وَإِذَا جَآءَكَ ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِـَٔايَٰتِنَا فَقُلۡ سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۖ كَتَبَ رَبُّكُمۡ عَلَىٰ نَفۡسِهِ ٱلرَّحۡمَةَ أَنَّهُۥ مَنۡ عَمِلَ مِنكُمۡ سُوٓءَۢا بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ تَابَ مِنۢ بَعۡدِهِۦ وَأَصۡلَحَ فَأَنَّهُۥ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

[اي پيامبر!] و چون كساني كه به آيات ما ايمان مي‌آورند، نزد تو آمدند، [به آنها] بگو: سلام بر شما، پروردگار تان رحمت را بر خود مقرر داشته است كه هر كس از شما كه به ناداني مرتكب كار بدي شود، و بعد از آن توبه كرده و به كار نيك بپردازد، به يقين كه او آمرزندة مهربان است

قُل لَّآ أَجِدُ فِي مَآ أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٖ يَطۡعَمُهُۥٓ إِلَّآ أَن يَكُونَ مَيۡتَةً أَوۡ دَمٗا مَّسۡفُوحًا أَوۡ لَحۡمَ خِنزِيرٖ فَإِنَّهُۥ رِجۡسٌ أَوۡ فِسۡقًا أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

[اي پيامبر!] بگو! در آنچه كه بر من وحي شده است، براي كسي كه بخواهد طعام بخورد، چيزي را كه حرام شده باشد، نمي‌يابم، مگر آنكه: خود مرده، و يا خون ريخته شده، و يا گوشت خوك باشد كه به يقين پليدي است، و يا آنكه در وقت ذبحش نافرماني شده و نام غير الله بر آن برده شده باشد، پس هر كسي كه به خوردن اينها ناچار شود[1]، در صورتي كه متجاوز نبوده، و زياده روي نكند، [گناهي بر وي نيست] و به يقين پروردگار تو آمرزندة مهربان است

وَهُوَ ٱلَّذِي جَعَلَكُمۡ خَلَـٰٓئِفَ ٱلۡأَرۡضِ وَرَفَعَ بَعۡضَكُمۡ فَوۡقَ بَعۡضٖ دَرَجَٰتٖ لِّيَبۡلُوَكُمۡ فِي مَآ ءَاتَىٰكُمۡۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمُۢ

و او آن ذاتي است كه شما را جانشينان روي زمين قرار داد، و بعضي از شما را بر بعضي ديگر، به درجاتي برتري داد، تا شما را در آنچه كه [براي شما] داده است، مورد آزمايش قرار دهد، به يقين پروردگار تو [براي كافران و عاصيان] سريع العقاب است، و به يقين كه او هرآينه [براي مؤمنان نيكوكار] آمرزندة مهربان است

وَٱلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِهَا وَءَامَنُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

و كساني كه مرتكب كارهاي بد گرديده و بعد از آن توبه كرده و ايمان آورده ‌اند، هرآينه پروردگار تو بعد از آن [توبه]، آمرزندة مهربان است

وَٱخۡتَارَ مُوسَىٰ قَوۡمَهُۥ سَبۡعِينَ رَجُلٗا لِّمِيقَٰتِنَاۖ فَلَمَّآ أَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ قَالَ رَبِّ لَوۡ شِئۡتَ أَهۡلَكۡتَهُم مِّن قَبۡلُ وَإِيَّـٰيَۖ أَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَّآۖ إِنۡ هِيَ إِلَّا فِتۡنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهۡدِي مَن تَشَآءُۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَاۖ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡغَٰفِرِينَ

و موسي از قوم خود هفتاد نفر [از بني اسرائيل] را براي ميقات ما برگزيد، و هنگامي كه لرزه آنان را فرا گرفت، [و همگي مردند] [موسي] گفت: پروردگارا، اگر مي‌خواستي آنان و مرا پيش از اين هلاك مي‌كردي، آيا ما را به سبب آنچه كه كم خردان ما كرده ‌اند به هلاكت مي‌رساني؟ اين جز آزمايش تو چيز ديگري نيست، هر كه را بخواهي به [وسيلة] آن گمراه مي‌كني، و هر كه را بخواهي هدايت مي‌نمايي، تو ياور ما هستي، پس ما را بيامرز، و به ما رحم كن، و تو بهترين آمرزندگاني

۞وَٱكۡتُبۡ لَنَا فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِنَّا هُدۡنَآ إِلَيۡكَۚ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِۦ مَنۡ أَشَآءُۖ وَرَحۡمَتِي وَسِعَتۡ كُلَّ شَيۡءٖۚ فَسَأَكۡتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلَّذِينَ هُم بِـَٔايَٰتِنَا يُؤۡمِنُونَ

و در اين دنيا و در آخرت براي ما نيكي مقدر فرما؛ زيرا ما به سوي تو بازگشته ايم، [الله] فرمود: عذاب خود را به هر كسي كه بخواهم مي‌رسانم، و رحمت من همه چيز را فراگرفته است، و به زودي آن را [رحمت خود را] براي كساني مقرر مي‌دارم كه پرهيزگاري مي‌كنند، و زكات مي‌دهند، و كساني كه به آيات ما ايمان مي‌آورند

وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبۡعَثَنَّ عَلَيۡهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

[اي پيامبر] و آن زماني را به ياد آور كه پروردگار تو اعلام داشت، هرآينه تا روز قيامت كساني را بر ايشان مي‌گمارد كه سخت‌ترين عذاب را به آنها بچشاند، آري پروردگار تو سريع العقاب و آمرزندة مهربان است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تَتَّقُواْ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّكُمۡ فُرۡقَانٗا وَيُكَفِّرۡ عَنكُمۡ سَيِّـَٔاتِكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡۗ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ

اي كساني كه ايمان آورده ايد! اگر از الله بترسيد، الله براي شما فرقاني قرار مي دهد[1]، و سيئات شما را از شما مي‌زدايد، و شما را مي‌آمرزد، و الله صاحب فضل بزرگى است

قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَنتَهُواْ يُغۡفَرۡ لَهُم مَّا قَدۡ سَلَفَ وَإِن يَعُودُواْ فَقَدۡ مَضَتۡ سُنَّتُ ٱلۡأَوَّلِينَ

براي كساني كه كافر شدند بگو! اگر [از كفر و عناد خود] باز ايستند، گذشته هاي شان بخشيده مي شود، و اگر [به آنچه كه مي كردند] باز گردند، به يقين سنت الله در بارة پيشينيان گذشته است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّمَن فِيٓ أَيۡدِيكُم مِّنَ ٱلۡأَسۡرَىٰٓ إِن يَعۡلَمِ ٱللَّهُ فِي قُلُوبِكُمۡ خَيۡرٗا يُؤۡتِكُمۡ خَيۡرٗا مِّمَّآ أُخِذَ مِنكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

اي پيامبر! براي اسيراني كه در دست شما هستند بگو: اگر الله خيري را در دلهاي شما سراغ داشته باشد، بهتر از آنچه كه از شما گرفته شده است، براي شما خواهد داد، و براي شما مي‌آمرزد، و الله آمرزندة مهربان است

ثُمَّ يَتُوبُ ٱللَّهُ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ عَلَىٰ مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

بعد از آن الله توبة هركسي را كه بخواهد مي‌پذيرد، و الله آمرزندة مهربان است

وَمِنَ ٱلۡأَعۡرَابِ مَن يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَيَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ قُرُبَٰتٍ عِندَ ٱللَّهِ وَصَلَوَٰتِ ٱلرَّسُولِۚ أَلَآ إِنَّهَا قُرۡبَةٞ لَّهُمۡۚ سَيُدۡخِلُهُمُ ٱللَّهُ فِي رَحۡمَتِهِۦٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

و از باديه نشينان كساني هستند كه به الله و روز آخرت ايمان دارند، و آنچه را انفاق مي‎كنند، سبب تقرب به الله، و دعاي پيامبر مي‌دانند، آگاه باشيد كه اين [نفقات آنها] سبب تقرب براي شان است، و به زودي الله آنها را مشمول رحمت خود مي‌گرداند، به يقين الله آمرزندة مهربان است

وَءَاخَرُونَ ٱعۡتَرَفُواْ بِذُنُوبِهِمۡ خَلَطُواْ عَمَلٗا صَٰلِحٗا وَءَاخَرَ سَيِّئًا عَسَى ٱللَّهُ أَن يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

و گروه ديگري هستند كه به گناهان خود اعتراف كردند، و عمل نيك را با عمل ديگري كه بد مي‌باشد، در آميختند، اميد است كه الله توبة آنان را بپذيرد، به يقين الله آمرزندة مهربان است

أَلَمۡ يَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ هُوَ يَقۡبَلُ ٱلتَّوۡبَةَ عَنۡ عِبَادِهِۦ وَيَأۡخُذُ ٱلصَّدَقَٰتِ وَأَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

آيا ندانستند كه تنها الله است كه توبة بندگان خود را مي‌پذيرد، و صدقات را مي‌گيرد، و اينكه به يقين الله توبه پذير مهربان است

لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِيِّ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ ٱلۡعُسۡرَةِ مِنۢ بَعۡدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٖ مِّنۡهُمۡ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّهُۥ بِهِمۡ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ

به تحقيق كه الله توبة پيامبر و مهاجرين و انصاري را كه از وي [پيامبر ] در آن ساعت دشوار پيروي كردند، پذيرفت، بعد از آنكه چيزی نمانده بود كه دلهاي عدة از آنها عدة از مؤمنان منحرف شود[1]، بعد از آن الله توبة آنان را قبول نمود؛ زيرا او به آنها رؤوف و مهربان است

وَعَلَى ٱلثَّلَٰثَةِ ٱلَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّىٰٓ إِذَا ضَاقَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَرۡضُ بِمَا رَحُبَتۡ وَضَاقَتۡ عَلَيۡهِمۡ أَنفُسُهُمۡ وَظَنُّوٓاْ أَن لَّا مَلۡجَأَ مِنَ ٱللَّهِ إِلَّآ إِلَيۡهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡ لِيَتُوبُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

و بر آن سه نفري كه به تأخير انداخته شدند، تا وقتي كه زمين با همه‌ فراخي خود بر آنها تنگ گرديد، و از خود به تنگ آمدند، و دانستند كه از الله جز به سوي او نمي‌توان پناه برد، بعد از آن براي آنها توفيق توبه داد، تا توبه كنند، همانا الله توبه پذير مهربان است

وَيَسۡتَعۡجِلُونَكَ بِٱلسَّيِّئَةِ قَبۡلَ ٱلۡحَسَنَةِ وَقَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِمُ ٱلۡمَثُلَٰتُۗ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغۡفِرَةٖ لِّلنَّاسِ عَلَىٰ ظُلۡمِهِمۡۖ وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

و آنها پيش از طلب رحمت، از تو خواستار عذاب هستند، و حال آنكه پيش از آنان عقوبتهايي نازل شده است، و به يقين پروردگار تو براي مردم با وجود ستم شان، آمرزنده است[1]، و به يقين كه پروردگار تو شديد العقاب است

۞قَالَتۡ رُسُلُهُمۡ أَفِي ٱللَّهِ شَكّٞ فَاطِرِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ يَدۡعُوكُمۡ لِيَغۡفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَيُؤَخِّرَكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗىۚ قَالُوٓاْ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَا فَأۡتُونَا بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

پيامبران شان گفتند: آيا در بارة [وجود و قدرت] الله كه آفرينندة آسمانها و زمين است، شك و ترديدي وجود دارد، او [تعالي] شما را دعوت مي‌كند تا براي شما از گناهان تان بيامرزد، و تا مدت معيني براي شما مهلت بدهد. گفتند: شما جز بشري مانند ما نيستيد، مي‌خواهيد ما را از آنچه كه پدران ما مي‌پرستيدند، باز داريد، پس براي ما حجت آشكاري بياوريد

۞نَبِّئۡ عِبَادِيٓ أَنِّيٓ أَنَا ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ

[اي پيامبر!] به بندگان من خبر بده كه من آمرزندة مهربانمز

وَإِن تَعُدُّواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ لَا تُحۡصُوهَآۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

و اگر بخواهيد نعمت الله را بشماريد، شماره كرده نمي‌توانيد، همانا الله آمرزندة مهربان است

ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا فُتِنُواْ ثُمَّ جَٰهَدُواْ وَصَبَرُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

آنگاه پروردگارتو برای کسانی که بعد از شكنجه شدن، هجرت کردند، سپس در [راه الله] جهاد كردند، و صبر نمودند، به يقين پروردگار تو بعد از اين چيزها آمرزندة مهربان است

إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةَ وَٱلدَّمَ وَلَحۡمَ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۖ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

جز اين نيست كه [الله] تنها خود مرده، و خون، و گوشت خوك، و آنچه را كه [هنگام ذبح] نام غير الله بر آن برده شده است، بر شما حرام گردانيده است، پس كسي كه [به خوردن اين چيزها] ناچار شود، [كه اگر نخورد به هلاكت برسد]، در صورتي كه تجاوز كار نباشد، و از حد نگذرد، به يقين كه الله آمرزندة مهربان است

ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ وَأَصۡلَحُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٌ

آنگاه پروردگار تو نسبت به كساني كه از روي جهالت مرتكب كار بدي شدند، و بعد از آن توبه كردند، و خود را اصلاح ساختند، [در اين حالت] به يقين پروردگار تو بعد از توبه كردن، هرآينه آمرزندة مهربان است

رَّبُّكُمۡ أَعۡلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمۡۚ إِن تَكُونُواْ صَٰلِحِينَ فَإِنَّهُۥ كَانَ لِلۡأَوَّـٰبِينَ غَفُورٗا

پروردگار تان به آنچه كه در دلهاي شما است داناتر است، اگر نيكو كار باشيد، همانا او برای توبه کنندگان آمرزنده است

وَرَبُّكَ ٱلۡغَفُورُ ذُو ٱلرَّحۡمَةِۖ لَوۡ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كَسَبُواْ لَعَجَّلَ لَهُمُ ٱلۡعَذَابَۚ بَل لَّهُم مَّوۡعِدٞ لَّن يَجِدُواْ مِن دُونِهِۦ مَوۡئِلٗا

و [اي پيامبر!] پروردگار تو آمرزنده و داراي رحمت است، اگر آنان را به سزاي آنچه كه كرده اند، مؤاخذه نمايد، به يقين هم اكنون عذاب را بر آنان مي‌فرستد، ولي براي آنان موعد [معيني] است كه هرگز از آن، راه گريزي نخواهند داشت

وَإِنِّي لَغَفَّارٞ لِّمَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا ثُمَّ ٱهۡتَدَىٰ

همانا من آمرزنده براي كسي مي‌باشم كه توبه كند، و عمل صالحي انجام دهد، و سپس هدايت شود

وَلَا يَأۡتَلِ أُوْلُواْ ٱلۡفَضۡلِ مِنكُمۡ وَٱلسَّعَةِ أَن يُؤۡتُوٓاْ أُوْلِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ وَلۡيَعۡفُواْ وَلۡيَصۡفَحُوٓاْۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

و كساني از شما كه اهل فضيلت و فراخي نعمت هستند، نبايد قسم بخورند كه به خويشاوندان و مساكين، و مهاجران در راه الله چيزي ندهند، آنها بايد عفو كنند، و گذشت نمايند، مگر دوست نداريد كه الله براي شما بيامرزد، و الله آمرزندة مهربان است

وَلۡيَسۡتَعۡفِفِ ٱلَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّىٰ يُغۡنِيَهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۗ وَٱلَّذِينَ يَبۡتَغُونَ ٱلۡكِتَٰبَ مِمَّا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡ فَكَاتِبُوهُمۡ إِنۡ عَلِمۡتُمۡ فِيهِمۡ خَيۡرٗاۖ وَءَاتُوهُم مِّن مَّالِ ٱللَّهِ ٱلَّذِيٓ ءَاتَىٰكُمۡۚ وَلَا تُكۡرِهُواْ فَتَيَٰتِكُمۡ عَلَى ٱلۡبِغَآءِ إِنۡ أَرَدۡنَ تَحَصُّنٗا لِّتَبۡتَغُواْ عَرَضَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَمَن يُكۡرِههُّنَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ مِنۢ بَعۡدِ إِكۡرَٰهِهِنَّ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

و كساني كه [قدرت] ازدواج را نمي‌يابند، پاكدامني پيشه كنند، تا اينكه الله از فضل خود آنان را بي نياز گرداند، و كساني از بردگان شما كه مي‌خواهند خود را (مكاتَب) نمايند، اگر در آنها صلاحي را احساس مي‌كنيد، با آنها عقد كتابت برقرار سازيد، و چيزي از مالى را كه خدا به شما داده است، به آنها بدهيد، و اگر كنيزان شما خواهان پاكدامني باشند، جهت آنكه مالي به دست آوريد، آنان را به زور وادار به زنا نكنيد، و كسي كه آنان را به زنا وادار نمايد، پس الله بعد از وادار كردن آنان [براى آن كنيزان] آمرزندة مهربان است

إِلَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ عَمَلٗا صَٰلِحٗا فَأُوْلَـٰٓئِكَ يُبَدِّلُ ٱللَّهُ سَيِّـَٔاتِهِمۡ حَسَنَٰتٖۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

مگر كساني كه توبه كنند، و ايمان بياورند، و عمل صالحي انجام دهند، و اينها هستند كه الله بدي‌هاي شان را به نيكي‌ها تبديل مي‌كند، و خداوند آمرزندة مهربان است

وَمَا كُنتَ بِجَانِبِ ٱلطُّورِ إِذۡ نَادَيۡنَا وَلَٰكِن رَّحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوۡمٗا مَّآ أَتَىٰهُم مِّن نَّذِيرٖ مِّن قَبۡلِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

و [اى پيامبر!] آنگاه كه [موسي را] نداء كرديم، تو در كنار [كوه] طور نبودي، ولي [وحيي را كه بر تو فرستاديم] رحمتي از طرف پروردگار تو است، تا مردمي را كه پيش از تو براي شان بيم دهندة نيامده بود، بيم بدهي، تا باشد كه پند بپذيرند