قَالُواْ يَٰذَا ٱلۡقَرۡنَيۡنِ إِنَّ يَأۡجُوجَ وَمَأۡجُوجَ مُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَهَلۡ نَجۡعَلُ لَكَ خَرۡجًا عَلَىٰٓ أَن تَجۡعَلَ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَهُمۡ سَدّٗا

[آنها] گفتند: «ای ذوالقرنين! يأجوج و مأجوج در اين سرزمين فساد كاري می‌کنند، پس آيا براي تو هزينة قرار دهيم كه ميان ما و آنها سدی بسازی

فَمَا ٱسۡطَٰعُوٓاْ أَن يَظۡهَرُوهُ وَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ لَهُۥ نَقۡبٗا

و نتوانستند از آن بالا روند، و نه هم توانستند آن را سوراخ كنند.[1]

قَالَ هَٰذَا رَحۡمَةٞ مِّن رَّبِّيۖ فَإِذَا جَآءَ وَعۡدُ رَبِّي جَعَلَهُۥ دَكَّآءَۖ وَكَانَ وَعۡدُ رَبِّي حَقّٗا

[ذو القرنين] گفت: اين رحمتي از طرف پروردگار من است، و  چون وعدة پروردگارم فرا رسد، آن سد را در هم مي‌كوبد، و وعدة پروردگارم حق است

وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ

و مردم شهري را كه به هلاكت رسانديم، محال است كه [به دنيا باز گردند] آنان [به دنيا] باز نمي‌گردند

حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ

تا آنكه [سد] ياجوج و ماجوج گشوده شود، و آنها از هر بلندي شتابان سرازير شوند