، و به ما رحم كن، و تو بهترين آمرزندگاني

۞وَٱكۡتُبۡ لَنَا فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِنَّا هُدۡنَآ إِلَيۡكَۚ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِۦ مَنۡ أَشَآءُۖ وَرَحۡمَتِي وَسِعَتۡ كُلَّ شَيۡءٖۚ فَسَأَكۡتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلَّذِينَ هُم بِـَٔايَٰتِنَا يُؤۡمِنُونَ

و در اين دنيا و در آخرت براي ما نيكي مقدر فرما؛ زيرا ما به سوي تو بازگشته ايم، [الله] فرمود: عذاب خود را به هر كسي كه بخواهم مي‌رسانم، و رحمت من همه چيز را فراگرفته است، و به زودي آن را [رحمت خود را] براي كساني مقرر مي‌دارم كه پرهيزگاري مي‌كنند، و زكات مي‌دهند، و كساني كه به آيات ما ايمان مي‌آورند

قُلۡ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُمۡ جَمِيعًا ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ فَـَٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِ ٱلنَّبِيِّ ٱلۡأُمِّيِّ ٱلَّذِي يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَكَلِمَٰتِهِۦ وَٱتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ

[اى پيامبر!] بگو اي مردم! من فرستادة الله به سوي همة شما هستم، همان كه فرمانروايي آسمانها و زمين از آن او است، هيچ معبودي جز او وجود ندارد، او است كه زنده مي‌كند و مي‌ميراند، پس به الله و پيامبر او، آن پيامبر (اُمِّي) كه به الله و كلمات او ايمان دارد، ايمان بياوريد، و از او پيروي نماييد، تا باشد كه هدايت شويد

وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبۡعَثَنَّ عَلَيۡهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

[اي پيامبر] و آن زماني را به ياد آور كه پروردگار تو اعلام داشت، هرآينه تا روز قيامت كساني را بر ايشان مي‌گمارد كه سخت‌ترين عذاب را به آنها بچشاند، آري پروردگار تو سريع العقاب و آمرزندة مهربان است

يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّيۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقۡتِهَآ إِلَّا هُوَۚ ثَقُلَتۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ لَا تَأۡتِيكُمۡ إِلَّا بَغۡتَةٗۗ يَسۡـَٔلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنۡهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ

[اي پيامبر!] از تو در بارة قيامت مي‌پرسند كه آمدن آن چه وقت است، بگو: جز اين نييست كه علم آن [تنها] در نزد پروردگار من است، جز او هيچ كسي وقت آن را [نمي‌داند، و] آشكارا نمي‌سازد، بر آسمانها و زمين سنگيني مي‌كند، جز به طور ناگهاني به شما نمي‌رسد، از تو چنان مي‌پرسند كه گويا تو از آمدن آن خبر داري، بگو علم آن در نزد الله است، ولي اكثر مردم نمي‌دانند

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّهُمۡ طَـٰٓئِفٞ مِّنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبۡصِرُونَ

همانا كساني كه پرهيزگاري مي‌كنند، چون مورد وسوسة شيطان قرار گيرند، [الله را] به ياد مي‌آورند، و در اين وقت بصيرت مي‌يابند

وَٱذۡكُر رَّبَّكَ فِي نَفۡسِكَ تَضَرُّعٗا وَخِيفَةٗ وَدُونَ ٱلۡجَهۡرِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ

و پروردگارت را در دل خويش به زاري و خوف، و نه به صداي بلند، در صبح و شام ياد كن، و از غافلان مباش

إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَإِذَا تُلِيَتۡ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُهُۥ زَادَتۡهُمۡ إِيمَٰنٗا وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ

جز اين نيست كه مؤمنان كساني هستند كه چون الله ياد شود، دلهاي شان به ترس [و لرزه] مي افتد، و چون آياتش بر آنها خوانده شود، بر ايمان شان مي‌افزايد، و بر پروردگار خود توكل مي كنند

وَمَن يُوَلِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ دُبُرَهُۥٓ إِلَّا مُتَحَرِّفٗا لِّقِتَالٍ أَوۡ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٖ فَقَدۡ بَآءَ بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَمَأۡوَىٰهُ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

و كسي كه در آن روز به آنان پشت كند ـ مگر آنكه قصدش حملة دوباره، و يا ملحق شدن به گروه ديگري [از مجاهدين] باشد ـ به يقين كه به غضب الله روي آورده و جايگاهش در دوزخ است، و [دوزخ] مصير بدي است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تَتَّقُواْ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّكُمۡ فُرۡقَانٗا وَيُكَفِّرۡ عَنكُمۡ سَيِّـَٔاتِكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡۗ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ

اي كساني كه ايمان آورده ايد! اگر از الله بترسيد، الله براي شما فرقاني قرار مي دهد[1]، و سيئات شما را از شما مي‌زدايد، و شما را مي‌آمرزد، و الله صاحب فضل بزرگى است

قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَنتَهُواْ يُغۡفَرۡ لَهُم مَّا قَدۡ سَلَفَ وَإِن يَعُودُواْ فَقَدۡ مَضَتۡ سُنَّتُ ٱلۡأَوَّلِينَ

براي كساني كه كافر شدند بگو! اگر [از كفر و عناد خود] باز ايستند، گذشته هاي شان بخشيده مي شود، و اگر [به آنچه كه مي كردند] باز گردند، به يقين سنت الله در بارة پيشينيان گذشته است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا لَقِيتُمۡ فِئَةٗ فَٱثۡبُتُواْ وَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا لَّعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ

اي كساني كه ايمان آورده ‌ايد! هرگاه با گروهي [از دشمن] روبرو شديد، پايداري نماييد، و الله را بسيار ذِكْر كنيد، تا باشد كه رستگار شويد