وَٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

و كساني كه در اموال شان حق معيني است

وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

و مال را بي دريغانه دوست مي‌داريد

يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا

مي‌گويد: من مال فراواني را از بين برده ام

أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ

آيا [اين طور] فكر مي‌كند كه كسي او را نديده است

وَأَمَّا مَنۢ بَخِلَ وَٱسۡتَغۡنَىٰ

و اما كسي كه بخل بورزد، و خود را بي نياز بپندارد

وَكَذَّبَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ

و وعدة نيك را دروغ بشمارد

فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡعُسۡرَىٰ

به زودي او را به مسير مشقت باري قرار مي‌دهيم

وَمَا يُغۡنِي عَنۡهُ مَالُهُۥٓ إِذَا تَرَدَّىٰٓ

و آنگاه كه [به جهنم] بيفتد، دارايي او برايش فائدة ندارد

ٱلَّذِي يُؤۡتِي مَالَهُۥ يَتَزَكَّىٰ

و آن كسي است كه مال خود را مي‌دهد تا پاك شود

ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ

كه مال را جمع آوري نموده، و به شماره كردن آن مي‌پردازد

يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ

و فكر مي‌كند كه مالش او را جاودانه مي‌سازد

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَمَا كَسَبَ

مال و اندوخته اش به او سودي نبخشيد