مَثَلُهُمۡ كَمَثَلِ ٱلَّذِي ٱسۡتَوۡقَدَ نَارٗا فَلَمَّآ أَضَآءَتۡ مَا حَوۡلَهُۥ ذَهَبَ ٱللَّهُ بِنُورِهِمۡ وَتَرَكَهُمۡ فِي ظُلُمَٰتٖ لَّا يُبۡصِرُونَ

مَثَل آنها مانند كسي است كه آتشي بر افروخته است، و چون آتش اطرافش را روشن ساخت، الله نور شان را از بين برد، و آنان را در تاريكيهايي كه چيزي را نمي‌بينند رها ساخت

صُمُّۢ بُكۡمٌ عُمۡيٞ فَهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ

[آنان] ناشنوان، گنگان، [و] كوران مي‌باشند، و آنها از [گمراهي خود] باز نمي‌گردند

أَوۡ كَصَيِّبٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ فِيهِ ظُلُمَٰتٞ وَرَعۡدٞ وَبَرۡقٞ يَجۡعَلُونَ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِم مِّنَ ٱلصَّوَٰعِقِ حَذَرَ ٱلۡمَوۡتِۚ وَٱللَّهُ مُحِيطُۢ بِٱلۡكَٰفِرِينَ

يا [مثل اين منافقان] مانند [كساني است] كه به باران تندي كه به شدت از آسمان مي‌بارد گرفتار آمده ‌اند، و در اين باران تند، تاريكيها و رعد و برق [شديدي] است، و اينها از بيم آنكه از صاعقه ها نميرند، انگشتان خود را در گوشهاي خود فرو مي‌برند، و الله از هر طرف بر كافران احاطه دارد

يَكَادُ ٱلۡبَرۡقُ يَخۡطَفُ أَبۡصَٰرَهُمۡۖ كُلَّمَآ أَضَآءَ لَهُم مَّشَوۡاْ فِيهِ وَإِذَآ أَظۡلَمَ عَلَيۡهِمۡ قَامُواْۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمۡعِهِمۡ وَأَبۡصَٰرِهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

نزديك است روشني خيره كنندة برق، ديدگان شان را بربايد، در هر لحظۀ كه برق مي‌جهد، و راه را براي آنان روشن مي‌سازد، پيش مي‌روند، و هنگامي كه خاموش مي‌شود، باز مي‌ايستند، و اگر الله مي‌خواست، شنوايي و بينايي شان را از بين مي‌برد، زيرا الله بر هر چيزي قادر است

۞إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَسۡتَحۡيِۦٓ أَن يَضۡرِبَ مَثَلٗا مَّا بَعُوضَةٗ فَمَا فَوۡقَهَاۚ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ فَيَعۡلَمُونَ أَنَّهُ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّهِمۡۖ وَأَمَّا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَيَقُولُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗاۘ يُضِلُّ بِهِۦ كَثِيرٗا وَيَهۡدِي بِهِۦ كَثِيرٗاۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِۦٓ إِلَّا ٱلۡفَٰسِقِينَ

به يقين الله از اينكه [به موجودات كوچكي مانند] پشه و حتي كوچكتر از آن، مثال بزند، حياء [و خودداري] نمي‌كند، كساني كه ايمان آورده‌ اند، مي‌دانند كه اين [مثل زدنها] حق بوده و از طرف پروردگار شان است، و اما كساني كه كافر شده اند مي‌گويند: الله از مثل زدن به اين چيزها چه ارادۀ دارد، الله [به اين مثلها] عدة زيادي را گمراه، و عدة زيادي را هدايت مي‏كند، و جز فاسقان، ديگري را به [اين مثلها] گمراه نمي‏سازد

وَمَثَلُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ كَمَثَلِ ٱلَّذِي يَنۡعِقُ بِمَا لَا يَسۡمَعُ إِلَّا دُعَآءٗ وَنِدَآءٗۚ صُمُّۢ بُكۡمٌ عُمۡيٞ فَهُمۡ لَا يَعۡقِلُونَ

مَثَل [دعوت كردن] كساني كه كفر ورزيده اند [به سوي حق] مانند كسي است كه [حيواني را] صدا بزند، و آن [حيوان] جز صدا و نداء چيزي را نشنود، [اين كافران] ناشنوايان، گنگان، و نابينايان هستند[1]، از اين جهت است كه نمي‌انديشند

أَوۡ كَٱلَّذِي مَرَّ عَلَىٰ قَرۡيَةٖ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ يُحۡيِۦ هَٰذِهِ ٱللَّهُ بَعۡدَ مَوۡتِهَاۖ فَأَمَاتَهُ ٱللَّهُ مِاْئَةَ عَامٖ ثُمَّ بَعَثَهُۥۖ قَالَ كَمۡ لَبِثۡتَۖ قَالَ لَبِثۡتُ يَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ يَوۡمٖۖ قَالَ بَل لَّبِثۡتَ مِاْئَةَ عَامٖ فَٱنظُرۡ إِلَىٰ طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمۡ يَتَسَنَّهۡۖ وَٱنظُرۡ إِلَىٰ حِمَارِكَ وَلِنَجۡعَلَكَ ءَايَةٗ لِّلنَّاسِۖ وَٱنظُرۡ إِلَى ٱلۡعِظَامِ كَيۡفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكۡسُوهَا لَحۡمٗاۚ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُۥ قَالَ أَعۡلَمُ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

و يا مانند كسي [عُزَير] كه بر دهي گذشت سقفهاي [خانه] هايش فروريخته بود، گفت: الله [مردمان] اين قريه را بعد مرگ شان چگونه زنده مي‌كند؟ پس الله او را ميراند، و بعد از صد سال زنده‌اش كرد، [و به او] گفت: چه قدر درنگ كرده بودي؟ گفت: يك روز، و يا قسمتي از يك روز درنگ كرده بودم، گفت: بلكه صد سال درنگ كرده بودي، به طعام و آشاميدني‌ات بنگر كه تغييري نكرده است، و به اُلاغت بنگر، تا تو را دليلي براي مرد قرار دهيم، به سوي استخوانها بنگر كه چگونه آنها را به هم پيوند مي‌دهيم، بعد از آن بر آنها گوشت مي‌پوشانيم، چون [قدرت الله متعال] برايش روشن شد، گفت: مي‌دانم كه به درستى الله بر هر چيزي قادر است

مَّثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنۢبَتَتۡ سَبۡعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنۢبُلَةٖ مِّاْئَةُ حَبَّةٖۗ وَٱللَّهُ يُضَٰعِفُ لِمَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ

مَثَل كساني كه ‌اموال خود را در راه الله انفاق مي‌كنند، مانند دانه‌اى است كه هفت خوشه مي‌روياند، و در هر خوشه صد دانه است[1]، و الله براي هركس كه بخواهد [ثوابش را] چند برابر مي‌كند، و الله نعمت‌گستر دانا است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُبۡطِلُواْ صَدَقَٰتِكُم بِٱلۡمَنِّ وَٱلۡأَذَىٰ كَٱلَّذِي يُنفِقُ مَالَهُۥ رِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَلَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۖ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ صَفۡوَانٍ عَلَيۡهِ تُرَابٞ فَأَصَابَهُۥ وَابِلٞ فَتَرَكَهُۥ صَلۡدٗاۖ لَّا يَقۡدِرُونَ عَلَىٰ شَيۡءٖ مِّمَّا كَسَبُواْۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

اي كساني كه ايمان آورده‌ ايد، صدقات خود را به [سبب] منت گذاشتن و اذيت رساندن [به كسي كه برايش صدقه مي‌دهيد] از بين مبريد، مانند كسي كه مال خود را غرض خود نمايي به مردم انفاق مي‌كند، و به الله و روز آخرت ايمان ندارد، مَثَل [انفاق كردن] اين شخص مانند سنگ صافي است كه بر روي آن خاكي نشسته است، و باران تندي بر آن مي‌بارد، [و آن خاك را مي‌برد] و آن سنگ را همچنان سخت و صاف [بدون غبار] به جاي مي‌گذارد، [ريا كاران] نيز از آن صدقة كه داده‌ اند، بهرة ندارند[1]، و الله تعالى گروه كافران را هدايت نمي‌كند

وَمَثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمُ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِ ٱللَّهِ وَتَثۡبِيتٗا مِّنۡ أَنفُسِهِمۡ كَمَثَلِ جَنَّةِۭ بِرَبۡوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٞ فَـَٔاتَتۡ أُكُلَهَا ضِعۡفَيۡنِ فَإِن لَّمۡ يُصِبۡهَا وَابِلٞ فَطَلّٞۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ

و مَثَل كساني كه مالهاي خود را به طلب رضاي الله، و انگيزة ناشي از قناعت خويش، انفاق مي‌كنند، مانند باغي است كه بر منطقة بلندي قرار دارد، باران بسياري بر آن مي‌بارد، و دو چند [باغهاي ديگر] ميوه مي‌دهد، و اگر باران بسياري نبارد، باران اندكي [هم برايش كافي است]، و الله به آنچه انجام مي‌دهيد بينا است

أَيَوَدُّ أَحَدُكُمۡ أَن تَكُونَ لَهُۥ جَنَّةٞ مِّن نَّخِيلٖ وَأَعۡنَابٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ لَهُۥ فِيهَا مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِ وَأَصَابَهُ ٱلۡكِبَرُ وَلَهُۥ ذُرِّيَّةٞ ضُعَفَآءُ فَأَصَابَهَآ إِعۡصَارٞ فِيهِ نَارٞ فَٱحۡتَرَقَتۡۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَتَفَكَّرُونَ

آيا كسي از شما دوست دارد كه برايش باغي از درختان خرما و انگور باشد، كه از زير درختان آن جويهايی روان است، و در آن باغ برايش انواع ميوه‎ها باشد، و پيري‌اش فرارسد، و فرزندان ضعيفي داشته باشد، [ناگهان] تُند باد آتشيني بر آن باغ بوزد، و آن را بسوزاند، الله دلائل قدرت خود را به اين گونه براي شما بيان مي‌دارد، تا باشد كه انديشه نماييد

مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَثَلِ رِيحٖ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتۡ حَرۡثَ قَوۡمٖ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَأَهۡلَكَتۡهُۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِنۡ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

مَثَل كساني كه در اين دنيا انفاق مي‌كنند، مَثَل باد شديد سردي است كه به كشتزار مردمي كه بر خود ستم كرده‎ اند، برسد و آن را نابود كند، و الله بر آنها ستم نكرد، بلكه خود آنها بر خود ستم كردند

وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّـٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

و اگر مي‌خواستيم [مقام و منزلت] او را به اين [آيات خود] به بالا مي‌برديم، و ليكن او بر زمين جاي‌گير شد، و از هوا [و هوس] خود پيروي كرد، و مَثَل او مَثَل سگي است كه اگر به او حمله ور شوي، هلهل مي‌زند، و اگر او را به حالش بگذاري، باز هم هلهل مي‌زند، اين مَثَل مردمي است كه آيات ما را تكذيب كردند، پس اين داستان را باز گو كن، تا باشد كه تفكر كنند

سَآءَ مَثَلًا ٱلۡقَوۡمُ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَأَنفُسَهُمۡ كَانُواْ يَظۡلِمُونَ

چه بد است مَثَل كساني كه آيات ما را تكذيب كردند، و بر خود ستم مي‌كردند

أَفَمَنۡ أَسَّسَ بُنۡيَٰنَهُۥ عَلَىٰ تَقۡوَىٰ مِنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٍ خَيۡرٌ أَم مَّنۡ أَسَّسَ بُنۡيَٰنَهُۥ عَلَىٰ شَفَا جُرُفٍ هَارٖ فَٱنۡهَارَ بِهِۦ فِي نَارِ جَهَنَّمَۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

آيا كسي كه اساس [كار] خود را بر تقوي و رضاي الله بناء نهاده است، بهتر است، و يا كسي كه اساس [كار] خود را بر لبة پرتگاه سستي بناء نهاده است، كه ناگاه با وي در آتش دوزخ فروريزد، و الله گروه ستمكاران را هدايت نمي‎كند

لَا يَزَالُ بُنۡيَٰنُهُمُ ٱلَّذِي بَنَوۡاْ رِيبَةٗ فِي قُلُوبِهِمۡ إِلَّآ أَن تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمۡۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ

آن بنياني را كه بناء كرده بودند، به طور دائم در دلهاي شان ماية شك و شبهه خواهد بود، تا آنكه دلهاي شان پاره پاره شود، و الله داناي با حكمت است

إِنَّمَا مَثَلُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَآءٍ أَنزَلۡنَٰهُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَٱخۡتَلَطَ بِهِۦ نَبَاتُ ٱلۡأَرۡضِ مِمَّا يَأۡكُلُ ٱلنَّاسُ وَٱلۡأَنۡعَٰمُ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَخَذَتِ ٱلۡأَرۡضُ زُخۡرُفَهَا وَٱزَّيَّنَتۡ وَظَنَّ أَهۡلُهَآ أَنَّهُمۡ قَٰدِرُونَ عَلَيۡهَآ أَتَىٰهَآ أَمۡرُنَا لَيۡلًا أَوۡ نَهَارٗا فَجَعَلۡنَٰهَا حَصِيدٗا كَأَن لَّمۡ تَغۡنَ بِٱلۡأَمۡسِۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ

جز اين نيست كه زندگي دنيا همانند آبي است كه از آسمان نازل ساختيم، و به اثر آن، گياهاني كه آدميان و چهارپايان از آنها مي‌خورند، با اين آب مخلوط شد، تا اينكه زمين آراسته و زينت بخش گرديد، و ساكنان زمين فكر كردند كه بر آن گياهان دست يافته ‌اند، كه ناگهان فرمان ما در شبي و يا در روزي بر آن گياهان نازل شود، و آنها را طوري درويده گردانيم، كه گويا ديروز در آنجا چيزي وجود نداشته است، دلائل [قدرت خود] را به اين گونه براي مردمي كه مي‌انديشند به تفصيل بيان مي‌كنيم

۞مَثَلُ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ كَٱلۡأَعۡمَىٰ وَٱلۡأَصَمِّ وَٱلۡبَصِيرِ وَٱلسَّمِيعِۚ هَلۡ يَسۡتَوِيَانِ مَثَلًاۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

مَثَل اين دو گروه، همانند كور و كَر، و بينا و شنوا است، آيا اين دو گروه با هم برابراند؟ پس آيا پند نمي‌گيريد

مَّثَلُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡۖ أَعۡمَٰلُهُمۡ كَرَمَادٍ ٱشۡتَدَّتۡ بِهِ ٱلرِّيحُ فِي يَوۡمٍ عَاصِفٖۖ لَّا يَقۡدِرُونَ مِمَّا كَسَبُواْ عَلَىٰ شَيۡءٖۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلضَّلَٰلُ ٱلۡبَعِيدُ

مَثَل كساني كه به پروردگار شان كافر شدند، اعمال آنان چون خاكستري است كه تند بادي در روزي كه طوفان است به آن مى‌وزد، و بر هيچ چيزي از آنچه [از اعمال نيك در دنيا] انجام داده بودند، دسترسي ندارند، اين گمراهي دور و دراز است

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا كَلِمَةٗ طَيِّبَةٗ كَشَجَرَةٖ طَيِّبَةٍ أَصۡلُهَا ثَابِتٞ وَفَرۡعُهَا فِي ٱلسَّمَآءِ

آيا نديدي كه الله چگونه مثلي زد؟ سخن خوب مانند درخت خوبي است كه ريشه هايش محكم، و شاخه هايش در آسمان است

تُؤۡتِيٓ أُكُلَهَا كُلَّ حِينِۭ بِإِذۡنِ رَبِّهَاۗ وَيَضۡرِبُ ٱللَّهُ ٱلۡأَمۡثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

و به ارادة پروردگارش هر زمان ميوه مي‌دهد، و الله براي مردم مثالهايي مي‌آورد، تا باشد كه پند بگيرند

وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٖ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ ٱجۡتُثَّتۡ مِن فَوۡقِ ٱلۡأَرۡضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٖ

و مثال سخن بد، [كه شرك وسخنان بد باشد] مانند درخت پليدي است كه از زمين كنده شده است، و برايش قرار و ثباتي نيست

يُثَبِّتُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱلۡقَوۡلِ ٱلثَّابِتِ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِۖ وَيُضِلُّ ٱللَّهُ ٱلظَّـٰلِمِينَۚ وَيَفۡعَلُ ٱللَّهُ مَا يَشَآءُ

الله كساني را كه ايمان آورده اند، با گفتة‌ ثابت، [كلمة توحيد] در دنيا و آخرت ثابت [قدم] نگه مي‌دارد، و ستمكاران را گمراه مي‌سازد، و الله هر چه بخواهد همان مي‌كند

۞ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلًا عَبۡدٗا مَّمۡلُوكٗا لَّا يَقۡدِرُ عَلَىٰ شَيۡءٖ وَمَن رَّزَقۡنَٰهُ مِنَّا رِزۡقًا حَسَنٗا فَهُوَ يُنفِقُ مِنۡهُ سِرّٗا وَجَهۡرًاۖ هَلۡ يَسۡتَوُۥنَۚ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

الله مَثَلي مي‌زند: [كه در يك طرف] بندة زر خريدي است، كه بر هيچ چيزي قدرت ندارد، و [در طرف ديگر] كسی است كه از جانب خود، برايش روزی نيكو بخشيده ايم، و او از آن [روزي به طور] پنهان و آشكار انفاق می‌کند، آيا [اين دو نفر] با هم برابرند؟ الحمد لله، بلکه اكثر شان نمی‌دانند

وَضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا رَّجُلَيۡنِ أَحَدُهُمَآ أَبۡكَمُ لَا يَقۡدِرُ عَلَىٰ شَيۡءٖ وَهُوَ كَلٌّ عَلَىٰ مَوۡلَىٰهُ أَيۡنَمَا يُوَجِّههُّ لَا يَأۡتِ بِخَيۡرٍ هَلۡ يَسۡتَوِي هُوَ وَمَن يَأۡمُرُ بِٱلۡعَدۡلِ وَهُوَ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

و الله مَثَل [ديگري] مي‌زند: دو شخص است: كه يكي از آنها گنگ است، و هيچ كاري از او بر نمي‌آيد، و سر بار بادار خود مي‌باشد، هر کجا او را بفرستد، هيچ خيري با خود نمي‌آورد، آيا اين شخص با كسي كه به عدل فرمان می‌دهد، و خود بر راه مستقيم قرار دارد، برابر است [كه البته آن با اين برابر نيست]

وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّتِي نَقَضَتۡ غَزۡلَهَا مِنۢ بَعۡدِ قُوَّةٍ أَنكَٰثٗا تَتَّخِذُونَ أَيۡمَٰنَكُمۡ دَخَلَۢا بَيۡنَكُمۡ أَن تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرۡبَىٰ مِنۡ أُمَّةٍۚ إِنَّمَا يَبۡلُوكُمُ ٱللَّهُ بِهِۦۚ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ

و مانند آن زني نباشيد که بافتة خود را پس از محكم تابيدن، از هم وا مي‌تابد، تا قَسَمهاي خود را در بين خود وسيلة فريبكاري قرار دهيد، به خاطر اينكه گروهي از گروه ديگري بيشتر است[1]، [و] جز اين نيست كه الله شما را به اين وسيله مورد آزمايش قرار مي‌دهد، و به يقين آنچه را كه درآن [در بارة زنده شدن بعد از مرگ] اختلاف می‌کرديد، در روز قيامت برای شما روشن مي‌كند

وَضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا قَرۡيَةٗ كَانَتۡ ءَامِنَةٗ مُّطۡمَئِنَّةٗ يَأۡتِيهَا رِزۡقُهَا رَغَدٗا مِّن كُلِّ مَكَانٖ فَكَفَرَتۡ بِأَنۡعُمِ ٱللَّهِ فَأَذَٰقَهَا ٱللَّهُ لِبَاسَ ٱلۡجُوعِ وَٱلۡخَوۡفِ بِمَا كَانُواْ يَصۡنَعُونَ

و الله [مردم] شهري را مَثَل مي‌زند كه ايمن و آسوده بودند، همواره روزی شان به فراوانی از هرجا می رسيد، و [مردم آن شهر] به نعمت های الله ناسپاسی کردند، و الله به [كيفر] آنچه که انجام می‌دادند، [آنان را] به گرسنگی و ترس [كه نا امني باشد] دچار شان ساخت

وَلَقَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مِّنۡهُمۡ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُ وَهُمۡ ظَٰلِمُونَ

و به يقين به سوي آنان پيامبري از خود شان آمد، [ولي] او را تكذيب كردند، پس در حالي كه ستمگر بودند، عذاب آنها را گرفت

وَٱضۡرِبۡ لَهُم مَّثَلَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَآءٍ أَنزَلۡنَٰهُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَٱخۡتَلَطَ بِهِۦ نَبَاتُ ٱلۡأَرۡضِ فَأَصۡبَحَ هَشِيمٗا تَذۡرُوهُ ٱلرِّيَٰحُۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ مُّقۡتَدِرًا

[اي پيامبر!] براي آنان زندگي اين دنيا را مَثَل بزن كه [زندگي دنيا] مانند آبي است كه از آسمان نازل كرديم، و گياه زمين به آن درآميخت، سپس گياه خشكي شد كه باد‌ها پراكنده اش ساخت، و الله بر هر چيزي توانا است

حُنَفَآءَ لِلَّهِ غَيۡرَ مُشۡرِكِينَ بِهِۦۚ وَمَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَتَخۡطَفُهُ ٱلطَّيۡرُ أَوۡ تَهۡوِي بِهِ ٱلرِّيحُ فِي مَكَانٖ سَحِيقٖ

گروندگان خالص براي الله باشيد، نه شرك آورنده به او، و هر كس كه به الله شرك بورزد، به مانند آن است كه از آسمان سقوط كرده است، و پرندگان او را ربوده باشند، و يا باد او را به جاي بسيار دوري افكنده باشد