ٱلَّذِينَ قَالَ لَهُمُ ٱلنَّاسُ إِنَّ ٱلنَّاسَ قَدۡ جَمَعُواْ لَكُمۡ فَٱخۡشَوۡهُمۡ فَزَادَهُمۡ إِيمَٰنٗا وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ وَنِعۡمَ ٱلۡوَكِيلُ

اينها كساني هستند كه چون مردم به ايشان گفتند: مردم [مكه] براي جنگ كردن با شما جمع شده ‌اند، پس بايد از آنها بترسيد، اينها [از شنيدن اين سخن] بر ايمان شان افزوده شد، و [در جواب] گفتند: الله براي ما بسنده و بهترين حامي است

رَّبَّنَآ إِنَّنَا سَمِعۡنَا مُنَادِيٗا يُنَادِي لِلۡإِيمَٰنِ أَنۡ ءَامِنُواْ بِرَبِّكُمۡ فَـَٔامَنَّاۚ رَبَّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرۡ عَنَّا سَيِّـَٔاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ ٱلۡأَبۡرَارِ

پروردگارا! ما دعاي منادي را شنيديم كه به ايمان دعوت مي‌كرد، [و مي‌گفت] به پروردگار خود ايمان بياوريد، و ما ايمان آورديم، پروردگارا! پس [گناهان ما را] براي ما بيامرز، و بديهاي ما را پنهان بدار، و ما را با نيكان بميران

وَمَن لَّمۡ يَسۡتَطِعۡ مِنكُمۡ طَوۡلًا أَن يَنكِحَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ فَمِن مَّا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُكُم مِّن فَتَيَٰتِكُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِإِيمَٰنِكُمۚ بَعۡضُكُم مِّنۢ بَعۡضٖۚ فَٱنكِحُوهُنَّ بِإِذۡنِ أَهۡلِهِنَّ وَءَاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِ مُحۡصَنَٰتٍ غَيۡرَ مُسَٰفِحَٰتٖ وَلَا مُتَّخِذَٰتِ أَخۡدَانٖۚ فَإِذَآ أُحۡصِنَّ فَإِنۡ أَتَيۡنَ بِفَٰحِشَةٖ فَعَلَيۡهِنَّ نِصۡفُ مَا عَلَى ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ مِنَ ٱلۡعَذَابِۚ ذَٰلِكَ لِمَنۡ خَشِيَ ٱلۡعَنَتَ مِنكُمۡۚ وَأَن تَصۡبِرُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡۗ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

و كسي از شما كه قدرت به نكاح گرفتن زنان پاكدامن با ايمان را ندارد، از كنيزان با ايمان كه مالك آنها هستيد، [به نكاح بگيرد]، و الله به ‌ايمان شما داناتر است، بعضي از شما از بعض ديگر شما هستيد، پس آنان را به اجازة مالكان شان به نكاح بگيريد، و مهر شان را به طور خوبي [براي آنها] بدهيد، در حالي كه پاكدامن باشند، نه بدكار، و نه رفيق باز، و چون شوهر كردند، اگر مرتكب فحشاء شدند، بر آنها نصف مجازات زنهاي آزاد است، اين حكم در بارة كسي از شما است كه از واقع شدن در گناه بترسد، اگر صبر كنيد، براي تان بهتر است، و الله آمرزندة مهربان است

هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَوۡ يَأۡتِيَ رَبُّكَ أَوۡ يَأۡتِيَ بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَۗ يَوۡمَ يَأۡتِي بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفۡسًا إِيمَٰنُهَا لَمۡ تَكُنۡ ءَامَنَتۡ مِن قَبۡلُ أَوۡ كَسَبَتۡ فِيٓ إِيمَٰنِهَا خَيۡرٗاۗ قُلِ ٱنتَظِرُوٓاْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ

[اى پيامبر!] آيا [كافران] انتظاري جز اين را دارند كه فرشتگان نزد شان بيايند، يا پروردگار تو بيايد، و يا بعضي از آيات پروردگار تو بيايد، روزي كه بعضي از آيات پروردگار تو بيايد، [در اين وقت] ايمان آوردن كساني كه پيش از اين ايمان نياورده ‌اند، و يا در حال ايمان خود [عمل] نيكي نكرده ‌اند، ايمان آوردن براي شان سودي ندارد، [اى پيامبر!] بگو! انتظار بكشيد، ما نيز انتظار مي‌كشيم

إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَإِذَا تُلِيَتۡ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُهُۥ زَادَتۡهُمۡ إِيمَٰنٗا وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ

جز اين نيست كه مؤمنان كساني هستند كه چون الله ياد شود، دلهاي شان به ترس [و لرزه] مي افتد، و چون آياتش بر آنها خوانده شود، بر ايمان شان مي‌افزايد، و بر پروردگار خود توكل مي كنند

وَإِذَا مَآ أُنزِلَتۡ سُورَةٞ فَمِنۡهُم مَّن يَقُولُ أَيُّكُمۡ زَادَتۡهُ هَٰذِهِۦٓ إِيمَٰنٗاۚ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ فَزَادَتۡهُمۡ إِيمَٰنٗا وَهُمۡ يَسۡتَبۡشِرُونَ

و چون سورة نازل شود، بعضي از آنها مي‌گويند: اين سوره بر ايمان كدام يك از شما افزود؟ اما كساني كه ايمان آورده ‌اند، يقينا بر ايمان شان افزوده است، و آنان شادماني مي‌كنند

إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ يَهۡدِيهِمۡ رَبُّهُم بِإِيمَٰنِهِمۡۖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهِمُ ٱلۡأَنۡهَٰرُ فِي جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِيمِ

به تحقيق كساني كه ايمان آورده ‌اند، و كارهاي نيكي انجام داده‌ اند، پروردگار شان آنها را به سبب ايمان شان هدايت مي‌كند، از پايين [مسكنهاي] ايشان، نهرها جاري است

فَلَوۡلَا كَانَتۡ قَرۡيَةٌ ءَامَنَتۡ فَنَفَعَهَآ إِيمَٰنُهَآ إِلَّا قَوۡمَ يُونُسَ لَمَّآ ءَامَنُواْ كَشَفۡنَا عَنۡهُمۡ عَذَابَ ٱلۡخِزۡيِ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

پس چرا هيچ شهري نبود كه مردم آن [در وقت نزول عذاب] ايمان بياورند، و ايمان [اهل] آن شهر براي شان فائدة ببخشد، مگر قوم يونس، كه چون ايمان آوردند، عذاب ذلت بار را در زندگي دنيا از آنان برطرف ساختيم، و آنان را تا مدتي برخوردار ساختيم

مَن كَفَرَ بِٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ إِيمَٰنِهِۦٓ إِلَّا مَنۡ أُكۡرِهَ وَقَلۡبُهُۥ مُطۡمَئِنُّۢ بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَٰكِن مَّن شَرَحَ بِٱلۡكُفۡرِ صَدۡرٗا فَعَلَيۡهِمۡ غَضَبٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ

کسی که بعد از ايمان آوردنش، به الله کافر شود، [عذاب الله در انتظار او است]، مگر کسی که از روي اكراه به كفر واداشته شود، ولي قلبش به ايمان اطمينان داشته باشد، [كه در اين حالت بر وي گناهي نيست]، ولي كسي كه قلبا كفر را پذيرا گرديده باشد، پس غضبي از جانب خداوند بر آنها است، وبرای آنها عذاب بزرگي است

وَلَمَّا رَءَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ قَالُواْ هَٰذَا مَا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَصَدَقَ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥۚ وَمَا زَادَهُمۡ إِلَّآ إِيمَٰنٗا وَتَسۡلِيمٗا

و چون مؤمنان [لشكريان] احزاب را [در روز غزوة خندق] ديدند، گفتند: اين همان چيزي است كه الله و پيامبرش به ما وعده داده بودند، و الله و پيامبرش راست گفته بودند، و [ديدن آن لشكريان] جز به ايمان و تسليم شان نيفزود

وَكَذَٰلِكَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ رُوحٗا مِّنۡ أَمۡرِنَاۚ مَا كُنتَ تَدۡرِي مَا ٱلۡكِتَٰبُ وَلَا ٱلۡإِيمَٰنُ وَلَٰكِن جَعَلۡنَٰهُ نُورٗا نَّهۡدِي بِهِۦ مَن نَّشَآءُ مِنۡ عِبَادِنَاۚ وَإِنَّكَ لَتَهۡدِيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

و اين چنين از امر خود، روحي را [كه قرآن مجيد باشد] به سوي تو وحي نموديم، تو [پيش از نزول قرآن] نمي‌دانستي كه كتاب چيست، و نه [مي‌دانستي كه] ايمان چيست؟ ولي ما آنرا نوري قرار داديم كه به وسيلة آن هر كسي از بندگان خود را كه خواسته باشيم، هدايت مي‌كنيم، و به يقين تو [مردم را] به راه راست هدايت مي‌نمايي

وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ فِيكُمۡ رَسُولَ ٱللَّهِۚ لَوۡ يُطِيعُكُمۡ فِي كَثِيرٖ مِّنَ ٱلۡأَمۡرِ لَعَنِتُّمۡ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ حَبَّبَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡإِيمَٰنَ وَزَيَّنَهُۥ فِي قُلُوبِكُمۡ وَكَرَّهَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡكُفۡرَ وَٱلۡفُسُوقَ وَٱلۡعِصۡيَانَۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلرَّـٰشِدُونَ

و بدانيد كه در ميان شما رسول الله است، اگر در بسياري از كارها از شما اطاعت كند، به مشقت گرفتار مي‌شويد، ولي الله ايمان را مورد محبت شما قرار داد، و از كفر و فسق و معصيت متنفر تان ساخت، اينها راه يافتگانند

۞قَالَتِ ٱلۡأَعۡرَابُ ءَامَنَّاۖ قُل لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ وَلَٰكِن قُولُوٓاْ أَسۡلَمۡنَا وَلَمَّا يَدۡخُلِ ٱلۡإِيمَٰنُ فِي قُلُوبِكُمۡۖ وَإِن تُطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ لَا يَلِتۡكُم مِّنۡ أَعۡمَٰلِكُمۡ شَيۡـًٔاۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

باديه نشينان گفتند: ايمان آورده ايم، [اي پيامبر!] بگو: شما ايمان نياورده ايد، بلكه بگوييد: اسلام آورده ايم، و ايمان هنوز در دلهاي شما داخل نشده است، و اگر از الله و پيامبرش فرمانبرداري كنيد، از پاداش [اعمال] تان چيزي نمي‌كاهد، به درستى الله آمرزندة مهربان است

إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ ثُمَّ لَمۡ يَرۡتَابُواْ وَجَٰهَدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلصَّـٰدِقُونَ

جز اين نيست كه مؤمنان [واقعي] كساني هستند كه به الله و پيامبرش ايمان آورده اند، و بعد از آن، شك و شبهة [به دل شان] راه نيافته است، و با مال و جان خود در راه الله جهاد كرده اند، چنين اشخاصي راست گويانند

قُلۡ أَتُعَلِّمُونَ ٱللَّهَ بِدِينِكُمۡ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ

[اي پيامبر!] بگو: آيا الله را از دينداري خود با خبر مي‌سازيد، حالانكه الله آنچه را كه در آسمانها، و آنچه را كه در زمين است، مي‌داند، و الله به هر چيزي دانا است

يَمُنُّونَ عَلَيۡكَ أَنۡ أَسۡلَمُواْۖ قُل لَّا تَمُنُّواْ عَلَيَّ إِسۡلَٰمَكُمۖ بَلِ ٱللَّهُ يَمُنُّ عَلَيۡكُمۡ أَنۡ هَدَىٰكُمۡ لِلۡإِيمَٰنِ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

بر تو منت مي‌گذارند كه مسلمان شده اند، بگو: از مسلمان شدن خود بر من منت نگذاريد، بلكه اگر در ايمان آوردن خود صادق باشيد، اين الله است كه به سبب هدايت كردن تان، بر شما منت مي‌گذارد

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَمَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖۚ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۭ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ

و كساني كه ايمان آورده اند، و فرزاندان شان به ايمان از آنان پيروي كرده اند، فرزندان شان را به آنها ملحق مي‌سازيم، و از [پاداش] عمل شان چيزي نمي‌كاهيم، هر كسي در گرو كاري است كه انجام داده است

لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ يُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ كَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِيرَتَهُمۡۚ أُوْلَـٰٓئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلۡإِيمَٰنَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٖ مِّنۡهُۖ وَيُدۡخِلُهُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُۚ أُوْلَـٰٓئِكَ حِزۡبُ ٱللَّهِۚ أَلَآ إِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

هيچ گروهي را كه به الله و روز آخرت ايمان داشته باشند، نخواهي يافت با كساني كه با الله و پيامبرش ستيزه جويي كرده اند، دوستي كنند، اگرچه پدران شان و يا پسران شان و يا برادران شان و يا خويشاوندان شان باشند، اينان [كساني هستند] كه الله ايمان را در دلهاي شان نوشته است، و آنان را به روحي از طرف خود مؤيد نموده است، و ايشان را به جنت هايي وارد مي‌كند كه از پايين آنها جويبارها روان است، و در آنجا به طور جاودانه مي‌مانند، الله از آنان خشنود است، و آنان از الله خشنود مي‌باشند، اينان حزب الله هستند، و بدانيد كه [پيروان] حزب الله همان رستگارانند

وَٱلَّذِينَ تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَٱلۡإِيمَٰنَ مِن قَبۡلِهِمۡ يُحِبُّونَ مَنۡ هَاجَرَ إِلَيۡهِمۡ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمۡ حَاجَةٗ مِّمَّآ أُوتُواْ وَيُؤۡثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ وَلَوۡ كَانَ بِهِمۡ خَصَاصَةٞۚ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

و [نيز براي] كساني كه پيش از مهاجران در ديار خود بوده، و ايمان آورده بودند، و كساني را كه به سوي آنان هجرت كرده اند، دوست مي‌دارند، و در دلهاي خود از آنچه به آنان [به مهاجران] داده شده است، احساس حاجت [وحسد، و اندوه] نمي‌كنند، و [اينان كساني هستند] كه ديگران را بر خود ترجيح مي‌دهند، و گرچه خود شان نيازمند باشند، و كسي كه از بخل نفس خويش در امان مانده باشد، آنها رستگارانند

وَٱلَّذِينَ جَآءُو مِنۢ بَعۡدِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَلِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ

و [براي] كساني كه بعد از ايشان، [بعد از مهاجرين و انصار] مي‌آيند و مي‌گويند: پروردگارا! براي ما و براي برادران ما كه به ايمان آوردن بر ما سبقت جسته بودند بيامرز، و در دلهاي ما هيچ كينة را در برابر كساني كه ايمان آورده اند قرار مده، پروردگارا! تو رؤوف [و] مهربان هستي