وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ لَا تَعۡبُدُونَ إِلَّا ٱللَّهَ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَانٗا وَذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسۡنٗا وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ ثُمَّ تَوَلَّيۡتُمۡ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنكُمۡ وَأَنتُم مُّعۡرِضُونَ

و به ياد آوريد آن زماني را كه از بني اسرائيل پيمان گرفتيم، كه جز الله يگانه كسى ديگري را نپرستيد، و به پدر و مادر، و نزديكان و يتيمان و بينوايان احسان كنيد، و با مردم به زبان خوش سخن بگوييد، و نماز را برپا داشته و زكات را اداء نماييد، بعد از اين [عهد و پيمان] جز عدة كمي از شما، [ديگران] سرپيچي كرديد، و [از عمل كردن به اين سفارشات الهي] روي گردان شديد

۞لَّيۡسَ ٱلۡبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمۡ قِبَلَ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَلَٰكِنَّ ٱلۡبِرَّ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ وَٱلۡكِتَٰبِ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ وَءَاتَى ٱلۡمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ ذَوِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينَ وَٱبۡنَ ٱلسَّبِيلِ وَٱلسَّآئِلِينَ وَفِي ٱلرِّقَابِ وَأَقَامَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَى ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلۡمُوفُونَ بِعَهۡدِهِمۡ إِذَا عَٰهَدُواْۖ وَٱلصَّـٰبِرِينَ فِي ٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ وَحِينَ ٱلۡبَأۡسِۗ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ صَدَقُواْۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُتَّقُونَ

[اى مردم!] نيكو كاري آن نيست كه روي‌هاي خود را به طرف مشرق و يا مغرب كنيد، بلكه نيكوكار كسي است كه به الله، و روز آخرت، و فرشتگان، و كتاب، و پيامبران ايمان بياورد، و مال خود را با وجود دوست داشتنش، به خويشاوندان، و يتيمان، و مساكين، و در راه ماندگان، و گدايان، و در راه آزاد ساختن بردگان به مصرف برساند و نماز را برپا داشته، و زكات را اداء نمايد، و به عهد و پيماني كه مي‌بندند وفاء مي‌كنند، و در سختيها و مصائب، و در وقت جنگ شكيبائي مي‌كنند، اينها كساني هستند كه راست مي‌گويند، و اينها كساني هستند كه پرهيزگارانند

كُتِبَ عَلَيۡكُمۡ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ إِن تَرَكَ خَيۡرًا ٱلۡوَصِيَّةُ لِلۡوَٰلِدَيۡنِ وَٱلۡأَقۡرَبِينَ بِٱلۡمَعۡرُوفِۖ حَقًّا عَلَى ٱلۡمُتَّقِينَ

بر شما واجب شده است كه چون [مقدمات] مرگ يكي از شما فرا رسيد، اگر مالي داشت، براي پدر و مادر و نزديكان به طور شايستة وصيت نمايد[1]، اين حقي بر پرهيزگاران است

فَمَنۢ بَدَّلَهُۥ بَعۡدَ مَا سَمِعَهُۥ فَإِنَّمَآ إِثۡمُهُۥ عَلَى ٱلَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُۥٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ

و كسي كه وصيت را بعد از اينكه مي‌شنود، تغيير بدهد، جز اين نيست كه گناه تغيير دادن آن بر عهدة كساني است كه آن را تغيير داده اند، به درستى الله شنواي دانا است

فَمَنۡ خَافَ مِن مُّوصٖ جَنَفًا أَوۡ إِثۡمٗا فَأَصۡلَحَ بَيۡنَهُمۡ فَلَآ إِثۡمَ عَلَيۡهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

پس كسي كه از وصيت كننده ستمي و يا گناهي احساس كند، و ميان شان اصلاح بياورد، بر وي گناهي نيست، به درستى الله آمرزندة مهربان است

يَسۡـَٔلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَۖ قُلۡ مَآ أَنفَقۡتُم مِّنۡ خَيۡرٖ فَلِلۡوَٰلِدَيۡنِ وَٱلۡأَقۡرَبِينَ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِۗ وَمَا تَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٞ

از تو مي‌پرسند چه چيزي را انفاق كنند؟ بگو! هر مالي كه انفاق مي‌كنيد، براي پدر و مادر، و خويشاوندان، و يتيمان، و مساكين، و در راه ماندگان باشد، و هر كار خيري كه انجام مي‌دهيد، الله بر آن آگاه است

۞وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ يُرۡضِعۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ حَوۡلَيۡنِ كَامِلَيۡنِۖ لِمَنۡ أَرَادَ أَن يُتِمَّ ٱلرَّضَاعَةَۚ وَعَلَى ٱلۡمَوۡلُودِ لَهُۥ رِزۡقُهُنَّ وَكِسۡوَتُهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ لَا تُكَلَّفُ نَفۡسٌ إِلَّا وُسۡعَهَاۚ لَا تُضَآرَّ وَٰلِدَةُۢ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوۡلُودٞ لَّهُۥ بِوَلَدِهِۦۚ وَعَلَى ٱلۡوَارِثِ مِثۡلُ ذَٰلِكَۗ فَإِنۡ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٖ مِّنۡهُمَا وَتَشَاوُرٖ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَاۗ وَإِنۡ أَرَدتُّمۡ أَن تَسۡتَرۡضِعُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُمۡ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِذَا سَلَّمۡتُم مَّآ ءَاتَيۡتُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

و مادران بايد فرزندان خود را دو سال كامل شير بدهند، و اين براي كسي است كه بخواهد دورة شيردهي را كامل كند، و خوراك و پوشاك مادران به طور شايستة بر عهدة پدر [فرزند] است، هيچ كس جز به اندازة توانش مكلف ساخته نمي‌شود، نبايد هيچ مادري به خاطر فرزندش زيان ببيند، و نبايد هيچ پدري به خاطر فرزندش زيان ببيند، [و اگر پدر نباشد] به مانند آن [خوراك و پوشاك] بر ورثه لازم است، و اگر پدر و مادر به رضايت و مشورت يكديگر بخواهند كودك را از شير باز گيرند، گناهي بر آنها نيست، اگر بخواهيد براي شير دادن فرزندان تان دايه بگيريد، در صورتي كه حق دايه را به طور شايستة بدهيد، بر شما گناهي نيست، و از الله بترسيد، و بدانيد كه الله تعالى به آنچه مي‌كنيد، بينا است

لِّلرِّجَالِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنۡهُ أَوۡ كَثُرَۚ نَصِيبٗا مَّفۡرُوضٗا

براي مردان از آنچه پدر و مادر و نزديكان به جاي گذاشته ‌اند نصيبي است، و براي زنان از آنچه پدر و مادر و نزديكان به جاي گذشته‌ اند نصيبي است، خواه [مال تركه] كم باشد و خواه بسيار، و اين نصيبي است كه از طرف الله فرض گرديده است

وَإِذَا حَضَرَ ٱلۡقِسۡمَةَ أُوْلُواْ ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينُ فَٱرۡزُقُوهُم مِّنۡهُ وَقُولُواْ لَهُمۡ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا

و چون خويشاوندان، و يتيمان، و مساكين در وقت تقسيم كردن ميراث حاضرشوند، به آنها چيزي بدهيد، و با آنان به خوبي سخن بگوييد

وَلۡيَخۡشَ ٱلَّذِينَ لَوۡ تَرَكُواْ مِنۡ خَلۡفِهِمۡ ذُرِّيَّةٗ ضِعَٰفًا خَافُواْ عَلَيۡهِمۡ فَلۡيَتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلۡيَقُولُواْ قَوۡلٗا سَدِيدًا

كساني كه اگر فرزندان ضعيفي از خود به جاي بگذارند، نگران آنان مي باشند، بايد از الله بترسند، و سخن درست و عادلانة بگويند

إِنَّ ٱلَّذِينَ يَأۡكُلُونَ أَمۡوَٰلَ ٱلۡيَتَٰمَىٰ ظُلۡمًا إِنَّمَا يَأۡكُلُونَ فِي بُطُونِهِمۡ نَارٗاۖ وَسَيَصۡلَوۡنَ سَعِيرٗا

كساني كه اموال يتيمان را به ستم مي‌خورند، در حقيقت آتشي را در شكمهاي خود فرو مي‌برند، و به زودي به آتش شعله‌وري در مي‌آيند

يُوصِيكُمُ ٱللَّهُ فِيٓ أَوۡلَٰدِكُمۡۖ لِلذَّكَرِ مِثۡلُ حَظِّ ٱلۡأُنثَيَيۡنِۚ فَإِن كُنَّ نِسَآءٗ فَوۡقَ ٱثۡنَتَيۡنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَۖ وَإِن كَانَتۡ وَٰحِدَةٗ فَلَهَا ٱلنِّصۡفُۚ وَلِأَبَوَيۡهِ لِكُلِّ وَٰحِدٖ مِّنۡهُمَا ٱلسُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِن كَانَ لَهُۥ وَلَدٞۚ فَإِن لَّمۡ يَكُن لَّهُۥ وَلَدٞ وَوَرِثَهُۥٓ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ ٱلثُّلُثُۚ فَإِن كَانَ لَهُۥٓ إِخۡوَةٞ فَلِأُمِّهِ ٱلسُّدُسُۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصِي بِهَآ أَوۡ دَيۡنٍۗ ءَابَآؤُكُمۡ وَأَبۡنَآؤُكُمۡ لَا تَدۡرُونَ أَيُّهُمۡ أَقۡرَبُ لَكُمۡ نَفۡعٗاۚ فَرِيضَةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا

الله به شما در بارة فرزندان تان حكم مي‌كند كه: نصيب پسر برابر نصيب دو دختر است، اگر فرزندانتان [دو دختر] و بيشتر از آن بودند، براي آنها دو سوم تركه است، و اگر يك دختر باشد، برايش نيم تركه است، و براي هر يك از پدر و مادر اگر [متوفي] فرزندي داشته باشد، يك ششم حصة تركه است، و اگر فرزندي نداشته باشد، و پدر و مادر وارث او باشند، براي مادرش يك سوم حصة تركه است، اگر [ميت] برادرهايی داشته باشد، براي مادرشيك ششم حصة است، و اين بعد از وصيتي است كه [ميت] به آن وصيت مي‌كند، و يا [بعد از اداي] قرضي است [كه بر وي مي‌باشد]، و شما نمي‌دانيد كه كدام يك از پدران شما و يا فرزندان شما براي شما فائده ‌مندتر هستند، [اين تقسيم]، فريضة از طرف الله است، به درستى الله داناي با حكمت است

۞وَلَكُمۡ نِصۡفُ مَا تَرَكَ أَزۡوَٰجُكُمۡ إِن لَّمۡ يَكُن لَّهُنَّ وَلَدٞۚ فَإِن كَانَ لَهُنَّ وَلَدٞ فَلَكُمُ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَكۡنَۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصِينَ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٖۚ وَلَهُنَّ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَكۡتُمۡ إِن لَّمۡ يَكُن لَّكُمۡ وَلَدٞۚ فَإِن كَانَ لَكُمۡ وَلَدٞ فَلَهُنَّ ٱلثُّمُنُ مِمَّا تَرَكۡتُمۚ مِّنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ تُوصُونَ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٖۗ وَإِن كَانَ رَجُلٞ يُورَثُ كَلَٰلَةً أَوِ ٱمۡرَأَةٞ وَلَهُۥٓ أَخٌ أَوۡ أُخۡتٞ فَلِكُلِّ وَٰحِدٖ مِّنۡهُمَا ٱلسُّدُسُۚ فَإِن كَانُوٓاْ أَكۡثَرَ مِن ذَٰلِكَ فَهُمۡ شُرَكَآءُ فِي ٱلثُّلُثِۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصَىٰ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٍ غَيۡرَ مُضَآرّٖۚ وَصِيَّةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٞ

و براي شما نصف تركة همسران شما است، اگر براي آنها فرزندي نباشد، و اگر براي آنها فرزندي باشد، براي شما يك چهارم حصة تركة همسران شما است، و اين بعد از وصيتي است كه به آن وصيت كرده ‌اند، و يا [بعد از اداي] قرضي است [كه به آن قرضدار هستند]، و براي همسران شما يك چهارم حصة تركة شما است، اگر براي شما فرزندي نباشد، و اگر براي شما فرزندي باشد، براي همسران شما يك هشتم حصة تركة شما است، و اين بعد از وصيتي است كه به آن وصيت مي‌كنيد، و يا [بعد از اداي] قرضي است [به آن قرضدار]، و اگر مرد و يا زني ميراث برده مي‌شد كه پدر و مادر، و فرزند نداشت، و برادر و يا خواهري داشت، براي هر يك از آنها يك ششم حصه از مالش مي‌باشد، و اگر از اين بيشتر بودند، در سوم حصة تركه شريك مي‌باشند، و اين بعد از وصيتي است كه به آن وصيت مي‌شود، و يا [بعد از اداي] قرضي است [كه به آن قرضدار است]، بي آنكه [وصيت براي ورثه] ضرر آور باشد، اين حُكمي از طرف الله است، و الله داناي بردبار است

وَلِكُلّٖ جَعَلۡنَا مَوَٰلِيَ مِمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَۚ وَٱلَّذِينَ عَقَدَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡ فَـَٔاتُوهُمۡ نَصِيبَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدًا

و براي هركس از آنچه والدين، و نزديكان [به جاي مي‌گذارند] ميراث براني قرار داده ‌ايم، و كساني كه با آنها پيمان بسته ‌ايد، نصيب آنان را بدهيد، به يقين الله بر هر چيزي شاهد است

۞وَٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡـٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗا وَبِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱلۡجَارِ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡجَارِ ٱلۡجُنُبِ وَٱلصَّاحِبِ بِٱلۡجَنۢبِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ مُخۡتَالٗا فَخُورًا

الله را عبادت كنيد، و كسي را به او شريك نياوريد، و به پدر و مادر، و خويشاوندان، و يتيمان، و مستمندان، و همساية خويشاوند، و همساية بيگانه، و دوست همنشين، و در راه ماندگان، [مسافران] و بردگاني كه مالك آنان هستيد، احسان كنيد، همانا الله متعال متكبران فخر فروش را دوست ندارد

وَيَسۡتَفۡتُونَكَ فِي ٱلنِّسَآءِۖ قُلِ ٱللَّهُ يُفۡتِيكُمۡ فِيهِنَّ وَمَا يُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ فِي يَتَٰمَى ٱلنِّسَآءِ ٱلَّـٰتِي لَا تُؤۡتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَتَرۡغَبُونَ أَن تَنكِحُوهُنَّ وَٱلۡمُسۡتَضۡعَفِينَ مِنَ ٱلۡوِلۡدَٰنِ وَأَن تَقُومُواْ لِلۡيَتَٰمَىٰ بِٱلۡقِسۡطِۚ وَمَا تَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِهِۦ عَلِيمٗا

و [اي پيامبر!] از تو در بارة زنان فتوي مي‌خواهند، بگو الله در بارة آنان به شما فتوي مي‌دهد، و [نيز در بارة] آنچه كه در قرآن بر شما در بارة زنان يتيم تلاوت مي‌گردد كه حق شان را نمي‌دهيد، و مي‌خواهيد آنها را به نكاح خود در آوريد، و [همچنين براي شما] در بارة كودكان صغير مستضعف، [توصيه مي‌کند] و [به شما توصيه مي‌كند كه] با يتيمان به عدالت رفتار كنيد، و هر كار خيري كه انجام دهيد، به يقين الله به آن دانا است

۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُونُواْ قَوَّـٰمِينَ بِٱلۡقِسۡطِ شُهَدَآءَ لِلَّهِ وَلَوۡ عَلَىٰٓ أَنفُسِكُمۡ أَوِ ٱلۡوَٰلِدَيۡنِ وَٱلۡأَقۡرَبِينَۚ إِن يَكُنۡ غَنِيًّا أَوۡ فَقِيرٗا فَٱللَّهُ أَوۡلَىٰ بِهِمَاۖ فَلَا تَتَّبِعُواْ ٱلۡهَوَىٰٓ أَن تَعۡدِلُواْۚ وَإِن تَلۡوُۥٓاْ أَوۡ تُعۡرِضُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٗا

اي كساني كه ايمان آورده ‌ايد! برپا دارندة عدالت باشيد، و براي الله شهادت بدهيد، اگر چه [اين شهادت دادن] به زيان خود شما، يا پدر و مادر، و نزديكان [شما] باشد، اگر غني و يا فقير باشد، الله به آنها سزاوارتر [و مهربان] تر است، پس از هواي نفس پيروي نكنيد كه از حق منحرف مي‌شويد، و اگر زبان به تحريف گشوده، و يا [از بيان حق] اعراض كنيد، به يقين الله به آنچه مي‌كنيد، آگاه است

يَسۡتَفۡتُونَكَ قُلِ ٱللَّهُ يُفۡتِيكُمۡ فِي ٱلۡكَلَٰلَةِۚ إِنِ ٱمۡرُؤٌاْ هَلَكَ لَيۡسَ لَهُۥ وَلَدٞ وَلَهُۥٓ أُخۡتٞ فَلَهَا نِصۡفُ مَا تَرَكَۚ وَهُوَ يَرِثُهَآ إِن لَّمۡ يَكُن لَّهَا وَلَدٞۚ فَإِن كَانَتَا ٱثۡنَتَيۡنِ فَلَهُمَا ٱلثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَۚ وَإِن كَانُوٓاْ إِخۡوَةٗ رِّجَالٗا وَنِسَآءٗ فَلِلذَّكَرِ مِثۡلُ حَظِّ ٱلۡأُنثَيَيۡنِۗ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ أَن تَضِلُّواْۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمُۢ

[اي پيامبر!] از تو در بارة كلاله فتوي مي‌خواهند، بگو! الله در بارة كلاله براي شما فتوي مي‌دهد. اگر مردی فوت کند و فرزندی نداشته، و خواهری داشته باشد، نصف ترکه از آنِ اوست. و اگر خواهر بمیرد و فرزندی نداشته باشد، برادر همة ترکه را به ارث می‌برد، و اگر دو خواهر بودند، دو سوم ترکه از آن آنهاست، و اگر برادران و خواهرانی بودند، مرد به اندازة سهم دو زن ارث می‌برد. الله برایتان بیان می‌کند تا گمراه نشوید، و الله به هر چیزی داناست

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ شَهَٰدَةُ بَيۡنِكُمۡ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ حِينَ ٱلۡوَصِيَّةِ ٱثۡنَانِ ذَوَا عَدۡلٖ مِّنكُمۡ أَوۡ ءَاخَرَانِ مِنۡ غَيۡرِكُمۡ إِنۡ أَنتُمۡ ضَرَبۡتُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَأَصَٰبَتۡكُم مُّصِيبَةُ ٱلۡمَوۡتِۚ تَحۡبِسُونَهُمَا مِنۢ بَعۡدِ ٱلصَّلَوٰةِ فَيُقۡسِمَانِ بِٱللَّهِ إِنِ ٱرۡتَبۡتُمۡ لَا نَشۡتَرِي بِهِۦ ثَمَنٗا وَلَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰ وَلَا نَكۡتُمُ شَهَٰدَةَ ٱللَّهِ إِنَّآ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡأٓثِمِينَ

اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! هنگامي كه مرگ كسي از شما فرا رسد، گواهي گرفتن در هنگام وصيت كردن، اين طور است كه دو نفر عادل را از خود شاهد بگيريد، و اگر در سفر بوديد، و به مصيبت مرگ گرفتار شديد، دو نفر را از غير خود شاهد بگيريد، و اگر [هنگام اداي شهادت] به آنان شك پيدا كرديد، آن دو شاهد تا بعد از نماز نگه داريد، تا به الله قَسَم بخورند كه ما حق را به هيچ قيمتي معامله نمي‌كنيم، اگر چه براي خويشاوندان [ما] باشد، و شهادت الله را پنهان نمي‌كنيم، [كه اگر پنهان كنيم] در اين صورت از گنهكاران خواهيم بود

۞قُلۡ تَعَالَوۡاْ أَتۡلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمۡ عَلَيۡكُمۡۖ أَلَّا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡـٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗاۖ وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُم مِّنۡ إِمۡلَٰقٖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكُمۡ وَإِيَّاهُمۡۖ وَلَا تَقۡرَبُواْ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَۖ وَلَا تَقۡتُلُواْ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ

[اي پيامبر!] بگو: بياييد آنچه را كه پروردگار شما بر شما حرام كرده است، براي شما بخوانم، اينكه: چيزي را به او شريك قرار ندهيد، و به پدر و مادر احسان كنيد، و فرزندان خود را از ترس فقر نكشيد، [زيرا] ما، شما و آنها را روزي مي‌دهيم، و به كارهاي زشت ـ چه آشكارا باشد و چه پنهان ـ نزديك نشويد، و كسي را كه خداوند كشتنش را حرام كرده است، جز به حق نكشيد، اينها چيزهايي هستند كه الله شما را به انجام دادن آنها سفارش كرده است، تا باشد كه بينديشيد

وَلَا تَقۡرَبُواْ مَالَ ٱلۡيَتِيمِ إِلَّا بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ أَشُدَّهُۥۚ وَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَٱلۡمِيزَانَ بِٱلۡقِسۡطِۖ لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۖ وَإِذَا قُلۡتُمۡ فَٱعۡدِلُواْ وَلَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰۖ وَبِعَهۡدِ ٱللَّهِ أَوۡفُواْۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

و به مال يتيم نزديك نشويد، مگر به نيكوترين شيوة [كه به مصلحت يتيم باشد]، تا اينكه به حد رشد خود برسد، و پيمانه و ترازو را [در خريد و فروش] به عدالت كامل اداء كنيد، ما هيچ كس را جز به اندازة توانش مكلف نمي‌سازيم، و چون [در شهادت دادن] سخن مي‌گوييد، عدالت را مراعات نماييد، و گرچه در مورد نزديكان [شما] باشد، و به عهد الله وفاء كنيد، اينها چيزهايي است كه الله شما را به انجام دادن آنها سفارش مي‌كند، تا باشد كه پند بگيريد

مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن يَسۡتَغۡفِرُواْ لِلۡمُشۡرِكِينَ وَلَوۡ كَانُوٓاْ أُوْلِي قُرۡبَىٰ مِنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ

براي پيامبر و كساني كه ايمان آورده ‌اند شايسته نبود كه براي مشركان بعد از آنكه دوزخي بودن آنان واضح شد، طلب مغفرت نمايند، اگرچه نزديكان آنها باشند

وَمَا كَانَ ٱسۡتِغۡفَارُ إِبۡرَٰهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَن مَّوۡعِدَةٖ وَعَدَهَآ إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُۥٓ أَنَّهُۥ عَدُوّٞ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنۡهُۚ إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ لَأَوَّـٰهٌ حَلِيمٞ

و طلب آمرزش ابراهيم براي پدرش نبود مگر به سبب وعدة كه برايش داده بود، و چون برايش روشن شد كه او دشمن الله است، از او بيزاري جست، چرا كه ابراهيم دعا كنندة بردبار ‌بود

۞إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُ بِٱلۡعَدۡلِ وَٱلۡإِحۡسَٰنِ وَإِيتَآيِٕ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَيَنۡهَىٰ عَنِ ٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِ وَٱلۡبَغۡيِۚ يَعِظُكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

به يقين الله به عدل و احسان، و بخشش به نزديكان امر مي‌كند، و از فحشاء و منکر و تعدي [بر ديگران] نهی می‌کند، و شما را پند می‌دهد؛ تا باشد كه پند بگيريد

۞وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنًاۚ إِمَّا يَبۡلُغَنَّ عِندَكَ ٱلۡكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوۡ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَآ أُفّٖ وَلَا تَنۡهَرۡهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوۡلٗا كَرِيمٗا

و پرودگارت مقرر داشت که جز او [ديگري] را نپرستيد، وبه پدر و مادر نيكي كنيد، اگر يكي از آن دو، [از پدر و مادر] و يا هر دوی آنها نزد تو به سن پيري رسيدند، (اف) [كه كمترين كلمة نا مناسبي است] براي آنها مگو، و برسر آنها فرياد مزن، و با آنها به احترام سخن بگو

وَٱخۡفِضۡ لَهُمَا جَنَاحَ ٱلذُّلِّ مِنَ ٱلرَّحۡمَةِ وَقُل رَّبِّ ٱرۡحَمۡهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرٗا

و از روی مهربانی بال فروتني را براي آنان هموار كن، و بگو: پروردگارا! همانگونه که آنان مرا در کودکی پرورش دادند، [اكنون كه بزرگ سال و پير شده اند] تو بر آنان رحمت آور

وَءَاتِ ذَا ٱلۡقُرۡبَىٰ حَقَّهُۥ وَٱلۡمِسۡكِينَ وَٱبۡنَ ٱلسَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرۡ تَبۡذِيرًا

و حق ذوي القربي، و بيچارگان، و در راه ماندگان را بده، و اسراف مكن

وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُمۡ خَشۡيَةَ إِمۡلَٰقٖۖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُهُمۡ وَإِيَّاكُمۡۚ إِنَّ قَتۡلَهُمۡ كَانَ خِطۡـٔٗا كَبِيرٗا

و فرزندان خود را از بيم تنگدستي نكشيد، ما آنها و شما را روزي مي‌دهيم، به يقين كشتن آنان گناه بزرگي است

وَلَا يَأۡتَلِ أُوْلُواْ ٱلۡفَضۡلِ مِنكُمۡ وَٱلسَّعَةِ أَن يُؤۡتُوٓاْ أُوْلِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ وَلۡيَعۡفُواْ وَلۡيَصۡفَحُوٓاْۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

و كساني از شما كه اهل فضيلت و فراخي نعمت هستند، نبايد قسم بخورند كه به خويشاوندان و مساكين، و مهاجران در راه الله چيزي ندهند، آنها بايد عفو كنند، و گذشت نمايند، مگر دوست نداريد كه الله براي شما بيامرزد، و الله آمرزندة مهربان است

وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حُسۡنٗاۖ وَإِن جَٰهَدَاكَ لِتُشۡرِكَ بِي مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَآۚ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و انسان را به خوشرفتاري به پدر و مادرش سفارش كرديم، و اگر آنها كوشش كردند كه تو چيزي را كه به آن علم نداري، شريك من قرار بدهي، از آنان اطاعت مكن، بازگشت شما به سوي من است، و شما را به آنچه انجام مي‌داديد، خبر مي‌دهم