أُحِلَّ لَكُمۡ لَيۡلَةَ ٱلصِّيَامِ ٱلرَّفَثُ إِلَىٰ نِسَآئِكُمۡۚ هُنَّ لِبَاسٞ لَّكُمۡ وَأَنتُمۡ لِبَاسٞ لَّهُنَّۗ عَلِمَ ٱللَّهُ أَنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَخۡتَانُونَ أَنفُسَكُمۡ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡ وَعَفَا عَنكُمۡۖ فَٱلۡـَٰٔنَ بَٰشِرُوهُنَّ وَٱبۡتَغُواْ مَا كَتَبَ ٱللَّهُ لَكُمۡۚ وَكُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكُمُ ٱلۡخَيۡطُ ٱلۡأَبۡيَضُ مِنَ ٱلۡخَيۡطِ ٱلۡأَسۡوَدِ مِنَ ٱلۡفَجۡرِۖ ثُمَّ أَتِمُّواْ ٱلصِّيَامَ إِلَى ٱلَّيۡلِۚ وَلَا تُبَٰشِرُوهُنَّ وَأَنتُمۡ عَٰكِفُونَ فِي ٱلۡمَسَٰجِدِۗ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ فَلَا تَقۡرَبُوهَاۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ ءَايَٰتِهِۦ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ

در شب روزه، آميزش با همسران تان براي شما حلال گردانيده شده است آنها براي شما لباس‌اند، و شما براي آنها لباس هستيد، الله تعالى مي‌دانست كه شما به خود خيانت مي‌كرديد، الله توبة شما را پذيرفت، و از [گناهان] شما در گذشت، پس از حالا در شبها با آنها آميزش نماييد، و آنچه را الله براي شما مقرر كرده است، طلب كنيد و بخوريد و بياشاميد، تا وقتي كه رشتة سفيد [صبح] از رشتة سياه [شب] براي شما نمايان شود، [فجر طلوع كند] بعد از آن روزه را تا شب به اتمام رسانيد، و در حالي كه در مساجد معتكف هستيد، با زنها آميزش نكنيد، اين احكام، حدود الهي است، به آن نزديك نشويد، [كه بر خلاف آن عمل كنيد] الله به اين گونه، آيات خود را براي مردمان بيان مي‌دارد، تا باشد كه پرهيزگار شوند

وَيَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡمَحِيضِۖ قُلۡ هُوَ أَذٗى فَٱعۡتَزِلُواْ ٱلنِّسَآءَ فِي ٱلۡمَحِيضِ وَلَا تَقۡرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ يَطۡهُرۡنَۖ فَإِذَا تَطَهَّرۡنَ فَأۡتُوهُنَّ مِنۡ حَيۡثُ أَمَرَكُمُ ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلتَّوَّـٰبِينَ وَيُحِبُّ ٱلۡمُتَطَهِّرِينَ

و از تو در بارة حيض مي‌پرسند، بگو! [حيض] زيان و ضرري است، در حالت حيض [از جماع كردن] با زنان دوري بجوييد، و با آنان تا زماني كه پاك مي‌شوند، نزديكي نكنيد، و چون خوب پاك شدند [غسل كردند]، به گونة كه الله به شما امر كرده است، با آنان آميزش نماييد، به يقين الله توبه كنندگان، و پاكيزگان را دوست مي‌دارد

نِسَآؤُكُمۡ حَرۡثٞ لَّكُمۡ فَأۡتُواْ حَرۡثَكُمۡ أَنَّىٰ شِئۡتُمۡۖ وَقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُمۡۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّكُم مُّلَٰقُوهُۗ وَبَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

زنان شما كشتزار شما هستند، پس از هر جا [و هر گونه] كه مي‌خواهيد به كشتزار خود درآييد، و براي خود [اعمال نيكي را] پيش بفرستيد، و از الله بترسيد، و بدانيد كه با او ملاقات خواهيد كرد، و مؤمنان را به اين ملاقات بشارت بده

وَٱلۡمُطَلَّقَٰتُ يَتَرَبَّصۡنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلَٰثَةَ قُرُوٓءٖۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكۡتُمۡنَ مَا خَلَقَ ٱللَّهُ فِيٓ أَرۡحَامِهِنَّ إِن كُنَّ يُؤۡمِنَّ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَٰلِكَ إِنۡ أَرَادُوٓاْ إِصۡلَٰحٗاۚ وَلَهُنَّ مِثۡلُ ٱلَّذِي عَلَيۡهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيۡهِنَّ دَرَجَةٞۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

و زنهاي مطلقه سه قُرْء [كه سه حيض و يا سه طهر باشد] انتظار بكشند، [و در اين مدت شوهر نكنند] و اگر به الله و روز آخرت ايمان دارند، براي شان روا نيست آنچه را كه الله در رَحِمهاي شان خلق كرده است، پنهان نمايند، و شوهرهاي شان اگر سر سازش را داشته باشند، در اين مدت به رجوع كردن سزاوارتر اند، و براي زنان برابر مسؤوليتي كه بر عهده دارند، حقوق شايسته‌اى است، و مردان يك درجه بر آنها برتري دارند، و الله پيروزمند با حكمت است

ٱلطَّلَٰقُ مَرَّتَانِۖ فَإِمۡسَاكُۢ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ تَسۡرِيحُۢ بِإِحۡسَٰنٖۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمۡ أَن تَأۡخُذُواْ مِمَّآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ شَيۡـًٔا إِلَّآ أَن يَخَافَآ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِۖ فَإِنۡ خِفۡتُمۡ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَا فِيمَا ٱفۡتَدَتۡ بِهِۦۗ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ فَلَا تَعۡتَدُوهَاۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ

طلاق دو بار است، بعد از آن زن را به شايستگي نگه دارد، و يا به خوبي رها كند، و براي شما روا نيست كه چيزي را از آنچه براي آنها داده ‌ايد، پس بگيريد، مگر آنكه [زن و شوهر] بترسندكه احكام الهي را [در بين خود] رعايت كرده نمي‌توانند، پس اگر ترسيديد كه احكام الله را رعايت كرده نمي‌توانند، بر زن و شوهر گناهي نيست كه زن براى آزادي خود فديه بدهد، اينها [اين احكام] حدود الله است، پس از آنها تجاوز نكنيد، و هر كسي كه از حدود الله تجاوز كند، آنان ستمكارانند

وَإِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَبَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمۡسِكُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٖۚ وَلَا تُمۡسِكُوهُنَّ ضِرَارٗا لِّتَعۡتَدُواْۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَقَدۡ ظَلَمَ نَفۡسَهُۥۚ وَلَا تَتَّخِذُوٓاْ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ هُزُوٗاۚ وَٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَمَآ أَنزَلَ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَٱلۡحِكۡمَةِ يَعِظُكُم بِهِۦۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ

و چون زنان را طلاق داديد، و [به نزديك] پايان عدة خود رسيدند، يا به خوبي آنها را نگه داريد، و يا به خوبي رهاي شان كنيد، و هرگز به غرض ضرر رساندن و تعدى كردن آنها را نگه نداريد، و كسي كه چنين كند، به تحقيق كه بر خود ستم كرده است، و آيات الله را به شوخي مگيريد، و نعمتهايی را كه الله براي شما ارزاني داشته است، به ياد آوريد، و آنچه را كه از كتاب و حكمت بر شما نازل كرده است، شما را به آن پند مي‌دهد، و از الله بترسيد، و بدانيد كه الله به هر چيزي دانا است

وَإِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَبَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعۡضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحۡنَ أَزۡوَٰجَهُنَّ إِذَا تَرَٰضَوۡاْ بَيۡنَهُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ ذَٰلِكَ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ مِنكُمۡ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۗ ذَٰلِكُمۡ أَزۡكَىٰ لَكُمۡ وَأَطۡهَرُۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ

و چون زنها را طلاق داديد، و به پايان عدة خود رسيدند، اگر در بين خود به طور پسنديده رضايت و آشتي نمودند، از اينكه شوهران خود را به نكاح بگيرند، مانع آنها نشويد، به اين احكام كسي از شما پند داده مي‌شود كه به الله و روز آخرت ايمان داشته باشد، و اين براي شما پاكتر و پاكيزه تر است، و الله مي‌داند، و شما نمي‌دانيد

۞وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ يُرۡضِعۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ حَوۡلَيۡنِ كَامِلَيۡنِۖ لِمَنۡ أَرَادَ أَن يُتِمَّ ٱلرَّضَاعَةَۚ وَعَلَى ٱلۡمَوۡلُودِ لَهُۥ رِزۡقُهُنَّ وَكِسۡوَتُهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ لَا تُكَلَّفُ نَفۡسٌ إِلَّا وُسۡعَهَاۚ لَا تُضَآرَّ وَٰلِدَةُۢ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوۡلُودٞ لَّهُۥ بِوَلَدِهِۦۚ وَعَلَى ٱلۡوَارِثِ مِثۡلُ ذَٰلِكَۗ فَإِنۡ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٖ مِّنۡهُمَا وَتَشَاوُرٖ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَاۗ وَإِنۡ أَرَدتُّمۡ أَن تَسۡتَرۡضِعُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُمۡ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِذَا سَلَّمۡتُم مَّآ ءَاتَيۡتُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

و مادران بايد فرزندان خود را دو سال كامل شير بدهند، و اين براي كسي است كه بخواهد دورة شيردهي را كامل كند، و خوراك و پوشاك مادران به طور شايستة بر عهدة پدر [فرزند] است، هيچ كس جز به اندازة توانش مكلف ساخته نمي‌شود، نبايد هيچ مادري به خاطر فرزندش زيان ببيند، و نبايد هيچ پدري به خاطر فرزندش زيان ببيند، [و اگر پدر نباشد] به مانند آن [خوراك و پوشاك] بر ورثه لازم است، و اگر پدر و مادر به رضايت و مشورت يكديگر بخواهند كودك را از شير باز گيرند، گناهي بر آنها نيست، اگر بخواهيد براي شير دادن فرزندان تان دايه بگيريد، در صورتي كه حق دايه را به طور شايستة بدهيد، بر شما گناهي نيست، و از الله بترسيد، و بدانيد كه الله تعالى به آنچه مي‌كنيد، بينا است

وَٱلَّذِينَ يُتَوَفَّوۡنَ مِنكُمۡ وَيَذَرُونَ أَزۡوَٰجٗا يَتَرَبَّصۡنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرۡبَعَةَ أَشۡهُرٖ وَعَشۡرٗاۖ فَإِذَا بَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا فَعَلۡنَ فِيٓ أَنفُسِهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

كساني از شما كه وفات مي‌يابند، و همسراني از خود به جاي مي‌گذارند، [اين همسران] چهار ماه و ده روز انتظار بكشند، [عده بگذرانند] و چون عدة خود را به پايان رساندند، از آنچه كه از كار هاي متعارف [مانند ازدواج كردن، و امور مباحة ديگر] نسبت به خود انجام مي‌دهند، بر شما گناهي نيست، و الله به آنچه انجام مي‌دهيد، آگاه است

وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا عَرَّضۡتُم بِهِۦ مِنۡ خِطۡبَةِ ٱلنِّسَآءِ أَوۡ أَكۡنَنتُمۡ فِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ عَلِمَ ٱللَّهُ أَنَّكُمۡ سَتَذۡكُرُونَهُنَّ وَلَٰكِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّآ أَن تَقُولُواْ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗاۚ وَلَا تَعۡزِمُواْ عُقۡدَةَ ٱلنِّكَاحِ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ ٱلۡكِتَٰبُ أَجَلَهُۥۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ فَٱحۡذَرُوهُۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٞ

از خواستگاري كردن به كنايه[1]، و يا در دل داشتن خواستگاري كردن از آنها، بر شما گناهي نيست، الله مي‌داند كه به زودي از آنها ياد خواهيد كرد، ولي به طور پنهاني به آنان وعدة [زنا شويي] ندهيد، مگر آنكه به طرز پسنديدة اظهار نماييد، و تا وقتي كه مدت معين [عده] به پايان نمي‌رسد، عقد نكاح را برقرار نسازيد، و بدانيد كه الله آنچه را كه در دل داريد، مي‌داند، و بدانيد كه الله آمرزندة بردبار است

وَٱلَّذِينَ يُتَوَفَّوۡنَ مِنكُمۡ وَيَذَرُونَ أَزۡوَٰجٗا وَصِيَّةٗ لِّأَزۡوَٰجِهِم مَّتَٰعًا إِلَى ٱلۡحَوۡلِ غَيۡرَ إِخۡرَاجٖۚ فَإِنۡ خَرَجۡنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِي مَا فَعَلۡنَ فِيٓ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعۡرُوفٖۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ

و كساني كه از شما فوت مي‌كنند، و همسراني از خود به جاي مي‌گذارند، براي همسران خود وصيت كنند كه نفقة يك سال همسران شان را بپردازند، و آنها را از خانة [شوهر شان] بيرون نكنند، ولي اگر آن زنها [به دلخواه خود] بيرون شدند، در آنچه كه به خود مطابق عرف [شرع] انجام مي‌دهند، بر شما گناهي نيست، و الله پيروزمند با حكمت است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيۡنٍ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى فَٱكۡتُبُوهُۚ وَلۡيَكۡتُب بَّيۡنَكُمۡ كَاتِبُۢ بِٱلۡعَدۡلِۚ وَلَا يَأۡبَ كَاتِبٌ أَن يَكۡتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ ٱللَّهُۚ فَلۡيَكۡتُبۡ وَلۡيُمۡلِلِ ٱلَّذِي عَلَيۡهِ ٱلۡحَقُّ وَلۡيَتَّقِ ٱللَّهَ رَبَّهُۥ وَلَا يَبۡخَسۡ مِنۡهُ شَيۡـٔٗاۚ فَإِن كَانَ ٱلَّذِي عَلَيۡهِ ٱلۡحَقُّ سَفِيهًا أَوۡ ضَعِيفًا أَوۡ لَا يَسۡتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلۡيُمۡلِلۡ وَلِيُّهُۥ بِٱلۡعَدۡلِۚ وَٱسۡتَشۡهِدُواْ شَهِيدَيۡنِ مِن رِّجَالِكُمۡۖ فَإِن لَّمۡ يَكُونَا رَجُلَيۡنِ فَرَجُلٞ وَٱمۡرَأَتَانِ مِمَّن تَرۡضَوۡنَ مِنَ ٱلشُّهَدَآءِ أَن تَضِلَّ إِحۡدَىٰهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحۡدَىٰهُمَا ٱلۡأُخۡرَىٰۚ وَلَا يَأۡبَ ٱلشُّهَدَآءُ إِذَا مَا دُعُواْۚ وَلَا تَسۡـَٔمُوٓاْ أَن تَكۡتُبُوهُ صَغِيرًا أَوۡ كَبِيرًا إِلَىٰٓ أَجَلِهِۦۚ ذَٰلِكُمۡ أَقۡسَطُ عِندَ ٱللَّهِ وَأَقۡوَمُ لِلشَّهَٰدَةِ وَأَدۡنَىٰٓ أَلَّا تَرۡتَابُوٓاْ إِلَّآ أَن تَكُونَ تِجَٰرَةً حَاضِرَةٗ تُدِيرُونَهَا بَيۡنَكُمۡ فَلَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَلَّا تَكۡتُبُوهَاۗ وَأَشۡهِدُوٓاْ إِذَا تَبَايَعۡتُمۡۚ وَلَا يُضَآرَّ كَاتِبٞ وَلَا شَهِيدٞۚ وَإِن تَفۡعَلُواْ فَإِنَّهُۥ فُسُوقُۢ بِكُمۡۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ وَيُعَلِّمُكُمُ ٱللَّهُۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ

اي كساني كه ايمان آورده‌ ايد! وقتي كه قرضي براي مدت معيني به يكديگر داديد، آن را بنويسيد، و بايد نويسنده را بين شما به طور عادلانه بنويسد، و هيچ نويسندة نبايد در نوشتن از آنچه كه الله به او آموخته است، خودداري نمايد، و [نويسنده] بايد بنويسد، و آنكه حق بر ذمه‌اش مي‌باشد، املاء كند، و از الله كه پروردگارش مي‌باشد، بترسد، و از [حقي كه بر ذمة او است] چيزي كم نكند، و اگر كسي كه حق بر ذمه‌اش مي‌باشد، نادان و يا ضعيف بود، و يا خودش نمي‌توانست كه املاء كند، پس ولي او بايد با [رعايت] عدالت املاء نمايد، و دو شاهد از مردان تان را به شهادت بگيريد، و اگر دو مرد نبودند، پس يك مرد و دو زن را از كساني كه به شهادت آنها رضايت داريد، [به شهادت بگيريد]، كه اگر يكي از آنها فراموش كند، ديگري به يادش بياورد، و چون شاهدان براي شهادت دادن خواسته شوند، نبايد [از شهادت دادن] اباء ورزند، و از نوشتن [قرض] مدت دار، خواه كم باشد، و خواه زياد خسته نشويد، اين [نوشتن شما] در نزد الله به عدالت نزديكتر، و از لحاظ شهادت دادن استوارتر، و نسبت به اينكه دچار شك نشويد، [به احتياط] نزديكتر است، مگر که داد و ستد نقدي باشد كه آن را بين خود دست به دست مي‌كنيد، كه در اين صورت اگر آن را ننويسيد، بر شما گناهي نيست، و چون خريد و فروش كرديد، شاهد بگيريد، و هيچ نويسنده و شاهدي نبايد زيان ببيند، و اگر چنين كاري كنيد، نافرماني كرده ‌ايد، و از الله بترسيد، و الله تعالي به شما آموزش مي‌دهد، و الله بر هر چيزي دانا است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا يَحِلُّ لَكُمۡ أَن تَرِثُواْ ٱلنِّسَآءَ كَرۡهٗاۖ وَلَا تَعۡضُلُوهُنَّ لِتَذۡهَبُواْ بِبَعۡضِ مَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ إِلَّآ أَن يَأۡتِينَ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ فَإِن كَرِهۡتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰٓ أَن تَكۡرَهُواْ شَيۡـٔٗا وَيَجۡعَلَ ٱللَّهُ فِيهِ خَيۡرٗا كَثِيرٗا

اي كساني كه ايمان آورده ‌ايد! براي شما حلال نيست كه زنان را به زور ميراث ببريد[1]، و آنان را زير فشار قرار ندهيد تا قسمتي از آنچه را كه به آنان داده ‌ايد پس بگيريد، مگر آنكه به طور آشكارا كار بدي انجام دهند، و با آنها به شايستگي رفتار كنيد، و اگر از آنها بد تان مي‌آيد، [بايد بدانيد] كه چه بسا از چيزي بد تان مي‌آيد، ولي الله در آن خير بسياري قرار مي‌دهد

وَإِنۡ أَرَدتُّمُ ٱسۡتِبۡدَالَ زَوۡجٖ مَّكَانَ زَوۡجٖ وَءَاتَيۡتُمۡ إِحۡدَىٰهُنَّ قِنطَارٗا فَلَا تَأۡخُذُواْ مِنۡهُ شَيۡـًٔاۚ أَتَأۡخُذُونَهُۥ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا

و اگر اراده نموديد كه به جاي زني زن ديگري بگيريد، و براي كدام يكي از آن زنها مال بسياري را مهر داده بوديد، از آن مهر چيزي را پس نگيريد، آيا آن را به تهمت بستن و گناه آشكار پس مي‌گيريد

وَلَا تَنكِحُواْ مَا نَكَحَ ءَابَآؤُكُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا قَدۡ سَلَفَۚ إِنَّهُۥ كَانَ فَٰحِشَةٗ وَمَقۡتٗا وَسَآءَ سَبِيلًا

زنهايی را كه پدران شما به نكاح گرفته‌ اند، به نكاح نگيريد، مگر آنچه كه پيش از اين گذشته است، كه اين كار، زشت، و سبب كينه توزي مي‌گردد، و كار ناپسندي است

حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمۡ أُمَّهَٰتُكُمۡ وَبَنَاتُكُمۡ وَأَخَوَٰتُكُمۡ وَعَمَّـٰتُكُمۡ وَخَٰلَٰتُكُمۡ وَبَنَاتُ ٱلۡأَخِ وَبَنَاتُ ٱلۡأُخۡتِ وَأُمَّهَٰتُكُمُ ٱلَّـٰتِيٓ أَرۡضَعۡنَكُمۡ وَأَخَوَٰتُكُم مِّنَ ٱلرَّضَٰعَةِ وَأُمَّهَٰتُ نِسَآئِكُمۡ وَرَبَـٰٓئِبُكُمُ ٱلَّـٰتِي فِي حُجُورِكُم مِّن نِّسَآئِكُمُ ٱلَّـٰتِي دَخَلۡتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمۡ تَكُونُواْ دَخَلۡتُم بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ وَحَلَـٰٓئِلُ أَبۡنَآئِكُمُ ٱلَّذِينَ مِنۡ أَصۡلَٰبِكُمۡ وَأَن تَجۡمَعُواْ بَيۡنَ ٱلۡأُخۡتَيۡنِ إِلَّا مَا قَدۡ سَلَفَۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

بر شما [به نكاح گرفتن اين زنها] حرام گردانيده شده است: مادران شما، دختران شما، خواهران شما، عمه‌هاي شما، خاله‌هاي شما، دختران برادر [شما] و دختران خواهر [شما]، و مادراني كه شما را شير داده ‌اند، و خواهران شما از راه شير خوارگي، و مادران همسران شما، و دختران زنان شما [از شوهران سابق شان] كه در آغوش شما زندگي مي‌كنند، از زنهايی كه با آنان آميزش كرده ‌ايد، و اگر با آنان آميزش نكرده باشيد، بر شما باكي نيست[1]، و زنان پسران شما كه از پشت شما مي‌باشند، و اينكه دو خواهر را با هم به همسري بگيريد، مگر آنچه كه پيش از اين گذشته است، به درستى الله آمرزندة مهربان است

۞وَٱلۡمُحۡصَنَٰتُ مِنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۖ كِتَٰبَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡۚ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَآءَ ذَٰلِكُمۡ أَن تَبۡتَغُواْ بِأَمۡوَٰلِكُم مُّحۡصِنِينَ غَيۡرَ مُسَٰفِحِينَۚ فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ فَـَٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةٗۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا تَرَٰضَيۡتُم بِهِۦ مِنۢ بَعۡدِ ٱلۡفَرِيضَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا

و زنان شوهردار، مگر زني كه مالك آن شده باشيد، [اينها احكام] كتاب الله است كه بر شما لازم [گردانيده] شده است، و غير از اينها براي شما حلال گردانيده شده است كه با اموال خود آنها را طلب كنيد، در حالي كه از راه نكاح باشد، نه از راه زنا، پس چون از زنان بهره گرفتيد، فرض است كه مهر آنان را براي شان بدهيد، و بر شما بعد از مهر مقرر، در چيزي كه به آن به توافق مي‌رسيد، گناهي نيست، همانا الله داناي با حكمت است

وَمَن لَّمۡ يَسۡتَطِعۡ مِنكُمۡ طَوۡلًا أَن يَنكِحَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ فَمِن مَّا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُم مِّن فَتَيَٰتِكُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِإِيمَٰنِكُمۚ بَعۡضُكُم مِّنۢ بَعۡضٖۚ فَٱنكِحُوهُنَّ بِإِذۡنِ أَهۡلِهِنَّ وَءَاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِ مُحۡصَنَٰتٍ غَيۡرَ مُسَٰفِحَٰتٖ وَلَا مُتَّخِذَٰتِ أَخۡدَانٖۚ فَإِذَآ أُحۡصِنَّ فَإِنۡ أَتَيۡنَ بِفَٰحِشَةٖ فَعَلَيۡهِنَّ نِصۡفُ مَا عَلَى ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ مِنَ ٱلۡعَذَابِۚ ذَٰلِكَ لِمَنۡ خَشِيَ ٱلۡعَنَتَ مِنكُمۡۚ وَأَن تَصۡبِرُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡۗ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

و كسي از شما كه قدرت به نكاح گرفتن زنان پاكدامن با ايمان را ندارد، از كنيزان با ايمان كه مالك آنها هستيد، [به نكاح بگيرد]، و الله به ‌ايمان شما داناتر است، بعضي از شما از بعض ديگر شما هستيد، پس آنان را به اجازة مالكان شان به نكاح بگيريد، و مهر شان را به طور خوبي [براي آنها] بدهيد، در حالي كه پاكدامن باشند، نه بدكار، و نه رفيق باز، و چون شوهر كردند، اگر مرتكب فحشاء شدند، بر آنها نصف مجازات زنهاي آزاد است، اين حكم در بارة كسي از شما است كه از واقع شدن در گناه بترسد، اگر صبر كنيد، براي تان بهتر است، و الله آمرزندة مهربان است

وَلَا تَتَمَنَّوۡاْ مَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بِهِۦ بَعۡضَكُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۚ لِّلرِّجَالِ نَصِيبٞ مِّمَّا ٱكۡتَسَبُواْۖ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٞ مِّمَّا ٱكۡتَسَبۡنَۚ وَسۡـَٔلُواْ ٱللَّهَ مِن فَضۡلِهِۦٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا

چيزي را كه الله به آن بعضي از شما را بر بعض ديگر شما فضيلت داده است، آرزو نكنيد، براي مردان از آنچه كه به دست آورده ‌اند نصيبي است، و براي زنان از آنچه كه به دست آورده‌ اند، نصيبي است، از فضل الله مسألت نماييد، كه همانا الله بر هر چيزي دانا است

ٱلرِّجَالُ قَوَّـٰمُونَ عَلَى ٱلنِّسَآءِ بِمَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بَعۡضَهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ وَبِمَآ أَنفَقُواْ مِنۡ أَمۡوَٰلِهِمۡۚ فَٱلصَّـٰلِحَٰتُ قَٰنِتَٰتٌ حَٰفِظَٰتٞ لِّلۡغَيۡبِ بِمَا حَفِظَ ٱللَّهُۚ وَٱلَّـٰتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَٱهۡجُرُوهُنَّ فِي ٱلۡمَضَاجِعِ وَٱضۡرِبُوهُنَّۖ فَإِنۡ أَطَعۡنَكُمۡ فَلَا تَبۡغُواْ عَلَيۡهِنَّ سَبِيلًاۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيّٗا كَبِيرٗا

مردان، سرپرست زنان هستند، و اين به سبب آن است كه الله بعضي را بر بعض ديگر فضيلت داده است، و به سبب آنكه از مال خود نفقه كرده‌ اند، پس زنهاي شايسته، فرمانبردار مي‌باشند، و در غيبت مردان، آنچه را كه الله به حفظ آن امر كرده است، حفظ مي‌كنند، و زنهايی را كه از نافرماني شان مي‌ترسيديد، نصيحت كنيد، [اگر فايده نكرد] از همبستري با آنان دوري بجوييد، [و اگر فايده نكرد] آنها را بزنيد، پس اگر از شما اطاعت كردند، راه [ديگري] براي سرزنش كردن آنها مجوييد، و همانا الله برتر و بزرگ است

۞وَٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡـٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗا وَبِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱلۡجَارِ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡجَارِ ٱلۡجُنُبِ وَٱلصَّاحِبِ بِٱلۡجَنۢبِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ مُخۡتَالٗا فَخُورًا

الله را عبادت كنيد، و كسي را به او شريك نياوريد، و به پدر و مادر، و خويشاوندان، و يتيمان، و مستمندان، و همساية خويشاوند، و همساية بيگانه، و دوست همنشين، و در راه ماندگان، [مسافران] و بردگاني كه مالك آنان هستيد، احسان كنيد، همانا الله متعال متكبران فخر فروش را دوست ندارد

وَيَسۡتَفۡتُونَكَ فِي ٱلنِّسَآءِۖ قُلِ ٱللَّهُ يُفۡتِيكُمۡ فِيهِنَّ وَمَا يُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ فِي يَتَٰمَى ٱلنِّسَآءِ ٱلَّـٰتِي لَا تُؤۡتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَتَرۡغَبُونَ أَن تَنكِحُوهُنَّ وَٱلۡمُسۡتَضۡعَفِينَ مِنَ ٱلۡوِلۡدَٰنِ وَأَن تَقُومُواْ لِلۡيَتَٰمَىٰ بِٱلۡقِسۡطِۚ وَمَا تَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِهِۦ عَلِيمٗا

و [اي پيامبر!] از تو در بارة زنان فتوي مي‌خواهند، بگو الله در بارة آنان به شما فتوي مي‌دهد، و [نيز در بارة] آنچه كه در قرآن بر شما در بارة زنان يتيم تلاوت مي‌گردد كه حق شان را نمي‌دهيد، و مي‌خواهيد آنها را به نكاح خود در آوريد، و [همچنين براي شما] در بارة كودكان صغير مستضعف، [توصيه مي‌کند] و [به شما توصيه مي‌كند كه] با يتيمان به عدالت رفتار كنيد، و هر كار خيري كه انجام دهيد، به يقين الله به آن دانا است

وَإِنِ ٱمۡرَأَةٌ خَافَتۡ مِنۢ بَعۡلِهَا نُشُوزًا أَوۡ إِعۡرَاضٗا فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَآ أَن يُصۡلِحَا بَيۡنَهُمَا صُلۡحٗاۚ وَٱلصُّلۡحُ خَيۡرٞۗ وَأُحۡضِرَتِ ٱلۡأَنفُسُ ٱلشُّحَّۚ وَإِن تُحۡسِنُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٗا

و اگر زني از شوهر خود بيم ناسازگاري، و يا روي گرداني را داشت، بر آنها گناهي نيست كه با هم سازش كنند، و صلح و سازش بهتر است، و بخل همگان را فرا گرفته است، و اگر نيكي و پرهيزگاري كنيد، پس به يقين كه الله به آنچه انجام مي‌دهيد، آگاه است

وَلَن تَسۡتَطِيعُوٓاْ أَن تَعۡدِلُواْ بَيۡنَ ٱلنِّسَآءِ وَلَوۡ حَرَصۡتُمۡۖ فَلَا تَمِيلُواْ كُلَّ ٱلۡمَيۡلِ فَتَذَرُوهَا كَٱلۡمُعَلَّقَةِۚ وَإِن تُصۡلِحُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

و هر قدر بكوشيد، هرگز نمي‌توانيد بين زنها [كه همسران تان ‌باشند] عدالت كامل را بر قرار سازيد، پس به طور كلي اعراض نكنيد كه او را بلا تكليف رها كنيد، و اگر راه سازش و پرهيزگاري را در پيش گيريد، پس همانا الله آمرزندة مهربان است

۞هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَجَعَلَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا لِيَسۡكُنَ إِلَيۡهَاۖ فَلَمَّا تَغَشَّىٰهَا حَمَلَتۡ حَمۡلًا خَفِيفٗا فَمَرَّتۡ بِهِۦۖ فَلَمَّآ أَثۡقَلَت دَّعَوَا ٱللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنۡ ءَاتَيۡتَنَا صَٰلِحٗا لَّنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ

او آن ذاتي است كه شما را از يك تن واحد آفريد، و همسرش را از خودش پديد آورد تا با او آرام گيرد، و چون آن [مرد با همسرش] آميزش كرد، به حمل سبكي باردار شد، و با آن [حمل سبك] چند وقتي گذرانيد، و چون سنگين بار شد، آن [زن و شوهر] به پروردگار خويش دعاء كردند كه اگر فرزند شايستة به ما عطاء فرمايي، هرآيينه از شكرگزاران خواهيم بود

قَالَ رَبِّ ٱلسِّجۡنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدۡعُونَنِيٓ إِلَيۡهِۖ وَإِلَّا تَصۡرِفۡ عَنِّي كَيۡدَهُنَّ أَصۡبُ إِلَيۡهِنَّ وَأَكُن مِّنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ

[يوسف] گفت: پرودگارا! زندان براي من خوشتر از چيزي است كه مرا به سوي آن مي‌خوانند، و اگر مكر اين زنان را از من نگرداني، شيفتة آنان مي‌شوم، و [در اين صورت] از جاهلان خواهم بود

وَيَجۡعَلُونَ لِلَّهِ ٱلۡبَنَٰتِ سُبۡحَٰنَهُۥ وَلَهُم مَّا يَشۡتَهُونَ

و براي الله دختراني قرار مي‌دهند، و او منزه است، و براي خود شان آنچه را كه ميل دارند قرار مي دهند

وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِٱلۡأُنثَىٰ ظَلَّ وَجۡهُهُۥ مُسۡوَدّٗا وَهُوَ كَظِيمٞ

و چون كدام يكي از آنان [مشركان] به (تولد) دختر بشارت داده شود، چهره اش سياه مي‌گردد، و در حالی که خشم خود را فرو می‌خورد

يَتَوَٰرَىٰ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ مِن سُوٓءِ مَا بُشِّرَ بِهِۦٓۚ أَيُمۡسِكُهُۥ عَلَىٰ هُونٍ أَمۡ يَدُسُّهُۥ فِي ٱلتُّرَابِۗ أَلَا سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ

به سبب اين بشارت بدي که به او داده شده است، از نزد قوم خود پنهان می شود، [وبا خود مي‌انديشد كه]، آيا آن [دختر] را با حقارت قبول كند، و يا در خاك پنهانش نمايد؟ آگاه باش كه [به اين مفكوره و عمل خود] حكم بدي مي‌كنند

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

مگر بر همسران و كنيزان شان، كه در اين صورت [در بهره گيري از آنان] ملامت نيستند