وَلَنَبۡلُوَنَّكُم بِشَيۡءٖ مِّنَ ٱلۡخَوۡفِ وَٱلۡجُوعِ وَنَقۡصٖ مِّنَ ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَٱلۡأَنفُسِ وَٱلثَّمَرَٰتِۗ وَبَشِّرِ ٱلصَّـٰبِرِينَ

و هر آينه شما را به چيزي از ترس و گرسنگي و كاهش مالي و جاني و كمبود ميوه‌ها آزمايش مي‌كنيم، و شکیبايى كنندگان را بشارت بده

وَلَا تَأۡكُلُوٓاْ أَمۡوَٰلَكُم بَيۡنَكُم بِٱلۡبَٰطِلِ وَتُدۡلُواْ بِهَآ إِلَى ٱلۡحُكَّامِ لِتَأۡكُلُواْ فَرِيقٗا مِّنۡ أَمۡوَٰلِ ٱلنَّاسِ بِٱلۡإِثۡمِ وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

اموال خود را در بين خود به ناحق نخوريد، و در حالي كه مي‌دانيد كار را به حاكمان نكشانيد تا چيزي از اموال مردم را به ستم وزور بخوريد

مَّثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنۢبَتَتۡ سَبۡعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنۢبُلَةٖ مِّاْئَةُ حَبَّةٖۗ وَٱللَّهُ يُضَٰعِفُ لِمَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ

مَثَل كساني كه ‌اموال خود را در راه الله انفاق مي‌كنند، مانند دانه‌اى است كه هفت خوشه مي‌روياند، و در هر خوشه صد دانه است[1]، و الله براي هركس كه بخواهد [ثوابش را] چند برابر مي‌كند، و الله نعمت‌گستر دانا است

ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ ثُمَّ لَا يُتۡبِعُونَ مَآ أَنفَقُواْ مَنّٗا وَلَآ أَذٗى لَّهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

كساني كه مالهاي خود را در راه الله انفاق مي‌كنند، بعد از آن منت گذاري نكرده، و آزاري نمي‌دهند، مزد آنها در نزد پروردگار شان [محفوظ] است، نه بر آنها ترسي است، و نه هم غمگين مي‌شوند

۞قَوۡلٞ مَّعۡرُوفٞ وَمَغۡفِرَةٌ خَيۡرٞ مِّن صَدَقَةٖ يَتۡبَعُهَآ أَذٗىۗ وَٱللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٞ

گفتة خوش و مدارا، از صدقة كه آزاري در پي داشته باشد، بهتر است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُبۡطِلُواْ صَدَقَٰتِكُم بِٱلۡمَنِّ وَٱلۡأَذَىٰ كَٱلَّذِي يُنفِقُ مَالَهُۥ رِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَلَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۖ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ صَفۡوَانٍ عَلَيۡهِ تُرَابٞ فَأَصَابَهُۥ وَابِلٞ فَتَرَكَهُۥ صَلۡدٗاۖ لَّا يَقۡدِرُونَ عَلَىٰ شَيۡءٖ مِّمَّا كَسَبُواْۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

اي كساني كه ايمان آورده‌ ايد، صدقات خود را به [سبب] منت گذاشتن و اذيت رساندن [به كسي كه برايش صدقه مي‌دهيد] از بين مبريد، مانند كسي كه مال خود را غرض خود نمايي به مردم انفاق مي‌كند، و به الله و روز آخرت ايمان ندارد، مَثَل [انفاق كردن] اين شخص مانند سنگ صافي است كه بر روي آن خاكي نشسته است، و باران تندي بر آن مي‌بارد، [و آن خاك را مي‌برد] و آن سنگ را همچنان سخت و صاف [بدون غبار] به جاي مي‌گذارد، [ريا كاران] نيز از آن صدقة كه داده‌ اند، بهرة ندارند[1]، و الله تعالى گروه كافران را هدايت نمي‌كند

وَمَثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمُ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِ ٱللَّهِ وَتَثۡبِيتٗا مِّنۡ أَنفُسِهِمۡ كَمَثَلِ جَنَّةِۭ بِرَبۡوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٞ فَـَٔاتَتۡ أُكُلَهَا ضِعۡفَيۡنِ فَإِن لَّمۡ يُصِبۡهَا وَابِلٞ فَطَلّٞۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ

و مَثَل كساني كه مالهاي خود را به طلب رضاي الله، و انگيزة ناشي از قناعت خويش، انفاق مي‌كنند، مانند باغي است كه بر منطقة بلندي قرار دارد، باران بسياري بر آن مي‌بارد، و دو چند [باغهاي ديگر] ميوه مي‌دهد، و اگر باران بسياري نبارد، باران اندكي [هم برايش كافي است]، و الله به آنچه انجام مي‌دهيد بينا است

أَيَوَدُّ أَحَدُكُمۡ أَن تَكُونَ لَهُۥ جَنَّةٞ مِّن نَّخِيلٖ وَأَعۡنَابٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ لَهُۥ فِيهَا مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِ وَأَصَابَهُ ٱلۡكِبَرُ وَلَهُۥ ذُرِّيَّةٞ ضُعَفَآءُ فَأَصَابَهَآ إِعۡصَارٞ فِيهِ نَارٞ فَٱحۡتَرَقَتۡۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَتَفَكَّرُونَ

آيا كسي از شما دوست دارد كه برايش باغي از درختان خرما و انگور باشد، كه از زير درختان آن جويهايی روان است، و در آن باغ برايش انواع ميوه‎ها باشد، و پيري‌اش فرارسد، و فرزندان ضعيفي داشته باشد، [ناگهان] تُند باد آتشيني بر آن باغ بوزد، و آن را بسوزاند، الله دلائل قدرت خود را به اين گونه براي شما بيان مي‌دارد، تا باشد كه انديشه نماييد

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَنفِقُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا كَسَبۡتُمۡ وَمِمَّآ أَخۡرَجۡنَا لَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِۖ وَلَا تَيَمَّمُواْ ٱلۡخَبِيثَ مِنۡهُ تُنفِقُونَ وَلَسۡتُم بِـَٔاخِذِيهِ إِلَّآ أَن تُغۡمِضُواْ فِيهِۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ

اي كساني كه ايمان آورده ‌ايد، از چيزهاي پاكيزة كه به دست آورده ‌ايد، و از آنچه كه از زمين براي شما رويانيده ‌ايم، انفاق كنيد، و از چيزهاي نا مرغوبی كه خود تان جز به اكراه و چشم پوشي قبول نمي‌كنيد، انفاق نكنيد، و بدانيد كه الله تعالى بي نياز و ستوده است

ٱلشَّيۡطَٰنُ يَعِدُكُمُ ٱلۡفَقۡرَ وَيَأۡمُرُكُم بِٱلۡفَحۡشَآءِۖ وَٱللَّهُ يَعِدُكُم مَّغۡفِرَةٗ مِّنۡهُ وَفَضۡلٗاۗ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ

شيطان شما را از فقير شدن مي‌ترساند، و به كار هاي زشت امر مي‌كند، و الله تعالى به شما وعدة مغفرت را از جانب خود، و [وعدة] مهرباني را مي‌دهد، و الله تعالى نعمت‌گستر دانا است

يُؤۡتِي ٱلۡحِكۡمَةَ مَن يَشَآءُۚ وَمَن يُؤۡتَ ٱلۡحِكۡمَةَ فَقَدۡ أُوتِيَ خَيۡرٗا كَثِيرٗاۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ

به هركس كه بخواهد حكمت مي‌بخشد، و به كسي كه حكمت داده شده باشد، به تحقيق كه خير بسياري برايش داده شده است، و جز صاحبان فهم كس ديگري [از اين چيزها] پند نمي‌گيرند

وَمَآ أَنفَقۡتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوۡ نَذَرۡتُم مِّن نَّذۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُهُۥۗ وَمَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٍ

و هر انفاقي از انفاقها، و هر نذري از نذرهايي را كه كرده ‌ايد، به يقين الله آن را مي‌داند، و براي ستمگران هيچ ياوراني نيست

إِن تُبۡدُواْ ٱلصَّدَقَٰتِ فَنِعِمَّا هِيَۖ وَإِن تُخۡفُوهَا وَتُؤۡتُوهَا ٱلۡفُقَرَآءَ فَهُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡۚ وَيُكَفِّرُ عَنكُم مِّن سَيِّـَٔاتِكُمۡۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

اگر صدقات را آشكارا بدهيد، اين كار خوبي است، و اگر آن را پنهان نموده و به فقراء بدهيد، آن براي شما بهتر است، و بعضي از گناهان شما را مي‌زدايد، و الله تعالى بر آنچه مي‌كنيد، آگاه است

ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ سِرّٗا وَعَلَانِيَةٗ فَلَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

كساني كه مالهاي خود را در شب و روز، پنهاني و آشكارا انفاق مي‌کنند، مزد شان در نزد پروردگار شان [محفوظ است]، و نه برآنها ترسي است و نه هم غمگين مي‌شوند

ٱلَّذِينَ يَأۡكُلُونَ ٱلرِّبَوٰاْ لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ ٱلَّذِي يَتَخَبَّطُهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ مِنَ ٱلۡمَسِّۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّمَا ٱلۡبَيۡعُ مِثۡلُ ٱلرِّبَوٰاْۗ وَأَحَلَّ ٱللَّهُ ٱلۡبَيۡعَ وَحَرَّمَ ٱلرِّبَوٰاْۚ فَمَن جَآءَهُۥ مَوۡعِظَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ فَٱنتَهَىٰ فَلَهُۥ مَا سَلَفَ وَأَمۡرُهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِۖ وَمَنۡ عَادَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

كساني كه سود مي‌خورند، جز به مانند كسي كه شيطان به او آسيب رسانده و او را ديوانه كرده است، بر نمي‌خيزند، اين به سبب آن است كه ايشان گفتند: خريد و فروش مانند سود است، حال آنكه الله خريد و فروش را حلال، و سود را حرام كرده است، پس هر كسي كه از جانب پروردگارش پندي به او برسد، [و از سود خواري] خودداري نمايد، آنچه كه گذشته است، از آن او است، و كارش با الله است، و هر كه به سود خواري باز گردد، چنين كساني اهل آتش اند، و جاودانه در آن ‌مي مانند

يَمۡحَقُ ٱللَّهُ ٱلرِّبَوٰاْ وَيُرۡبِي ٱلصَّدَقَٰتِۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ

الله سود را [كه در ظاهر زياد مى‌شود] محو مي‌سازد، و بركت صدقات را [كه در ظاهر كم مي‌شود] مي‌افزايد، و الله هيچ ناسپاس گنهكاري را دوست ندارد

إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُاْ ٱلزَّكَوٰةَ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

به يقين كساني كه ايمان آورده ‌اند، و كارهاي نيكي انجام داده ‌اند، و نماز را برپا داشته، و زكات را اداء كرده اند، مزد شان در نزد پروردگار شان است، نه ترسي بر آنها است، و نه هم در آن وقت غمگين مي‌شوند

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَذَرُواْ مَا بَقِيَ مِنَ ٱلرِّبَوٰٓاْ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

اي كساني كه ايمان آورده ‌ايد، از الله بترسيد، و اگر مؤمن مي‌باشيد، آنچه را كه از سود باقي مانده است، ترك كنيد

فَإِن لَّمۡ تَفۡعَلُواْ فَأۡذَنُواْ بِحَرۡبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۖ وَإِن تُبۡتُمۡ فَلَكُمۡ رُءُوسُ أَمۡوَٰلِكُمۡ لَا تَظۡلِمُونَ وَلَا تُظۡلَمُونَ

و اگر چنين نكرديد، پس بدانيد كه به جنگ الله و رسول او برخاسته ‌ايد، و اگر توبه كرديد، سرماية شما از خود شما است، نه ستم كنيد، و نه مورد ستم قرار بگيريد

وَإِن كَانَ ذُو عُسۡرَةٖ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَيۡسَرَةٖۚ وَأَن تَصَدَّقُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

و اگر قرضدار تنگدست بود، تا وقتي كه گشايشي مي‌يابد، برايش مهلت بدهيد، و اگر بدانيد، بخشش كردن[1] براي شما بهتر است

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـٔٗاۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمۡ وَقُودُ ٱلنَّارِ

به يقين كساني كه كافر شدند، اموال و اولاد شان آنها را از عذاب الله بازنمي‌دارد، و [همين كافران] آتشگيرة دوزخ هستند

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـٔٗاۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

به يقين كساني كه كافر شدند، اموال و اولاد آنها، نمي‌توانند آنان را از عذاب الله نجات دهند، و آنها از دوزخيان اند، و جاويدانه در آن مي‌مانند

مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَثَلِ رِيحٖ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتۡ حَرۡثَ قَوۡمٖ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَأَهۡلَكَتۡهُۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِنۡ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

مَثَل كساني كه در اين دنيا انفاق مي‌كنند، مَثَل باد شديد سردي است كه به كشتزار مردمي كه بر خود ستم كرده‎ اند، برسد و آن را نابود كند، و الله بر آنها ستم نكرد، بلكه خود آنها بر خود ستم كردند

وَءَاتُواْ ٱلۡيَتَٰمَىٰٓ أَمۡوَٰلَهُمۡۖ وَلَا تَتَبَدَّلُواْ ٱلۡخَبِيثَ بِٱلطَّيِّبِۖ وَلَا تَأۡكُلُوٓاْ أَمۡوَٰلَهُمۡ إِلَىٰٓ أَمۡوَٰلِكُمۡۚ إِنَّهُۥ كَانَ حُوبٗا كَبِيرٗا

اموال يتيمان را براي شان بدهيد، و مال ناپسند [خود را] به مالهاي خوب [آنها] عوض نكنيد، و مالهاي آنها را با مالهاي خود نخوريد كه اين گناه بزرگي است

وَلَا تُؤۡتُواْ ٱلسُّفَهَآءَ أَمۡوَٰلَكُمُ ٱلَّتِي جَعَلَ ٱللَّهُ لَكُمۡ قِيَٰمٗا وَٱرۡزُقُوهُمۡ فِيهَا وَٱكۡسُوهُمۡ وَقُولُواْ لَهُمۡ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا

اموال خود را كه الله وسيلة قوام زندگي شما قرار داده است، براي سفيهان ندهيد، و از آن مال، خوراك و پوشاك آنها را بدهيد، و با آنان به خوبي سخن بگوييد

وَٱبۡتَلُواْ ٱلۡيَتَٰمَىٰ حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغُواْ ٱلنِّكَاحَ فَإِنۡ ءَانَسۡتُم مِّنۡهُمۡ رُشۡدٗا فَٱدۡفَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ أَمۡوَٰلَهُمۡۖ وَلَا تَأۡكُلُوهَآ إِسۡرَافٗا وَبِدَارًا أَن يَكۡبَرُواْۚ وَمَن كَانَ غَنِيّٗا فَلۡيَسۡتَعۡفِفۡۖ وَمَن كَانَ فَقِيرٗا فَلۡيَأۡكُلۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ فَإِذَا دَفَعۡتُمۡ إِلَيۡهِمۡ أَمۡوَٰلَهُمۡ فَأَشۡهِدُواْ عَلَيۡهِمۡۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ حَسِيبٗا

و ايتام را آزمايش كنيد، تا اينكه به حد بلوغ برسند، اگر از آنان رشد و فهميدگي درك كرديد، مالهاي شان را به خود شان بدهيد، و اموال شان را از بيم آنكه بزرگ شوند [و مال خود را بگيرند] به اسراف و شتاب مخوريد، و كسي كه توانگر است، [از خوردن مال يتيم به طور كلي] خود داري نمايد، و كسي كه فقير است، به طور شايستة [از آن] بخورد، و چون مال آنها را براي شان داديد، بر آنها شاهد بگيريد، و الله متعال براي محاسبه كافي است

لِّلرِّجَالِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنۡهُ أَوۡ كَثُرَۚ نَصِيبٗا مَّفۡرُوضٗا

براي مردان از آنچه پدر و مادر و نزديكان به جاي گذاشته ‌اند نصيبي است، و براي زنان از آنچه پدر و مادر و نزديكان به جاي گذشته‌ اند نصيبي است، خواه [مال تركه] كم باشد و خواه بسيار، و اين نصيبي است كه از طرف الله فرض گرديده است

وَإِذَا حَضَرَ ٱلۡقِسۡمَةَ أُوْلُواْ ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينُ فَٱرۡزُقُوهُم مِّنۡهُ وَقُولُواْ لَهُمۡ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا

و چون خويشاوندان، و يتيمان، و مساكين در وقت تقسيم كردن ميراث حاضرشوند، به آنها چيزي بدهيد، و با آنان به خوبي سخن بگوييد

وَلۡيَخۡشَ ٱلَّذِينَ لَوۡ تَرَكُواْ مِنۡ خَلۡفِهِمۡ ذُرِّيَّةٗ ضِعَٰفًا خَافُواْ عَلَيۡهِمۡ فَلۡيَتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلۡيَقُولُواْ قَوۡلٗا سَدِيدًا

كساني كه اگر فرزندان ضعيفي از خود به جاي بگذارند، نگران آنان مي باشند، بايد از الله بترسند، و سخن درست و عادلانة بگويند

إِنَّ ٱلَّذِينَ يَأۡكُلُونَ أَمۡوَٰلَ ٱلۡيَتَٰمَىٰ ظُلۡمًا إِنَّمَا يَأۡكُلُونَ فِي بُطُونِهِمۡ نَارٗاۖ وَسَيَصۡلَوۡنَ سَعِيرٗا

كساني كه اموال يتيمان را به ستم مي‌خورند، در حقيقت آتشي را در شكمهاي خود فرو مي‌برند، و به زودي به آتش شعله‌وري در مي‌آيند