يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا جَآءَكُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ مُهَٰجِرَٰتٖ فَٱمۡتَحِنُوهُنَّۖ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِإِيمَٰنِهِنَّۖ فَإِنۡ عَلِمۡتُمُوهُنَّ مُؤۡمِنَٰتٖ فَلَا تَرۡجِعُوهُنَّ إِلَى ٱلۡكُفَّارِۖ لَا هُنَّ حِلّٞ لَّهُمۡ وَلَا هُمۡ يَحِلُّونَ لَهُنَّۖ وَءَاتُوهُم مَّآ أَنفَقُواْۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّۚ وَلَا تُمۡسِكُواْ بِعِصَمِ ٱلۡكَوَافِرِ وَسۡـَٔلُواْ مَآ أَنفَقۡتُمۡ وَلۡيَسۡـَٔلُواْ مَآ أَنفَقُواْۚ ذَٰلِكُمۡ حُكۡمُ ٱللَّهِ يَحۡكُمُ بَيۡنَكُمۡۖ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ

اي كساني كه ايمان آورده ايد! چون زنان مؤمن هجرت نموده، و نزد شما بيايند، آنها را امتحان كنيد الله به ايمان شان دانا تر است اگر دانستيد كه مؤمن هستند، آنان را به كافران بازنگردانيد، زيرا نه اينان [نه زنهاي مؤمن] براي آنان [براي كافران] حلال اند، و نه آنان [و نه كافران] براي اينان [براي زنهاي مؤمن]، و آنچه را كه آن [كافران] مصرف كرده اند، براي آنان پس بدهيد، و در صورتي كه براي شان مهر بدهيد، بر شما گناهي نيست كه با آنان ازدواج نماييد، و زنان كافر را در عقد نكاح خود نگه نداريد، و آنچه را كه مصرف كرده ايد، [از آنان] مطالبه نماييد، و آنچه را كه آنان [كافران] مصرف كرده اند [نيز] مطالبه نمايند، آنچه كه ذكرش رفت، حكم الله است، كه بين شما حكم مي‌كند، و الله داناي با حكمت است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحۡصُواْ ٱلۡعِدَّةَۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ رَبَّكُمۡۖ لَا تُخۡرِجُوهُنَّ مِنۢ بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخۡرُجۡنَ إِلَّآ أَن يَأۡتِينَ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖۚ وَتِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَقَدۡ ظَلَمَ نَفۡسَهُۥۚ لَا تَدۡرِي لَعَلَّ ٱللَّهَ يُحۡدِثُ بَعۡدَ ذَٰلِكَ أَمۡرٗا

اي پيامبر! چون خواستيد زنان را طلاق بدهيد، در زماني كه عدة شان [مي تواند شروع شود] طلاق بدهيد، و عده را حساب كنيد، و از خداوند كه پروردگار تان است بترسيد، آنان را از خانه هاي شان بيرون نكنيد، و آنها هم بيرون نشوند، مگر آنكه مرتكب كار زشت آشكاري شوند، و [آنچه بيان گرديد]، حدود الله است، و هر كس از حدود الله تجاوز نمايد، به تحقيق بر خود ستم كرده است، تو [اي طلاق دهنده] نمي‌داني، شايد خداوند بعد از اين، وضع [ديگري] به وجود آورد

فَإِذَا بَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمۡسِكُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ فَارِقُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٖ وَأَشۡهِدُواْ ذَوَيۡ عَدۡلٖ مِّنكُمۡ وَأَقِيمُواْ ٱلشَّهَٰدَةَ لِلَّهِۚ ذَٰلِكُمۡ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۚ وَمَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مَخۡرَجٗا

و چون عدة آنان به پايان خود نزديك شد، [يا] به شايستگي نگاه شان داريد، و يا به شايستگي از آنان جدا شويد، و دو شخص عادل را از ميان خود شاهد بگيريد، و شهادت را براي [رضاي] الله برپا داريد، به اين [چيزها] به كساني كه به الله و روز آخرت ايمان دارند، پند داده مي‌شود، و كسي كه از الله بترسد، برايش راه نجاتي را ميسر مي‌سازد

وَيَرۡزُقۡهُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَحۡتَسِبُۚ وَمَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَهُوَ حَسۡبُهُۥٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ بَٰلِغُ أَمۡرِهِۦۚ قَدۡ جَعَلَ ٱللَّهُ لِكُلِّ شَيۡءٖ قَدۡرٗا

و او را از جايي كه گمان ندارد، روزي مي‌دهد، و هر كس بر الله توكل كند، او برايش كافي است، به يقين الله انجام دهندة فرمان خويش است، به يقين الله براي هر چيزي اندازة قرار داده است

وَٱلَّـٰٓـِٔي يَئِسۡنَ مِنَ ٱلۡمَحِيضِ مِن نِّسَآئِكُمۡ إِنِ ٱرۡتَبۡتُمۡ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَٰثَةُ أَشۡهُرٖ وَٱلَّـٰٓـِٔي لَمۡ يَحِضۡنَۚ وَأُوْلَٰتُ ٱلۡأَحۡمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّۚ وَمَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مِنۡ أَمۡرِهِۦ يُسۡرٗا

و آن زنان شما كه از عادت ماهانه نااميد شده اند، اگر [در مورد عدة شان] به شك افتاديد، عدة آنان و عدة زناني كه به سن حيض نرسيده اند، سه ماه است، و عدة زنان باردار، و ضع حمل است، و كسي كه ازالله بترسد، او در كارش آساني پديد مي‌آورد

ذَٰلِكَ أَمۡرُ ٱللَّهِ أَنزَلَهُۥٓ إِلَيۡكُمۡۚ وَمَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يُكَفِّرۡ عَنۡهُ سَيِّـَٔاتِهِۦ وَيُعۡظِمۡ لَهُۥٓ أَجۡرًا

اين حكم الله است كه بر شما نازل كرده است، و كسي كه از الله بترسد،او گناهانش را از وي مي‌زدايد، و مزد بزرگى برايش مي‌دهد

أَسۡكِنُوهُنَّ مِنۡ حَيۡثُ سَكَنتُم مِّن وُجۡدِكُمۡ وَلَا تُضَآرُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُواْ عَلَيۡهِنَّۚ وَإِن كُنَّ أُوْلَٰتِ حَمۡلٖ فَأَنفِقُواْ عَلَيۡهِنَّ حَتَّىٰ يَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّۚ فَإِنۡ أَرۡضَعۡنَ لَكُمۡ فَـَٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَأۡتَمِرُواْ بَيۡنَكُم بِمَعۡرُوفٖۖ وَإِن تَعَاسَرۡتُمۡ فَسَتُرۡضِعُ لَهُۥٓ أُخۡرَىٰ

آنها را [زنهاي معتده را] تا آنجا كه قدرت داريد، در جايي سكونت دهيد كه خود شما سكونت داريد، و به آنان زيان نرسانيد تا عرصه را بر آنان تنگ كنيد، اگر باردار باشند، تا زماني كه و ضع حمل شان صورت مي‌گيرد، به آنان نفقه بدهيد، و اگر [فرزندان تان را] براي شما شير دادند، مزد شان را بدهيد، و در بين خود به وجه شايستة مشورت كنيد، و اگر به توافق نرسيديد، زن ديگري بايد آن [كودك] را شير بدهد

لِيُنفِقۡ ذُو سَعَةٖ مِّن سَعَتِهِۦۖ وَمَن قُدِرَ عَلَيۡهِ رِزۡقُهُۥ فَلۡيُنفِقۡ مِمَّآ ءَاتَىٰهُ ٱللَّهُۚ لَا يُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا مَآ ءَاتَىٰهَاۚ سَيَجۡعَلُ ٱللَّهُ بَعۡدَ عُسۡرٖ يُسۡرٗا

بايد ثروتمند به اندازة ثروت خود انفاق كند، و كسي كه تنگدست است، به اندازة آنچه كه الله به او داده است، انفاق نمايد، الله هيچ كس را جز به [اندازة] آنچه كه برايش داده است، مكلف نمي‌سازد، به زودي خداوند پس از تنگدستي گشايش به وجود مي‌آورد

وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَيُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُواْ ٱلزَّكَوٰةَۚ وَذَٰلِكَ دِينُ ٱلۡقَيِّمَةِ

و جز به اين امر نشده بودند كه الله را در حالي بپرستند كه دين را براي او خالص گردانند، و حق گرا، [و پيرو ملت ابراهيم باشند]، نماز را بر پا دارند، و زكات را اداء نمايند، كه دين پايدار همين است