وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا

قَسَم به خورشيد و روشني آن

وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

و قَسَم به ماه كه چون از پي آن مي‌آيد

وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

و قسم به روز كه چون خورشيد را نمايان سازد

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

و قسم به شب كه چون خورشيد را بپوشاند

وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا

وقَسَم به آسمان و به آنكه آنرا بر افراشته است

وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا

و قسم به زمين و آنكه آنرا گسترانيد

وَنَفۡسٖ وَمَا سَوَّىٰهَا

و قسم به نفس، و آنكه آنرا درست نمود

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا

و بدي و خوبي را برايش الهام كرد

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

به تحقيق رستگار كسي است كه نفس را تزكيه نمود

وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و زيان مند كسي است كه آنرا [به گناه] آلوده كرد

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

قوم ثمود از سر طغيان، [پيامبر خود را] تكذيب نمودند

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

آنگاه كه شقي‌ترين آنان برخاست

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا

پيامبر الله [صالح] براي آنان گفت: به ماده شتر الله و نوبت آب خوردنش كاري نداشته باشيد

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

ولي آنان او را تكذيب نموده، و ماده شتر را پي كردند، و پروردگار آنان به سبب گناه شان بر آنان عذابي نازل كرد، و آنان را با خاك يكسان نمود

وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

[و الله] از عاقبت اين كار [كه نزول عذاب باشد] نمي‌ترسد