وَإِذۡ جَعَلۡنَا ٱلۡبَيۡتَ مَثَابَةٗ لِّلنَّاسِ وَأَمۡنٗا وَٱتَّخِذُواْ مِن مَّقَامِ إِبۡرَٰهِـۧمَ مُصَلّٗىۖ وَعَهِدۡنَآ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِـۧمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيۡتِيَ لِلطَّآئِفِينَ وَٱلۡعَٰكِفِينَ وَٱلرُّكَّعِ ٱلسُّجُودِ

و آن زماني را به ياد آور كه خانة [كعبه] را مركز اجتماع و جاي امني براي مردم قرار داديم، [وگفتيم]: مقام ابراهيم را جايگاه نماز قرار دهيد، و به ابراهيم و اسماعيل سفارش كرديم كه خانة مرا [كعبه] براي طواف كنندگان، و معتكفان، و ركوع كنندگان و سجده كننده، پاكيزه كنند

وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِـۧمُ رَبِّ ٱجۡعَلۡ هَٰذَا بَلَدًا ءَامِنٗا وَٱرۡزُقۡ أَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلثَّمَرَٰتِ مَنۡ ءَامَنَ مِنۡهُم بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۚ قَالَ وَمَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُۥ قَلِيلٗا ثُمَّ أَضۡطَرُّهُۥٓ إِلَىٰ عَذَابِ ٱلنَّارِۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

و هنگامي كه ابراهيم گفت: پروردگارا! اين [شهر را]، شهر امني بگردان، و از مردمان آن، كساني را كه به الله و روز آخرت ايمان دارند، از ميوه‌ها روزي بده، [الله] فرمود: و كسي را كه كافر شود، [مدت] اندكي بهره‌مند مي‌گردانم، و در آخرت به عذاب آتش ناچارش مي‌كنم، و اين سرانجام بدي است

وَإِذۡ يَرۡفَعُ إِبۡرَٰهِـۧمُ ٱلۡقَوَاعِدَ مِنَ ٱلۡبَيۡتِ وَإِسۡمَٰعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلۡ مِنَّآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

و آن زماني را به ياد آور كه ابراهيم و اسماعيل پايه هاي خانه را بالا مي‌بردند، [و دعاء مي‌كردند كه اي پروردگار ما، از ما بپذير به تحقيق كه تو شنواي دانا هستي

رَبَّنَا وَٱجۡعَلۡنَا مُسۡلِمَيۡنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَآ أُمَّةٗ مُّسۡلِمَةٗ لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبۡ عَلَيۡنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

پروردگارا! ما را فرمانبردار خويش بگردان، و از ذرية ما امتي قرار بده كه فرمانبردار تو باشند، و طرز عبادت كردن ما را براي ما بياموز، و توبة ما را بپذير؛ زيرا تُو تَوبه پذير مهرباني

رَبَّنَا وَٱبۡعَثۡ فِيهِمۡ رَسُولٗا مِّنۡهُمۡ يَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَيُزَكِّيهِمۡۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

پروردگارا! در ميان آنان پيامبري از خود شان بفرست، تا آيات تو را براي آنان تلاوت نمايد، و كتاب و حكمت را براي شان بياموزد، و آنان را پاكيزه گرداند، همانا تو پيروزمند با حكمت هستي

أَمۡ كُنتُمۡ شُهَدَآءَ إِذۡ حَضَرَ يَعۡقُوبَ ٱلۡمَوۡتُ إِذۡ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعۡبُدُونَ مِنۢ بَعۡدِيۖ قَالُواْ نَعۡبُدُ إِلَٰهَكَ وَإِلَٰهَ ءَابَآئِكَ إِبۡرَٰهِـۧمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ إِلَٰهٗا وَٰحِدٗا وَنَحۡنُ لَهُۥ مُسۡلِمُونَ

آيا هنگامي كه مرگ يعقوب فرا رسيد، شما حاضر بوديد كه به فرزندان خود گفت: پس از من چه چيزي را مي‌پرستيد؟ گفتند: پروردگار تو را، و پروردگار پدران تو ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را كه الهى پگانه است، و در برابر او تسليم هستيم

۞إِنَّآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ كَمَآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ نُوحٖ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ مِنۢ بَعۡدِهِۦۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَٱلۡأَسۡبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَٰرُونَ وَسُلَيۡمَٰنَۚ وَءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ زَبُورٗا

[اي پيامبر] همانا ما به تو وحي فرستاديم، همان طوري كه به نوح و پيامبران بعد از او وحي فر ستاديم، و به ابراهيم، و اسماعيل، و اسحاق، و يعقوب، و نوادگان و عيسي، و ايوب، و يونس، و هارون، و سليمان، [نيز] وحي فرستاديم، و زبور را به داود داديم

وَإِسۡمَٰعِيلَ وَٱلۡيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطٗاۚ وَكُلّٗا فَضَّلۡنَا عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

و اسماعيل و اليَسَع و يونس و لوط را [هدايت نموديم]، و هر يك از آنان را بر جهانيان فضيلت داديم

وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِسۡمَٰعِيلَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صَادِقَ ٱلۡوَعۡدِ وَكَانَ رَسُولٗا نَّبِيّٗا

و در اين كتاب اسماعيل را ياد كن، كه در وعده اش راستگو، و رسول و نبي بود

وَكَانَ يَأۡمُرُ أَهۡلَهُۥ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّكَوٰةِ وَكَانَ عِندَ رَبِّهِۦ مَرۡضِيّٗا

و او [همواره] خانواده اش را به نماز خواندن و زكات دادن امر مي‌كرد، و نزد پروردگارش پسنديده بود

وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰبِرِينَ

[اي پيامبر!] اسماعيل و إدريس و ذو الكفل را [به ياد آور] كه همگي از شكيبايان بودند

وَٱذۡكُرۡ إِسۡمَٰعِيلَ وَٱلۡيَسَعَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ وَكُلّٞ مِّنَ ٱلۡأَخۡيَارِ

و [اي پيامبر!] اسماعيل، و أليسع، و ذا الكفل را ياد كن، كه همگي آنها از نيكان بودند