الٓمٓصٓ

الف، لام، ميم، صاد

كِتَٰبٌ أُنزِلَ إِلَيۡكَ فَلَا يَكُن فِي صَدۡرِكَ حَرَجٞ مِّنۡهُ لِتُنذِرَ بِهِۦ وَذِكۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِينَ

[اين قرآن] كتابي است كه بر تو نازل شده است، پس نبايد از آن در سينه‌ات تنگي و حَرَجِي باشد، تا به اين [كتاب مردم] را بيم بدهي، و براي مؤمنان تذكري باشد

ٱتَّبِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ وَلَا تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَۗ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

[از] آنچه كه از طرف پروردگار شما نازل شده است، پيروي كنيد، و از دوستان ديگري [معبودان ديگري] جز او پيروي نكنيد، اما پند پذيري شما اندك است

وَكَم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَا فَجَآءَهَا بَأۡسُنَا بَيَٰتًا أَوۡ هُمۡ قَآئِلُونَ

و چه بسا [مردم] شهرهايی را كه هلاك ساختيم، و عذاب ما به هنگام شب، و يا به هنگام خواب چاشت به آنان رسيد

فَمَا كَانَ دَعۡوَىٰهُمۡ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَآ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

و چون عذاب ما به آنها رسيد، سخن شان جز اين نبود كه گفتند: [به راستي] ما ستمكار بوديم

فَلَنَسۡـَٔلَنَّ ٱلَّذِينَ أُرۡسِلَ إِلَيۡهِمۡ وَلَنَسۡـَٔلَنَّ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

پس به يقين از كساني كه [پيامبران] به سوي آنان فرستاده شده است، پرسان خواهيم كرد، و از خود فرستاده شدگان [پيامبران] خواهيم پرسيد

فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيۡهِم بِعِلۡمٖۖ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ

و حتما [اعمال شان را] از روي علم براي آنان خواهيم گفت، و ما [از آنچه كه مي‌كردند] غائب نبوديم

وَٱلۡوَزۡنُ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡحَقُّۚ فَمَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

وزن [اعمال] در اين روز حق است، پس كساني رستگارند كه كفة [اعمال نيك] شان سنگين شود

وَمَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُم بِمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَظۡلِمُونَ

و كساني كه كفة [اعمال نيك] شان سبك شود، كساني‌ اند كه به سبب ستمي كه به آيات ما مي‌كردند، به خود زيان رسانده‌ اند

وَلَقَدۡ مَكَّنَّـٰكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَجَعَلۡنَا لَكُمۡ فِيهَا مَعَٰيِشَۗ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ

و همانا شما را در زمين استقرار داديم، و براي شما در آن، وسائل معيشت را آماده ساختيم، [ليكن] شكرگزاري شما اندك است

وَلَقَدۡ خَلَقۡنَٰكُمۡ ثُمَّ صَوَّرۡنَٰكُمۡ ثُمَّ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ لَمۡ يَكُن مِّنَ ٱلسَّـٰجِدِينَ

و [اي بني آدم!] به تحقيق كه شما را آفريديم، بعد از آن شما را شكل و صورت داديم، بعد از آن براي فرشتگان گفتيم: براي آدم سجده كنيد، و آنها سجده كردند، مگر ابليس كه از سجده كنندگان نبود

قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسۡجُدَ إِذۡ أَمَرۡتُكَۖ قَالَ أَنَا۠ خَيۡرٞ مِّنۡهُ خَلَقۡتَنِي مِن نَّارٖ وَخَلَقۡتَهُۥ مِن طِينٖ

[الله] فرمود: [اى ابليس!] بعد از اينكه تو را به سجده كردن امر كردم، چه چیز تو را مانع شد كه سجده نكني؟ گفت: من از او بهترم، مرا از آتش، و او را از گِل آفريدي

قَالَ فَٱهۡبِطۡ مِنۡهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَٱخۡرُجۡ إِنَّكَ مِنَ ٱلصَّـٰغِرِينَ

فرمود: از آن فرود آي، تو را نرسد كه در آن تكبر نمايي، پس بيرون شو، زيرا تو از فرومايگاني

قَالَ أَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

[ابليس] گفت: مرا تا روزي [كه خلائق] برانگيخته مي‌شوند، مهلت بده

قَالَ إِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ

[الله] فرمود: همانا تو از مهلت يافتگان هستى

قَالَ فَبِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأَقۡعُدَنَّ لَهُمۡ صِرَٰطَكَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

[ابليس] گفت: به سبب آنكه مرا گمراه كردي، جهت [گمراه كردن] آنان، بر سر راه راست تو [در كمين آنها] مي‌نشينم

ثُمَّ لَأٓتِيَنَّهُم مِّنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ وَعَنۡ أَيۡمَٰنِهِمۡ وَعَن شَمَآئِلِهِمۡۖ وَلَا تَجِدُ أَكۡثَرَهُمۡ شَٰكِرِينَ

آنگاه از پيش روي شان و پشت سر شان و از طرف راست شان و از طرف چپ شان بر آنان مي‌تازم، و [در نتيجه] اكثر شان را سپاسگزار نخواهي يافت

قَالَ ٱخۡرُجۡ مِنۡهَا مَذۡءُومٗا مَّدۡحُورٗاۖ لَّمَن تَبِعَكَ مِنۡهُمۡ لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمۡ أَجۡمَعِينَ

[الله] فرمود: از آن در حالي كه نكوهيده و رانده شده مي‌باشي بيرون شو، يقينا هر كس از آنان كه از تو پيروي كند، دوزخ را از شما همگي پُر خواهم كرد

وَيَـٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ فَكُلَا مِنۡ حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

و اي آدم! تو و همسرت در بهشت ساكن شويد، و از هر جا كه مي‌خواهيد بخوريد، و به اين درخت نزديك نشويد كه از ستمكاران خواهيد شد

فَوَسۡوَسَ لَهُمَا ٱلشَّيۡطَٰنُ لِيُبۡدِيَ لَهُمَا مَا وُۥرِيَ عَنۡهُمَا مِن سَوۡءَٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَىٰكُمَا رَبُّكُمَا عَنۡ هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةِ إِلَّآ أَن تَكُونَا مَلَكَيۡنِ أَوۡ تَكُونَا مِنَ ٱلۡخَٰلِدِينَ

پس شيطان براي آنها وسوسه كرد، تا شرمگاه شان را كه از ديد آنها پوشيده بود، براي شان نمايان سازد، و گفت: پروردگار تان شما را از اين درخت نهي نكرده است، مگر آنكه مبادا فرشته شويد، و يا از كساني باشيد كه هميشه [در جنت] مي‌مانند

وَقَاسَمَهُمَآ إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ ٱلنَّـٰصِحِينَ

و براي آنها قَسَم ياد كرد كه من خير خواه شما هستم

فَدَلَّىٰهُمَا بِغُرُورٖۚ فَلَمَّا ذَاقَا ٱلشَّجَرَةَ بَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخۡصِفَانِ عَلَيۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡجَنَّةِۖ وَنَادَىٰهُمَا رَبُّهُمَآ أَلَمۡ أَنۡهَكُمَا عَن تِلۡكُمَا ٱلشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّكُمَآ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لَكُمَا عَدُوّٞ مُّبِينٞ

و آنها را به فريب به سقوط كشانيد، و چون [آدم و حوا] از آن درخت چشيدند، عورتهاي شان براي آنان آشكار شد، و شروع كردند به قرار دادن برگهاي [درختان] بهشت بر بدن خود، و پروردگار شان آنها را نداء كرد كه مگر شما را از اين درخت نهي نكرده بودم، و به شما نگفته بودم كه شيطان دشمن آشكار شما است

قَالَا رَبَّنَا ظَلَمۡنَآ أَنفُسَنَا وَإِن لَّمۡ تَغۡفِرۡ لَنَا وَتَرۡحَمۡنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

گفتند: پروردگارا، ما بر خود ستم كرديم، و اگر ما را نيامرزي و بر ما مهرباني نكني، به راستي از زيانكاران خواهيم بود

قَالَ ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ وَلَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُسۡتَقَرّٞ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ

[الله] فرمود: فرود آييد، و بعضي از شما با بعض ديگر دشمن خواهيد بود، و براي شما در زمين قرارگاه، و بهره‌مند شدني تا وقت معين است

قَالَ فِيهَا تَحۡيَوۡنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنۡهَا تُخۡرَجُونَ

و [الله] فرمود: در آن زيست مي‌كنيد، و در آن مي‌ميريد، و [در روز قيامت] از آن بيرون مي‌شويد

يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ قَدۡ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكُمۡ لِبَاسٗا يُوَٰرِي سَوۡءَٰتِكُمۡ وَرِيشٗاۖ وَلِبَاسُ ٱلتَّقۡوَىٰ ذَٰلِكَ خَيۡرٞۚ ذَٰلِكَ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ

اي بني آدم! همانا براي شما لباسي نازل ساختيم كه عورت شما را مي‌پوشاند، و [براي شما] زينتي است، [ولي] لباس تقوي بهتر است، اين از دلائل [قدرت] الله است، تا باشد كه پند بپذيريد

يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ لَا يَفۡتِنَنَّكُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ كَمَآ أَخۡرَجَ أَبَوَيۡكُم مِّنَ ٱلۡجَنَّةِ يَنزِعُ عَنۡهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوۡءَٰتِهِمَآۚ إِنَّهُۥ يَرَىٰكُمۡ هُوَ وَقَبِيلُهُۥ مِنۡ حَيۡثُ لَا تَرَوۡنَهُمۡۗ إِنَّا جَعَلۡنَا ٱلشَّيَٰطِينَ أَوۡلِيَآءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ

اي بني آدم! شيطان شما را فريب ندهد، همان طوري كه پدر و مادر شما را [فريب داد و] از بهشت بيرون كرد، لباس شان را از [تن] شان كشيد، تا عورت آنان را براي شان نمايان سازد، او و گروهش شما را مي‌بينند، از جايی كه شما آنان را نمي‌بينيد، به يقين ما شياطين را دوستان براي كساني قرار داده‌ ايم كه ايمان نمي‌آورند

وَإِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةٗ قَالُواْ وَجَدۡنَا عَلَيۡهَآ ءَابَآءَنَا وَٱللَّهُ أَمَرَنَا بِهَاۗ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَأۡمُرُ بِٱلۡفَحۡشَآءِۖ أَتَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

و چون مرتكب كار زشتي شوند، مي‌‎گويند: پدران خود را بر آن يافته ‌ايم، و الله ما را به آن امر كرده است، بگو! به يقين الله به كار زشت امر نمي‌كند، آيا چيزي را كه نمي‌دانيد، به الله نسبت مي‌دهيد

قُلۡ أَمَرَ رَبِّي بِٱلۡقِسۡطِۖ وَأَقِيمُواْ وُجُوهَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ وَٱدۡعُوهُ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَۚ كَمَا بَدَأَكُمۡ تَعُودُونَ

[اي پيامبر!] بگو! پروردگارم به عدالت امر كرده است، و اينكه روي خود را در هر مسجدي سوي او كنيد، و او را بخوانيد، در حالي كه دين خود را برايش خالص گردانيد، و همان گونه كه شما را آفريد، بر مي‌گرديد.[1]

فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلضَّلَٰلَةُۚ إِنَّهُمُ ٱتَّخَذُواْ ٱلشَّيَٰطِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَيَحۡسَبُونَ أَنَّهُم مُّهۡتَدُونَ

گروهي را هدايت نمود، و گروهي ديگري گمراهي بر آنان ثابت گرديد، زيرا آنان شياطين را به جاي الله دوستان [خود] گرفتند[1]، و فكر مي‌كنند كه [با وجود اين گمراهي] هدايت شدگانند