إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةَ وَٱلدَّمَ وَلَحۡمَ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ بِهِۦ لِغَيۡرِ ٱللَّهِۖ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَلَآ إِثۡمَ عَلَيۡهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

جز اين نيست كه [الله] مردار، و خون، و گوشت خوك، و آنچه را كه به نام غير الله ذبح مي‌شود، بر شما حرام گردانيده است، ولي كسي كه ناچار باشد[1]، در صورتي كه ستمگر و متجاوز نباشد[2]، بر وي گناهي نيست، همانا كه الله آمرزندة مهربان است

حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةُ وَٱلدَّمُ وَلَحۡمُ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦ وَٱلۡمُنۡخَنِقَةُ وَٱلۡمَوۡقُوذَةُ وَٱلۡمُتَرَدِّيَةُ وَٱلنَّطِيحَةُ وَمَآ أَكَلَ ٱلسَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيۡتُمۡ وَمَا ذُبِحَ عَلَى ٱلنُّصُبِ وَأَن تَسۡتَقۡسِمُواْ بِٱلۡأَزۡلَٰمِۚ ذَٰلِكُمۡ فِسۡقٌۗ ٱلۡيَوۡمَ يَئِسَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن دِينِكُمۡ فَلَا تَخۡشَوۡهُمۡ وَٱخۡشَوۡنِۚ ٱلۡيَوۡمَ أَكۡمَلۡتُ لَكُمۡ دِينَكُمۡ وَأَتۡمَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ نِعۡمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِينٗاۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ فِي مَخۡمَصَةٍ غَيۡرَ مُتَجَانِفٖ لِّإِثۡمٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

بر شما [اين چيز ها] حرام گردانيده شده است: [گوشت] مرده، و خون، و گوشت خوك، و آن حيواني كه هنگام سر بريدن نام غير الله بر آن برده مي‌شود، و حيوان خفه شده، و حيواني كه مضروب گرديده [و بميرد]، و [حيواني كه از بلندي] پرت گرديده [و بميرد] و [حيواني كه به اثر] شاخ زدن [حيوان ديگري بميرد]، و [حيواني كه از آن] درندگان خورده باشند، مگر آنكه ذبح آن را دريابيد، و آنچه كه براي بتها ذبح شده باشد، و اينكه [چيزي را] به تيرهاي قمار تقسيم كنيد، [خوردن] از اينها[1]، سرپيچي از فرمان الهي است، امروز كساني كه كافر شدند، از دين شما نااميد گشتند، پس از آنها نترسيد، و از من بترسيد، امروز دين شما را براي شما كامل كردم، و نعمت خود را بر شما تمام نمودم، و اسلام را براي شما دين قرار دادم، پس كسي كه [از گرسنگي] در حالت مخمصه قرار مي‌گيرد، بدون آنكه مايل به گناه باشد[2]، و به يقين الله آمرزندة مهربان است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قُمۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ فَٱغۡسِلُواْ وُجُوهَكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ إِلَى ٱلۡمَرَافِقِ وَٱمۡسَحُواْ بِرُءُوسِكُمۡ وَأَرۡجُلَكُمۡ إِلَى ٱلۡكَعۡبَيۡنِۚ وَإِن كُنتُمۡ جُنُبٗا فَٱطَّهَّرُواْۚ وَإِن كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوۡ جَآءَ أَحَدٞ مِّنكُم مِّنَ ٱلۡغَآئِطِ أَوۡ لَٰمَسۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَلَمۡ تَجِدُواْ مَآءٗ فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدٗا طَيِّبٗا فَٱمۡسَحُواْ بِوُجُوهِكُمۡ وَأَيۡدِيكُم مِّنۡهُۚ مَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيَجۡعَلَ عَلَيۡكُم مِّنۡ حَرَجٖ وَلَٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمۡ وَلِيُتِمَّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ

اي كساني كه ايمان آورده‌ ايد! چون به سوي نماز برخاستيد، روي‌هاي خود را، و دستهاي خود را تا آرنجها بشوييد، و به سرهاي خود مسح كنيد، و پاهاي خود را تا قوزكها [بشوييد]، و اگر جُنب بوديد، خود را خوب پاك سازيد، [غسل كنيد] و اگر مريض، و يا در سفر بوديد، و يا كسي از شما از قضاي حاجت آمد، و يا با زنان نزديكي كرديد، و آبي را نيافتيد، با خاك پاك تيمم كنيد، و از آن [خاك پاك] به روي‌ها و دستهاي خود مسح كنيد، الله نمي‌خواهد شما را در مشقت بيندازد، و ليكن مي‌خواهد شما را پاك سازد، و نعمت خود را بر شما تمام كند، تا شايد شكرگزار باشيد

فَبَعَثَ ٱللَّهُ غُرَابٗا يَبۡحَثُ فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيُرِيَهُۥ كَيۡفَ يُوَٰرِي سَوۡءَةَ أَخِيهِۚ قَالَ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ أَعَجَزۡتُ أَنۡ أَكُونَ مِثۡلَ هَٰذَا ٱلۡغُرَابِ فَأُوَٰرِيَ سَوۡءَةَ أَخِيۖ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلنَّـٰدِمِينَ

و الله كلاغي را فرستاد كه زمين را مي‌كاويد، تا به وي نشان دهد كه جسد برادرش را چگونه پنهان كند، [قابيل] گفت: واي بر من، آيا من [آن قدر] عاجز هستم كه مثل اين كلاغ باشم، تا بتوانم جسد برادر خود را پنهان كنم؟ و واز پشيمانان گرديد

قُل لَّآ أَجِدُ فِي مَآ أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٖ يَطۡعَمُهُۥٓ إِلَّآ أَن يَكُونَ مَيۡتَةً أَوۡ دَمٗا مَّسۡفُوحًا أَوۡ لَحۡمَ خِنزِيرٖ فَإِنَّهُۥ رِجۡسٌ أَوۡ فِسۡقًا أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

[اي پيامبر!] بگو! در آنچه كه بر من وحي شده است، براي كسي كه بخواهد طعام بخورد، چيزي را كه حرام شده باشد، نمي‌يابم، مگر آنكه: خود مرده، و يا خون ريخته شده، و يا گوشت خوك باشد كه به يقين پليدي است، و يا آنكه در وقت ذبحش نافرماني شده و نام غير الله بر آن برده شده باشد، پس هر كسي كه به خوردن اينها ناچار شود[1]، در صورتي كه متجاوز نبوده، و زياده روي نكند، [گناهي بر وي نيست] و به يقين پروردگار تو آمرزندة مهربان است

۞يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ وَكُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ وَلَا تُسۡرِفُوٓاْۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

اي بني آدم! [در وقت رفتن] به هر مسجدي، زينت خود را برگيريد، و بخوريد و بياشاميد، ولي اسراف نكنيد؛ زيرا الله تعالى اسراف كنندگان را دوست ندارد

ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِ فَٱسۡلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلٗاۚ يَخۡرُجُ مِنۢ بُطُونِهَا شَرَابٞ مُّخۡتَلِفٌ أَلۡوَٰنُهُۥ فِيهِ شِفَآءٞ لِّلنَّاسِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ

آنگاه از [شيرة] همة ميوه ها بخور، آنگاه راه هاي هموار پروردگارت را بپيما، آنگاه از شکم آنها، نوشيدني [كه عسل باشد] با رنگهای گوناگون بيرون مي‌آيد، که در آن براي مردم شفاء است، بدون شك در اين امر، براي مردمي كه مي‌انديشند، دليلي [بر قدرت پروردگار] است

وَهُزِّيٓ إِلَيۡكِ بِجِذۡعِ ٱلنَّخۡلَةِ تُسَٰقِطۡ عَلَيۡكِ رُطَبٗا جَنِيّٗا

و تنة درخت خرما را به طرف خود تكان بده، كه براي تو خرماي تازة چيده شدة فروريزد

ثُمَّ لۡيَقۡضُواْ تَفَثَهُمۡ وَلۡيُوفُواْ نُذُورَهُمۡ وَلۡيَطَّوَّفُواْ بِٱلۡبَيۡتِ ٱلۡعَتِيقِ

بعد از آن چرك و كثافات بدن خود را دور كنند، و به نذر هاي خود و فاء كنند، و به بيت عتيق طواف نمايند