أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ حَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقَوۡلُ فِيٓ أُمَمٖ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِم مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ خَٰسِرِينَ

اينها كساني اند كه وعدة عذاب [الهي] بر آنان، همراه با مردمان گذشتة از جن و انس، مقرر شده است، يقينا همة آنان زيان كار بوده اند

وَإِذۡ صَرَفۡنَآ إِلَيۡكَ نَفَرٗا مِّنَ ٱلۡجِنِّ يَسۡتَمِعُونَ ٱلۡقُرۡءَانَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوٓاْ أَنصِتُواْۖ فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوۡاْ إِلَىٰ قَوۡمِهِم مُّنذِرِينَ

و [اي پيامبر!] ياد كن آن زماني را كه گروهي از جنيان را به سوي تو روانه كرديم، كه قرآن را بشنوند، و چون به نزد او حضور يافتند، گفتند: خاموش باشيد، [وگوش فرا دهيد]، و چون [تلاوت قرآن] به پايان رسيد، بيم دهندگاني [بودند] كه به سوي قوم خود بازگشتند

قَالُواْ يَٰقَوۡمَنَآ إِنَّا سَمِعۡنَا كِتَٰبًا أُنزِلَ مِنۢ بَعۡدِ مُوسَىٰ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلۡحَقِّ وَإِلَىٰ طَرِيقٖ مُّسۡتَقِيمٖ

گقتند: اي قوم ما! به راستي ما كتابي را شنيديم كه بعد از موسي نازل شده است، و [كتابهاي] پيش از خود را تصديق مي‌كند، و هدايت كنندة به سوي حق، و راه راست است

يَٰقَوۡمَنَآ أَجِيبُواْ دَاعِيَ ٱللَّهِ وَءَامِنُواْ بِهِۦ يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَيُجِرۡكُم مِّنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ

اي قوم ما! سخنان دعوت كنندة الله را بپذيريد، و به او ايمان بياوريد، تا از گناهان تان بيامرزد، و شما را از عذاب دردناكي نجات بدهد

وَمَن لَّا يُجِبۡ دَاعِيَ ٱللَّهِ فَلَيۡسَ بِمُعۡجِزٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَيۡسَ لَهُۥ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءُۚ أُوْلَـٰٓئِكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

و كسي كه دعوت دعوت كننده به سوي الله را نپذيرد، [پس بداند] كه در زمين مانع عذاب الله شده نمي‌تواند، و براي او جز الله هيچ ياوراني نيست، و آنان در گمراهي آشكاري مي‌باشند

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

و جن و انس را جز براي اينكه مرا عبادت كنند، نيافريدم

وَخَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ

و جنيان را از شعلة آتشي آفريده كرد

وَلَقَدۡ زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَجَعَلۡنَٰهَا رُجُومٗا لِّلشَّيَٰطِينِۖ وَأَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابَ ٱلسَّعِيرِ

و به تحقيق كه آسمان دنيا را با چراغها مزين ساخته ايم، و آنها را [آن چراغها را] وسيلة راندن شياطين قرار داديم، و عذاب سوزان جهنم را براي آنها آماده كرديم

قُلۡ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ ٱسۡتَمَعَ نَفَرٞ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَقَالُوٓاْ إِنَّا سَمِعۡنَا قُرۡءَانًا عَجَبٗا

[اي پيامبر!] بگو: به من وحي شده است كه گروهي از جنها [به تلاوت قرآن] گوش فرا دادند، و گفتند: ما قرآن عجيبي را شنيديم

يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلرُّشۡدِ فَـَٔامَنَّا بِهِۦۖ وَلَن نُّشۡرِكَ بِرَبِّنَآ أَحَدٗا

به راه راست هدايت مي‌كند، از اينجهت به آن ايمان آورديم، و هرگز كسي را به پروردگار خود شريك قرار نمي‌دهيم

وَأَنَّهُۥ تَعَٰلَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا ٱتَّخَذَ صَٰحِبَةٗ وَلَا وَلَدٗا

[و اينكه دانستيم] شُكُوه و جلال پروردگار ما بس بلند است، كه نه همسري گرفته است، و نه فرزندي

وَأَنَّهُۥ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى ٱللَّهِ شَطَطٗا

و اينكه نابخردان ما در بارة الله سخنان نادرستي مي‌گفتند

وَأَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن تَقُولَ ٱلۡإِنسُ وَٱلۡجِنُّ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا

و اينكه ما گمان مي‌كرديم هيچگاه انس و جن بر الله دروغ نمي‌گويند

وَأَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٞ مِّنَ ٱلۡإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٖ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَزَادُوهُمۡ رَهَقٗا

و اينكه كساني از آدميان به كساني از جنيان پناه مي‌بردند، و [به اين كار] بر سركشي آنان مي‌افزودند

وَأَنَّهُمۡ ظَنُّواْ كَمَا ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَبۡعَثَ ٱللَّهُ أَحَدٗا

و اينكه آنان مانند شما [جنيان] گمان مي‌كردند كه الله كسي را دوباره زنده نمي‌كند

وَأَنَّا لَمَسۡنَا ٱلسَّمَآءَ فَوَجَدۡنَٰهَا مُلِئَتۡ حَرَسٗا شَدِيدٗا وَشُهُبٗا

واينكه ما جوياي اخبار آسمان شديم، و آنرا پُر از نگهبانان نيرومند، و شهاب‌ها يافتيم

وَأَنَّا كُنَّا نَقۡعُدُ مِنۡهَا مَقَٰعِدَ لِلسَّمۡعِۖ فَمَن يَسۡتَمِعِ ٱلۡأٓنَ يَجِدۡ لَهُۥ شِهَابٗا رَّصَدٗا

و اينكه ما [در سابق] در گوشه و كنار آسمان براي استراق سمع مي‌نشستيم، ولي اگر اكنون كسي گوش فرا دهد، شهابي را در كمين خود مي‌يابد

وَأَنَّا لَا نَدۡرِيٓ أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ أَرَادَ بِهِمۡ رَبُّهُمۡ رَشَدٗا

و اينكه ما نمي‌دانيم آيا براي ساكنان زمين شري اراده شده است، و يا اينكه پروردگار آنان براي شان خيري را اراده نموده است

وَأَنَّا مِنَّا ٱلصَّـٰلِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَٰلِكَۖ كُنَّا طَرَآئِقَ قِدَدٗا

و اينكه بعضي از ماها نيكوكار، و عدة غير از اين [افراد نادرستي] مي‌باشند، ما گروه‌هاي گوناگوني مي‌باشيم

وَأَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن نُّعۡجِزَ ٱللَّهَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَن نُّعۡجِزَهُۥ هَرَبٗا

و اينكه ما يقين داريم هرگز نمي‌توانيم در زمين بر الله غالب شويم، و نمي‌توانيم از حيطة اقتدارش بگريزيم

وَأَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦۖ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَلَا رَهَقٗا

و اينكه ما چون [نداي] هدايت را [كه قرآن كريم باشد] شنيديم، به آن ايمان آورديم، و كسي كه به پروردگار خود ايمان بياورد، نه از كاستي [مكافات] مي‌ترسد، و نه از ستم مى شوند

وَأَنَّا مِنَّا ٱلۡمُسۡلِمُونَ وَمِنَّا ٱلۡقَٰسِطُونَۖ فَمَنۡ أَسۡلَمَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ تَحَرَّوۡاْ رَشَدٗا

و اينكه بعضي از ما مسلمان اند، و بعضي از ما ستمگر، و كسي كه مسلمان شده باشد، [از كساني است] كه به راه راست رفته اند

وَأَمَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَبٗا

و اما ستمگران، هيزم جهنم مي‌باشند

وَأَلَّوِ ٱسۡتَقَٰمُواْ عَلَى ٱلطَّرِيقَةِ لَأَسۡقَيۡنَٰهُم مَّآءً غَدَقٗا

و اگر به راه راست استقامت مي‌كردند، هرآينه از آب فراواني سيراب شان مي‌كرديم

لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِۚ وَمَن يُعۡرِضۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِۦ يَسۡلُكۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا

تا آنان را به آن [نعمتها] بيازماييم، و هر كس از ياد پروردگارش اعراض نمايد، [الله] به عذاب سختي گرفتارش مي‌سازد