وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ

و در زمين كوه‌هاي استواري را قرار داديم، تا مبادا آنان را بلرزاند، و در ميان كوه ها راه هاي گشادة را به وجود آورديم، تا باشد كه راه [خويش را] بيابند

وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ

و آسمان را سقف محفوظي قرار داديم، و آنان از دلائل آنها روي گردانند

وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ

و او ذاتي است كه شب و روز، و خورشيد و ماه را آفريد، و همة آنها در مدار [معيني] شناور اند

وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ

و [اي پيامبر!] براي هيچ انساني پيش از تو جاودانگي مقرر نداشته ايم، آيا اگر تو بميري، ايشان جاودانه خواهند ماند

كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ

هر كسي چشندة مرگ است، و شما را به جهت امتحان، به بدي و نيكي مي‌آزمائيم، و به سوي ما بازگرداده مي‌شويد

وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ

و [اي پيامبر!] چون كافران تو را ببينند، جز مسخره كردن [موقف] ديگري در مقابل تو نمي‌گيرند، [و مي‌گويند] آيا اين همان كسي است كه خدايان تان را [به بدي] ياد مي‌كند، در حالي كه خود شان به ذكر [الله] مهربان [قرآن مجيد] كافر هستند

خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ

انسان شتابكار آفريده شده است، به زودي آيات خود را به شما نشان خواهم داد، پس [عجله نكنيد و نزول عذاب را] از من به شتاب نخواهيد

وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

و مي‌گويند: اگر راست مي‌گوييد، اين و عده چه وقت خواهد بود

لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ

اگر كافران هنگامي را مي‌دانستند كه نمي‌توانند آتش را از چهره و پشت خود دور كنند، و ياري داده نمي‌شوند، [چنين نمي‌گفتند]

بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ

بلكه [عذاب] به طور ناگهاني به آنان خواهد رسيد، و آنان را بهت زده خواهد كرد، نه مي‌توانند آن را برگردانند، و نه هم مهلت داده مي‌شوند

وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

و [اى پيامبر!] به تحقيق پيامبراني پيش از تو نيز مورد استهزاء قرار گرفتند، و سر انجام، مسخره كنندگان [عذاب الهي] دامن خود آنان را گرفت

قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ

[اي پيامبر!] بگو: كيست كه در شب و روز شما را [از عذاب الله] مهربان نگه مي‌دارد، بلكه آنان از ذكر پروردگار شان [كه قرآن مجيد باشد] روي گردانند

أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ

آيا آنها معبودانى دارند كه آنان را [از عذاب] ما حفط مي‌كنند، [اين معبودان باطل] نه مي‌توانند خود را ياري دهند، و نه از جانب ما ياري و همراهي مي‌شوند

بَلۡ مَتَّعۡنَا هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

بلكه ما آنها، و پدران شان را [از نعمتهاي دنيوي] بهره‌مند ساختيم، تا عمر شان به درازا كشيد، آيا نمي‌بينند كه ما آهنگ [سر] زمين [آنها] را مي‌كنيم، و آنرا از هر سو مي‌كاهيم، آيا اينها پيروز هستند

قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ

[اي پيامبر!] بگو: من شما را به وحي هشدار مي‌دهم، ولي ناشنوایان چون هشدار داده شوند، نداء را نمي‌شنوند

وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

و اگر شمة از عذاب پروردگارت به آنها برسد، خواهند گفت: واي بر ما، به راستي كه ما ستمكار بوديم

وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ

و در روز قيامت، ترازوهاي عدل و داد را خواهيم نهاد، و به هيچ كس هيچ ستمي نمي‌شود، و اگر [اعمال شان] به اندازة ذرة باشد، آنرا [به حساب] مي‌آوريم، و كافي است كه حسابگر ما باشيم

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ

و به تحقيق به موسي و هارون فرقاني داديم كه روشني بخش بوده و پندي براي پرهيزگاران است

ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ

آنها كساني اند كه در نهان از پروردگار شان مي‌ترسند، و از روز قيامت هراسان اند

وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ

و اين [قرآن كريم] پند مباركي است كه آنرا نازل ساختيم، پس آيا شما منكر آن هستيد

۞وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ

و به تحقيق كه پيش از اين به ابراهيم رُشد او را داديم، و ما به او دانا بوديم

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ

آنگاه كه به پدر و قوم خود گفت: اين مجسمه‌ها چيستند كه همواره به عبادت آنها مشغول هستيد

قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ

گفتند: پدران خود را ديديم كه آنها را پرستش مي‌كردند

قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

[ابراهيم] گفت: به يقين شما، و پدران شما در گمراهي آشكاري بوديد

قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّـٰعِبِينَ

گفتند: آيا سخن حق را براي ما آوردي، و يا تو از بازيگران وشوخي كنندگان هستي

قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ

[ابراهيم] گفت: بلكه پروردگار شما، پروردگار آسمانها و زمين است، پروردگاري است كه آنها را آفريده است، و من بر اين [سخن] از گواهانم

وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ

و [ابراهيم با خود گفت] به الله سوگند، بعد از اينكه پشت كرده و برويد، براي بتهاي تان نقشة طرح خواهم كرد

فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ

آنها را قطعه قطعه كرد، مگر بت بزرگ شان را، تا به پيش آن باز گردند

قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

[بت پرستان] گفتند: چه كسي با معبودان ما چنين كرده است، به يقين او از ستمكاران است

قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ

[مردمي] گفتند: شنيديم جواني كه او را ابراهيم مي‌گويند، از آن [بتها به بدي] ياد مي‌كرد