قَالَ سَـَٔاوِيٓ إِلَىٰ جَبَلٖ يَعۡصِمُنِي مِنَ ٱلۡمَآءِۚ قَالَ لَا عَاصِمَ ٱلۡيَوۡمَ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِ إِلَّا مَن رَّحِمَۚ وَحَالَ بَيۡنَهُمَا ٱلۡمَوۡجُ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُغۡرَقِينَ

[فرزندش] گفت: به كوهي پناه مي‌برم كه مرا از آب حفظ نمايد [نوح] گفت: امروز در برابر حكم الله حفظ كنندة نيست، مگر كسي كه الله به او رحم كند، ناگاه موجي ميان آن دو حائل گشت، و او به غرق شدگان پيوست

وَقِيلَ يَـٰٓأَرۡضُ ٱبۡلَعِي مَآءَكِ وَيَٰسَمَآءُ أَقۡلِعِي وَغِيضَ ٱلۡمَآءُ وَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ وَٱسۡتَوَتۡ عَلَى ٱلۡجُودِيِّۖ وَقِيلَ بُعۡدٗا لِّلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ

و گفته شد كه اي زمين! آب خود را فروبر، و اي آسمان! از باريدن باز ايست، و آب فرو نشست، و فرمان به انجام رسيد، و [كشتي] بر [كوه] جودي قرار گرفت، و گفته شد كه براي قوم ستمكاران [از رحمت الله] دوري باد

وَنَادَىٰ نُوحٞ رَّبَّهُۥ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ٱبۡنِي مِنۡ أَهۡلِي وَإِنَّ وَعۡدَكَ ٱلۡحَقُّ وَأَنتَ أَحۡكَمُ ٱلۡحَٰكِمِينَ

و نوح به پروردگار خود دعاء كرد و گفت: پروردگارا! به يقين پسرم از خاندان من است، و به يقين وعدة تو حق است، و تو بهترين حكم كنندگاني

قَالَ يَٰنُوحُ إِنَّهُۥ لَيۡسَ مِنۡ أَهۡلِكَۖ إِنَّهُۥ عَمَلٌ غَيۡرُ صَٰلِحٖۖ فَلَا تَسۡـَٔلۡنِ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌۖ إِنِّيٓ أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ

[الله متعال] فرمود: اي نوح، او از خاندان تو نيست، او عملي ناشايست است، پس چيزي را كه به آن علم نداري از من مخواه، من به تو نصيحت مي‌كنم كه مبادا از جاهلان باشي

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَعُوذُ بِكَ أَنۡ أَسۡـَٔلَكَ مَا لَيۡسَ لِي بِهِۦ عِلۡمٞۖ وَإِلَّا تَغۡفِرۡ لِي وَتَرۡحَمۡنِيٓ أَكُن مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

[نوح] گفت: پروردگارا، از اينكه از تو چيزي بخواهم كه به آن علم نداشته باشم، به تو پناه مي‌برم، و اگر مرا نيامرزي، و به من رحم نكني، از زيانكاران خواهم بود

قِيلَ يَٰنُوحُ ٱهۡبِطۡ بِسَلَٰمٖ مِّنَّا وَبَرَكَٰتٍ عَلَيۡكَ وَعَلَىٰٓ أُمَمٖ مِّمَّن مَّعَكَۚ وَأُمَمٞ سَنُمَتِّعُهُمۡ ثُمَّ يَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٞ

گفته شد: اي نوح! به سلامت، و با بركاتي از جانب ما بر تو، و بر امتهاي همراهت [از كشتي] فرود آي، و امتهاي ديگري هستند [كه كافران باشند] به زودي آنان را [از نعمتهاي خود] بهره مي‌دهيم، سپس براي آنان از جانب ما عذاب دردناكي مي‌رسد

تِلۡكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡغَيۡبِ نُوحِيهَآ إِلَيۡكَۖ مَا كُنتَ تَعۡلَمُهَآ أَنتَ وَلَا قَوۡمُكَ مِن قَبۡلِ هَٰذَاۖ فَٱصۡبِرۡۖ إِنَّ ٱلۡعَٰقِبَةَ لِلۡمُتَّقِينَ

[اي پيامبر!] اينها از خبرهاي غيب است كه آنها را بر تو وحي مي‌كنيم، پيش از اين، نه تو آن را مي‌دانستي و نه قوم تو، پس صبر كن، به يقين سر انجام نيك از پرهيزگاران است

ذُرِّيَّةَ مَنۡ حَمَلۡنَا مَعَ نُوحٍۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَبۡدٗا شَكُورٗا

اي فرزندان كساني كه شما را در [كشتي] با نوح سوار كرديم، همانا او بندة شکرگزاري بود

أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِن ذُرِّيَّةِ ءَادَمَ وَمِمَّنۡ حَمَلۡنَا مَعَ نُوحٖ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡرَـٰٓءِيلَ وَمِمَّنۡ هَدَيۡنَا وَٱجۡتَبَيۡنَآۚ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُ ٱلرَّحۡمَٰنِ خَرُّواْۤ سُجَّدٗاۤ وَبُكِيّٗا۩

اينها كساني از پيامبران هستند كه الله بر آنان نعمت ارزاني داشته است، از ذرية آدم، و از [ذرية] كساني كه با نوح در كشتي سوار كرديم، و از ذرية ابراهيم و [از ذرية] اسرائيل، و از كساني كه آنان را هدايت نموديم، و برگزيديم، چون بر آنان آيات رحمان خوانده مي‌شد، سجده كنان و گريه كنان به خاك مي‌افتادند

وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و [اي پيامبر! از] نوح ياد آوري كن، آنگاه كه قبلا دعا كرد، و ما دعاي او را قبول نموديم، و او و خانواده اش را از اندوه بزرگ نجات داديم

وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ

و او را بر مردمي كه آيات ما را تكذيب نمودند، نصرت داديم، زيرا آنها مردم بدي بودند، [و از آنجهت] همة آنان را غرق كرديم

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ فَقَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ

و به تحقيق نوح را به سوي قومش فرستاديم، و [او به قوم خود] گفت: اي قوم من! الله را بپرستيد، براي شما جز او معبودى نيست، آيا [از عذاب الله] نمي‌ترسيد

فَقَالَ ٱلۡمَلَؤُاْ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ مَا هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يُرِيدُ أَن يَتَفَضَّلَ عَلَيۡكُمۡ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَأَنزَلَ مَلَـٰٓئِكَةٗ مَّا سَمِعۡنَا بِهَٰذَا فِيٓ ءَابَآئِنَا ٱلۡأَوَّلِينَ

اشراف قومش كه كافر شده بودند گفتند: اين [شخص] جز بشري همانند شما نيست، مي‌خواهد بر شما برتري بجويد، و اگر الله مي‌خواست، [به رسالت خود] فرشتگان را نازل مي‌كرد، ما اين [چيزي را كه نوح مي‌گويد] در ميان پدران پيشين خود نشنيده ايم

إِنۡ هُوَ إِلَّا رَجُلُۢ بِهِۦ جِنَّةٞ فَتَرَبَّصُواْ بِهِۦ حَتَّىٰ حِينٖ

او مرد ديوانة بيش نيست، پس مدتي با او مدارا كنيد

قَالَ رَبِّ ٱنصُرۡنِي بِمَا كَذَّبُونِ

[نوح] گفت: پروردگارا! مرا در برابر تكذيب آنها ياري كن

فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِ أَنِ ٱصۡنَعِ ٱلۡفُلۡكَ بِأَعۡيُنِنَا وَوَحۡيِنَا فَإِذَا جَآءَ أَمۡرُنَا وَفَارَ ٱلتَّنُّورُ فَٱسۡلُكۡ فِيهَا مِن كُلّٖ زَوۡجَيۡنِ ٱثۡنَيۡنِ وَأَهۡلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيۡهِ ٱلۡقَوۡلُ مِنۡهُمۡۖ وَلَا تُخَٰطِبۡنِي فِي ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ إِنَّهُم مُّغۡرَقُونَ

پس به او وحي كرديم كه زير نظر ما و مطابق وحي ما كشتي را بساز، و چون امر ما فرا رسد، و [آب از] تنور فواره زند، از هر نوعي [از حيوانات] يك جفت، [يكي نر و ديگري ماده] و [همچنين] خانواده ات را در كشتي سوار كن، مگر كسي از آنها كه وعدة حق پيش از اين در باره اش مقرر شده است، [كه با هلاك شدگان به هلاكت مى‌رسد] و در بارة كساني كه ستم كرده اند، با من سخن مگو، كه به يقين آنان غرق شدني هستند

فَإِذَا ٱسۡتَوَيۡتَ أَنتَ وَمَن مَّعَكَ عَلَى ٱلۡفُلۡكِ فَقُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي نَجَّىٰنَا مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ

[اي نوح] و چون تو و همراهانت بر كشتي قرار گرفتيد، بگو: ستايش براي خدايي است كه ما را از اين قوم ستمكار نجات داد

وَقُل رَّبِّ أَنزِلۡنِي مُنزَلٗا مُّبَارَكٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡمُنزِلِينَ

و بگو: پروردگارا! ما را در منزلگاه با بركتي فرود آور، و تو بهترين فرود آورندگاني

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ وَإِن كُنَّا لَمُبۡتَلِينَ

به يقين در اين [ما جري] دلائلي [بر قدرت پروردگار] است، و به يقين ما آزمايش كنندة [بندگان خود] مي‌باشيم

وَقَوۡمَ نُوحٖ لَّمَّا كَذَّبُواْ ٱلرُّسُلَ أَغۡرَقۡنَٰهُمۡ وَجَعَلۡنَٰهُمۡ لِلنَّاسِ ءَايَةٗۖ وَأَعۡتَدۡنَا لِلظَّـٰلِمِينَ عَذَابًا أَلِيمٗا

و قوم نوح چون پيامبران را تكذيب كردند، آنها را غرق كرديم، و آنان را عبرتي براي مردمان گردانيديم، و براي ستمكاران عذاب دردناكي آماده نموديم

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

آنگاه كه برادر شان نوح براي آنان گفت: آيا [از الله] نمي‌ترسيد

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

به يقين من براي شما پيامبر اميني هستم

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسيد، و از من اطاعت نماييد

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و من از شما مزدي نمي‌خواهم، مزد من جز بر پروردگار جهانيان نيست

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسيد، و از من اطاعت نماييد

۞قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ

[قوم نوح] گفتند: آيا ما به تو ايمان بياوريم، در حالي كه فرومايگان از تو پيروي نموده اند

قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

[نوح] گفت: من چه مي‌دانم كه آنان چه مي‌كردند

إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ

اگر بفهميد حساب آنها جز بر پروردگار من نيست

وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و من مؤمنان را طرد نخواهم كرد