جَنَّـٰتِ عَدۡنٍ ٱلَّتِي وَعَدَ ٱلرَّحۡمَٰنُ عِبَادَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ إِنَّهُۥ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَأۡتِيّٗا

باغهاي جاوداني كه الله رحمان در عالم غيب به بندگان خود وعده داده است، و به يقين كه و عدة خدا آمدني است

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوًا إِلَّا سَلَٰمٗاۖ وَلَهُمۡ رِزۡقُهُمۡ فِيهَا بُكۡرَةٗ وَعَشِيّٗا

در آنجا سخن بيهود‌ة نمي‌شنوند، [سخنان شان] جز سلام چيز ديگري نيست[1]، و روزي شان هر صبح و شام براي شان آماده است

تِلۡكَ ٱلۡجَنَّةُ ٱلَّتِي نُورِثُ مِنۡ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيّٗا

اين بهشت را براي كسي از بندگان خود به ارث مي‌گذاريم كه پرهيزگار باشد

وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمۡرِ رَبِّكَۖ لَهُۥ مَا بَيۡنَ أَيۡدِينَا وَمَا خَلۡفَنَا وَمَا بَيۡنَ ذَٰلِكَۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيّٗا

ما [گروه فرشتگان] جز به امر پروردگار تو نازل نمي‌شويم، اطلاع از پيش روي ما [از آينده]، و آنچه پشت سر ما [گذشته] و آنچه كه بين اين دو مي‌باشد، [زمان حال] از آن او است، و پروردگار تو فراموشكار نيست

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا فَٱعۡبُدۡهُ وَٱصۡطَبِرۡ لِعِبَٰدَتِهِۦۚ هَلۡ تَعۡلَمُ لَهُۥ سَمِيّٗا

پروردگار آسمانها و زمين، و [پروردگار] آنچه ميان آنها است، مي‌باشد، پس او را پرستش كن، و در عبادتش شكيبا باش، آيا براي او همنامي مي‌شناسي

وَيَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَءِذَا مَا مِتُّ لَسَوۡفَ أُخۡرَجُ حَيًّا

انسان مي‌گويد: آيا زماني كه بميرم از [قبر] زنده بيرون آورده خواهم شد

أَوَلَا يَذۡكُرُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقۡنَٰهُ مِن قَبۡلُ وَلَمۡ يَكُ شَيۡـٔٗا

آيا [اين] انسان به ياد نمي‌آورد كه ما پيش از اين، او را در حالي كه هيچ چيزي نبود، آفريده كرديم

فَوَرَبِّكَ لَنَحۡشُرَنَّهُمۡ وَٱلشَّيَٰطِينَ ثُمَّ لَنُحۡضِرَنَّهُمۡ حَوۡلَ جَهَنَّمَ جِثِيّٗا

و به پروردگار تو قَسَم، به يقين همة آنان را با شياطين محشور خواهيم كرد، بعد از آن در حالي كه به زانو در آمده اند، آنان را پيرامون جهنم حاضر مي‌سازيم

ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمۡ أَشَدُّ عَلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ عِتِيّٗا

آنگاه از هر گروهي كساني را كه در برابر الله رحمن سركش‌تر بودند، جدا مي‌كنيم

ثُمَّ لَنَحۡنُ أَعۡلَمُ بِٱلَّذِينَ هُمۡ أَوۡلَىٰ بِهَا صِلِيّٗا

و به يقين ما به كساني كه به بريان شدن در دوزخ سزاوارتر اند، داناتريم

وَإِن مِّنكُمۡ إِلَّا وَارِدُهَاۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتۡمٗا مَّقۡضِيّٗا

و هيچ كس از شما نيست مگر آنكه در آن وارد مي‌شود، و اين وعده بر پروردگار تو حكم حتمي است

ثُمَّ نُنَجِّي ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّنَذَرُ ٱلظَّـٰلِمِينَ فِيهَا جِثِيّٗا

بعد از آن كساني را كه پرهيزگاري كرده اند، از آن مي‌رهانيم، و ستمكاران را در حالي كه به زانو در آمده اند، در همانجا ترك مي‌كنيم

وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا بَيِّنَٰتٖ قَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَيُّ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ خَيۡرٞ مَّقَامٗا وَأَحۡسَنُ نَدِيّٗا

و چون آيات و اضح و روشن ما بر آنان تلاوت شود، كساني كه كافر شده اند، به كساني كه ايمان آورده اند مي‌گويند: كدام يك از ما دو گروه داراي جايگاه بهتر و محفل نيكوتر است

وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هُمۡ أَحۡسَنُ أَثَٰثٗا وَرِءۡيٗا

و چه بسيار مردمي را پيش از آنان نابود كرديم، كه اساس بهتر، و ظاهر آراسته‌تري داشتند

قُلۡ مَن كَانَ فِي ٱلضَّلَٰلَةِ فَلۡيَمۡدُدۡ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ مَدًّاۚ حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ إِمَّا ٱلۡعَذَابَ وَإِمَّا ٱلسَّاعَةَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ شَرّٞ مَّكَانٗا وَأَضۡعَفُ جُندٗا

[اي پيامبر!] بگو: كسي كه در گمراهي باشد، پس الله رحمان به او مهلت مي‌دهد، تا آنچه را كه به آن وعده داده شده اند، يا عذاب [دنيا]، و يا قيامت را ببينند، آنگاه به زودي خواهند دانست چه كسي جايگاهش بدتر، و لشكرش ناتوان‌تر است

وَيَزِيدُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ٱهۡتَدَوۡاْ هُدٗىۗ وَٱلۡبَٰقِيَٰتُ ٱلصَّـٰلِحَٰتُ خَيۡرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابٗا وَخَيۡرٞ مَّرَدًّا

و الله براي كساني كه هدايت شده اند، به هدايت آنها مي‌افزايد، و كارهاى شايسته در نزد پروردگار تو پاداش بهتر، و عاقبت نيكوتري دارد

أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي كَفَرَ بِـَٔايَٰتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالٗا وَوَلَدًا

آيا آن كسي را ديدي كه به آيات ما كافر شد، و گفت: به يقين برايم مال و فرزند [فراواني] داده خواهد شد

أَطَّلَعَ ٱلۡغَيۡبَ أَمِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحۡمَٰنِ عَهۡدٗا

آيا [اين شخص] بر غيب اطلاع پيدا كرده است، و يا از [الله] رحمان [به آنچه ادعاي آن را دارد] عهد و پيمان گرفته است

كَلَّاۚ سَنَكۡتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُۥ مِنَ ٱلۡعَذَابِ مَدّٗا

هرگز چنين نيست، [بلكه] آنچه را كه مي‌گويد، خواهيم نوشت، و پيوسته بر عذاب او مي‌افزاييم

وَنَرِثُهُۥ مَا يَقُولُ وَيَأۡتِينَا فَرۡدٗا

و آنچه را كه مي‌گويد [كه داشتن مال و فرزند باشد] از او به ارث مي‌بريم، و [روز قيامت] به تنهايي نزد ما حاضر مي‌شود

وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ ءَالِهَةٗ لِّيَكُونُواْ لَهُمۡ عِزّٗا

وآنها به جاي الله [براي] خود خداياني گرفتند، تا براي شان سبب عزت باشند

كَلَّاۚ سَيَكۡفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمۡ وَيَكُونُونَ عَلَيۡهِمۡ ضِدًّا

هرگز چنين نيست، [بلكه] به زودي [آن معبودان] عبادت آنان را انكار خواهند كرد، و بر عليه آنان خواهند شد

أَلَمۡ تَرَ أَنَّآ أَرۡسَلۡنَا ٱلشَّيَٰطِينَ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ تَؤُزُّهُمۡ أَزّٗا

[اي پيامبر!] آيا ندانستي كه ما شياطين را به سراغ كافران فرستاده ايم، تا آنها را به شدت به هيجان آورند

فَلَا تَعۡجَلۡ عَلَيۡهِمۡۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمۡ عَدّٗا

پس [اي پيامبر!] بر عليه آنان شتاب مكن، جز اين نيست كه ما با دقت اعمال شان را مي‌شماريم

يَوۡمَ نَحۡشُرُ ٱلۡمُتَّقِينَ إِلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ وَفۡدٗا

روزي كه پرهيزگاران را [مانند مهماناني] به نزد [الله] مهربان جمع مي‌كنيم

وَنَسُوقُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرۡدٗا

و مجرمان را تشنه به سوي دوزخ مي‌رانيم

لَّا يَمۡلِكُونَ ٱلشَّفَٰعَةَ إِلَّا مَنِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحۡمَٰنِ عَهۡدٗا

قدرت شفاعت كردن را ندارند، مگر كسي كه از نزد [الله] مهربان پيماني گرفته باشد

وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗا

و [مشركان] گفتند: [الله] مهربان [براي خود] فرزندي برگزيده است

لَّقَدۡ جِئۡتُمۡ شَيۡـًٔا إِدّٗا

به يقين سخن زشتي گفتيد

تَكَادُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ يَتَفَطَّرۡنَ مِنۡهُ وَتَنشَقُّ ٱلۡأَرۡضُ وَتَخِرُّ ٱلۡجِبَالُ هَدًّا

نزديك است كه آسمانها از اين سخن متلاشي شوند، و زمين بشكافد، و كوه‌ها به شدت فروريزند