وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ

واي بر حال هر عيبجوي طعنه زنندة

ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ

كه مال را جمع آوري نموده، و به شماره كردن آن مي‌پردازد

يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ

و فكر مي‌كند كه مالش او را جاودانه مي‌سازد

كَلَّاۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ

هرگز چنين نيست، به يقين كه در حُطَمَه انداخته مي‌شود

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ

و تو چه مي‌داني كه حُطَمَه چيست

نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ

آتش برافروختة الهي است

ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡـِٔدَةِ

آتشي است كه بر دلها چيره مي‌شود

إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ

و [در هاي] اين آتش بر آنان بسته گرديده

فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۭ

و به ستونهاي درازي [محكم مي‌گردند]