وَهَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ

و هر دو راه [خير و شر را] برايش نشان داديم

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ

پس به گردنة [سخت] قدم نگذاشت

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ

و تو چه مي‌داني كه آن گردنة [سخت] چيست

فَكُّ رَقَبَةٍ

بردة را آزاد كردن

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ

و يا طعام دادن در روز قحطي

يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ

به يتيمي كه خويشاوند است

أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ

و يا بينوايي كه خاك نشين است

ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ

بعد از آن از كساني باشد كه ايمان آورده اند، و يكديگر را به صبر، و مهرباني با يكديگر توصيه نموده اند

أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

چنين اشخاصي سعادتمند [بهشتيان] هستند

وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ

و كساني كه به آيات ما كفر ورزيده اند، آنان اهل شقاوت [دوزخيان] مي‌باشند

عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ

بر آنان آتشي سرپوشيده است [از هر طرف بر آنان احاطه دارد]

وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا

قَسَم به خورشيد و روشني آن

وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

و قَسَم به ماه كه چون از پي آن مي‌آيد

وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

و قسم به روز كه چون خورشيد را نمايان سازد

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

و قسم به شب كه چون خورشيد را بپوشاند

وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا

وقَسَم به آسمان و به آنكه آنرا بر افراشته است

وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا

و قسم به زمين و آنكه آنرا گسترانيد

وَنَفۡسٖ وَمَا سَوَّىٰهَا

و قسم به نفس، و آنكه آنرا درست نمود

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا

و بدي و خوبي را برايش الهام كرد

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

به تحقيق رستگار كسي است كه نفس را تزكيه نمود

وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و زيان مند كسي است كه آنرا [به گناه] آلوده كرد

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

قوم ثمود از سر طغيان، [پيامبر خود را] تكذيب نمودند

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

آنگاه كه شقي‌ترين آنان برخاست

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا

پيامبر الله [صالح] براي آنان گفت: به ماده شتر الله و نوبت آب خوردنش كاري نداشته باشيد

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

ولي آنان او را تكذيب نموده، و ماده شتر را پي كردند، و پروردگار آنان به سبب گناه شان بر آنان عذابي نازل كرد، و آنان را با خاك يكسان نمود

وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

[و الله] از عاقبت اين كار [كه نزول عذاب باشد] نمي‌ترسد

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ

قسم به شب هنگامي كه [به تاريكي خود] همه جا را مي‌پوشاند

وَٱلنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ

و قسم به روز هنگامي كه روشن مي‌شود

وَمَا خَلَقَ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ

و قسم به آنكه نر و ماده را آفريد

إِنَّ سَعۡيَكُمۡ لَشَتَّىٰ

به يقين كوشش شما مختلف و گوناگون است