۞إِنَّآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ كَمَآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ نُوحٖ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ مِنۢ بَعۡدِهِۦۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَٱلۡأَسۡبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَٰرُونَ وَسُلَيۡمَٰنَۚ وَءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ زَبُورٗا

[اي پيامبر] همانا ما به تو وحي فرستاديم، همان طوري كه به نوح و پيامبران بعد از او وحي فر ستاديم، و به ابراهيم، و اسماعيل، و اسحاق، و يعقوب، و نوادگان و عيسي، و ايوب، و يونس، و هارون، و سليمان، [نيز] وحي فرستاديم، و زبور را به داود داديم

وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۚ كُلًّا هَدَيۡنَاۚ وَنُوحًا هَدَيۡنَا مِن قَبۡلُۖ وَمِن ذُرِّيَّتِهِۦ دَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَىٰ وَهَٰرُونَۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

و اسحاق و يعقوب را برايش [ابراهيم] بخشيديم، و همه را هدايت كرديم، و نوح را پيشتر هدايت كرده بوديم، و از نسل او داود و سليمان، و ايوب و يوسف و موسي و هارون را [هدايت نموديم]، و نيكوكاران را اين گونه پاداش مي‌دهيم

۞وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ

و [اي پيامبر!] از ايوب [ياد آوري كن]، آنگاه كه به درگاه پروردگار خود دعاء كرد [و گفت:پروردگارا!] به من آسيب رسيده است، و تو مهربان ترين مهربانان هستي

فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ

و ما دعاي او را اجابت نموديم، و رنج و آسيبش را بر طرف ساختيم، [يعني: او را شفاء داديم] و خانوده اش را، و همانند شان را همراه با آنان به او عطاء فرموديم، تا رحمتي از طرف ما، و پندي براي عبادت كنندگان باشد

وَٱذۡكُرۡ عَبۡدَنَآ أَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بِنُصۡبٖ وَعَذَابٍ

و بندة ما ايوب را ياد كن، آنگاه كه به نزد پروردگار خود دعاء كرد [و گفت]: پروردگارا! شيطان به سبب رنجوري و عذاب [مرا به وسوسه] انداخته است

ٱرۡكُضۡ بِرِجۡلِكَۖ هَٰذَا مُغۡتَسَلُۢ بَارِدٞ وَشَرَابٞ

[به او امر كرديم كه] پاي خود را بر زمين بكوب، [چشمة آبي به وجود مي‌آيد] اين [چشمة] آبي است خنك، براي شستشو و براي نوشيدن

وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنَّا وَذِكۡرَىٰ لِأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ

خانوادة او و همانند آنها را برايش عطاء كرديم، كه [اين كار] رحمتي از طرف ما، و اندرزي براي خردمندان است

وَخُذۡ بِيَدِكَ ضِغۡثٗا فَٱضۡرِب بِّهِۦ وَلَا تَحۡنَثۡۗ إِنَّا وَجَدۡنَٰهُ صَابِرٗاۚ نِّعۡمَ ٱلۡعَبۡدُ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٞ

[و به او امر كرديم كه] دستة از شاخه هاي باريك را به دست بگير، و با آن [به يكبارگي همسر خود را] بزن، و خود را حانث مساز ما او را صابر يافتيم، چه بندة خوبي بود، همواره روي به درگاه ما داشت