۞تِلۡكَ ٱلرُّسُلُ فَضَّلۡنَا بَعۡضَهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۘ مِّنۡهُم مَّن كَلَّمَ ٱللَّهُۖ وَرَفَعَ بَعۡضَهُمۡ دَرَجَٰتٖۚ وَءَاتَيۡنَا عِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ٱلۡبَيِّنَٰتِ وَأَيَّدۡنَٰهُ بِرُوحِ ٱلۡقُدُسِۗ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا ٱقۡتَتَلَ ٱلَّذِينَ مِنۢ بَعۡدِهِم مِّنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُ وَلَٰكِنِ ٱخۡتَلَفُواْ فَمِنۡهُم مَّنۡ ءَامَنَ وَمِنۡهُم مَّن كَفَرَۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا ٱقۡتَتَلُواْ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَفۡعَلُ مَا يُرِيدُ

بعضي از اين پيامبران را بر بعضي ديگر برتري داده‌ايم، از آنان كسي است كه الله با او سخن گفته است [كه موسي باشد]، و بعضي را درجاتي برتري داد، به عيسي پسر مريم معجزه‎ها داديم، و او را به وسيلة روح القدس مؤيد ساختيم، و اگر الله مي‎خواست كساني كه بعد از آنها بودند، با وجود دلائل واضحي كه براي شان آمده بود، با يكديگر جنگ نمي‌كردند، ولي آنان اختلاف ورزيدند، بعضي ايمان آوردند، و برخي كافر شدند، و اگر الله مي‎خواست، باهم جنگ نمي‌كردند، ولي الله آنچه را اراده كند، انجام مي‌دهد

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقۡنَٰكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا بَيۡعٞ فِيهِ وَلَا خُلَّةٞ وَلَا شَفَٰعَةٞۗ وَٱلۡكَٰفِرُونَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ

اي كساني كه ايمان آورده‌ ايد، از آنچه به شما روزي داده ايم انفاق كنيد، پيش از آنكه روزي فرا رسد كه نه در آن خريد و فروشي باشد، و نه دوستيي‌، و نه شفاعتي، [و بدانيد] كه كافران ستمكارا‌نند

ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُۚ لَا تَأۡخُذُهُۥ سِنَةٞ وَلَا نَوۡمٞۚ لَّهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ مَن ذَا ٱلَّذِي يَشۡفَعُ عِندَهُۥٓ إِلَّا بِإِذۡنِهِۦۚ يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيۡءٖ مِّنۡ عِلۡمِهِۦٓ إِلَّا بِمَا شَآءَۚ وَسِعَ كُرۡسِيُّهُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَۖ وَلَا يَـُٔودُهُۥ حِفۡظُهُمَاۚ وَهُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡعَظِيمُ

الله است كه معبود راستيني جز او وجود ندارد، زندة پاينده او است، نه او را خستگى مي‌گيرد و نه خواب، آنچه كه در آسمانها و زمين است از آنِ او است، كيست كه در پيشگاهش جز به اذن او شفاعت نمى كند، گذشته و آيندة شان را مي‌داند، و [آفريدگان او] به چيزي از علم او جز آنچه كه بخواهد احاطه كرده نمي‌توانند، كرسي‌اش آسمانها و زمين را فرا گرفته است، و نگهداري اين دو [آسمانها و زمين] بر او دشوار نيست، واو الهى با بزرگ است

لَآ إِكۡرَاهَ فِي ٱلدِّينِۖ قَد تَّبَيَّنَ ٱلرُّشۡدُ مِنَ ٱلۡغَيِّۚ فَمَن يَكۡفُرۡ بِٱلطَّـٰغُوتِ وَيُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسۡتَمۡسَكَ بِٱلۡعُرۡوَةِ ٱلۡوُثۡقَىٰ لَا ٱنفِصَامَ لَهَاۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

اجباري در پذيرفتن دين نيست، و به تحقيق كه راه راست، از راه نادرست بيان شده است، پس كسي كه به طاغوت كفر بورزد و به الله ايمان بياورد، به يقين كه به دستگيرة محكمي چنگ زده است كه گسستني براي آن نيست، و الله تعالى شنواي دانا است

ٱللَّهُ وَلِيُّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يُخۡرِجُهُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِۖ وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَوۡلِيَآؤُهُمُ ٱلطَّـٰغُوتُ يُخۡرِجُونَهُم مِّنَ ٱلنُّورِ إِلَى ٱلظُّلُمَٰتِۗ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

الله ياور كساني است كه ايمان آورده ‌اند، آنها را از تاريكيهاي [كفر و جهل] بيرون كرده و به روشني [ايمان] مي‌برد، و كساني كه كفر ورزيده‌ اند، ياورهاي شان طاغوت است، [اين طاغوتها] آنها را از روشني [ايمان] بيرون آورده و به سوي تاريكيهاي [كفر و جهل] سوق مي‌دهند، آنان اهل آتش ‌اند كه جاودانه در آن مي‌مانند

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِي حَآجَّ إِبۡرَٰهِـۧمَ فِي رَبِّهِۦٓ أَنۡ ءَاتَىٰهُ ٱللَّهُ ٱلۡمُلۡكَ إِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِـۧمُ رَبِّيَ ٱلَّذِي يُحۡيِۦ وَيُمِيتُ قَالَ أَنَا۠ أُحۡيِۦ وَأُمِيتُۖ قَالَ إِبۡرَٰهِـۧمُ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَأۡتِي بِٱلشَّمۡسِ مِنَ ٱلۡمَشۡرِقِ فَأۡتِ بِهَا مِنَ ٱلۡمَغۡرِبِ فَبُهِتَ ٱلَّذِي كَفَرَۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

آيا [قصة] كسي را ندانستي كه الله به او پادشاهي داده بود؟ [نمرود] با إبراهيم در بارة پرورگارش ستيزه جويي و مناظره كرد، آنگاه كه ابراهيم گفت: پروردگار من همان ذاتي است كه زنده مي‌كند و مي‌ميراند، او گفت: من هم زنده مي‌كنم، و مي‌ميرانم، ابراهيم گفت: به درستى الله خورشيد را از مشرق بر مي‌آورد، و تو آن را از مغرب بر آور، و كسي كه كافر شده بود [پادشاه ستمكار]، مبهوت و ساكت شد، و الله ستمكاران را هدايت نمي‌كند

أَوۡ كَٱلَّذِي مَرَّ عَلَىٰ قَرۡيَةٖ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ يُحۡيِۦ هَٰذِهِ ٱللَّهُ بَعۡدَ مَوۡتِهَاۖ فَأَمَاتَهُ ٱللَّهُ مِاْئَةَ عَامٖ ثُمَّ بَعَثَهُۥۖ قَالَ كَمۡ لَبِثۡتَۖ قَالَ لَبِثۡتُ يَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ يَوۡمٖۖ قَالَ بَل لَّبِثۡتَ مِاْئَةَ عَامٖ فَٱنظُرۡ إِلَىٰ طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمۡ يَتَسَنَّهۡۖ وَٱنظُرۡ إِلَىٰ حِمَارِكَ وَلِنَجۡعَلَكَ ءَايَةٗ لِّلنَّاسِۖ وَٱنظُرۡ إِلَى ٱلۡعِظَامِ كَيۡفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكۡسُوهَا لَحۡمٗاۚ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُۥ قَالَ أَعۡلَمُ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

و يا مانند كسي [عُزَير] كه بر دهي گذشت سقفهاي [خانه] هايش فروريخته بود، گفت: الله [مردمان] اين قريه را بعد مرگ شان چگونه زنده مي‌كند؟ پس الله او را ميراند، و بعد از صد سال زنده‌اش كرد، [و به او] گفت: چه قدر درنگ كرده بودي؟ گفت: يك روز، و يا قسمتي از يك روز درنگ كرده بودم، گفت: بلكه صد سال درنگ كرده بودي، به طعام و آشاميدني‌ات بنگر كه تغييري نكرده است، و به اُلاغت بنگر، تا تو را دليلي براي مرد قرار دهيم، به سوي استخوانها بنگر كه چگونه آنها را به هم پيوند مي‌دهيم، بعد از آن بر آنها گوشت مي‌پوشانيم، چون [قدرت الله متعال] برايش روشن شد، گفت: مي‌دانم كه به درستى الله بر هر چيزي قادر است

وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِـۧمُ رَبِّ أَرِنِي كَيۡفَ تُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰۖ قَالَ أَوَلَمۡ تُؤۡمِنۖ قَالَ بَلَىٰ وَلَٰكِن لِّيَطۡمَئِنَّ قَلۡبِيۖ قَالَ فَخُذۡ أَرۡبَعَةٗ مِّنَ ٱلطَّيۡرِ فَصُرۡهُنَّ إِلَيۡكَ ثُمَّ ٱجۡعَلۡ عَلَىٰ كُلِّ جَبَلٖ مِّنۡهُنَّ جُزۡءٗا ثُمَّ ٱدۡعُهُنَّ يَأۡتِينَكَ سَعۡيٗاۚ وَٱعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ

و [اى پيامبر!] آن زماني را به ياد آور كه ابراهيم گفت: پروردگارا! برايم نشان بده كه مردگان را چگونه زنده مي‌كني؟ گفت: مگر ايمان نداري؟ گفت: چرا [بلكه ايمان دارم] ولي [اين سؤال] براي آن است كه دلم آرام بگيرد، گفت: چهار پرنده را بگير [و بكش] و پاره پاره كن، [و در هم بياميز] بعد از آن هر پاره‌يی را بر سر كوهي بگذار، آنگاه آنان را فراخوان، [خواهي ديد] كه شتابان به سوي تو مي‌آيند، و بدان كه به يقين الله پيروزمند با حكمت است

مَّثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنۢبَتَتۡ سَبۡعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنۢبُلَةٖ مِّاْئَةُ حَبَّةٖۗ وَٱللَّهُ يُضَٰعِفُ لِمَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ

مَثَل كساني كه ‌اموال خود را در راه الله انفاق مي‌كنند، مانند دانه‌اى است كه هفت خوشه مي‌روياند، و در هر خوشه صد دانه است[1]، و الله براي هركس كه بخواهد [ثوابش را] چند برابر مي‌كند، و الله نعمت‌گستر دانا است

ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ ثُمَّ لَا يُتۡبِعُونَ مَآ أَنفَقُواْ مَنّٗا وَلَآ أَذٗى لَّهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

كساني كه مالهاي خود را در راه الله انفاق مي‌كنند، بعد از آن منت گذاري نكرده، و آزاري نمي‌دهند، مزد آنها در نزد پروردگار شان [محفوظ] است، نه بر آنها ترسي است، و نه هم غمگين مي‌شوند

۞قَوۡلٞ مَّعۡرُوفٞ وَمَغۡفِرَةٌ خَيۡرٞ مِّن صَدَقَةٖ يَتۡبَعُهَآ أَذٗىۗ وَٱللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٞ

گفتة خوش و مدارا، از صدقة كه آزاري در پي داشته باشد، بهتر است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُبۡطِلُواْ صَدَقَٰتِكُم بِٱلۡمَنِّ وَٱلۡأَذَىٰ كَٱلَّذِي يُنفِقُ مَالَهُۥ رِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَلَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۖ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ صَفۡوَانٍ عَلَيۡهِ تُرَابٞ فَأَصَابَهُۥ وَابِلٞ فَتَرَكَهُۥ صَلۡدٗاۖ لَّا يَقۡدِرُونَ عَلَىٰ شَيۡءٖ مِّمَّا كَسَبُواْۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

اي كساني كه ايمان آورده‌ ايد، صدقات خود را به [سبب] منت گذاشتن و اذيت رساندن [به كسي كه برايش صدقه مي‌دهيد] از بين مبريد، مانند كسي كه مال خود را غرض خود نمايي به مردم انفاق مي‌كند، و به الله و روز آخرت ايمان ندارد، مَثَل [انفاق كردن] اين شخص مانند سنگ صافي است كه بر روي آن خاكي نشسته است، و باران تندي بر آن مي‌بارد، [و آن خاك را مي‌برد] و آن سنگ را همچنان سخت و صاف [بدون غبار] به جاي مي‌گذارد، [ريا كاران] نيز از آن صدقة كه داده‌ اند، بهرة ندارند[1]، و الله تعالى گروه كافران را هدايت نمي‌كند

وَمَثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمُ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِ ٱللَّهِ وَتَثۡبِيتٗا مِّنۡ أَنفُسِهِمۡ كَمَثَلِ جَنَّةِۭ بِرَبۡوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٞ فَـَٔاتَتۡ أُكُلَهَا ضِعۡفَيۡنِ فَإِن لَّمۡ يُصِبۡهَا وَابِلٞ فَطَلّٞۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ

و مَثَل كساني كه مالهاي خود را به طلب رضاي الله، و انگيزة ناشي از قناعت خويش، انفاق مي‌كنند، مانند باغي است كه بر منطقة بلندي قرار دارد، باران بسياري بر آن مي‌بارد، و دو چند [باغهاي ديگر] ميوه مي‌دهد، و اگر باران بسياري نبارد، باران اندكي [هم برايش كافي است]، و الله به آنچه انجام مي‌دهيد بينا است

أَيَوَدُّ أَحَدُكُمۡ أَن تَكُونَ لَهُۥ جَنَّةٞ مِّن نَّخِيلٖ وَأَعۡنَابٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ لَهُۥ فِيهَا مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِ وَأَصَابَهُ ٱلۡكِبَرُ وَلَهُۥ ذُرِّيَّةٞ ضُعَفَآءُ فَأَصَابَهَآ إِعۡصَارٞ فِيهِ نَارٞ فَٱحۡتَرَقَتۡۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَتَفَكَّرُونَ

آيا كسي از شما دوست دارد كه برايش باغي از درختان خرما و انگور باشد، كه از زير درختان آن جويهايی روان است، و در آن باغ برايش انواع ميوه‎ها باشد، و پيري‌اش فرارسد، و فرزندان ضعيفي داشته باشد، [ناگهان] تُند باد آتشيني بر آن باغ بوزد، و آن را بسوزاند، الله دلائل قدرت خود را به اين گونه براي شما بيان مي‌دارد، تا باشد كه انديشه نماييد

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَنفِقُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا كَسَبۡتُمۡ وَمِمَّآ أَخۡرَجۡنَا لَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِۖ وَلَا تَيَمَّمُواْ ٱلۡخَبِيثَ مِنۡهُ تُنفِقُونَ وَلَسۡتُم بِـَٔاخِذِيهِ إِلَّآ أَن تُغۡمِضُواْ فِيهِۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ

اي كساني كه ايمان آورده ‌ايد، از چيزهاي پاكيزة كه به دست آورده ‌ايد، و از آنچه كه از زمين براي شما رويانيده ‌ايم، انفاق كنيد، و از چيزهاي نا مرغوبی كه خود تان جز به اكراه و چشم پوشي قبول نمي‌كنيد، انفاق نكنيد، و بدانيد كه الله تعالى بي نياز و ستوده است

ٱلشَّيۡطَٰنُ يَعِدُكُمُ ٱلۡفَقۡرَ وَيَأۡمُرُكُم بِٱلۡفَحۡشَآءِۖ وَٱللَّهُ يَعِدُكُم مَّغۡفِرَةٗ مِّنۡهُ وَفَضۡلٗاۗ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ

شيطان شما را از فقير شدن مي‌ترساند، و به كار هاي زشت امر مي‌كند، و الله تعالى به شما وعدة مغفرت را از جانب خود، و [وعدة] مهرباني را مي‌دهد، و الله تعالى نعمت‌گستر دانا است

يُؤۡتِي ٱلۡحِكۡمَةَ مَن يَشَآءُۚ وَمَن يُؤۡتَ ٱلۡحِكۡمَةَ فَقَدۡ أُوتِيَ خَيۡرٗا كَثِيرٗاۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ

به هركس كه بخواهد حكمت مي‌بخشد، و به كسي كه حكمت داده شده باشد، به تحقيق كه خير بسياري برايش داده شده است، و جز صاحبان فهم كس ديگري [از اين چيزها] پند نمي‌گيرند

وَمَآ أَنفَقۡتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوۡ نَذَرۡتُم مِّن نَّذۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُهُۥۗ وَمَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٍ

و هر انفاقي از انفاقها، و هر نذري از نذرهايي را كه كرده ‌ايد، به يقين الله آن را مي‌داند، و براي ستمگران هيچ ياوراني نيست

إِن تُبۡدُواْ ٱلصَّدَقَٰتِ فَنِعِمَّا هِيَۖ وَإِن تُخۡفُوهَا وَتُؤۡتُوهَا ٱلۡفُقَرَآءَ فَهُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡۚ وَيُكَفِّرُ عَنكُم مِّن سَيِّـَٔاتِكُمۡۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

اگر صدقات را آشكارا بدهيد، اين كار خوبي است، و اگر آن را پنهان نموده و به فقراء بدهيد، آن براي شما بهتر است، و بعضي از گناهان شما را مي‌زدايد، و الله تعالى بر آنچه مي‌كنيد، آگاه است

۞لَّيۡسَ عَلَيۡكَ هُدَىٰهُمۡ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُۗ وَمَا تُنفِقُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَلِأَنفُسِكُمۡۚ وَمَا تُنفِقُونَ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ وَجۡهِ ٱللَّهِۚ وَمَا تُنفِقُواْ مِنۡ خَيۡرٖ يُوَفَّ إِلَيۡكُمۡ وَأَنتُمۡ لَا تُظۡلَمُونَ

[اى پيامبر!] هدايت آنها بر تو نيست، بلكه الله هر كه را بخواهد هدايت مي‌كند، و هر مالي كه انفاق مي‌كنيد، براي خود انفاق مي‌كنيد، و جز براي رضاي الله انفاق نكنيد، و هر مالي را كه انفاق كنيد، [ثواب] آن به طور كامل به شما داده مي‌شود، و بر شما ستم نمي‌شود

لِلۡفُقَرَآءِ ٱلَّذِينَ أُحۡصِرُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ لَا يَسۡتَطِيعُونَ ضَرۡبٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ يَحۡسَبُهُمُ ٱلۡجَاهِلُ أَغۡنِيَآءَ مِنَ ٱلتَّعَفُّفِ تَعۡرِفُهُم بِسِيمَٰهُمۡ لَا يَسۡـَٔلُونَ ٱلنَّاسَ إِلۡحَافٗاۗ وَمَا تُنفِقُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٌ

[صدقات] براي فقرائي است كه در راه الله به باز مانده اند، و نمي‌توانند به اين طرف و آن طرف بروند، از شدت خويشتن داري، شخص جاهل آنها را غني مي‌پندارد، ولي آنها را از چهره‎هاي شان مي‌شناسي، با اصرار از مردم [چيزي] نمي‌خواهند، و هر مالي كه [براي اينها] انفاق كنيد، به يقين الله متعال به آن دانا است

ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ سِرّٗا وَعَلَانِيَةٗ فَلَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

كساني كه مالهاي خود را در شب و روز، پنهاني و آشكارا انفاق مي‌کنند، مزد شان در نزد پروردگار شان [محفوظ است]، و نه برآنها ترسي است و نه هم غمگين مي‌شوند

ٱلَّذِينَ يَأۡكُلُونَ ٱلرِّبَوٰاْ لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ ٱلَّذِي يَتَخَبَّطُهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ مِنَ ٱلۡمَسِّۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّمَا ٱلۡبَيۡعُ مِثۡلُ ٱلرِّبَوٰاْۗ وَأَحَلَّ ٱللَّهُ ٱلۡبَيۡعَ وَحَرَّمَ ٱلرِّبَوٰاْۚ فَمَن جَآءَهُۥ مَوۡعِظَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ فَٱنتَهَىٰ فَلَهُۥ مَا سَلَفَ وَأَمۡرُهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِۖ وَمَنۡ عَادَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

كساني كه سود مي‌خورند، جز به مانند كسي كه شيطان به او آسيب رسانده و او را ديوانه كرده است، بر نمي‌خيزند، اين به سبب آن است كه ايشان گفتند: خريد و فروش مانند سود است، حال آنكه الله خريد و فروش را حلال، و سود را حرام كرده است، پس هر كسي كه از جانب پروردگارش پندي به او برسد، [و از سود خواري] خودداري نمايد، آنچه كه گذشته است، از آن او است، و كارش با الله است، و هر كه به سود خواري باز گردد، چنين كساني اهل آتش اند، و جاودانه در آن ‌مي مانند

يَمۡحَقُ ٱللَّهُ ٱلرِّبَوٰاْ وَيُرۡبِي ٱلصَّدَقَٰتِۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ

الله سود را [كه در ظاهر زياد مى‌شود] محو مي‌سازد، و بركت صدقات را [كه در ظاهر كم مي‌شود] مي‌افزايد، و الله هيچ ناسپاس گنهكاري را دوست ندارد

إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُاْ ٱلزَّكَوٰةَ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

به يقين كساني كه ايمان آورده ‌اند، و كارهاي نيكي انجام داده ‌اند، و نماز را برپا داشته، و زكات را اداء كرده اند، مزد شان در نزد پروردگار شان است، نه ترسي بر آنها است، و نه هم در آن وقت غمگين مي‌شوند

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَذَرُواْ مَا بَقِيَ مِنَ ٱلرِّبَوٰٓاْ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

اي كساني كه ايمان آورده ‌ايد، از الله بترسيد، و اگر مؤمن مي‌باشيد، آنچه را كه از سود باقي مانده است، ترك كنيد

فَإِن لَّمۡ تَفۡعَلُواْ فَأۡذَنُواْ بِحَرۡبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۖ وَإِن تُبۡتُمۡ فَلَكُمۡ رُءُوسُ أَمۡوَٰلِكُمۡ لَا تَظۡلِمُونَ وَلَا تُظۡلَمُونَ

و اگر چنين نكرديد، پس بدانيد كه به جنگ الله و رسول او برخاسته ‌ايد، و اگر توبه كرديد، سرماية شما از خود شما است، نه ستم كنيد، و نه مورد ستم قرار بگيريد

وَإِن كَانَ ذُو عُسۡرَةٖ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَيۡسَرَةٖۚ وَأَن تَصَدَّقُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

و اگر قرضدار تنگدست بود، تا وقتي كه گشايشي مي‌يابد، برايش مهلت بدهيد، و اگر بدانيد، بخشش كردن[1] براي شما بهتر است

وَٱتَّقُواْ يَوۡمٗا تُرۡجَعُونَ فِيهِ إِلَى ٱللَّهِۖ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ

و از روزي بترسيد كه در آن روز به سوي الله باز گردانده مي‌شويد، بعد از آن پاداش هر كس به طور كامل برايش داده مي‌شود، و به آنها ستم نمي‌شود

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيۡنٍ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى فَٱكۡتُبُوهُۚ وَلۡيَكۡتُب بَّيۡنَكُمۡ كَاتِبُۢ بِٱلۡعَدۡلِۚ وَلَا يَأۡبَ كَاتِبٌ أَن يَكۡتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ ٱللَّهُۚ فَلۡيَكۡتُبۡ وَلۡيُمۡلِلِ ٱلَّذِي عَلَيۡهِ ٱلۡحَقُّ وَلۡيَتَّقِ ٱللَّهَ رَبَّهُۥ وَلَا يَبۡخَسۡ مِنۡهُ شَيۡـٔٗاۚ فَإِن كَانَ ٱلَّذِي عَلَيۡهِ ٱلۡحَقُّ سَفِيهًا أَوۡ ضَعِيفًا أَوۡ لَا يَسۡتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلۡيُمۡلِلۡ وَلِيُّهُۥ بِٱلۡعَدۡلِۚ وَٱسۡتَشۡهِدُواْ شَهِيدَيۡنِ مِن رِّجَالِكُمۡۖ فَإِن لَّمۡ يَكُونَا رَجُلَيۡنِ فَرَجُلٞ وَٱمۡرَأَتَانِ مِمَّن تَرۡضَوۡنَ مِنَ ٱلشُّهَدَآءِ أَن تَضِلَّ إِحۡدَىٰهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحۡدَىٰهُمَا ٱلۡأُخۡرَىٰۚ وَلَا يَأۡبَ ٱلشُّهَدَآءُ إِذَا مَا دُعُواْۚ وَلَا تَسۡـَٔمُوٓاْ أَن تَكۡتُبُوهُ صَغِيرًا أَوۡ كَبِيرًا إِلَىٰٓ أَجَلِهِۦۚ ذَٰلِكُمۡ أَقۡسَطُ عِندَ ٱللَّهِ وَأَقۡوَمُ لِلشَّهَٰدَةِ وَأَدۡنَىٰٓ أَلَّا تَرۡتَابُوٓاْ إِلَّآ أَن تَكُونَ تِجَٰرَةً حَاضِرَةٗ تُدِيرُونَهَا بَيۡنَكُمۡ فَلَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَلَّا تَكۡتُبُوهَاۗ وَأَشۡهِدُوٓاْ إِذَا تَبَايَعۡتُمۡۚ وَلَا يُضَآرَّ كَاتِبٞ وَلَا شَهِيدٞۚ وَإِن تَفۡعَلُواْ فَإِنَّهُۥ فُسُوقُۢ بِكُمۡۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ وَيُعَلِّمُكُمُ ٱللَّهُۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ

اي كساني كه ايمان آورده‌ ايد! وقتي كه قرضي براي مدت معيني به يكديگر داديد، آن را بنويسيد، و بايد نويسنده را بين شما به طور عادلانه بنويسد، و هيچ نويسندة نبايد در نوشتن از آنچه كه الله به او آموخته است، خودداري نمايد، و [نويسنده] بايد بنويسد، و آنكه حق بر ذمه‌اش مي‌باشد، املاء كند، و از الله كه پروردگارش مي‌باشد، بترسد، و از [حقي كه بر ذمة او است] چيزي كم نكند، و اگر كسي كه حق بر ذمه‌اش مي‌باشد، نادان و يا ضعيف بود، و يا خودش نمي‌توانست كه املاء كند، پس ولي او بايد با [رعايت] عدالت املاء نمايد، و دو شاهد از مردان تان را به شهادت بگيريد، و اگر دو مرد نبودند، پس يك مرد و دو زن را از كساني كه به شهادت آنها رضايت داريد، [به شهادت بگيريد]، كه اگر يكي از آنها فراموش كند، ديگري به يادش بياورد، و چون شاهدان براي شهادت دادن خواسته شوند، نبايد [از شهادت دادن] اباء ورزند، و از نوشتن [قرض] مدت دار، خواه كم باشد، و خواه زياد خسته نشويد، اين [نوشتن شما] در نزد الله به عدالت نزديكتر، و از لحاظ شهادت دادن استوارتر، و نسبت به اينكه دچار شك نشويد، [به احتياط] نزديكتر است، مگر که داد و ستد نقدي باشد كه آن را بين خود دست به دست مي‌كنيد، كه در اين صورت اگر آن را ننويسيد، بر شما گناهي نيست، و چون خريد و فروش كرديد، شاهد بگيريد، و هيچ نويسنده و شاهدي نبايد زيان ببيند، و اگر چنين كاري كنيد، نافرماني كرده ‌ايد، و از الله بترسيد، و الله تعالي به شما آموزش مي‌دهد، و الله بر هر چيزي دانا است