فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِٱلۡجُنُودِ قَالَ إِنَّ ٱللَّهَ مُبۡتَلِيكُم بِنَهَرٖ فَمَن شَرِبَ مِنۡهُ فَلَيۡسَ مِنِّي وَمَن لَّمۡ يَطۡعَمۡهُ فَإِنَّهُۥ مِنِّيٓ إِلَّا مَنِ ٱغۡتَرَفَ غُرۡفَةَۢ بِيَدِهِۦۚ فَشَرِبُواْ مِنۡهُ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُۥ هُوَ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ قَالُواْ لَا طَاقَةَ لَنَا ٱلۡيَوۡمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِۦۚ قَالَ ٱلَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَٰقُواْ ٱللَّهِ كَم مِّن فِئَةٖ قَلِيلَةٍ غَلَبَتۡ فِئَةٗ كَثِيرَةَۢ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ مَعَ ٱلصَّـٰبِرِينَ

هنگامي كه طالوت با لشكريان [خود] بيرون شد، گفت: به درستى الله شما را به رود آبي مي‌آزمايد، [به اين گونه] كه هر كس از [آب] آن بياشامد، از من نيست، و كسي كه از [آب] آن ننوشد از من است، مگر آنكه كف آبي با دست خود بردارد، همگي آنان جز عدة كمي از آن [آب] نوشيدند، و همين كه [طالوت] و مؤمناني كه با او بودند از [نهر] گذشتند، گفتند: امروز براي ما توان [مبارزه] با جالوت و لشكريانش نيست، [اما] كساني كه يقين داشتند الله را ملاقات خواهند كرد، گفتند: چه بسا گروه اندك بودند كه به اراده و قدرت الله، بر گروه كه بسيار بودند پيروز شدند، و الله با شيكبايان است

وَلَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِۦ قَالُواْ رَبَّنَآ أَفۡرِغۡ عَلَيۡنَا صَبۡرٗا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ

و چون در برابر جالوت و لشكريانش قرار گرفتند، گفتند: پروردگارا! بر ما صبري ارزاني فرما، و گامهاي ما را استوار نگه دار، و ما را بر گروه كافران پيروز بگردان

فَهَزَمُوهُم بِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُۥدُ جَالُوتَ وَءَاتَىٰهُ ٱللَّهُ ٱلۡمُلۡكَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَعَلَّمَهُۥ مِمَّا يَشَآءُۗ وَلَوۡلَا دَفۡعُ ٱللَّهِ ٱلنَّاسَ بَعۡضَهُم بِبَعۡضٖ لَّفَسَدَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ ذُو فَضۡلٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس به اذن و فرمان الله آنها را [جالوت و لشكريانش را] شكست دادند، و داود جالوت را كشت، و الله به او پادشاهي و حكمت را ارزاني داشت، و از آنچه مي‌خواست به او آموخت، و اگر الله عدة از مردمان را به وسيلة عدة ديگرى دفع نمي‌كرد، هر آينه زمين فاسد مي‌شد، ولي الله بر جهانيان صاحب فضل [و مهرباني] است