قَالَ رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَلِأَخِي وَأَدۡخِلۡنَا فِي رَحۡمَتِكَۖ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ

[موسي] گفت: پروردگارا! براي من و برادرم بيامرز، و ما را مشمول رحمت خود بگردان، و تو مهربان ترين مهربانان هستي

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ ٱلۡعِجۡلَ سَيَنَالُهُمۡ غَضَبٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَذِلَّةٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُفۡتَرِينَ

همانا كساني كه گوساله را [به خدايي] گرفتند، به زودي غضبي از پروردگار شان، و ذلتي در زندگي دنيا به آنان مي‌رسد، و ما افتراء كنندگان را اين گونه جزاء مي‌دهيم

وَٱلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِهَا وَءَامَنُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

و كساني كه مرتكب كارهاي بد گرديده و بعد از آن توبه كرده و ايمان آورده ‌اند، هرآينه پروردگار تو بعد از آن [توبه]، آمرزندة مهربان است

وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى ٱلۡغَضَبُ أَخَذَ ٱلۡأَلۡوَاحَۖ وَفِي نُسۡخَتِهَا هُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّلَّذِينَ هُمۡ لِرَبِّهِمۡ يَرۡهَبُونَ

چون غضب موسي فرونشست، الواح [تورات] را برگرفت، و در نسخة آن براي كساني كه از پروردگار شان بيم داشتند، هدايت و رحمتي بود

وَٱخۡتَارَ مُوسَىٰ قَوۡمَهُۥ سَبۡعِينَ رَجُلٗا لِّمِيقَٰتِنَاۖ فَلَمَّآ أَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ قَالَ رَبِّ لَوۡ شِئۡتَ أَهۡلَكۡتَهُم مِّن قَبۡلُ وَإِيَّـٰيَۖ أَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَّآۖ إِنۡ هِيَ إِلَّا فِتۡنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهۡدِي مَن تَشَآءُۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَاۖ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡغَٰفِرِينَ

و موسي از قوم خود هفتاد نفر [از بني اسرائيل] را براي ميقات ما برگزيد، و هنگامي كه لرزه آنان را فرا گرفت، [و همگي مردند] [موسي] گفت: پروردگارا، اگر مي‌خواستي آنان و مرا پيش از اين هلاك مي‌كردي، آيا ما را به سبب آنچه كه كم خردان ما كرده ‌اند به هلاكت مي‌رساني؟ اين جز آزمايش تو چيز ديگري نيست، هر كه را بخواهي به [وسيلة] آن گمراه مي‌كني، و هر كه را بخواهي هدايت مي‌نمايي، تو ياور ما هستي، پس ما را بيامرز، و به ما رحم كن، و تو بهترين آمرزندگاني

۞وَٱكۡتُبۡ لَنَا فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِنَّا هُدۡنَآ إِلَيۡكَۚ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِۦ مَنۡ أَشَآءُۖ وَرَحۡمَتِي وَسِعَتۡ كُلَّ شَيۡءٖۚ فَسَأَكۡتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلَّذِينَ هُم بِـَٔايَٰتِنَا يُؤۡمِنُونَ

و در اين دنيا و در آخرت براي ما نيكي مقدر فرما؛ زيرا ما به سوي تو بازگشته ايم، [الله] فرمود: عذاب خود را به هر كسي كه بخواهم مي‌رسانم، و رحمت من همه چيز را فراگرفته است، و به زودي آن را [رحمت خود را] براي كساني مقرر مي‌دارم كه پرهيزگاري مي‌كنند، و زكات مي‌دهند، و كساني كه به آيات ما ايمان مي‌آورند

ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلرَّسُولَ ٱلنَّبِيَّ ٱلۡأُمِّيَّ ٱلَّذِي يَجِدُونَهُۥ مَكۡتُوبًا عِندَهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَٱلۡإِنجِيلِ يَأۡمُرُهُم بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَىٰهُمۡ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَ وَيَضَعُ عَنۡهُمۡ إِصۡرَهُمۡ وَٱلۡأَغۡلَٰلَ ٱلَّتِي كَانَتۡ عَلَيۡهِمۡۚ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِهِۦ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَٱتَّبَعُواْ ٱلنُّورَ ٱلَّذِيٓ أُنزِلَ مَعَهُۥٓ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

كساني كه از رسول نبي كه (أُمِّي) مي‌باشد پيروي مي‌كنند كه [صفات] او را در نزد خود در تورات و انجيل مي‌يابند، آنها را به كارهاي نيك امر نموده و از كارهاي بد نهي مي‌كند، و چيزهاي پاكيزه را براي آنها حلال قرار داده، و چيزهاي پليد را بر آنان حرام مي‌گرداند، و بارگران و تكاليف شاقة را كه بر عهدة شان بود، از دوش آنان بر مي‌دارد، پس كساني كه به او ايمان آورده و او را تعظيم نمايند، و ياري‌اش كنند، و از نوري كه با او نازل شده است پيروي نمايند، آنان رستگاران اند

قُلۡ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُمۡ جَمِيعًا ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ فَـَٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِ ٱلنَّبِيِّ ٱلۡأُمِّيِّ ٱلَّذِي يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَكَلِمَٰتِهِۦ وَٱتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ

[اى پيامبر!] بگو اي مردم! من فرستادة الله به سوي همة شما هستم، همان كه فرمانروايي آسمانها و زمين از آن او است، هيچ معبودي جز او وجود ندارد، او است كه زنده مي‌كند و مي‌ميراند، پس به الله و پيامبر او، آن پيامبر (اُمِّي) كه به الله و كلمات او ايمان دارد، ايمان بياوريد، و از او پيروي نماييد، تا باشد كه هدايت شويد

وَمِن قَوۡمِ مُوسَىٰٓ أُمَّةٞ يَهۡدُونَ بِٱلۡحَقِّ وَبِهِۦ يَعۡدِلُونَ

و از قوم موسي گروهي هستند كه [مردم را] به راه راست رهنمايي كرده و به حق داوري مي‌كنند

وَقَطَّعۡنَٰهُمُ ٱثۡنَتَيۡ عَشۡرَةَ أَسۡبَاطًا أُمَمٗاۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ إِذِ ٱسۡتَسۡقَىٰهُ قَوۡمُهُۥٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡحَجَرَۖ فَٱنۢبَجَسَتۡ مِنۡهُ ٱثۡنَتَا عَشۡرَةَ عَيۡنٗاۖ قَدۡ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٖ مَّشۡرَبَهُمۡۚ وَظَلَّلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلۡغَمَٰمَ وَأَنزَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰۖ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

و آنان را به دوازده قبيله كه گروه‌هايی [از نسل يعقوب بودند] تقسيم كرديم، و آنگاه كه قوم موسي از او آب خواستند، به او وحي كرديم كه عصايت را بر سنگ بزن، و از آن [سنگ] دوازده چشمه جوشيد، و هر گروهي آبشخور خود را شناخت، و ابر را بر آنان سايبان قرار داديم، و (منّ) و (سلوي) را بر آنان نازل ساختيم، [و گفتيم] از پاكيزه‌هايی كه براي تان روزي داده ‌ايم بخوريد، آنها [به سبب نافرماني خود] بر ما ستم نكردند، بلكه بر خود ستم كردند

وَإِذۡ قِيلَ لَهُمُ ٱسۡكُنُواْ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةَ وَكُلُواْ مِنۡهَا حَيۡثُ شِئۡتُمۡ وَقُولُواْ حِطَّةٞ وَٱدۡخُلُواْ ٱلۡبَابَ سُجَّدٗا نَّغۡفِرۡ لَكُمۡ خَطِيٓـَٰٔتِكُمۡۚ سَنَزِيدُ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

و آن زماني را به ياد آوريد كه به آنها گفته شد در اين شهر [كه بيت المقدس باشد] سكني گزين گرديد، و از [نعمتهاي] آن از هر جايي كه مي‌خواهيد بخوريد، و بگوييد: [الله] گناهان ما را محو كن، و سجده كنان [فروتني] از دروازه درآييد، تا گناهان شما را براي شما بيامرزيم، [و] به پاداش نيكوكاران خواهيم افزود

فَبَدَّلَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡهُمۡ قَوۡلًا غَيۡرَ ٱلَّذِي قِيلَ لَهُمۡ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِجۡزٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَظۡلِمُونَ

و كساني از آنها كه ستم كردند، سخني را كه به آنها گفته شده بود، به سخن ديگري تغيير دادند، پس به سزاي آنكه ستم مي‌كردند، عذابي از آسمان بر آنان نازل كرديم

وَسۡـَٔلۡهُمۡ عَنِ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَتۡ حَاضِرَةَ ٱلۡبَحۡرِ إِذۡ يَعۡدُونَ فِي ٱلسَّبۡتِ إِذۡ تَأۡتِيهِمۡ حِيتَانُهُمۡ يَوۡمَ سَبۡتِهِمۡ شُرَّعٗا وَيَوۡمَ لَا يَسۡبِتُونَ لَا تَأۡتِيهِمۡۚ كَذَٰلِكَ نَبۡلُوهُم بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ

و از آنان در بارة [مردم] روستا كه در كنار دريا بودند، سؤال كن، آنگاه كه در روز شنبه تجاوز مي‌كردند، آن زماني كه ماهيان آنها در روز شنبه [كه روز عبادت شان بود] به طور آشكارا مي‌آمدند، و روزي كه [بزرگ داشتن] روز شنبه نمي‌داشتند، نمي‌آمدند، اين چنين آنان را به سبب آنكه نافرماني مي‌كردند، آزمايش كرديم

وَإِذۡ قَالَتۡ أُمَّةٞ مِّنۡهُمۡ لِمَ تَعِظُونَ قَوۡمًا ٱللَّهُ مُهۡلِكُهُمۡ أَوۡ مُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗاۖ قَالُواْ مَعۡذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ

و [زماني را به ياد آور] كه گروهي از آنان گفتند: چرا مردمي را پند مي‌دهيد كه الله آنها را هلاك می‌کند، و يا به عذاب سختي گرفتار مي‌سازد؟ گفتند: تا [براي ما] در نزد پروردگار تان عذري باشد، و تا شايد كه [اين مردم] پرهيزگاري كنند

فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦٓ أَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلسُّوٓءِ وَأَخَذۡنَا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابِۭ بَـِٔيسِۭ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ

و چون پندي را كه به آنان داده شده بود، فراموش كردند، كساني را كه از بدي نهي مي‌كردند، نجات داديم، و كساني را كه ستم كردند، به سبب فسق شان به عذاب بدي گرفتار ساختيم

فَلَمَّا عَتَوۡاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنۡهُ قُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِـِٔينَ

و چون از [ترك] آنچه كه از آن نهي شده بودند، سرپيچي نمودند، به آنها گفتيم به صورت بوزينگان خوار شدة باشيد

وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبۡعَثَنَّ عَلَيۡهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

[اي پيامبر] و آن زماني را به ياد آور كه پروردگار تو اعلام داشت، هرآينه تا روز قيامت كساني را بر ايشان مي‌گمارد كه سخت‌ترين عذاب را به آنها بچشاند، آري پروردگار تو سريع العقاب و آمرزندة مهربان است

وَقَطَّعۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ أُمَمٗاۖ مِّنۡهُمُ ٱلصَّـٰلِحُونَ وَمِنۡهُمۡ دُونَ ذَٰلِكَۖ وَبَلَوۡنَٰهُم بِٱلۡحَسَنَٰتِ وَٱلسَّيِّـَٔاتِ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

و آنها را در روي زمين گروه‌هاي پراكندة ساختيم، بعضي از آنان نيكوكار، و بعضي در مرتبة پايانتري مي‌باشند، و آنان را به نيكيها و بديها آزمايش نموديم تا باشد كه [به راه راست] بازگردند

فَخَلَفَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ خَلۡفٞ وَرِثُواْ ٱلۡكِتَٰبَ يَأۡخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا ٱلۡأَدۡنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغۡفَرُ لَنَا وَإِن يَأۡتِهِمۡ عَرَضٞ مِّثۡلُهُۥ يَأۡخُذُوهُۚ أَلَمۡ يُؤۡخَذۡ عَلَيۡهِم مِّيثَٰقُ ٱلۡكِتَٰبِ أَن لَّا يَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّ وَدَرَسُواْ مَا فِيهِۗ وَٱلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

و بعد از ايشان [مردمان] بدي جانشين آنها شدند، كتاب را به ميراث بردند، متاع اين دنياي پست را اختيار مي‌كنند، و مي‌گويند كه به زودي براي ما آمرزيده خواهد شد، و اگر متاع همانند آن به آنها برسد، آن را نيز مي‌گيرند، آيا از آنها پيمان كتاب [الهي] گرفته نشده است كه بر الله [چيزي را] جز به حق نسبت ندهند، با آنكه آنچه را كه در آن كتاب است، خوانده ‌اند، و دار آخرت براي كساني كه پرهيزگاري مي‌كنند، بهتر است، مگر آيا انديشه نمي‌كنند

وَٱلَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِٱلۡكِتَٰبِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُصۡلِحِينَ

و كساني كه [به كتاب الله] تمسك مي‌جويند، و نماز را بر پا مي‌دارند، ما پاداش اشخاص صالح را ضايع نمي‌كنيم

۞وَإِذۡ نَتَقۡنَا ٱلۡجَبَلَ فَوۡقَهُمۡ كَأَنَّهُۥ ظُلَّةٞ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُۥ وَاقِعُۢ بِهِمۡ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ

و آن زماني را به ياد آور كه كوه را بر فراز شان برافراشتيم، به طوري كه گويا سايباني است، و گمان كردند كه بر آنها فرود خواهد آمد، [و گفتيم] آنچه را براي شما داده ‌ايم، به جد و جهد بگيريد، و آنچه را كه در آن مي‌باشد، به خاطر بسپاريد، [و به آن عمل كنيد] تا باشد كه پرهيزگار شويد

وَإِذۡ أَخَذَ رَبُّكَ مِنۢ بَنِيٓ ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَأَشۡهَدَهُمۡ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَلَسۡتُ بِرَبِّكُمۡۖ قَالُواْ بَلَىٰ شَهِدۡنَآۚ أَن تَقُولُواْ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّا كُنَّا عَنۡ هَٰذَا غَٰفِلِينَ

و آن زماني را به ياد آور كه پروردگار تو از پشت فرزندان آدم، ذرية آنان را بر گرفت، و آنان را بر خود شان شاهد گرفت كه آيا من پروردگار شما نيستم؟ گفتند: چرا شاهد هستيم [كه پروردگار ما هستي]، تا مبادا روز قيامت بگوييد كه ما از اين چيز بي خبر بوديم

أَوۡ تَقُولُوٓاْ إِنَّمَآ أَشۡرَكَ ءَابَآؤُنَا مِن قَبۡلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةٗ مِّنۢ بَعۡدِهِمۡۖ أَفَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلۡمُبۡطِلُونَ

يا [مبادا] بگوييد: جز اين نيست كه پدران ما در گذشته مشرك بودند، و ما فرزنداني از نسل آنان بوديم، آيا ما را به آنچه باطل گرايان انجام دادند هلاك مي‌سازي؟

وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

و ما آيات را به اين گونه به تفصيل بيان مي‌داريم تا باشد كه [به سوي حق] باز گردند

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱلَّذِيٓ ءَاتَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا فَٱنسَلَخَ مِنۡهَا فَأَتۡبَعَهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَكَانَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ

و خبر آن كس را كه آيات خود را به او داده بوديم، بر آنان بخوان، ولي او از آيات ما جدا شد، و شيطان در پي او افتاد، و از گمراهان گرديد

وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّـٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

و اگر مي‌خواستيم [مقام و منزلت] او را به اين [آيات خود] به بالا مي‌برديم، و ليكن او بر زمين جاي‌گير شد، و از هوا [و هوس] خود پيروي كرد، و مَثَل او مَثَل سگي است كه اگر به او حمله ور شوي، هلهل مي‌زند، و اگر او را به حالش بگذاري، باز هم هلهل مي‌زند، اين مَثَل مردمي است كه آيات ما را تكذيب كردند، پس اين داستان را باز گو كن، تا باشد كه تفكر كنند

سَآءَ مَثَلًا ٱلۡقَوۡمُ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَأَنفُسَهُمۡ كَانُواْ يَظۡلِمُونَ

چه بد است مَثَل كساني كه آيات ما را تكذيب كردند، و بر خود ستم مي‌كردند

مَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِيۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

كسي را كه الله هدايت كند، او هدايت شده است، و كسي را كه گمراه كند، آنان زيانكارانند

وَلَقَدۡ ذَرَأۡنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ لَهُمۡ قُلُوبٞ لَّا يَفۡقَهُونَ بِهَا وَلَهُمۡ أَعۡيُنٞ لَّا يُبۡصِرُونَ بِهَا وَلَهُمۡ ءَاذَانٞ لَّا يَسۡمَعُونَ بِهَآۚ أُوْلَـٰٓئِكَ كَٱلۡأَنۡعَٰمِ بَلۡ هُمۡ أَضَلُّۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡغَٰفِلُونَ

و به تحقيق كه جن و انس بسياري را براي دوزخ آفريده ايم، [آنها] دلهايی دارند كه با آنها [حق را] در نمي‌يابند، و چشماني دارند كه با آنها [حق را] نمي‌بينند، و گوشهايی دارند كه با آنها [حق را] نمي‌شنوند، اينها به مانند چهارپايانند، بلكه از چهارپايان هم گمراه‌تر هستند، اينها غافلانند

وَلِلَّهِ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ فَٱدۡعُوهُ بِهَاۖ وَذَرُواْ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ أَسۡمَـٰٓئِهِۦۚ سَيُجۡزَوۡنَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

و نيكوترين نامها براي الله است، پس او را به اين نامها بخوانيد، و كساني را كه در نامهاي الله كجروي مي‌كنند، [به حال خود شان] واگذاريد، به زودي جزاي كردار شان را خواهند ديد