يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَآءَتۡكُمۡ جُنُودٞ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا وَجُنُودٗا لَّمۡ تَرَوۡهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا

اي كساني كه ايمان آورده ايد، نعمت الله را بر خود بياد آوريد، آنگاه كه لشكرياني [به جنگ] شما آمدند، و ما تند باد شديدي، و لشكرهايي را [از فرشتگان] كه شما نديديد، [جهت هزيمت آنها] فرستاديم، و الله بر آنچه مي‌كنيد، بينا است

إِذۡ جَآءُوكُم مِّن فَوۡقِكُمۡ وَمِنۡ أَسۡفَلَ مِنكُمۡ وَإِذۡ زَاغَتِ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَبَلَغَتِ ٱلۡقُلُوبُ ٱلۡحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِٱللَّهِ ٱلظُّنُونَا۠

آنگاه كه آنها از طرف بالا و پايين [منطقه] بر شما حمله كردند، و در اين وقت بود كه چشم‌ها [از وحشت بسيار] خيره شد، و دلها به حنجره ها رسيد، و گمانهاي گوناگوني به الله مي‌برديد

هُنَالِكَ ٱبۡتُلِيَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَزُلۡزِلُواْ زِلۡزَالٗا شَدِيدٗا

در اينجا بود كه مؤمنان مورد ابتلاء قرار گرفتند، و به سختي متزلزل شدند

وَإِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ مَّا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ إِلَّا غُرُورٗا

و هنگامي كه منافقان و بيمار دلان مي‌گفتند: الله و پيامبرش جز فريب، [وعدة ديگري] به ما نداده است

وَإِذۡ قَالَت طَّآئِفَةٞ مِّنۡهُمۡ يَـٰٓأَهۡلَ يَثۡرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمۡ فَٱرۡجِعُواْۚ وَيَسۡتَـٔۡذِنُ فَرِيقٞ مِّنۡهُمُ ٱلنَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوۡرَةٞ وَمَا هِيَ بِعَوۡرَةٍۖ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارٗا

و آن زماني را به ياد آوريد كه گروهي از آنان گفتند: اي اهل يثرب! اينجا جاي ماندن شما نيست، [به خانه هاي خود] برگرديد، و گروه [ديگري] از آنان، از پيامبر اجازه [برگشتن] مي‌خواستند، و مي‌گفتند: به يقين خانه هاي ما بي محافظ است، در حالي كه بي محافظ نيست، و جز گريختن قصد ديگري نداشتند

وَلَوۡ دُخِلَتۡ عَلَيۡهِم مِّنۡ أَقۡطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُواْ ٱلۡفِتۡنَةَ لَأٓتَوۡهَا وَمَا تَلَبَّثُواْ بِهَآ إِلَّا يَسِيرٗا

و اگر [لشكريان دشمن] از اطراف مدينه بر آنان وارد مي‌شدند، و از آنان مي‌خواستند كه از دين [خود] بر گردند، به يقين اين كار را مي‌كردند، و به جز [عدة] اندكي در برابر اين طلب، درنگ نمي‌كردند

وَلَقَدۡ كَانُواْ عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ مِن قَبۡلُ لَا يُوَلُّونَ ٱلۡأَدۡبَٰرَۚ وَكَانَ عَهۡدُ ٱللَّهِ مَسۡـُٔولٗا

و به تحقيق كه آنان پيش از اين با الله پيمان بسته بودند كه پشت به دشمن نكنند، و پيمان الله، بازخواست شدني است

قُل لَّن يَنفَعَكُمُ ٱلۡفِرَارُ إِن فَرَرۡتُم مِّنَ ٱلۡمَوۡتِ أَوِ ٱلۡقَتۡلِ وَإِذٗا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلٗا

[اي پيامبر!] بگو: اگر از مرگ و يا كشته شدن فرار كنيد، اين فرار كردن براي شما فائدة ندارد، و در اين صورت جز مدت [اندكي] بهره مند نخواهيد شد

قُلۡ مَن ذَا ٱلَّذِي يَعۡصِمُكُم مِّنَ ٱللَّهِ إِنۡ أَرَادَ بِكُمۡ سُوٓءًا أَوۡ أَرَادَ بِكُمۡ رَحۡمَةٗۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا

[اي پيامبر!] بگو: اگر الله به شما ارادة مصيبتي، و يا رحمتي داشته باشد، چه كسي شما را در برابر ارادة الله حفظ مي‌كند، در حالي كه آنان به جز از الله، هيچ يار و ياوري نمي‌يابند

۞قَدۡ يَعۡلَمُ ٱللَّهُ ٱلۡمُعَوِّقِينَ مِنكُمۡ وَٱلۡقَآئِلِينَ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ هَلُمَّ إِلَيۡنَاۖ وَلَا يَأۡتُونَ ٱلۡبَأۡسَ إِلَّا قَلِيلًا

به يقين الله كساني را از شما كه مردم را [از رفتن به جهاد] باز مي‌داشتند، و كساني را كه به برادران خود مي‌گفتند: نزد ما بياييد، مي‌داند، و [از خود آنها] جز اندكي به جنگ نمي‌آيند

أَشِحَّةً عَلَيۡكُمۡۖ فَإِذَا جَآءَ ٱلۡخَوۡفُ رَأَيۡتَهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ تَدُورُ أَعۡيُنُهُمۡ كَٱلَّذِي يُغۡشَىٰ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡمَوۡتِۖ فَإِذَا ذَهَبَ ٱلۡخَوۡفُ سَلَقُوكُم بِأَلۡسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى ٱلۡخَيۡرِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَمۡ يُؤۡمِنُواْ فَأَحۡبَطَ ٱللَّهُ أَعۡمَٰلَهُمۡۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا

بر شما بخل مي‌ورزند، و چون ترس به ميان آيد، آنان را مي‌بيني كه مانند كسي كه از سكرات [مرگ] بيهوش شده باشد، چشمان شان در حدقه مي‌گردد، [و] به سوي تو مي‌نگرند، و هنگامي كه ترس از ميان برود، به زبانهاي تُند و تيز خود، شما را مي‌آزارند، و جهت به دست آوردن [مال غنيمت] سخت حريص و آزمند هستند، اينها هرگز ايمان نياورده اند، لذا الله اعمال شان را از بين برده است، و اين كار بر الله آسان است

يَحۡسَبُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ لَمۡ يَذۡهَبُواْۖ وَإِن يَأۡتِ ٱلۡأَحۡزَابُ يَوَدُّواْ لَوۡ أَنَّهُم بَادُونَ فِي ٱلۡأَعۡرَابِ يَسۡـَٔلُونَ عَنۡ أَنۢبَآئِكُمۡۖ وَلَوۡ كَانُواْ فِيكُم مَّا قَٰتَلُوٓاْ إِلَّا قَلِيلٗا

فكر مي‌كنند كه احزاب [با لشكريان خود] هنوز نرفته اند، و اگر آن احزاب باز گردند، اينان دوست دارند كه در ميان اعراب باديه نشين باشند، كه از اخبار شما جويا شوند، و اگر در ميان شما باشند، جز اندكي پيكار نمي‌كنند

لَّقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِي رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَذَكَرَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا

به يقين [در راه و روش] پيامبر الله براي شما سرمشق خوبي است، [و اين سرمشق] براي كسي است كه به الله و روز آخرت اميد وار بوده، و به ذكر الله بسيار مشغول باشد

وَلَمَّا رَءَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ قَالُواْ هَٰذَا مَا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَصَدَقَ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥۚ وَمَا زَادَهُمۡ إِلَّآ إِيمَٰنٗا وَتَسۡلِيمٗا

و چون مؤمنان [لشكريان] احزاب را [در روز غزوة خندق] ديدند، گفتند: اين همان چيزي است كه الله و پيامبرش به ما وعده داده بودند، و الله و پيامبرش راست گفته بودند، و [ديدن آن لشكريان] جز به ايمان و تسليم شان نيفزود

مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ رِجَالٞ صَدَقُواْ مَا عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ عَلَيۡهِۖ فَمِنۡهُم مَّن قَضَىٰ نَحۡبَهُۥ وَمِنۡهُم مَّن يَنتَظِرُۖ وَمَا بَدَّلُواْ تَبۡدِيلٗا

از مؤمنان مرداني هستند كه بر پيمان الله صادقانه وفا دار ماندند، عدة از آنان پيمان خود را به پايان رساندند [و شهيد شدند]، و عدة ديگري در انتظار اند، و [در عهد و پيمان خود] هيچ گونه تغيير و تبديلي نياوردند

لِّيَجۡزِيَ ٱللَّهُ ٱلصَّـٰدِقِينَ بِصِدۡقِهِمۡ وَيُعَذِّبَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ إِن شَآءَ أَوۡ يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

تا الله راست گويان را [به پاس] راست گفتن شان مزد بدهد، و منافقان را اگر بخواهد عذاب كند، يا [اگر توبه كنند] توبة آنان را بپذيرد، به يقين الله آمرزندة مهربان است

وَرَدَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِغَيۡظِهِمۡ لَمۡ يَنَالُواْ خَيۡرٗاۚ وَكَفَى ٱللَّهُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلۡقِتَالَۚ وَكَانَ ٱللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزٗا

و الله كافران را [در غزوة احزاب] با خشم شان بازگردانيد، و به هيچ خير و منفعتي دست نيافتند، و الله مؤمنان را از جنگ بي‌نياز ساخت، و الله قوي پيروزمند است

وَأَنزَلَ ٱلَّذِينَ ظَٰهَرُوهُم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مِن صَيَاصِيهِمۡ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلرُّعۡبَ فَرِيقٗا تَقۡتُلُونَ وَتَأۡسِرُونَ فَرِيقٗا

و [الله] كساني از اهل كتاب را كه از [احزاب] پشتيباني كرده بودند، از قلعه‌هاي شان فرود آورد، و در دلهاي شان ترس و هراس افكند، گروهي را مي‌كشتيد، و گروهي را به اسارت مي‌گرفتيد

وَأَوۡرَثَكُمۡ أَرۡضَهُمۡ وَدِيَٰرَهُمۡ وَأَمۡوَٰلَهُمۡ وَأَرۡضٗا لَّمۡ تَطَـُٔوهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٗا

و [الله] زمين آنان، و خانه هاي آنان، و اموال آنان را، و زميني را كه هيچگاه قدم شما در آن گذاشته نشده بود، به شما ميراث داد، و الله بر هر چيزي توانا است