وَمَا كَانَ لِمُؤۡمِنٍ أَن يَقۡتُلَ مُؤۡمِنًا إِلَّا خَطَـٔٗاۚ وَمَن قَتَلَ مُؤۡمِنًا خَطَـٔٗا فَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مُّؤۡمِنَةٖ وَدِيَةٞ مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦٓ إِلَّآ أَن يَصَّدَّقُواْۚ فَإِن كَانَ مِن قَوۡمٍ عَدُوّٖ لَّكُمۡ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مُّؤۡمِنَةٖۖ وَإِن كَانَ مِن قَوۡمِۭ بَيۡنَكُمۡ وَبَيۡنَهُم مِّيثَٰقٞ فَدِيَةٞ مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ وَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مُّؤۡمِنَةٖۖ فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ شَهۡرَيۡنِ مُتَتَابِعَيۡنِ تَوۡبَةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا
براي هيچ مؤمني روا نيست كه مؤمن ديگري را جز به خطا و اشتباه به قتل برساند، و كسي كه مؤمني را به خطا به قتل برساند، بر وي لازم است كه بردة غلام مؤمني را آزاد كند، و خونبهايی به خانوادة او تسليم نمايد، مگر آنكه [او را] ببخشند، و اگر [مقتول] مؤمن بود، و از مردمي باشد كه با شما دشمن هستند، بايد بردة مؤمني را آزاد نمايد، و اگر [مقتول] از مردمي باشد كه بين شما و آنان پيماني وجود داشته باشد، بايد به خانوادة او ديت بپردازد، و بردة مؤمني را آزاد نمايد، و كسي كه بردة [مؤمني] را نيافت، بايد كه دو ماه پياپي روزه بگيرد، اين [براي قبول] توبه از طرف الله است، و الله داناي با حكمت است
وَكَتَبۡنَا عَلَيۡهِمۡ فِيهَآ أَنَّ ٱلنَّفۡسَ بِٱلنَّفۡسِ وَٱلۡعَيۡنَ بِٱلۡعَيۡنِ وَٱلۡأَنفَ بِٱلۡأَنفِ وَٱلۡأُذُنَ بِٱلۡأُذُنِ وَٱلسِّنَّ بِٱلسِّنِّ وَٱلۡجُرُوحَ قِصَاصٞۚ فَمَن تَصَدَّقَ بِهِۦ فَهُوَ كَفَّارَةٞ لَّهُۥۚ وَمَن لَّمۡ يَحۡكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
و در آن [تورات] برآنان فرض كرديم كه شخص مقابل شخص، و چشم مقابل چشم، و بيني مقابل بيني، و گوش مقابل گوش، و دندان مقابل دندان، و زخمها قصاص است، و كسي كه از [قصاص] عفو كند، برايش كفارة [گناه] است، و كسي كه به آنچه الله نازل كرده است، حكم نكند، پس آنان ستمكارانند
لَا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِيٓ أَيۡمَٰنِكُمۡ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ ٱلۡأَيۡمَٰنَۖ فَكَفَّـٰرَتُهُۥٓ إِطۡعَامُ عَشَرَةِ مَسَٰكِينَ مِنۡ أَوۡسَطِ مَا تُطۡعِمُونَ أَهۡلِيكُمۡ أَوۡ كِسۡوَتُهُمۡ أَوۡ تَحۡرِيرُ رَقَبَةٖۖ فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ ثَلَٰثَةِ أَيَّامٖۚ ذَٰلِكَ كَفَّـٰرَةُ أَيۡمَٰنِكُمۡ إِذَا حَلَفۡتُمۡۚ وَٱحۡفَظُوٓاْ أَيۡمَٰنَكُمۡۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
الله شما را به قَسَمهاي لغو و بيهودة مؤاخذه نميکند، ولي شما را به سبب قَسَمهاي تان كه از روي قصد باشد، مؤاخذه ميکند، و كفارة آن، طعام دادن ده مسكين از طعام ميانهاى است كه خانوادة خود را به آن طعام ميدهيد، و يا [لباس] پوشاندن آنان، و يا آزاد كردن يك برده است، و كسي كه [اين چيزها را] نيابد، پس [بايد] سه روز روزه بگيرد، اين كفارة قسمهاي شما است كه قسم ياد كرديد، و قَسَمهاي خود را حفظ كنيد، و الله آيات خود را اين چنين براي شما بيان ميدارد، تا شايد شكرگزاري كنيد
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَقۡتُلُواْ ٱلصَّيۡدَ وَأَنتُمۡ حُرُمٞۚ وَمَن قَتَلَهُۥ مِنكُم مُّتَعَمِّدٗا فَجَزَآءٞ مِّثۡلُ مَا قَتَلَ مِنَ ٱلنَّعَمِ يَحۡكُمُ بِهِۦ ذَوَا عَدۡلٖ مِّنكُمۡ هَدۡيَۢا بَٰلِغَ ٱلۡكَعۡبَةِ أَوۡ كَفَّـٰرَةٞ طَعَامُ مَسَٰكِينَ أَوۡ عَدۡلُ ذَٰلِكَ صِيَامٗا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمۡرِهِۦۗ عَفَا ٱللَّهُ عَمَّا سَلَفَۚ وَمَنۡ عَادَ فَيَنتَقِمُ ٱللَّهُ مِنۡهُۚ وَٱللَّهُ عَزِيزٞ ذُو ٱنتِقَامٍ
اي كساني كه ايمان آورده ايد، در حال احرام شكار را نكنيد، و كسي از شما كه از روي قصد، شكار را بكند، بايد همانند آن را از چهار پايان، كفاره بدهد، و دو نفر از شما كه عادل باشند كه حكم كنند، و بايد اين هدي به كعبه برسد، و يا [به جاي هدي] كفارة [بدهد] كه طعام دادن چند مسكين باشد، و يا معادل آن روزه بگيرد، [اين براي آن است كه] كيفر [عمل] خود را بچشد، الله از گذشته عفو كرده است، و كسي كه دو باره [مرتكب] آن شود، پس الله از وي انتقام ميگيرد، و الله پيروزمند صاحب انتقام است
وَٱلَّذِينَ يُظَٰهِرُونَ مِن نِّسَآئِهِمۡ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُواْ فَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مِّن قَبۡلِ أَن يَتَمَآسَّاۚ ذَٰلِكُمۡ تُوعَظُونَ بِهِۦۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
و كساني كه از همسران خود ظهار ميكنند، و سپس از آنچه گفته اند، باز ميگردند، بر [ظهار كننده لازم] است تا پيش از همبستر شدن با يكديگر، غلامي را آزاد كند، اين [حكمي است] كه به آن پند داده ميشويد، و الله به آنچه ميكنيد، آگاه است
فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ شَهۡرَيۡنِ مُتَتَابِعَيۡنِ مِن قَبۡلِ أَن يَتَمَآسَّاۖ فَمَن لَّمۡ يَسۡتَطِعۡ فَإِطۡعَامُ سِتِّينَ مِسۡكِينٗاۚ ذَٰلِكَ لِتُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۚ وَتِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِۗ وَلِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ
پس كسي كه [غلامي را] نيافت، بايد پيش از همبستر شدن، دو ماه پياپي روزه بگيرد، و كسي كه [روزه گرفته نتواند] شصت مسكين را طعام بدهد، اين [حكم] براي آن است كه به الله و پيامبر او ايمان بياوريد، و [اين احكام] حدود الله است، و براي كافران عذاب دردناكي است