وَأَوۡفُواْ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ إِذَا عَٰهَدتُّمۡ وَلَا تَنقُضُواْ ٱلۡأَيۡمَٰنَ بَعۡدَ تَوۡكِيدِهَا وَقَدۡ جَعَلۡتُمُ ٱللَّهَ عَلَيۡكُمۡ كَفِيلًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا تَفۡعَلُونَ
و چون با الله پيمان بستيد، به پيمان خود وفاء كنيد، و قَسَمها [ي خود را] پس از مؤكد ساختن آنها نشكنيد، در حالي كه الله را بر خود ضامن قرارداده ايد، يقينا آنچه را كه انجام ميدهيد، الله ميداند
وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَعَلَكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَلَٰكِن يُضِلُّ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَلَتُسۡـَٔلُنَّ عَمَّا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
و اگر الله ميخواست، همة شما را يك امت قرار میداد، و لي هر کسى را كه بخواهد گمراه میکند، وهر کسى را كه بخواهد هدايت مينمايد، و به يقين از آنچه به آن عمل ميكرديد، [در روز قيامت] باز خواست خواهيد شد
ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ وَأَصۡلَحُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٌ
آنگاه پروردگار تو نسبت به كساني كه از روي جهالت مرتكب كار بدي شدند، و بعد از آن توبه كردند، و خود را اصلاح ساختند، [در اين حالت] به يقين پروردگار تو بعد از توبه كردن، هرآينه آمرزندة مهربان است
إِنَّ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ يَهۡدِي لِلَّتِي هِيَ أَقۡوَمُ وَيُبَشِّرُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ أَنَّ لَهُمۡ أَجۡرٗا كَبِيرٗا
به يقين اين قرآن به راهي كه استوار ترين راهها است، رهنمايي ميكند، و مؤمناني را كه اعمال نيكي انجام ميدهند، بشارت ميدهد كه براي آنها مزد بزرگي است
إِنَّا جَعَلۡنَا مَا عَلَى ٱلۡأَرۡضِ زِينَةٗ لَّهَا لِنَبۡلُوَهُمۡ أَيُّهُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا
ما آنچه را كه بر روي زمين است، زينتي براي آن قرار داده ايم، تا آنان را بيازماييم كه كدام شان نيكو كارتر عمل ميكنند
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَاْيۡءٍ إِنِّي فَاعِلٞ ذَٰلِكَ غَدًا
و [اي پيامبر!] هرگز در بارة هيچ چيزي مگو كه فردا آنرا انجام ميدهم
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجۡرَ مَنۡ أَحۡسَنَ عَمَلًا
به يقين كساني كه ايمان آورده اند، و اعمال نيكي انجام داده اند، [بدانند] كه ما پاداش كسي را كه عمل نيكي انجام داده است، ضايع نميسازيم
ٱلۡمَالُ وَٱلۡبَنُونَ زِينَةُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَٱلۡبَٰقِيَٰتُ ٱلصَّـٰلِحَٰتُ خَيۡرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابٗا وَخَيۡرٌ أَمَلٗا
مال و فرزندان زينت زندگي دنيا است، و و کارهای ماندگارِ شایسته، در نزد پروردگارت بهتر، و اميدوار كننده تر است
قُلۡ هَلۡ نُنَبِّئُكُم بِٱلۡأَخۡسَرِينَ أَعۡمَٰلًا
[اي پيامبر] بگو: آيا برای شما از زيانكارترين انسانها در كار شان خبر بدهم؟
ٱلَّذِينَ ضَلَّ سَعۡيُهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَهُمۡ يَحۡسَبُونَ أَنَّهُمۡ يُحۡسِنُونَ صُنۡعًا
آنان كساني اند كه سعي و كوشش شان در زندگي اين دنيا به هدر رفته است، و با اين حال گمان ميكنند كه كار خوبي انجام ميدهند
قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَمَن كَانَ يَرۡجُواْ لِقَآءَ رَبِّهِۦ فَلۡيَعۡمَلۡ عَمَلٗا صَٰلِحٗا وَلَا يُشۡرِكۡ بِعِبَادَةِ رَبِّهِۦٓ أَحَدَۢا
[اي پيامبر!] بگو: همانا من مانند شما بشري هستم، [با اين فرق كه] به من وحي ميشود كه پروردگار شما معبودي يگانه است، پس كسي كه اميد ديدار پروردگارخود را دارد، بايد عمل صالحي انجام دهد، و در عبادت پروردگار خود كسي را شريك نسازد
وَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا يَخَافُ ظُلۡمٗا وَلَا هَضۡمٗا
و كسي كه اعمال شايستة انجام داده، و مؤمن بوده باشد، نه از ستمي ميترسد، و نه از كاسته شدن [حقش] هراسي دارد
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
او از آنچه كه ميكند، سؤال نميشود، آنها [از آنچه ميكنند] سؤال ميشوند
وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَعۡمَٰلُهُمۡ كَسَرَابِۭ بِقِيعَةٖ يَحۡسَبُهُ ٱلظَّمۡـَٔانُ مَآءً حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَهُۥ لَمۡ يَجِدۡهُ شَيۡـٔٗا وَوَجَدَ ٱللَّهَ عِندَهُۥ فَوَفَّىٰهُ حِسَابَهُۥۗ وَٱللَّهُ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
و كساني كه كافر شدند، اعمال شان مانند سرابي است در بیابان همواري، كه شخص تشنه آنرا آب ميپندارد، و چون به آنجا ميرسد، چيزي نمييابد، و الله را نزد [اعمال] خويش مييابد كه حسابش را به طور كامل و تمام براي او ميدهد، و الله سريع الحساب است
أَلَآ إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ قَدۡ يَعۡلَمُ مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ وَيَوۡمَ يُرۡجَعُونَ إِلَيۡهِ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُواْۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمُۢ
بدانيد آنچه كه در آسمانها و زمين است، از آنِ الله است، به يقين حالتي را كه در آن قرار داريد، ميداند، و روزي كه به سوي او بازگردانده ميشوند، آنان را به آنچه كرده اند، آگاه ميكند، و الله به هر چيزي دانا است
إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمۡ أَعۡمَٰلَهُمۡ فَهُمۡ يَعۡمَهُونَ
به يقين اعمال كساني را كه به آخرت ايمان ندارند، در نظر شان بياراستيم، پس آنان سرگشته مانده اند
وَمَن جَٰهَدَ فَإِنَّمَا يُجَٰهِدُ لِنَفۡسِهِۦٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ
و هر كس كه [در راه الله] جهاد كند، جز اين نيست كه به [نفع] خود جهاد ميكند، به درستى الله از جهانيان بي نياز است
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡ وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَحۡسَنَ ٱلَّذِي كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
و كساني كه ايمان آوردند، و اعمال صالحة انجام دادند، هرآينه گناهان شان را از آنان ميزداييم، و آنان را به بهترين عملي كه انجام ميدادند، پاداش ميدهيم
مَن كَفَرَ فَعَلَيۡهِ كُفۡرُهُۥۖ وَمَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِأَنفُسِهِمۡ يَمۡهَدُونَ
كسي كه كافر شود، كفرش به ضرر خودش ميباشد، و كساني كه عمل نيكي انجام دهند، براي خود [آيندة خوبي را] تهيه ميكنند
قُل لَّا تُسۡـَٔلُونَ عَمَّآ أَجۡرَمۡنَا وَلَا نُسۡـَٔلُ عَمَّا تَعۡمَلُونَ
[اى پيامبر!] بگو: شما از گناهي كه ما مرتكب شده ايم، پرسان نميشويد، و ما از آنچه كه شما ميكنيد، پرسان نميشويم.
وَمَآ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُكُم بِٱلَّتِي تُقَرِّبُكُمۡ عِندَنَا زُلۡفَىٰٓ إِلَّا مَنۡ ءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَأُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ جَزَآءُ ٱلضِّعۡفِ بِمَا عَمِلُواْ وَهُمۡ فِي ٱلۡغُرُفَٰتِ ءَامِنُونَ
و اموال و فرزندان تان چيزهايي نيستند كه شما را به ما مقرب سازند، مگر كسي كه ايمان آورده، و كار شايستة انجام داده باشد، اينها هستند كه براي شان به سبب عملي كه انجام ميدادند، مزد دو چنداني است، و در غرفه هاي بهشت ايمن هستند.
مَن كَانَ يُرِيدُ ٱلۡعِزَّةَ فَلِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ جَمِيعًاۚ إِلَيۡهِ يَصۡعَدُ ٱلۡكَلِمُ ٱلطَّيِّبُ وَٱلۡعَمَلُ ٱلصَّـٰلِحُ يَرۡفَعُهُۥۚ وَٱلَّذِينَ يَمۡكُرُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞۖ وَمَكۡرُ أُوْلَـٰٓئِكَ هُوَ يَبُورُ
هر كسي كه عزت ميخواهد، [بداند] كه همة عزتها از آنِ الله است، گفتار پاكيزه به سوي او بالا ميرود، و عمل صالح آنرا بالا ميبرد، و كساني كه حيله هاي بد به كار ميبرند، براي آنان عذاب سختي است، و حيلة آنان نابود ميگردد
وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۚ وَإِن تَدۡعُ مُثۡقَلَةٌ إِلَىٰ حِمۡلِهَا لَا يُحۡمَلۡ مِنۡهُ شَيۡءٞ وَلَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰٓۗ إِنَّمَا تُنذِرُ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَۚ وَمَن تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفۡسِهِۦۚ وَإِلَى ٱللَّهِ ٱلۡمَصِيرُ
و هيچ كس بار گناه شخص ديگري را برنميدارد، و اگر شخص گرانباري، ديگري را براي حمل گناه خود بخواند، چيزي از آن [بار] برداشته نميشود، اگر چه [آن شخص] خويشاوند او باشد، [اي پيامبر!] جز اين نيست كه تو به كساني بيم ميدهي كه در عالم غيب از پروردگار شان ميترسند، و نماز را برپا ميدارند، و هر كس كه پاكيزگي اختيار نمايد، جز اين نيست كه براي خود پاكيزگي اختيار نموده است، و بازگشت [همگان] به سوي الله است
وَمَنۡ أَحۡسَنُ قَوۡلٗا مِّمَّن دَعَآ إِلَى ٱللَّهِ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
و كيست نيكو گفتارتر از كسي كه به سوي الله دعوت ميكند، و عمل نيكي انجام ميدهد، و ميگويد: من از مسلمانان هستم
وَلَا تَسۡتَوِي ٱلۡحَسَنَةُ وَلَا ٱلسَّيِّئَةُۚ ٱدۡفَعۡ بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ فَإِذَا ٱلَّذِي بَيۡنَكَ وَبَيۡنَهُۥ عَدَٰوَةٞ كَأَنَّهُۥ وَلِيٌّ حَمِيمٞ
و نيكي و بدي با هم برابر نيست، [و بدي ديگران را] به شيوة كه نيكوتر است، دفع كن، به اين طريق كسي كه ميان تو و او دشمني است، دوست صميمي [تو] ميشود
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا لَا يَخۡفَوۡنَ عَلَيۡنَآۗ أَفَمَن يُلۡقَىٰ فِي ٱلنَّارِ خَيۡرٌ أَم مَّن يَأۡتِيٓ ءَامِنٗا يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ ٱعۡمَلُواْ مَا شِئۡتُمۡ إِنَّهُۥ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ
همانا كساني كه در آيات ما كجروي ميكنند، بر ما پوشيده نميمانند، آيا كسي كه در آتش [دوزخ] افكنده ميشود، بهتر است، يا كسي كه در روز قيامت طوري ميآيد [كه از همة مصائب] در امان است، هر چه ميخواهيد بكنيد، به يقين او به آنچه انجام ميدهيد، بينا است
مَّنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَسَآءَ فَعَلَيۡهَاۗ وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّـٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ
كسي كه كار نيكي انجام دهد، به نفع خود انجام داده است، و كسي كه كار بدي بكند، به زيان خود كرده است، و پروردگار تو به بندگان ستم نميكند
مَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَسَآءَ فَعَلَيۡهَاۖ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمۡ تُرۡجَعُونَ
كسي كه كار خوبي بكند، به فائدة خود كرده است، و كسي كه كار بدي بكند، بر ضرر خود كرده است، و سپس [همگان] به سوي پروردگار تان بازگردانده ميشويد
أَمۡ حَسِبَ ٱلَّذِينَ ٱجۡتَرَحُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ أَن نَّجۡعَلَهُمۡ كَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ سَوَآءٗ مَّحۡيَاهُمۡ وَمَمَاتُهُمۡۚ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
آيا كساني كه مرتكب كارهاي بدي شده اند، فكر ميكنند كه آنها را مانند كساني قرار ميدهيم كه ايمان آورده اند، و كارهاي شايستة انجام داده اند، كه زندگي و مرگ شان برابر باشد، [اگر چنين فكر ميكنند] قضاوت بدي ميكنند
وَتَرَىٰ كُلَّ أُمَّةٖ جَاثِيَةٗۚ كُلُّ أُمَّةٖ تُدۡعَىٰٓ إِلَىٰ كِتَٰبِهَا ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
و [در روز قيامت] هر امتي را ميبيني كه به زانو در آمده است، هر امتي به سوي نامة اعمال خودش فرا خوانده ميشود، [و به آنها گفته ميشود:] امروز در برابر آنچه كه [در دنيا] انجام داديد، جزاء داده ميشويد