وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُمۡ خَشۡيَةَ إِمۡلَٰقٖۖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُهُمۡ وَإِيَّاكُمۡۚ إِنَّ قَتۡلَهُمۡ كَانَ خِطۡـٔٗا كَبِيرٗا

و فرزندان خود را از بيم تنگدستي نكشيد، ما آنها و شما را روزي مي‌دهيم، به يقين كشتن آنان گناه بزرگي است

وَلَا تَقۡرَبُواْ ٱلزِّنَىٰٓۖ إِنَّهُۥ كَانَ فَٰحِشَةٗ وَسَآءَ سَبِيلٗا

و به زنا نزديك نشويد، زيرا [زنا] كار زشت، و شيوة نا پسندي است

وَلَا تَقۡتُلُواْ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۗ وَمَن قُتِلَ مَظۡلُومٗا فَقَدۡ جَعَلۡنَا لِوَلِيِّهِۦ سُلۡطَٰنٗا فَلَا يُسۡرِف فِّي ٱلۡقَتۡلِۖ إِنَّهُۥ كَانَ مَنصُورٗا

و كسي كه الله [كشتن] وي را حرام كرده است، او را جز به حق نكشيد، و كسي كه مظلومانه كشته شود، به تحقيق برای وليِّ وي [در قصاص كردن] سلطة كاملي داده ايم، پس در کشتن اسراف نکند، زيرا او نصرت داده شده است

وَلَا تَقۡرَبُواْ مَالَ ٱلۡيَتِيمِ إِلَّا بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ أَشُدَّهُۥۚ وَأَوۡفُواْ بِٱلۡعَهۡدِۖ إِنَّ ٱلۡعَهۡدَ كَانَ مَسۡـُٔولٗا

و به مال يتيم جز به گونة كه نيكو تر است، نزديك نشويد، تا اينكه به رشدش برسد، و به عهد خويش وفاء كنيد، كه از عهد [و پيمان] پرسيده مي‌شود

وَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ إِذَا كِلۡتُمۡ وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِۚ ذَٰلِكَ خَيۡرٞ وَأَحۡسَنُ تَأۡوِيلٗا

و هنگامي كه پيمانه مي‌كرديد، پيمانه را كامل بدهيد، و به ترازوي دقيق وزن كنيد، اين براي شما بهتر، و عاقبتش نيكو تر است

وَلَا تَقۡفُ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌۚ إِنَّ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡبَصَرَ وَٱلۡفُؤَادَ كُلُّ أُوْلَـٰٓئِكَ كَانَ عَنۡهُ مَسۡـُٔولٗا

و از آنچه كه به آن علم نداری، پيروي مكن، به يقين از هر يك از گوش، و چشم و دل، باز خواست خواهد شد

وَلَا تَمۡشِ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَرَحًاۖ إِنَّكَ لَن تَخۡرِقَ ٱلۡأَرۡضَ وَلَن تَبۡلُغَ ٱلۡجِبَالَ طُولٗا

و در روي زمين با تكبر راه مرو، زيرا تو نمي‌تواني زمين را بشكافي، و [همچنبن] در بلندي [قامت خود] نمي‌تواني به كوه‌ها برسي

كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُۥ عِندَ رَبِّكَ مَكۡرُوهٗا

زشتي همة اين كار ها، نزد پروردگار تو ناپسند است

ذَٰلِكَ مِمَّآ أَوۡحَىٰٓ إِلَيۡكَ رَبُّكَ مِنَ ٱلۡحِكۡمَةِۗ وَلَا تَجۡعَلۡ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتُلۡقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومٗا مَّدۡحُورًا

اين [احكام] از حكمتي است كه پروردگارت بر تو وحي كرده است، و با الله [يكتا] معبود ديگري را قرار مده، كه خوار و زبون در جهنم انداخته خواهي شد

أَفَأَصۡفَىٰكُمۡ رَبُّكُم بِٱلۡبَنِينَ وَٱتَّخَذَ مِنَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ إِنَٰثًاۚ إِنَّكُمۡ لَتَقُولُونَ قَوۡلًا عَظِيمٗا

[اى مشركان!] آيا پروردگار تان شما را به داشتن پسران تخصيص داد، و خودش از فرشتگان دختراني را برگزيد، به يقين سخن بس بزرگ [و زشتي] مي‌گوييد

وَلَقَدۡ صَرَّفۡنَا فِي هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ لِيَذَّكَّرُواْ وَمَا يَزِيدُهُمۡ إِلَّا نُفُورٗا

و به راستی ما در اين قرآن [حقائق] را گوناگون [براي مردم] بيان داشتيم، تا اينكه پند بگيرند، ولي جز به متنفر شدن آنان نمي‌افزايد

قُل لَّوۡ كَانَ مَعَهُۥٓ ءَالِهَةٞ كَمَا يَقُولُونَ إِذٗا لَّٱبۡتَغَوۡاْ إِلَىٰ ذِي ٱلۡعَرۡشِ سَبِيلٗا

[اي پيامبر!] بگو! اگر با او همان گونه كه آنها مي‌گويند معبوداني همراه او مي‌بود، در اين صورت [اين معبودان] مي‌كوشيدند تا به سوي [الله كه] صاحب عرش است راهي پيدا كنند

سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوّٗا كَبِيرٗا

او منزه است، [و] از آنچه كه [مشركان] مي‌گويند، برتر و والا تر است

تُسَبِّحُ لَهُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ ٱلسَّبۡعُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَن فِيهِنَّۚ وَإِن مِّن شَيۡءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمۡدِهِۦ وَلَٰكِن لَّا تَفۡقَهُونَ تَسۡبِيحَهُمۡۚ إِنَّهُۥ كَانَ حَلِيمًا غَفُورٗا

آسمانهاي هفتگانه، و زمين، و هر كسي كه در آنها است، تسبيح او را مي‌گويند، و هيچ چيزي نيست، مگر آنكه با ستايش تسبيح او را مي‌گويد، و ليكن شما تسبيح گفتن آنان را نمي‌فهميد، همانا او [تعالي] بردبار آمرزنده است

وَإِذَا قَرَأۡتَ ٱلۡقُرۡءَانَ جَعَلۡنَا بَيۡنَكَ وَبَيۡنَ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ حِجَابٗا مَّسۡتُورٗا

و [اي پيامبر!] هنگامي كه قرآن بخواني، ميان تو و ميان كساني كه به آخرت ايمان نمي‌آورند، پردة مستوري قرار مي‌دهيم

وَجَعَلۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ أَكِنَّةً أَن يَفۡقَهُوهُ وَفِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٗاۚ وَإِذَا ذَكَرۡتَ رَبَّكَ فِي ٱلۡقُرۡءَانِ وَحۡدَهُۥ وَلَّوۡاْ عَلَىٰٓ أَدۡبَٰرِهِمۡ نُفُورٗا

و [به سبب كفر و ستم و عصيان آنان] بر دلهاي شان پرده‌هايي قرار داده ايم، تا [قرآن] را نفهمند، و در گوشهاي آنان سنگيني نهاده ايم، و چون پروردگار خود را در قرآن به يگانگي ياد كني، با تنفر به عقب برمي‌گردند

نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَسۡتَمِعُونَ بِهِۦٓ إِذۡ يَسۡتَمِعُونَ إِلَيۡكَ وَإِذۡ هُمۡ نَجۡوَىٰٓ إِذۡ يَقُولُ ٱلظَّـٰلِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلٗا مَّسۡحُورًا

به آنچه كه گوش مي‌دهند، ما بهتر مي‌دانيم كه به چه قصدي به تو گوش مي‌دهند، و هنگامي كه باهم سرگوشي مي‌كنند، آن ستمكاران مي‌گويند: شما جز از شخصي كه سحر شده است، پيروي نمي‌كنيد

ٱنظُرۡ كَيۡفَ ضَرَبُواْ لَكَ ٱلۡأَمۡثَالَ فَضَلُّواْ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ سَبِيلٗا

ببين كه براي تو چگونه مَثَل‌ها زدند، از اينجهت گمراه شدند، و نمي‌توانند راهي [به سوي حق] بيابند

وَقَالُوٓاْ أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا وَرُفَٰتًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ خَلۡقٗا جَدِيدٗا

و [مشركان] گفتند: آيا هنگامي كه ما استخوانهاي پوسيده و پراكندة باشيم، آيا بار ديگر به آفرينش جديدي بر انگيخته خواهيم شد

۞قُلۡ كُونُواْ حِجَارَةً أَوۡ حَدِيدًا

بگو: سنگ و يا آهن باشيد

أَوۡ خَلۡقٗا مِّمَّا يَكۡبُرُ فِي صُدُورِكُمۡۚ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَاۖ قُلِ ٱلَّذِي فَطَرَكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةٖۚ فَسَيُنۡغِضُونَ إِلَيۡكَ رُءُوسَهُمۡ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَۖ قُلۡ عَسَىٰٓ أَن يَكُونَ قَرِيبٗا

و يا هر مخلوق ديگري كه به نظر تان سخت‌تر مي‌نمايد، پس خواهند گفت: چه كسي ما را باز مي‌گرداند؟ [زنده مي‌كند]؟ بگو: كسي كه اولين بار شما را آفريد [الله]، آنان سرهاي خود را به طرف تو مي‌جنبانند و مي‌گويند: [اين زنده شدن] چه زماني خواهد بود؟ بگو: شايد نزديك باشد

يَوۡمَ يَدۡعُوكُمۡ فَتَسۡتَجِيبُونَ بِحَمۡدِهِۦ وَتَظُنُّونَ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا قَلِيلٗا

روزي كه شما را فرامي‌خواند، وشما سپاس گويان دعوت او را اجابت می‌کنيد، و می‌پنداريد كه جز مدت اندكي [در دنيا] درنگ نکرده ايد

وَقُل لِّعِبَادِي يَقُولُواْ ٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُۚ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ يَنزَغُ بَيۡنَهُمۡۚ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ كَانَ لِلۡإِنسَٰنِ عَدُوّٗا مُّبِينٗا

و براي بندگانم بگو: [با همگان] سخني را كه بهتر است، بگويند، زيرا شيطان بين شان نزاع مي‌افگند، همانا شيطان هميشه براي انسان دشمن آشكاري است

رَّبُّكُمۡ أَعۡلَمُ بِكُمۡۖ إِن يَشَأۡ يَرۡحَمۡكُمۡ أَوۡ إِن يَشَأۡ يُعَذِّبۡكُمۡۚ وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ وَكِيلٗا

پروردگار شما به [حال] شما داناتر است، اگر بخواهد بر شما رحم مي‌كند، و يا اگر بخواهد شما را عذاب مي‌كند، و [اي پيامبر] ما تو را بر آنها نگهبان نفرستاده ايم

وَرَبُّكَ أَعۡلَمُ بِمَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَلَقَدۡ فَضَّلۡنَا بَعۡضَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ عَلَىٰ بَعۡضٖۖ وَءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ زَبُورٗا

و [اي پيامبر!] پروردگار تو به [حال] همه كساني كه در آسمانها و زمين است، داناتر است، و به تحقيق ما بعضي از پيامبران را بر بعض ديگر برتري داده ايم، و زبور را به داود داديم

قُلِ ٱدۡعُواْ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُم مِّن دُونِهِۦ فَلَا يَمۡلِكُونَ كَشۡفَ ٱلضُّرِّ عَنكُمۡ وَلَا تَحۡوِيلًا

[اي پيامبر!] بگو: به كساني كه [معبوداني] غير از او [الله] را به معبود پنداشتيد وخوانديد، آنها نه می‌توانند، مشكل شما را دور سازند، و نه آنرا تغيير دهند

أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ يَبۡتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ ٱلۡوَسِيلَةَ أَيُّهُمۡ أَقۡرَبُ وَيَرۡجُونَ رَحۡمَتَهُۥ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُۥٓۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحۡذُورٗا

اين کسانی را که [کافران] مي‌پرستند، خود شان به سوی پروردگار خود وسيله می‌جويند که کدام يك آنها به او نزديكتر شوند، و اميد رحمت او را دارند، واز عذابش می‌ترسند، به يقين عذاب پروردگار تو سزاوار پرهيز كردن است

وَإِن مِّن قَرۡيَةٍ إِلَّا نَحۡنُ مُهۡلِكُوهَا قَبۡلَ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَوۡ مُعَذِّبُوهَا عَذَابٗا شَدِيدٗاۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَسۡطُورٗا

و هيچ قرية نيست مگر آنكه پيش از روز قيامت [مردمان] آنرا به هلاكت مي‌رسانيم، و يا به عذاب شديدي گرفتار مي‌سازيم، اين در كتاب [لوح محفوظ] ثبت است

وَمَا مَنَعَنَآ أَن نُّرۡسِلَ بِٱلۡأٓيَٰتِ إِلَّآ أَن كَذَّبَ بِهَا ٱلۡأَوَّلُونَۚ وَءَاتَيۡنَا ثَمُودَ ٱلنَّاقَةَ مُبۡصِرَةٗ فَظَلَمُواْ بِهَاۚ وَمَا نُرۡسِلُ بِٱلۡأٓيَٰتِ إِلَّا تَخۡوِيفٗا

و [هيچ چيز] ما را از فرستادن معجزات باز نمي‌دارد، جز آنكه پيشينيان آن را تکذيب کردند، و ناقه را به [قوم] ثمود، معجزة روشني داديم، و آن مردم به آن ستم كردند، و ما معجزات را جز جهت ترساندن نمی‌فرستيم

وَإِذۡ قُلۡنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِٱلنَّاسِۚ وَمَا جَعَلۡنَا ٱلرُّءۡيَا ٱلَّتِيٓ أَرَيۡنَٰكَ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلنَّاسِ وَٱلشَّجَرَةَ ٱلۡمَلۡعُونَةَ فِي ٱلۡقُرۡءَانِۚ وَنُخَوِّفُهُمۡ فَمَا يَزِيدُهُمۡ إِلَّا طُغۡيَٰنٗا كَبِيرٗا

و [اي پيامبر!] آن زماني را به ياد آور كه به تو گفتيم: به يقين پروردگارت بر مردم احاطه دارد، و رؤيايي را كه [در شب اسراء و معراج] به تو نشان داديم، و آن درخت ملعوني [كه ذكر آن] در قرآن آمده است، [كه درخت زقوم باشد]، جز فتنه براي مردمان قرار نداديم، و ما آنان را مي‌ترسانيم، ولي جز بر طغيان بيشتر شان نمي‌افزايد