وَٱلضُّحَىٰ

قَسَم به چاشتگاه

وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ

و قَسَم به شب هنگامي كه آرام مي‌گيرد

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ

كه [اي پيامبر] پروردگارت تو را رها نكرده است، و بر تو خشم نگرفته است

وَلَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ

و [اي پيامبر!] به يقين كه آخرت براي تو از دنيا بهتر است

وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ

و به زودي پروردگارت به تو آنقدر [نعمت] خواهد داد كه راضي شوي

أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَـَٔاوَىٰ

آيا تو را يتيم نيافت، و در [پناه خويش] جاي داد

وَوَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ

و [مگر] تو را سرگردان نيافت كه رهنمايي ات كرد

وَوَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ

و [مگر] تو را تنگدست نيافت، كه توانگر گردانيد

فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ

پس بر يتيم قهر مكن

وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ

و بر سر سائل فرياد مكش

وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ

و اما از نعمتهاي پروردگارت ياد آوري كن