وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَنُبَوِّئَنَّهُم مِّنَ ٱلۡجَنَّةِ غُرَفٗا تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ نِعۡمَ أَجۡرُ ٱلۡعَٰمِلِينَ

و كساني كه ايمان آوردند، و كار هاي شايستة ‌كرده اند، آنان را در غرفه هاي از بهشت مسكن مي‌دهيم، كه از پايين آنها جوي‌ها روان است، براي هميشه در آن [‌باغها] مي‌مانند، [و] مزد عمل كنندگان نيكو است

ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ

آناني كه [در برابر ناگواري‌ها] صبر كردند، و بر پروردگار خود توكل مي‌كنند

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا لُقۡمَٰنَ ٱلۡحِكۡمَةَ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِلَّهِۚ وَمَن يَشۡكُرۡ فَإِنَّمَا يَشۡكُرُ لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٞ

به تحقيق به لقمان حكمت عطاء كرديم، [و به او گفتيم:] شكر الله را به جاي آور، و هر كس شكر [الله را] به جاي آورد، به سود خويش شكرگزاري كرده است، و كسي كه كفران [نعمت] كند، به درستى الله بي نياز، و سزاوار ستايش است

وَإِذۡ قَالَ لُقۡمَٰنُ لِٱبۡنِهِۦ وَهُوَ يَعِظُهُۥ يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ

و [اي پيامبر!] به [ياد آور] زماني را كه لقمان در حالي كه به پسر خود نصيحت مي‌كرد، گفت: اي پسركم! به الله شريك قرار مده، زيرا شرك ستم بزرگي است

وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ وَهۡنًا عَلَىٰ وَهۡنٖ وَفِصَٰلُهُۥ فِي عَامَيۡنِ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيۡكَ إِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ

و به انسان در بارة پدر و مادرش سفارش كرديم، كه مادرش با ضعفي بر ضعف ديگري به او بار دار شد، و بازگرفتنش از شير در دو سال است، [و سفارش اين بود كه] براي من و پدر و مادرت شكرگزاري كن، و بازگشت [همگان] به سوي من است

وَإِن جَٰهَدَاكَ عَلَىٰٓ أَن تُشۡرِكَ بِي مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَاۖ وَصَاحِبۡهُمَا فِي ٱلدُّنۡيَا مَعۡرُوفٗاۖ وَٱتَّبِعۡ سَبِيلَ مَنۡ أَنَابَ إِلَيَّۚ ثُمَّ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و اگر [پدر ومارت] تو را بر آن واداشتند تا چيزي را كه به آن علم نداري برايم شريك قرار بدهي، از آنان پيروي مكن، و در دنيا با آنان به خوبي رفتار كن، و از راه و روش كسي پيروي كن كه به سوي من بازگشته است، سپس بازگشت شما به سوي من است، و شما را از آنچه انجام مي‌داديد، خبر مي‌دهم

يَٰبُنَيَّ إِنَّهَآ إِن تَكُ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٖ فَتَكُن فِي صَخۡرَةٍ أَوۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ أَوۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَأۡتِ بِهَا ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٞ

اي پسر من! اگر [عمل انسان] به وزن دانة خردلي باشد، و [اين عمل كوچك] در درون سنگي، و يا در آسمانها و يا در زمين باشد، الله آنرا [براي حساب] مي‌آورد، به درستى الله دقيق بين آگاه است

يَٰبُنَيَّ أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَٱنۡهَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَآ أَصَابَكَۖ إِنَّ ذَٰلِكَ مِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ

اي پسر من! نماز را برپا دار، و به كار نيك امر كن، و از كار بد جلوگيري به عمل آور، و بر [مشكلاتي] كه به تو مي‌رسد، صبر و تحمل كن، كه اين چيزها از كار هاي بس مهم است

وَلَا تُصَعِّرۡ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمۡشِ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَرَحًاۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٖ

تكبر مآبانه، از مردم روي مگردان، و در زمين مغرورانه راه مرو، زيرا الله هيچ فخر فروش متكبري را دوست ندارد

وَٱقۡصِدۡ فِي مَشۡيِكَ وَٱغۡضُضۡ مِن صَوۡتِكَۚ إِنَّ أَنكَرَ ٱلۡأَصۡوَٰتِ لَصَوۡتُ ٱلۡحَمِيرِ

در راه رفتن ميانه رو باش، و با صداي آرام سخن بزن، زيرا بدترين صداها، صداي خران است

أَمَّنۡ هُوَ قَٰنِتٌ ءَانَآءَ ٱلَّيۡلِ سَاجِدٗا وَقَآئِمٗا يَحۡذَرُ ٱلۡأٓخِرَةَ وَيَرۡجُواْ رَحۡمَةَ رَبِّهِۦۗ قُلۡ هَلۡ يَسۡتَوِي ٱلَّذِينَ يَعۡلَمُونَ وَٱلَّذِينَ لَا يَعۡلَمُونَۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ

آيا [اين مشركي كه ذكرش رفت، بهتر است]، و يا كسي كه در طول شب به سجده و قيام به عبادت مي‌پردازد، از آخرت مي‌ترسد، و به رحمت پرودگارش اميدوار است [اي پيامبر!] بگو: آيا كساني كه علم دارند، با كساني كه علم ندارند، برابر هستنند؟ تنها خردمندان پند مي‌پذيرند

قُلۡ يَٰعِبَادِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمۡۚ لِلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٞۗ وَأَرۡضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَةٌۗ إِنَّمَا يُوَفَّى ٱلصَّـٰبِرُونَ أَجۡرَهُم بِغَيۡرِ حِسَابٖ

[اي پيامبر!] بگو: اي بندگان من كه ايمان آورده ايد، از پروردگار تان بترسيد، براي آنان كه در اين دنيا نيكي كرده اند، پاداش نيكو است، و زمين الله واسعت دارد، جز اين نيست كه مزد شكيبايان بدون حساب داده مي‌شود

وَسِيقَ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ رَبَّهُمۡ إِلَى ٱلۡجَنَّةِ زُمَرًاۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوهَا وَفُتِحَتۡ أَبۡوَٰبُهَا وَقَالَ لَهُمۡ خَزَنَتُهَا سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡ طِبۡتُمۡ فَٱدۡخُلُوهَا خَٰلِدِينَ

و كساني كه [از مخالفت] پروردگار شان پرهيز مي‌كردند گروه گروه به طرف بهشت برده مي‌شوند، و هنگامي كه به آنجا مي‌رسند، [مي بينند كه] در هاي بهشت گشوده شده است، و نگهبانانش به آنها مي‌گويند: سلام عليكم، خوش آمديد، به بهشت وارد شويد، كه براي هميشه در اينجا خواهيد بود

وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي صَدَقَنَا وَعۡدَهُۥ وَأَوۡرَثَنَا ٱلۡأَرۡضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ ٱلۡجَنَّةِ حَيۡثُ نَشَآءُۖ فَنِعۡمَ أَجۡرُ ٱلۡعَٰمِلِينَ

و [بهشتيان] مي‌گويند: الحمد لله، كه الله وعده اش را در حق ما محقق ساخت، و سرزمين [بهشت] را به ما داد، به هر جاي بهشت كه بخواهيم مي‌رويم، و مزد عمل كنندگان نيكو است

ٱلۡأَخِلَّآءُ يَوۡمَئِذِۭ بَعۡضُهُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوٌّ إِلَّا ٱلۡمُتَّقِينَ

دوستان [اين دنيا] در روز [قيامت] دشمن يكديگر خواهند بود، مگر پرهيزگاران

يَٰعِبَادِ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمُ ٱلۡيَوۡمَ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ

اي بندگان من! امروز [كه روز قيامت است] بر شما نه ترسي است، و نه هم اندوهگين مي‌شويد

ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ مُسۡلِمِينَ

آناني كه به آيات ما ايمان آوردند، و مسلمان بودند

ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ أَنتُمۡ وَأَزۡوَٰجُكُمۡ تُحۡبَرُونَ

[به آنان گفته مي‌شود:] شما و همسران تان، با شادماني به بهشت وارد شويد

إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ ثُمَّ ٱسۡتَقَٰمُواْ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

همانا كساني كه گفتند: پروردگار ما الله است، و بعد از آن استقامت نمودند، نه بر آنان ترسي است، و نه اندوهگين مي‌شوند

أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ خَٰلِدِينَ فِيهَا جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

اينها اهل بهشت هستند، كه به پاداش آنچه انجام مي‌دادند، جاودانه در آن مي‌مانند

وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ إِحۡسَٰنًاۖ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ كُرۡهٗا وَوَضَعَتۡهُ كُرۡهٗاۖ وَحَمۡلُهُۥ وَفِصَٰلُهُۥ ثَلَٰثُونَ شَهۡرًاۚ حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُۥ وَبَلَغَ أَرۡبَعِينَ سَنَةٗ قَالَ رَبِّ أَوۡزِعۡنِيٓ أَنۡ أَشۡكُرَ نِعۡمَتَكَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَيَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَصۡلِحۡ لِي فِي ذُرِّيَّتِيٓۖ إِنِّي تُبۡتُ إِلَيۡكَ وَإِنِّي مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

و انسان را به نيكي كردن به پدر و مادرش سفارش نموديم، [و خصوصا به مادرش، زيرا] مادرش او را به زحمت حمل نمود، و به زحمت وضع حمل كرد، و دوران حمل و شير دادن، او سي ماه است، تا آنگاه كه به دوران رشد خود، و [به سن] چهل سالگي رسيد، گفت: پروردگارا! به من توفيق بده، تا نعمتت را كه بر من، و بر پدر و مادر من ارزاني داشته‌اي، به جاي آورم، و عمل نيكي انجام دهم كه سبب رضايت تو شود، فرزندان مرا برايم صالح و نيكو كار بگردان، همانا من [توبه نموده ام] و به سوي تو باز گشته ام، و من از مسلمانان مي‌باشم

أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ نَتَقَبَّلُ عَنۡهُمۡ أَحۡسَنَ مَا عَمِلُواْ وَنَتَجَاوَزُ عَن سَيِّـَٔاتِهِمۡ فِيٓ أَصۡحَٰبِ ٱلۡجَنَّةِۖ وَعۡدَ ٱلصِّدۡقِ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

اينها كساني هستند كه اعمال نيك شان را مي‌پذيريم، و از گناهان شان در زمرة بهشتيان درمي‌گذريم، اين وعدة راستي است كه براي آنان داده مي‌شود

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٍ

به يقين پرهيزگاران در باغها و چشمه سارها مي‌باشند

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

آنچه را كه پروردگار شان براي شان ارزاني داشته است، دريافت مي‌دارند، زيرا آنان پيش از اين [در دنيا] نيكوكار بودند

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

آنها اندكي از شب را مي‌خوابيدند

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و در سحر گاهان به استغفار مشغول بودند

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموال شان براي سائل و محروم نصيبي بود

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَنَعِيمٖ

به يقين پرهيزگاران در باغها، و ناز و نعمت هستند

فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَوَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

[و] به آنچه كه پروردگار شان براي شان داده است، شادمان اند، و پروردگار شان، آنان را از عذاب دوزخ در امان نگه مي‌دارد

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَنَهَرٖ

همانا پرهيزكاران در باغها و جويبارها هستند