كَانَ ٱلنَّاسُ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ فَبَعَثَ ٱللَّهُ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ لِيَحۡكُمَ بَيۡنَ ٱلنَّاسِ فِيمَا ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِۚ وَمَا ٱخۡتَلَفَ فِيهِ إِلَّا ٱلَّذِينَ أُوتُوهُ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُ بَغۡيَۢا بَيۡنَهُمۡۖ فَهَدَى ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لِمَا ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِ مِنَ ٱلۡحَقِّ بِإِذۡنِهِۦۗ وَٱللَّهُ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٍ

مردمان [در اول] يك ملت بودند، [بعد از آن اختلاف كردند]، و همان بود كه الله پيامبران را بشارت دهنده و بيم دهنده فرستاد، و كتاب را با آنها به حق نازل ساخت، تا در بين مردم در چيز هايی كه اختلاف كرده بودند، حكم كند، و در آن كتاب جزكساني كه اين كتاب براي شان داده شده بود، اختلاف نورزيدند، و اين اختلاف از روي حسد، و بعد از آن بود كه دلائل روشني براي شان آمده بود، پس الله به ارادة خويش كساني را كه ايمان آوردند، به سوي چيزي كه حق بود، و مورد اختلاف [ديگران] واقع شده بود، رهنمايي كرد، و الله هر كسي را كه بخواهد، به راه راست هدايت مي‌كند

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ مِنۢ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ مِنۢ بَعۡدِ مُوسَىٰٓ إِذۡ قَالُواْ لِنَبِيّٖ لَّهُمُ ٱبۡعَثۡ لَنَا مَلِكٗا نُّقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ قَالَ هَلۡ عَسَيۡتُمۡ إِن كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡقِتَالُ أَلَّا تُقَٰتِلُواْۖ قَالُواْ وَمَا لَنَآ أَلَّا نُقَٰتِلَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَقَدۡ أُخۡرِجۡنَا مِن دِيَٰرِنَا وَأَبۡنَآئِنَاۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقِتَالُ تَوَلَّوۡاْ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلظَّـٰلِمِينَ

آيا در بارة آن گروه از بني اسرائيل آگهي نيافتي كه بعد از موسي براي پيامبري كه براي آنها [فرستاده شده] بود، گفتند: براي ما پادشاهي مقرر كن تا در راه الله [در تحت قيادت او] جهاد كنيم، گفت: اگر جهاد بر شما فرض شود، چه بسا كه جهاد نكنيد، گفتند: ما را چه شده است كه در راه الله جهاد نكنيم در حالي كه از ديار مان، و از فرزندان مان رانده شده‌ايم، چون جهاد بر آنها فرض شد، جز عدة اندكي از آنان، [همگي] پشت كردند، و الله ستمكاران دانا است

وَقَالَ لَهُمۡ نَبِيُّهُمۡ إِنَّ ٱللَّهَ قَدۡ بَعَثَ لَكُمۡ طَالُوتَ مَلِكٗاۚ قَالُوٓاْ أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُ ٱلۡمُلۡكُ عَلَيۡنَا وَنَحۡنُ أَحَقُّ بِٱلۡمُلۡكِ مِنۡهُ وَلَمۡ يُؤۡتَ سَعَةٗ مِّنَ ٱلۡمَالِۚ قَالَ إِنَّ ٱللَّهَ ٱصۡطَفَىٰهُ عَلَيۡكُمۡ وَزَادَهُۥ بَسۡطَةٗ فِي ٱلۡعِلۡمِ وَٱلۡجِسۡمِۖ وَٱللَّهُ يُؤۡتِي مُلۡكَهُۥ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ

و پيامبر آنان براي شان گفت: به درستى الله طالوت را براي شما پادشاه تعيين نموده است، گفتند: [چگونه] او حق پادشاهي بر ما را دارد؟ در حالي كه ما به پادشاهي از او سزاوارتريم، و از مال دنيا هم بهرة زيادي برايش داده نشده است، [پيامبر شان] گفت: به يقين الله او را بر شما برگزيده است، و به او در علم و نيرومندي جسماني فزوني داده است، و الله مُلْك خود را به هركس كه بخواهد مي‌دهد، و الله نعمت‌گستر دانا است

وَقَالَ لَهُمۡ نَبِيُّهُمۡ إِنَّ ءَايَةَ مُلۡكِهِۦٓ أَن يَأۡتِيَكُمُ ٱلتَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡ وَبَقِيَّةٞ مِّمَّا تَرَكَ ءَالُ مُوسَىٰ وَءَالُ هَٰرُونَ تَحۡمِلُهُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لَّكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

و پيامبر آنان براي شان گفت: به يقين دليل پاشاهيش‌ اين است كه صندوقي برايتان مي‌آورد، [و] در آن [صندوق] آرامشي از طرف پروردگار تان است، و يادگارهايی از خاندان موسي و هارون است كه بر جاي گذاشته اند، و فرشتگان آن را حمل مي كنند، به يقين در اين چيز [كه آمدن صندوق باشد] براي شما دليلي [پادشاهي] او است اگر مؤمن باشيد

مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤۡتِيَهُ ٱللَّهُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحُكۡمَ وَٱلنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادٗا لِّي مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَٰكِن كُونُواْ رَبَّـٰنِيِّـۧنَ بِمَا كُنتُمۡ تُعَلِّمُونَ ٱلۡكِتَٰبَ وَبِمَا كُنتُمۡ تَدۡرُسُونَ

براي هيچ بشري روا نيست كه الله برايش كتاب، و حُكم و نبوت را بدهد، بعد از آن [اين پيامبر] براي مردم بگويد: به جاي الله، بندگان من باشيد، بلكه بايد [بگويد كه] الله شناس، و الله پرست باشيد، و اين به سبب آنكه كتاب الله را [به ديگران] تعليم مي‌داديد، و به سبب آنكه درس مي‌خوانديد

وَلَا يَأۡمُرَكُمۡ أَن تَتَّخِذُواْ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ أَرۡبَابًاۚ أَيَأۡمُرُكُم بِٱلۡكُفۡرِ بَعۡدَ إِذۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ

[و پيامبر] شما را امر نمي‌كند كه فرشتگان و پيامبران را به معبودي بگيريد، آيا بعد از اينكه مسلمان شده‌ ايد، شما را به كافر شدن امر مي‌كند

وَإِذۡ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَٰقَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ لَمَآ ءَاتَيۡتُكُم مِّن كِتَٰبٖ وَحِكۡمَةٖ ثُمَّ جَآءَكُمۡ رَسُولٞ مُّصَدِّقٞ لِّمَا مَعَكُمۡ لَتُؤۡمِنُنَّ بِهِۦ وَلَتَنصُرُنَّهُۥۚ قَالَ ءَأَقۡرَرۡتُمۡ وَأَخَذۡتُمۡ عَلَىٰ ذَٰلِكُمۡ إِصۡرِيۖ قَالُوٓاْ أَقۡرَرۡنَاۚ قَالَ فَٱشۡهَدُواْ وَأَنَا۠ مَعَكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ

و [اى پيامبر!] زماني را به ياد آور كه الله از پيامبران [و امتان پيشين] پيمان گرفت كه چون شما را كتاب و حكمت دادم، و بعد از آن براي شما پيامبري آمد كه آنچه را با شما است، تصديق مي‌كرد، بايد به او ايمان بياوريد، و او را ياري دهيد، [آنگاه] فرمود: آيا اقرار داريد، و بر اين كار عهد و پيمان مرا پذيرفتيد؟ گفتند: اقرار داريم، فرمود: پس شاهد باشيد، و من با شما از شاهدانم

وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيّٖ قَٰتَلَ مَعَهُۥ رِبِّيُّونَ كَثِيرٞ فَمَا وَهَنُواْ لِمَآ أَصَابَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا ٱسۡتَكَانُواْۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلصَّـٰبِرِينَ

و چه بسا رُخ داده است كه مردم الله پرست بسياري با پيامبري جهاد كردند، و به سبب آنچه كه در راه الله [از مصائب و مشقات] به آنان رسيد، سستي و ضعف و درماندگي نشان ندادند، و الله شكيبايان را دوست دارد

وَمَا كَانَ قَوۡلَهُمۡ إِلَّآ أَن قَالُواْ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسۡرَافَنَا فِيٓ أَمۡرِنَا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ

و گفتار شان جز اين نبود كه مي‌گفتند: پروردگارا! گناهان ما را بيامرز، و از تجاوزاتي كه در كار خود كرده ‌ايم از ما در گذر، و ما را ثابت قدم نگهدار، و ما را بر گروه كافران پيروز بگردان

وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّۚ وَمَن يَغۡلُلۡ يَأۡتِ بِمَا غَلَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ

و براي هيچ پيامبري سزاوار نيست كه [در مال غنيمت] خيانت كند، و كسي كه خيانت كند، در روز قيامت آنچه را كه خيانت كرده است، [با خود] مي‌آورد، و آنگاه به هر كسي [جزاي] آنچه كه كرده است، به طور كامل داده مي‌شود، و بر آنها ستم نمي‌شود

وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ مَعَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ وَٱلصِّدِّيقِينَ وَٱلشُّهَدَآءِ وَٱلصَّـٰلِحِينَۚ وَحَسُنَ أُوْلَـٰٓئِكَ رَفِيقٗا

و كسي كه از الله و پيامبر پيروي كند، آنها همنشين كساني هستند كه الله براي شان نعمت داده است، [كه اينها] از پيامبران، و صديقان، و شهداء و صالحان، [مي باشند]، و اينها چه نيكو رفيقاني هستند

۞إِنَّآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ كَمَآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ نُوحٖ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ مِنۢ بَعۡدِهِۦۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَٱلۡأَسۡبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَٰرُونَ وَسُلَيۡمَٰنَۚ وَءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ زَبُورٗا

[اي پيامبر] همانا ما به تو وحي فرستاديم، همان طوري كه به نوح و پيامبران بعد از او وحي فر ستاديم، و به ابراهيم، و اسماعيل، و اسحاق، و يعقوب، و نوادگان و عيسي، و ايوب، و يونس، و هارون، و سليمان، [نيز] وحي فرستاديم، و زبور را به داود داديم

وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّٗا شَيَٰطِينَ ٱلۡإِنسِ وَٱلۡجِنِّ يُوحِي بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ غُرُورٗاۚ وَلَوۡ شَآءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ

و به اين گونه براي هر پيامبري دشمناني از انس و جن قرار داديم، كه بعضي از آنها به بعض ديگر سخنان فريبندة القاء مي‌كنند، و اگر پروردگار تو مي‌خواست چنين نمي‌كردند، پس آنان را با دروغهاي شان واگذاركن

وَمَآ أَرۡسَلۡنَا فِي قَرۡيَةٖ مِّن نَّبِيٍّ إِلَّآ أَخَذۡنَآ أَهۡلَهَا بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَضَّرَّعُونَ

و ما در هيچ منطقه و دياري پيامبري نفرستاديم، مگر آنكه مردم آن را به سختيها و رنجها گرفتار ساختيم، تا شايد زاري كنند

وَرَبُّكَ أَعۡلَمُ بِمَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَلَقَدۡ فَضَّلۡنَا بَعۡضَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ عَلَىٰ بَعۡضٖۖ وَءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ زَبُورٗا

و [اي پيامبر!] پروردگار تو به [حال] همه كساني كه در آسمانها و زمين است، داناتر است، و به تحقيق ما بعضي از پيامبران را بر بعض ديگر برتري داده ايم، و زبور را به داود داديم

أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِن ذُرِّيَّةِ ءَادَمَ وَمِمَّنۡ حَمَلۡنَا مَعَ نُوحٖ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡرَـٰٓءِيلَ وَمِمَّنۡ هَدَيۡنَا وَٱجۡتَبَيۡنَآۚ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُ ٱلرَّحۡمَٰنِ خَرُّواْۤ سُجَّدٗاۤ وَبُكِيّٗا۩

اينها كساني از پيامبران هستند كه الله بر آنان نعمت ارزاني داشته است، از ذرية آدم، و از [ذرية] كساني كه با نوح در كشتي سوار كرديم، و از ذرية ابراهيم و [از ذرية] اسرائيل، و از كساني كه آنان را هدايت نموديم، و برگزيديم، چون بر آنان آيات رحمان خوانده مي‌شد، سجده كنان و گريه كنان به خاك مي‌افتادند

وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّٗا مِّنَ ٱلۡمُجۡرِمِينَۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ هَادِيٗا وَنَصِيرٗا

و اين گونه براي هر پيامبري از مجرمان دشمني قرار داديم، و كافي است كه پروردگار تو رهنما و ياور باشد

وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِيثَٰقَهُمۡ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٖ وَإِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَۖ وَأَخَذۡنَا مِنۡهُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا

و [اي پيامبر!] زماني را به ياد آور كه از پيامبران، و از تو، و از نوح، و ابراهيم، و موسي، و عيسي بن مريم پيمان گرفتيم، و از آنان پيمان محكمي گرفتيم

مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَآ أَحَدٖ مِّن رِّجَالِكُمۡ وَلَٰكِن رَّسُولَ ٱللَّهِ وَخَاتَمَ ٱلنَّبِيِّـۧنَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا

[اى مؤمنان! بدانيد كه] محمد [] پدر هيچ كسي از مردان شما نيست، بلكه رسول الله، و خاتم پبامبران است، و الله بر هر چيزي دانا است

وَكَمۡ أَرۡسَلۡنَا مِن نَّبِيّٖ فِي ٱلۡأَوَّلِينَ

و چه بسا پيامبراني را كه در ميان پيشينيان فرستاديم

وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

ولي هيچ پيامبري نزد شان نمي‌آمد، مگر آنكه او را مسخره مي‌كردند

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحُكۡمَ وَٱلنُّبُوَّةَ وَرَزَقۡنَٰهُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَفَضَّلۡنَٰهُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

و به راستي براي بني اسرائيل، كتاب و حكومت و پيامبري بخشيديم، و از پاكيزه‌ها براي شان روزي داديم، و آنان را بر جهانيان [زمان شان] فضيلت داديم

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحٗا وَإِبۡرَٰهِيمَ وَجَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا ٱلنُّبُوَّةَ وَٱلۡكِتَٰبَۖ فَمِنۡهُم مُّهۡتَدٖۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ

و همانا نوح، و ابراهيم را فرستاديم، و نبوت و كتاب را در ذرية آنان قرار داديم، بعضي از [ذرية شان] هدايت شدگان، و بسياري از آنان فاسقانند