Capítulo: سورة توبه

Verso : 30

وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ عُزَيۡرٌ ٱبۡنُ ٱللَّهِ وَقَالَتِ ٱلنَّصَٰرَى ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ ٱللَّهِۖ ذَٰلِكَ قَوۡلُهُم بِأَفۡوَٰهِهِمۡۖ يُضَٰهِـُٔونَ قَوۡلَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَبۡلُۚ قَٰتَلَهُمُ ٱللَّهُۖ أَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ

و يهود گفتند: عُزير پسر الله است و نصاري گفتند: مسيح پسر الله است، اين سخني كه به دهان خود مي‌گويند، شبيه گفتة كساني است كه پيش از اين كافر شده بودند[1]، الله آنها را بكشد كه چگونه از حق منحرف مي‌شوند


1- ـ مراد از قول كسانى كه پيش از اينان كافر شده بودند، قول مشركان است كه لات و عزى را شريكان الله مى‌دانستند، و يا قول مشركان ديگر است كه فرشتگان را دختران الله مى‌پنداشتند.