ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

آنچه را كه پروردگار شان براي شان ارزاني داشته است، دريافت مي‌دارند، زيرا آنان پيش از اين [در دنيا] نيكوكار بودند

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

آنها اندكي از شب را مي‌خوابيدند

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و در سحر گاهان به استغفار مشغول بودند

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموال شان براي سائل و محروم نصيبي بود

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

و در زمين براي اهل يقين دلائلي [بر قدرت و وحدانيت الله] است

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و همچنين در وجود خود شما [دلائلي بر وجود و وحدانيت الله] است، آيا نمي‌بينيد

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

و رزق شما، و وعده‌هايي كه به شما داده مي‌شود، در آسمان است

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

پس به پروردگار آسمان و زمين قَسَم كه اين سخن، به مانند آنكه شما [با يكديگر] سخن مي‌گوييد، حق است

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

[اي پيامبر!] آيا خبر مهمانان گرامي ابراهيم به تو رسيده است

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

آنگاه كه نزد او آمدند، و گفتند: سلام، [ابراهيم] گفت: سلام بر شما باد، مردمان ناشناسي هستيد

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

سپس پنهاني به نزد خانوادة خود رفت، و گوسالة فربهي را [كه بريان كرده بود] نزد شان آورد

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

و [گوساله] را به آنان نزديك كرد، و گفت: آيا نمي‌خوريد

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

و [چون ديد دست به طعام دراز نمي‌كنند در دل] از آنان احساس ترس و وحشت كرد، [آنها] گفتند: مترس، و او را به فرزند عالمي بشارت دادند

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

و زنش فرياد كشان سر رسيد، و بر روي خود زد و گفت: [من] پير زن عقيمي هستم [چگونه فرزند خواهم آورد]

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

[فرشتگان] گفتند: پروردگار تو چنين فرموده است، به يقين او با حكمت دانا است