هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡغَٰشِيَةِ

آيا خبر روز فرا گيرنده [كه روز قيامت باشد] به تو رسيده است

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ

در آن روز چهره هايي زبون است

عَامِلَةٞ نَّاصِبَةٞ

كه مشقت ديده و زحمت كشيده اند

تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِيَةٗ

در آتش سوزان در مي‌آيند

تُسۡقَىٰ مِنۡ عَيۡنٍ ءَانِيَةٖ

از چشمة سوزاني نوشانده مي‌شوند

لَّيۡسَ لَهُمۡ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٖ

براي آنها طعامي جز از خار خشك زهر دار نيست

لَّا يُسۡمِنُ وَلَا يُغۡنِي مِن جُوعٖ

كه [اين خار خشك زهر دار] نه فربه مي‌سازد، و نه از گرسنگي نجات مي‌دهد

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاعِمَةٞ

چهره‌هايي در اين روز، تازه و شاداب اند

لِّسَعۡيِهَا رَاضِيَةٞ

از كوشش خود راضي هستند

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشت برين مي‌باشند

لَّا تَسۡمَعُ فِيهَا لَٰغِيَةٗ

[كه در آنجا] هيچ سخن بيهودة نمي‌شنوند

فِيهَا عَيۡنٞ جَارِيَةٞ

در آنجا چشمة رواني است

فِيهَا سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ

در آنجا تختهاييي بالا بلندي است

وَأَكۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ

و جامهايي نهاده شده‌اي است

وَنَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ

و بالشهايي رديف شده‌اي است

وَزَرَابِيُّ مَبۡثُوثَةٌ

و فرشهايي نفيسي است كه گسترانده شده است

أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى ٱلۡإِبِلِ كَيۡفَ خُلِقَتۡ

آيا به شتر نمي‌نگرند كه چگونه خلق شده است

وَإِلَى ٱلسَّمَآءِ كَيۡفَ رُفِعَتۡ

و [آيا] به سوي آسمان [نمي‌نگرند] كه چگونه بر افراشته شده است

وَإِلَى ٱلۡجِبَالِ كَيۡفَ نُصِبَتۡ

و [آيا] به سوي كوه ها [نمي‌نگرند] كه چگونه نصب شده اند

وَإِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَيۡفَ سُطِحَتۡ

و [آيا] به سوي زمين [نمي‌نگرند] كه چگونه گسترده شده است

فَذَكِّرۡ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٞ

پس [به مردم] تذكر بده، كه تو تذكر دهنده هستي

لَّسۡتَ عَلَيۡهِم بِمُصَيۡطِرٍ

بر آنان مسلط نيستي

إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ

مگر كسي كه روي بگرداند، و كفر بورزد

فَيُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَكۡبَرَ

كه الله او را به عذاب بزرگتر عذاب مي‌كند

إِنَّ إِلَيۡنَآ إِيَابَهُمۡ

به يقين بازگشت آنان به سوي ما است

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا حِسَابَهُم

[و] بعد از آن حساب آنان بر ما است