الٓمٓ

الف، لام، ميم

أَحَسِبَ ٱلنَّاسُ أَن يُتۡرَكُوٓاْ أَن يَقُولُوٓاْ ءَامَنَّا وَهُمۡ لَا يُفۡتَنُونَ

آيا مردمان اين طور فكر مي‌كنند، كه چون بگويند: ايمان آورديم، بدون آنكه مورد آزمايش قرار بگيرند، به حال شان رها خواهند شد

وَلَقَدۡ فَتَنَّا ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۖ فَلَيَعۡلَمَنَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ صَدَقُواْ وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱلۡكَٰذِبِينَ

و به تحيق كساني را كه پيش از آنان بودند، مورد آزمايش قرار داديم، و هرآينه الله راست گويان، و دروغ گويان را معلوم خواهد كرد

أَمۡ حَسِبَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِ أَن يَسۡبِقُونَاۚ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ

آيا كساني كه مرتكب اعمال بدي مي‌شوند، گمان مي‌برند كه از ما سبقت خواهند كرد، چه قضاوت بدي مي‌كنند

مَن كَانَ يَرۡجُواْ لِقَآءَ ٱللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ لَأٓتٖۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

كسي كه آرزوي ديدار الله را دارد، [بداند] كه ميعاد الله حتما آمادني است، و او شنواي دانا است

وَمَن جَٰهَدَ فَإِنَّمَا يُجَٰهِدُ لِنَفۡسِهِۦٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و هر كس كه [در راه الله] جهاد كند، جز اين نيست كه به [نفع] خود جهاد مي‌كند، به درستى الله از جهانيان بي نياز است

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡ وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَحۡسَنَ ٱلَّذِي كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

و كساني كه ايمان آوردند، و اعمال صالحة انجام دادند، هرآينه گناهان شان را از آنان مي‌زداييم، و آنان را به بهترين عملي كه انجام مي‌دادند، پاداش مي‌دهيم

وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حُسۡنٗاۖ وَإِن جَٰهَدَاكَ لِتُشۡرِكَ بِي مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَآۚ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و انسان را به خوشرفتاري به پدر و مادرش سفارش كرديم، و اگر آنها كوشش كردند كه تو چيزي را كه به آن علم نداري، شريك من قرار بدهي، از آنان اطاعت مكن، بازگشت شما به سوي من است، و شما را به آنچه انجام مي‌داديد، خبر مي‌دهم

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَنُدۡخِلَنَّهُمۡ فِي ٱلصَّـٰلِحِينَ

و كساني كه ايمان آوردند، و كار هاي شايستة انجام دادند، به يقين آنان را در زمرة صالحان قرار مي‌دهيم

وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ فَإِذَآ أُوذِيَ فِي ٱللَّهِ جَعَلَ فِتۡنَةَ ٱلنَّاسِ كَعَذَابِ ٱللَّهِۖ وَلَئِن جَآءَ نَصۡرٞ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمۡۚ أَوَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَعۡلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و از مردمان كساني هستند كه مي‌گويند: به الله ايمان آورده ايم، و چون در راه الله مورد اذيت قرار گيرند، اذيت مردم را مانند عذاب الله مي‌پندارند، و اگر پيروزي [براي شما] از جانب پروردگار تان برسد، هرآينه مي‌گويند: ما با شما بوديم، آيا الله به آنچه در دلهاي مردم جهان است، دانا تر نيست؟

وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ

و هرآينه الله، مؤمنان را معلوم مي‌دارد، و هرآينه خداوند منافقان را معلوم مي‌دارد

وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّبِعُواْ سَبِيلَنَا وَلۡنَحۡمِلۡ خَطَٰيَٰكُمۡ وَمَا هُم بِحَٰمِلِينَ مِنۡ خَطَٰيَٰهُم مِّن شَيۡءٍۖ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

و كساني كه كافر شدند، براي كساني كه ايمان آورده بودند، گفتند: از راه ما پيروي كنيد، [اگر از اين كار بر شما گناهي بود] ما متحمل گناه تان مي‌شويم، آنان از گناهان ايشان چيزي را متحمل شده نمي‌توانند، به يقين آنان دروغگو هستند

وَلَيَحۡمِلُنَّ أَثۡقَالَهُمۡ وَأَثۡقَالٗا مَّعَ أَثۡقَالِهِمۡۖ وَلَيُسۡـَٔلُنَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ عَمَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ

و هرآينه آنان بار سنگين [گناهان] خود، و بار سنگين [گناهان] ديگري را با بار گناهان خود متحمل خواهند شد[1]، و روز قيامت از آنچه افتراء مي‌كردند، بازخواست مي‌شوند

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ فَلَبِثَ فِيهِمۡ أَلۡفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمۡسِينَ عَامٗا فَأَخَذَهُمُ ٱلطُّوفَانُ وَهُمۡ ظَٰلِمُونَ

و به تحقيق نوح را به سوي قومش فرستاديم، و در بين آنان هزار سال به استثناي پنجاه سال ماندگار شد، و در حالي كه ستمكار بودند، طوفان آنان را فرا گرفت

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَصۡحَٰبَ ٱلسَّفِينَةِ وَجَعَلۡنَٰهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ

و ما او [نوح]، و كساني را كه در كشتي بودند، نجات داديم، و آنرا عبرتي براي جهانيان گردانيديم

وَإِبۡرَٰهِيمَ إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱتَّقُوهُۖ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

و ابراهيم را [به ياد آور] آن زماني كه به قوم خود گفت: الله را پرستش كنيد، و از او بترسيد، كه اگر بدانيد اين براي شما بهتر است

إِنَّمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡثَٰنٗا وَتَخۡلُقُونَ إِفۡكًاۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ لَا يَمۡلِكُونَ لَكُمۡ رِزۡقٗا فَٱبۡتَغُواْ عِندَ ٱللَّهِ ٱلرِّزۡقَ وَٱعۡبُدُوهُ وَٱشۡكُرُواْ لَهُۥٓۖ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ

جز اين نيست كه شما بتهايي را مي‌پرستيد، و دروغي به هم مي‌بافيد، به يقين آنهايي را كه به جاي الله مي‌پرستيد، قدرت روزي دادن را براي شما ندارند، پس رزق و روزي را از نزد الله بخواهيد، و او را بپرستيد، و شکرگزار او باشيد، كه به سوي او بازگردانده مي‌شويد

وَإِن تُكَذِّبُواْ فَقَدۡ كَذَّبَ أُمَمٞ مِّن قَبۡلِكُمۡۖ وَمَا عَلَى ٱلرَّسُولِ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ

و [اي مشركان!] اگر شما [پيامبر را] تكذيب مي‌كنيد، همانا امتهاي پيش از شما نيز [پيامبران خود را] تكذيب نموده بودند، و بر پيامبر جز تبليغ آشكار [چيز ديگري] نيست

أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ كَيۡفَ يُبۡدِئُ ٱللَّهُ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥٓۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ

آيا نديده اند كه الله چگونه آفرينش را آغاز مي‌كند، سپس باز مي‌گرداند، به يقين اين كار بر الله آسان است

قُلۡ سِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ كَيۡفَ بَدَأَ ٱلۡخَلۡقَۚ ثُمَّ ٱللَّهُ يُنشِئُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأٓخِرَةَۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

[اي پيامبر!] بگو: در زمين بگرديد، آنگاه بنگريد كه الله چگونه آفرينش را آغاز كرد، سپس [در آخرت] الله به همين گونه، پيدايش بازپسين را پديد مي‌آورد، به درستى الله بر هر چيزي توانا است

يُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ وَيَرۡحَمُ مَن يَشَآءُۖ وَإِلَيۡهِ تُقۡلَبُونَ

هر كس را بخواهد عذاب مي‌كند، و هركس را بخواهد مورد رحمت [خود] قرار مي‌دهد، و شما به سوي او بازگردانده مي‌شويد

وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فِي ٱلسَّمَآءِۖ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٖ

و شما هر گز نمي‌توانيد ما را در زمين و يا در آسمان عاجز بگردانيد، [و از عقوبت ما فرار كنيد] و براي شما به جز از الله، هيچ كارساز و ياور [ديگرى] نيست

وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَلِقَآئِهِۦٓ أُوْلَـٰٓئِكَ يَئِسُواْ مِن رَّحۡمَتِي وَأُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

و كساني كه به آيات الله و ديدار او كافر شدند، آنها كساني هستند كه از رحمت من نااميد مي‌باشند، و آنها كساني هستند كه براي آنها [در قيامت] عذاب درد ناكي است

فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱقۡتُلُوهُ أَوۡ حَرِّقُوهُ فَأَنجَىٰهُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلنَّارِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

و جواب قومش [قوم ابراهيم] جز اين نبود كه گفتند: او را بكشيد، يا او را بسوزانيد، و الله او را از آتش نجات داد، به يقين در اين ماجرا نشانه هايي بر قدرت الله براي مردمي است كه ايمان مي‌آورند

وَقَالَ إِنَّمَا ٱتَّخَذۡتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡثَٰنٗا مَّوَدَّةَ بَيۡنِكُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ ثُمَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَكۡفُرُ بَعۡضُكُم بِبَعۡضٖ وَيَلۡعَنُ بَعۡضُكُم بَعۡضٗا وَمَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّـٰصِرِينَ

و [ابراهيم] گفت: جز اين نيست كه شما براي خود بتهايي را برگزيده ايد، تا در زندگي دنيا ميان شما وسيلة دوستي و محبت باشند، ولي در روز قيامت منكر يكديگر مي‌شويد، و عدة از شما، عدة ديگري را لعنت مي‌كند، و جايگاه شما آتش است، و براي شما هيچ ياوري نيست

۞فَـَٔامَنَ لَهُۥ لُوطٞۘ وَقَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَىٰ رَبِّيٓۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

و لوط به او [ابراهيم] ايمان آورد، و گفت: من به سوي پروردگارم هجرت مي‌كنم، كه او پيروزمند با حكمت است

وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَجَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ ٱلنُّبُوَّةَ وَٱلۡكِتَٰبَ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَجۡرَهُۥ فِي ٱلدُّنۡيَاۖ وَإِنَّهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ لَمِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ

و اسحاق و يعقوب را به او [ابراهيم] عطاء كرديم، و نبوت و كتاب را در ذرية او قرار داديم، و مزد او را در دنيا داديم، و به يقين در آخرت او از جملة صالحان است

وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ إِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و لوط را [به ياد آور] آنگاه كه براي قوم خود گفت: همانا شما كار زشتي مي‌كنيد، كه هيچ يك از جهانيان پيش از شما اين كار را نكرده است

أَئِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ وَتَقۡطَعُونَ ٱلسَّبِيلَ وَتَأۡتُونَ فِي نَادِيكُمُ ٱلۡمُنكَرَۖ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱئۡتِنَا بِعَذَابِ ٱللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ

آيا شما با مردها آميزش [جنسي] مي‌كنيد، و رهزني مي‌كنيد، و در محافل خود مرتكب كار هاي بدي مي‌شويد؟ و جواب قومش جز اين نبود كه گفتند: اگر راست مي‌گويي عذاب الله را بر ما بياور

قَالَ رَبِّ ٱنصُرۡنِي عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

[لوط] گفت: پروردگارا! مرا بر [اين] قوم مفسد پيروز بگردان