قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ

[و] گفتند: اي واي بر ما، به راستي ما طغيانگر بوديم

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ

اميد است كه پروردگار ما [چيز] بهتري از اين را براي ما عوض بدهد، ما به پروردگار خود دل بسته ايم

كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ

عذاب [دنيا] اين چنين است، و اگر بدانند، عذاب آخرت بزرگتر است

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِيمِ

همانا براي پرهيزگاران در نزد پروردگار شان جنتهاي پُر ناز و نعمتي است

أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ

آيا مسلمانان را همچون مجرمان يكسان قرار خواهيم داد

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده است، چگونه حكم مي‌كنيد

أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ

آيا براي شما كتابي است كه در آن مي‌خوانيد

إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ

[و] يا آنچه را كه بخواهيد در آن [كتاب] براي شما وجود دارد

أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ

[و] آيا براي شما بر عهدة ما پيمانهايي است كه تا روز قيامت دوام دارد؟ كه به هر چه حكم كنيد، حق با شما باشد

سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ

[اي پيامبر!] از آنها بپرس كه كدام يك شان ضامن اين [ادعاء] هستند

أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

يا مگر شريكاني دارند و اگر راست مي‌گويند، شريكان خود را حاضر كنند

يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَيُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ

روزي كه ساق ظاهر مي‌شود، [ويا كار سخت و دشوار مي‌شود] و به سجده كردن فراخوانده مي‌شوند، ولي سجده كرده نمي‌توانند

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ

در اين حالت چشمان شان به زير افتاده، و ذلت سراپاي شان را فراگرفته است، و به تحقيق كه پيش از اين در حالي كه سالم بودند، به سجده كردن دعوت مي‌شدند

فَذَرۡنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِۖ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

پس مرا با كسي كه اين سخن را دروغ مي‌پندارد، و اگذار، آنان را به تدريج از جايي كه نمي‌دانند، خواهيم گرفت

وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

و به آنان مهلت مي‌دهيم، و به يقين كه تدبير من محكم است

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

[اي پيامبر!] آيا از آنها مزدي مي‌طلبي، كه آنان زير تاوان آن گرانبار اند

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

يا مگر اينكه علم غيب در نزد آنان است، و آنان [از آن] مي‌نويسند

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَهُوَ مَكۡظُومٞ

[اي پيامبر!] پس تا وقت فرارسيدن حكم پروردگار خود صبر كن، و مانند آنكسي كه ماهي او را بلعيد [كه يونس باشد] مباش، آنگاه كه در حال غم و اندوه [به درگاه الله] دعاء كرد

لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ مَذۡمُومٞ

و اگر نعمتي از طرف پروردگارش شامل حالش نمي‌شد، به يقين در حالي كه ملامت بود، در صحراي بي آب و علفي انداخته مي‌شد

فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ

پس پروردگارش او را برگزيد، و از جملة صالحان گردانيد

وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ

و چيزي نمانده بود كساني كه كافر شدند، بعد از شنيدن قرآن، تو را با چشمهاي خود مورد حمله قرار دهند، و مي‌گويند به يقين كه او ديوانه است

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

و حال آنكه اين [قرآن] جز پندي براي جهانيان نيست