لَكُمۡ دِينُكُمۡ وَلِيَ دِينِ

دين شما براي خود شما، و دين من براي خودم

إِذَا جَآءَ نَصۡرُ ٱللَّهِ وَٱلۡفَتۡحُ

چون نصرت الله، و فتح [مكه] فرا رسد

وَرَأَيۡتَ ٱلنَّاسَ يَدۡخُلُونَ فِي دِينِ ٱللَّهِ أَفۡوَاجٗا

و ببيني كه مردمان گروه گروه در دين الله داخل مي‌شوند

فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ وَٱسۡتَغۡفِرۡهُۚ إِنَّهُۥ كَانَ تَوَّابَۢا

[در اين وقت] پروردگار خود را سپاس و ستايش كن، و از او آمرزش بخواه، كه به يقين او توبه پذير است

تَبَّتۡ يَدَآ أَبِي لَهَبٖ وَتَبَّ

بريده باد هر دو دست ابو لهب، و [ابو لهب] زيان مند باد

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَمَا كَسَبَ

مال و اندوخته اش به او سودي نبخشيد

سَيَصۡلَىٰ نَارٗا ذَاتَ لَهَبٖ

به زودي به آتش شعله وري داخل مي‌شود

وَٱمۡرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ

و همسرش كه هيزم كش است، [نيز به دوزخ در خواهد آمد]

فِي جِيدِهَا حَبۡلٞ مِّن مَّسَدِۭ

در گردنش طنابي از ليف درخت خرما است

قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ

[اى پيامبر!] بگو: اوالله يگانه است

ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ

و الله بي نياز است

لَمۡ يَلِدۡ وَلَمۡ يُولَدۡ

نه [كسي را] زاييده است، و نه [از كسي] زاييده شده است

وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ

و هيچ كسي همتاي او نيست

قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ

[اي پيامبر!] بگو پناه مي‌برم به پروردگار سپيده دم

مِن شَرِّ مَا خَلَقَ

از شر آنچه كه آفريده است

وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ

و از شر شب تاريك، آن زماني [كه تاريكي‌اش همه جا را] فرا گيرد

وَمِن شَرِّ ٱلنَّفَّـٰثَٰتِ فِي ٱلۡعُقَدِ

و از شر زنهاي [جادو گر] دمنده در گره‌ها

وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ

و از شر حسود، در وقتي كه حسادت ورزد

قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ

[اي پيامبر!] بگو: به پروردگار مردم، پناه مي‌برم

مَلِكِ ٱلنَّاسِ

كه پادشاه مردم است

إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ

[و] معبود مردم است

مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ

از شر و سوسه‌گري كه واپس رونده [در وقت ذكر الله] است

ٱلَّذِي يُوَسۡوِسُ فِي صُدُورِ ٱلنَّاسِ

كسي است كه در دلهاي مردم وسوسه مي‌اندازد

مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ

[خواه] از جنها، و [خواه] از انسانها باشد