سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِيٓ أَسۡرَىٰ بِعَبۡدِهِۦ لَيۡلٗا مِّنَ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ إِلَى ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡأَقۡصَا ٱلَّذِي بَٰرَكۡنَا حَوۡلَهُۥ لِنُرِيَهُۥ مِنۡ ءَايَٰتِنَآۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡبَصِيرُ

منزه است آن [الهي] كه بندة خود [محمد ] را شبانگاه از مسجد الحرام، به مسجد الأقصي كه پيرامون آن را بركت داده ايم، بُرد، تا برخي از دلائل [قدرت] خود را براي او بنمايانيم، كه به يقين او شنواي بينا است

وَءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ وَجَعَلۡنَٰهُ هُدٗى لِّبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُواْ مِن دُونِي وَكِيلٗا

و كتاب را [كه تورات باشد] براي موسي داديم، وآنرا براي بني اسرائيل هدايتي گردانيديم، [و فرموديم] كه جز از من كار سازي نگيريد

ذُرِّيَّةَ مَنۡ حَمَلۡنَا مَعَ نُوحٍۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَبۡدٗا شَكُورٗا

اي فرزندان كساني كه شما را در [كشتي] با نوح سوار كرديم، همانا او بندة شکرگزاري بود

وَقَضَيۡنَآ إِلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ فِي ٱلۡكِتَٰبِ لَتُفۡسِدُنَّ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَرَّتَيۡنِ وَلَتَعۡلُنَّ عُلُوّٗا كَبِيرٗا

و در كتاب [تورات] به بني اسرائيل اعلام كرديم كه هرآينه در زمين دو بار به فساد كاري مي‌پردازيد، و برتري جويي بزرگي خواهيد داشت

فَإِذَا جَآءَ وَعۡدُ أُولَىٰهُمَا بَعَثۡنَا عَلَيۡكُمۡ عِبَادٗا لَّنَآ أُوْلِي بَأۡسٖ شَدِيدٖ فَجَاسُواْ خِلَٰلَ ٱلدِّيَارِۚ وَكَانَ وَعۡدٗا مَّفۡعُولٗا

و چون وعدة بار اول از آن دو بار [فساد كاري شما] فرا رسد، بندگاني از خود را كه داراي صلابت شديدي هستد، بر شما مي‌گماريم، تا [در تعقيب شما] درون خانه ها را جستجو كنند، و اين [تهديد ما] تحقق يافتني است

ثُمَّ رَدَدۡنَا لَكُمُ ٱلۡكَرَّةَ عَلَيۡهِمۡ وَأَمۡدَدۡنَٰكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَبَنِينَ وَجَعَلۡنَٰكُمۡ أَكۡثَرَ نَفِيرًا

بعد از آن دو باره شما را بر آنان غالب مي‌گردانيم، و شما را به اموال و فرزنداني ياري مي‌دهيم، و تعداد نفرات شما را [از نفرات دشمنان شما] بيشتر مي‌گردانيم

إِنۡ أَحۡسَنتُمۡ أَحۡسَنتُمۡ لِأَنفُسِكُمۡۖ وَإِنۡ أَسَأۡتُمۡ فَلَهَاۚ فَإِذَا جَآءَ وَعۡدُ ٱلۡأٓخِرَةِ لِيَسُـُٔواْ وُجُوهَكُمۡ وَلِيَدۡخُلُواْ ٱلۡمَسۡجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوۡاْ تَتۡبِيرًا

اگر خوبي كنيد، به خود خوبي مي‌كنيد، و اگر بدي كنيد، به خود بدي مي‌كنيد، و چون هنگام وعدة [تهديد] ديگر فرا رسد، [دشمن چنان بر شما غلبه مي‌كند] كه آثار غم و اندوه در چهره‌هاي شما نمايان مي‌شود، و به مانند بار اول به مسجد [الأقصي] وارد مي‌شوند، و تا بر هر چيزي كه تسلط مي‌يابند آنرا نابود كنند

عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يَرۡحَمَكُمۡۚ وَإِنۡ عُدتُّمۡ عُدۡنَاۚ وَجَعَلۡنَا جَهَنَّمَ لِلۡكَٰفِرِينَ حَصِيرًا

اميد است پروردگارتان به شما رحم كند، و اگر [به گمراهي] برگرديد، ما نيز [به عذاب كردن شما] باز می‌گرديم، و جهنم را برای کافران زندان قرار داده ايم

إِنَّ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ يَهۡدِي لِلَّتِي هِيَ أَقۡوَمُ وَيُبَشِّرُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ أَنَّ لَهُمۡ أَجۡرٗا كَبِيرٗا

به يقين اين قرآن به راهي كه استوار ترين راه‌ها است، رهنمايي مي‌كند، و مؤمناني را كه اعمال نيكي انجام مي‌دهند، بشارت مي‌دهد كه براي آنها مزد بزرگي است

وَأَنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا

و اينكه براي كساني كه به آخرت ايمان ندارند، عذاب دردناكي را آماده كرده ايم

وَيَدۡعُ ٱلۡإِنسَٰنُ بِٱلشَّرِّ دُعَآءَهُۥ بِٱلۡخَيۡرِۖ وَكَانَ ٱلۡإِنسَٰنُ عَجُولٗا

و انسان همان گونه كه به رسيدن خير براي خود دعاء مي‌كند، به رسيدن شر براي خود نيز دعاء مي‌كند، و انسان عجله كار است

وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ ءَايَتَيۡنِۖ فَمَحَوۡنَآ ءَايَةَ ٱلَّيۡلِ وَجَعَلۡنَآ ءَايَةَ ٱلنَّهَارِ مُبۡصِرَةٗ لِّتَبۡتَغُواْ فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكُمۡ وَلِتَعۡلَمُواْ عَدَدَ ٱلسِّنِينَ وَٱلۡحِسَابَۚ وَكُلَّ شَيۡءٖ فَصَّلۡنَٰهُ تَفۡصِيلٗا

و شب و روز را دو دليل [قدرت خود] قرار داديم، پس دليل شب را محو نموديم، و دليل روز را روشنی بخش ساختيم، [تا در روشني آن] فضلي از پروردگار خود بجوييد، و تا شمارش سالها و حساب را بدانيد، و هر چيزي را به تفصيل بيان كرده ايم

وَكُلَّ إِنسَٰنٍ أَلۡزَمۡنَٰهُ طَـٰٓئِرَهُۥ فِي عُنُقِهِۦۖ وَنُخۡرِجُ لَهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ كِتَٰبٗا يَلۡقَىٰهُ مَنشُورًا

و كار نامة هر انسانی را [از خير و شر] بر گردنش آويخته ايم، و روز قيامت نامة [اعمال او را] سر گشاده براي او بيرون مي‌آوريم

ٱقۡرَأۡ كِتَٰبَكَ كَفَىٰ بِنَفۡسِكَ ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكَ حَسِيبٗا

[و مي‌گوييم] نامة اعمالت را بخوان، کافی است که امروز خود حسابگر خود باشی

مَّنِ ٱهۡتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهۡتَدِي لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيۡهَاۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبۡعَثَ رَسُولٗا

كسي كه هدايت شود، به [فائدة] خود هدايت شده است، و كسي كه گمراه شود، بر [ضرر] خود گمراه شده است، و هيچ كس بار گناه شخص ديگري را متحمل نمي‌شود، و ما تا پيامبري را نفرستيم، كسي را عذاب نمي‌كنيم

وَإِذَآ أَرَدۡنَآ أَن نُّهۡلِكَ قَرۡيَةً أَمَرۡنَا مُتۡرَفِيهَا فَفَسَقُواْ فِيهَا فَحَقَّ عَلَيۡهَا ٱلۡقَوۡلُ فَدَمَّرۡنَٰهَا تَدۡمِيرٗا

و چون بخواهيم [مردم] شهري را هلاك كنيم، ناز پروردگان آنرا فرمان مي‌دهيم، و آنان در آنجا به فسق [و فجور] مي‌پردازند، ودر نتيجه [مردم] آن شهر مستحق عذاب مي‌گردند

وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِنَ ٱلۡقُرُونِ مِنۢ بَعۡدِ نُوحٖۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِۦ خَبِيرَۢا بَصِيرٗا

و آنان را كاملا نابود مي‌كنيم، و چه بسيار نسلهايي را كه پس از نوح به هلاكت رسانديم، و كافي است كه پروردگارت به گناه بندگان خود آگاه و بينا است

مَّن كَانَ يُرِيدُ ٱلۡعَاجِلَةَ عَجَّلۡنَا لَهُۥ فِيهَا مَا نَشَآءُ لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلۡنَا لَهُۥ جَهَنَّمَ يَصۡلَىٰهَا مَذۡمُومٗا مَّدۡحُورٗا

كسي كه خواهان دنياي زود گذر است، آنچه را كه بخواهيم، براي آنكسي كه بخواهيم، به زودي خواهيم داد، بعد از آن جهنم را براي او مقرر مي‌داريم، كه نكوهيده و رانده شده در آن در آيد

وَمَنۡ أَرَادَ ٱلۡأٓخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعۡيَهَا وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَأُوْلَـٰٓئِكَ كَانَ سَعۡيُهُم مَّشۡكُورٗا

و كسي كه خواهان آخرت باشد، و سعي و تلاش لازم آنرا انجام داده، و مؤمن باشد، پس اينان سعي و تلاش شان مورد پذيرش و قبول واقع مي‌شود

كُلّٗا نُّمِدُّ هَـٰٓؤُلَآءِ وَهَـٰٓؤُلَآءِ مِنۡ عَطَآءِ رَبِّكَۚ وَمَا كَانَ عَطَآءُ رَبِّكَ مَحۡظُورًا

هر يك از آنان [دنيا طلبان] و اينان [آخرت خواهان] را از عطای پروردگار تو بهره مي‌دهيم، و عطای پروردگارت [از کسی] ممنوع نيست

ٱنظُرۡ كَيۡفَ فَضَّلۡنَا بَعۡضَهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۚ وَلَلۡأٓخِرَةُ أَكۡبَرُ دَرَجَٰتٖ وَأَكۡبَرُ تَفۡضِيلٗا

ببين چگونه عدة را بر عدة ديگري برتری داده ايم، و به يقين درجات آخرت و برتری‌هايش از اينهم بيشتر است

لَّا تَجۡعَلۡ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَقۡعُدَ مَذۡمُومٗا مَّخۡذُولٗا

[اى انسان!] با اله [يكتا] معبود ديگري را [شريك] قرار مده، كه نكوهيده و بي يار و ياور خواهي شد

۞وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنًاۚ إِمَّا يَبۡلُغَنَّ عِندَكَ ٱلۡكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوۡ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَآ أُفّٖ وَلَا تَنۡهَرۡهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوۡلٗا كَرِيمٗا

و پرودگارت مقرر داشت که جز او [ديگري] را نپرستيد، وبه پدر و مادر نيكي كنيد، اگر يكي از آن دو، [از پدر و مادر] و يا هر دوی آنها نزد تو به سن پيري رسيدند، (اف) [كه كمترين كلمة نا مناسبي است] براي آنها مگو، و برسر آنها فرياد مزن، و با آنها به احترام سخن بگو

وَٱخۡفِضۡ لَهُمَا جَنَاحَ ٱلذُّلِّ مِنَ ٱلرَّحۡمَةِ وَقُل رَّبِّ ٱرۡحَمۡهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرٗا

و از روی مهربانی بال فروتني را براي آنان هموار كن، و بگو: پروردگارا! همانگونه که آنان مرا در کودکی پرورش دادند، [اكنون كه بزرگ سال و پير شده اند] تو بر آنان رحمت آور

رَّبُّكُمۡ أَعۡلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمۡۚ إِن تَكُونُواْ صَٰلِحِينَ فَإِنَّهُۥ كَانَ لِلۡأَوَّـٰبِينَ غَفُورٗا

پروردگار تان به آنچه كه در دلهاي شما است داناتر است، اگر نيكو كار باشيد، همانا او برای توبه کنندگان آمرزنده است

وَءَاتِ ذَا ٱلۡقُرۡبَىٰ حَقَّهُۥ وَٱلۡمِسۡكِينَ وَٱبۡنَ ٱلسَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرۡ تَبۡذِيرًا

و حق ذوي القربي، و بيچارگان، و در راه ماندگان را بده، و اسراف مكن

إِنَّ ٱلۡمُبَذِّرِينَ كَانُوٓاْ إِخۡوَٰنَ ٱلشَّيَٰطِينِۖ وَكَانَ ٱلشَّيۡطَٰنُ لِرَبِّهِۦ كَفُورٗا

زيرا اسراف كنندگان برادران شياطين مي‌باشند، و شيطان نسبت به پروردگارش ناسپاس است

وَإِمَّا تُعۡرِضَنَّ عَنۡهُمُ ٱبۡتِغَآءَ رَحۡمَةٖ مِّن رَّبِّكَ تَرۡجُوهَا فَقُل لَّهُمۡ قَوۡلٗا مَّيۡسُورٗا

و اگر به طلب رحمتي كه اميد آنرا ازپروردگارت داري، لذا اكنون از آنان [ازاقارب و مساكين] روي مي‌گرداني، پس با گفتار نرم با آنان سخن بگو

وَلَا تَجۡعَلۡ يَدَكَ مَغۡلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبۡسُطۡهَا كُلَّ ٱلۡبَسۡطِ فَتَقۡعُدَ مَلُومٗا مَّحۡسُورًا

دست خود را غل و زنجير گردن خود مگردان، و بيش از حد گشاده دستي مكن، كه مورد سرزنش قرار گيري و درمانده بنشيني

إِنَّ رَبَّكَ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ وَيَقۡدِرُۚ إِنَّهُۥ كَانَ بِعِبَادِهِۦ خَبِيرَۢا بَصِيرٗا

به يقين پروردگارت براي هر كس كه بخواهد رزق فراوان [مي دهد]، [و يا او را] تنگدست مي‌گرداند، به يقين او به بندگان خود آگاه [و] بينا است