سَلۡ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ كَمۡ ءَاتَيۡنَٰهُم مِّنۡ ءَايَةِۭ بَيِّنَةٖۗ وَمَن يُبَدِّلۡ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

[اي پيامبر!] از بني اسرائيل بپرس كه چقدر دلائل روشن و واضحي براي آنها داديم، و كسي كه نعمت الله را بعد از اينكه برايش مي‌آيد، تبديل نمايد، [بداند] كه به يقين عذاب الله شديد است

زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا وَيَسۡخَرُونَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْۘ وَٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ وَٱللَّهُ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٖ

زندگي دنيا براي كافران آراسته و زيبا گردانيده شده است، و [آنان] كساني را كه ايمان آورده اند، مسخرة مي‌كنند، و كساني كه تقوي پيشه كنند، در روز قيامت از آنان برتر اند، و الله هركس را كه بخواهد بدون حساب روزي مي‌دهد

كَانَ ٱلنَّاسُ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ فَبَعَثَ ٱللَّهُ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ لِيَحۡكُمَ بَيۡنَ ٱلنَّاسِ فِيمَا ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِۚ وَمَا ٱخۡتَلَفَ فِيهِ إِلَّا ٱلَّذِينَ أُوتُوهُ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُ بَغۡيَۢا بَيۡنَهُمۡۖ فَهَدَى ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لِمَا ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِ مِنَ ٱلۡحَقِّ بِإِذۡنِهِۦۗ وَٱللَّهُ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٍ

مردمان [در اول] يك ملت بودند، [بعد از آن اختلاف كردند]، و همان بود كه الله پيامبران را بشارت دهنده و بيم دهنده فرستاد، و كتاب را با آنها به حق نازل ساخت، تا در بين مردم در چيز هايی كه اختلاف كرده بودند، حكم كند، و در آن كتاب جزكساني كه اين كتاب براي شان داده شده بود، اختلاف نورزيدند، و اين اختلاف از روي حسد، و بعد از آن بود كه دلائل روشني براي شان آمده بود، پس الله به ارادة خويش كساني را كه ايمان آوردند، به سوي چيزي كه حق بود، و مورد اختلاف [ديگران] واقع شده بود، رهنمايي كرد، و الله هر كسي را كه بخواهد، به راه راست هدايت مي‌كند

أَمۡ حَسِبۡتُمۡ أَن تَدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ وَلَمَّا يَأۡتِكُم مَّثَلُ ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلِكُمۖ مَّسَّتۡهُمُ ٱلۡبَأۡسَآءُ وَٱلضَّرَّآءُ وَزُلۡزِلُواْ حَتَّىٰ يَقُولَ ٱلرَّسُولُ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ مَتَىٰ نَصۡرُ ٱللَّهِۗ أَلَآ إِنَّ نَصۡرَ ٱللَّهِ قَرِيبٞ

آيا فكر مي‌كنيد كه به بهشت مي‌رويد بدون آنكه بر سر شما آن بيايد كه بر سر گذشتگان آمده بود، آنها به سختي و رنج دچار شده و آنچنان پريشان شدند كه پيامبر و كساني كه با او ايمان آورده بودند مي‌گفتند، يارى الله چه وقت مي‌رسد؟ آگاه باشيد كه ياري الله نزديك است

يَسۡـَٔلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَۖ قُلۡ مَآ أَنفَقۡتُم مِّنۡ خَيۡرٖ فَلِلۡوَٰلِدَيۡنِ وَٱلۡأَقۡرَبِينَ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِۗ وَمَا تَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٞ

از تو مي‌پرسند چه چيزي را انفاق كنند؟ بگو! هر مالي كه انفاق مي‌كنيد، براي پدر و مادر، و خويشاوندان، و يتيمان، و مساكين، و در راه ماندگان باشد، و هر كار خيري كه انجام مي‌دهيد، الله بر آن آگاه است

كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡقِتَالُ وَهُوَ كُرۡهٞ لَّكُمۡۖ وَعَسَىٰٓ أَن تَكۡرَهُواْ شَيۡـٔٗا وَهُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡۖ وَعَسَىٰٓ أَن تُحِبُّواْ شَيۡـٔٗا وَهُوَ شَرّٞ لَّكُمۡۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ

جهاد بر شما فرض شده است، در حالي كه براي شما ناخوش آيند است، و چه بسا چيزي را ناخوش‌آيند مي‌پنداريد، و آن براي شما بهتر باشد، و چه بسا چيزي را دوست مي‌داريد، و آن براي شما بد باشد، و عاقبت امور را الله مي‌داند، و شما نمي‌دانيد

يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلشَّهۡرِ ٱلۡحَرَامِ قِتَالٖ فِيهِۖ قُلۡ قِتَالٞ فِيهِ كَبِيرٞۚ وَصَدٌّ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَكُفۡرُۢ بِهِۦ وَٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ وَإِخۡرَاجُ أَهۡلِهِۦ مِنۡهُ أَكۡبَرُ عِندَ ٱللَّهِۚ وَٱلۡفِتۡنَةُ أَكۡبَرُ مِنَ ٱلۡقَتۡلِۗ وَلَا يَزَالُونَ يُقَٰتِلُونَكُمۡ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمۡ عَن دِينِكُمۡ إِنِ ٱسۡتَطَٰعُواْۚ وَمَن يَرۡتَدِدۡ مِنكُمۡ عَن دِينِهِۦ فَيَمُتۡ وَهُوَ كَافِرٞ فَأُوْلَـٰٓئِكَ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

از تو در بارة جنگ كردن در ماه حرام مي‌پرسند، بگو: جنگ كردن در آن، گناه بزرگي است، [ولي گناه] بازداشتن از راه الله، و كفر ورزيدن به او، و [مانع شدن] از مسجد الحرام، و بيرون كردن ساكنان آن از آنجا، در نزد الله بزرگتر است، و شرك ورزيدن به الله از كشتن هم بزرگتر است، و آنان پيوسته با شما مي‌جنگند، تا آنكه اگر بتوانند شما را از دين تان برگردانند، و هر كسي از شما كه از دين خود برگردد، و در حال كفر بميرد، چنين كساني اعمال شايسته آنان در دنيا و آخرت تباه شده است، و چنين كساني از اهل دوزخ بوده، و جاودانه در آن مي‌مانند

إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱلَّذِينَ هَاجَرُواْ وَجَٰهَدُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أُوْلَـٰٓئِكَ يَرۡجُونَ رَحۡمَتَ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

به يقين كساني كه ‌ايمان آورده ‌اند، و كساني كه هجرت نموده و در راه الله جهاد كرده ‌اند، اينها اميدوار رحمت الله هستند، و الله آمرزندة مهربان است

۞يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡخَمۡرِ وَٱلۡمَيۡسِرِۖ قُلۡ فِيهِمَآ إِثۡمٞ كَبِيرٞ وَمَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَإِثۡمُهُمَآ أَكۡبَرُ مِن نَّفۡعِهِمَاۗ وَيَسۡـَٔلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَۖ قُلِ ٱلۡعَفۡوَۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَتَفَكَّرُونَ

از تو در بارة شراب و قمار مي‌پرسند، بگو! در هر دو آن گناه بزرگي بوده، و داراي منافعي براي مردمان است، و گناه آنها از منافع آنها بزرگتر است، و از تو مي‌پرسند چه چيز انفاق كنند؟ بگو: مازاد نياز خود را، آيات خود را بدين گونه براي شما بيان مي‌دارد، تا باشد كه تفكر نماييد

فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۗ وَيَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡيَتَٰمَىٰۖ قُلۡ إِصۡلَاحٞ لَّهُمۡ خَيۡرٞۖ وَإِن تُخَالِطُوهُمۡ فَإِخۡوَٰنُكُمۡۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ ٱلۡمُفۡسِدَ مِنَ ٱلۡمُصۡلِحِۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَأَعۡنَتَكُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ

در [كار] دنيا و آخرت، و از تو در بارة يتيمان مي‌پرسند، بگو: هر چيزي كه مصلحت شان در آن باشد، خير در آن است، و اگر با آنها با هم زندگي كنيد، برادران شما هستند، و الله مصلح را از مفسد [كه مال يتيم را به ناحق مي‌خورد] مي‌شناسد، و اگر الله مي‌خواست بر شما سخت گيري مي‌كرد، به يقين الله پيروزمند با حكمت است

وَلَا تَنكِحُواْ ٱلۡمُشۡرِكَٰتِ حَتَّىٰ يُؤۡمِنَّۚ وَلَأَمَةٞ مُّؤۡمِنَةٌ خَيۡرٞ مِّن مُّشۡرِكَةٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَتۡكُمۡۗ وَلَا تُنكِحُواْ ٱلۡمُشۡرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤۡمِنُواْۚ وَلَعَبۡدٞ مُّؤۡمِنٌ خَيۡرٞ مِّن مُّشۡرِكٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَكُمۡۗ أُوْلَـٰٓئِكَ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلنَّارِۖ وَٱللَّهُ يَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱلۡجَنَّةِ وَٱلۡمَغۡفِرَةِ بِإِذۡنِهِۦۖ وَيُبَيِّنُ ءَايَٰتِهِۦ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

زنان مشرك را به نكاح مگيريد، مگر وقتي كه ‌ايمان بياورند، و هرآينه كنيز با ايمان، از زن مشرك [آزاد] بهتر است، اگرچه زيبايي زن آن شما را فريفته كرده باشد، [و زنان مؤمن] را به نكاح مشركان در نياوريد، مگر وقتي كه ‌ايمان بياورند، و هرآينه غلام [بردة] با ايمان، از مرد آزاد مشرك بهتر است، اگر چه [آزاد بودن و يا مال مشرك] شما را فريفته كرده باشد، آنان [زنان و مردان مشرك] شما را به سوي آتش [دوزخ] مي‌خوانند، و الله به فرمان خود شما را به سوي بهشت و آمرزش مي‌خواند، و آيات خود را براي مردمان بيان مي‌دارد، تا باشد كه پند بپذيرند

وَيَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡمَحِيضِۖ قُلۡ هُوَ أَذٗى فَٱعۡتَزِلُواْ ٱلنِّسَآءَ فِي ٱلۡمَحِيضِ وَلَا تَقۡرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ يَطۡهُرۡنَۖ فَإِذَا تَطَهَّرۡنَ فَأۡتُوهُنَّ مِنۡ حَيۡثُ أَمَرَكُمُ ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلتَّوَّـٰبِينَ وَيُحِبُّ ٱلۡمُتَطَهِّرِينَ

و از تو در بارة حيض مي‌پرسند، بگو! [حيض] زيان و ضرري است، در حالت حيض [از جماع كردن] با زنان دوري بجوييد، و با آنان تا زماني كه پاك مي‌شوند، نزديكي نكنيد، و چون خوب پاك شدند [غسل كردند]، به گونة كه الله به شما امر كرده است، با آنان آميزش نماييد، به يقين الله توبه كنندگان، و پاكيزگان را دوست مي‌دارد

نِسَآؤُكُمۡ حَرۡثٞ لَّكُمۡ فَأۡتُواْ حَرۡثَكُمۡ أَنَّىٰ شِئۡتُمۡۖ وَقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُمۡۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّكُم مُّلَٰقُوهُۗ وَبَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

زنان شما كشتزار شما هستند، پس از هر جا [و هر گونه] كه مي‌خواهيد به كشتزار خود درآييد، و براي خود [اعمال نيكي را] پيش بفرستيد، و از الله بترسيد، و بدانيد كه با او ملاقات خواهيد كرد، و مؤمنان را به اين ملاقات بشارت بده

وَلَا تَجۡعَلُواْ ٱللَّهَ عُرۡضَةٗ لِّأَيۡمَٰنِكُمۡ أَن تَبَرُّواْ وَتَتَّقُواْ وَتُصۡلِحُواْ بَيۡنَ ٱلنَّاسِۚ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٞ

و [نام] الله را دستاويز قَسَمهاي خود قرار ندهيد، كه از كار نيك، و پرهيزگاري و اصلاح بين مردم باز ايستيد، و الله متعال شنواي دانا است

لَّا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِيٓ أَيۡمَٰنِكُمۡ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا كَسَبَتۡ قُلُوبُكُمۡۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٞ

الله شما را به سبب قَسَم هاي لغو و بيهودة تان[1]، مورد مؤاخذه قرار نمي‌دهد، ولي به آنچه كه دلهاي شما قصدكرده است، مؤاخذه مي‌كند، و الله آمرزندة بردبار است

لِّلَّذِينَ يُؤۡلُونَ مِن نِّسَآئِهِمۡ تَرَبُّصُ أَرۡبَعَةِ أَشۡهُرٖۖ فَإِن فَآءُو فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

برای کسانی‌که سوگند می‌خورند با زنان خود آمیزش ‌نكنند[1]، چهار ماه مهلت است، اگر [در مدت اين چهار ماه] باز گشتند، [و با همسران خود همخوابگي نمودند]، پس به يقين الله آمرزندة مهربان است

وَإِنۡ عَزَمُواْ ٱلطَّلَٰقَ فَإِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ

و اگر تصميم به طلاق گرفتند، پس به يقين كه الله شنواي دانا است

وَٱلۡمُطَلَّقَٰتُ يَتَرَبَّصۡنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلَٰثَةَ قُرُوٓءٖۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكۡتُمۡنَ مَا خَلَقَ ٱللَّهُ فِيٓ أَرۡحَامِهِنَّ إِن كُنَّ يُؤۡمِنَّ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَٰلِكَ إِنۡ أَرَادُوٓاْ إِصۡلَٰحٗاۚ وَلَهُنَّ مِثۡلُ ٱلَّذِي عَلَيۡهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيۡهِنَّ دَرَجَةٞۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

و زنهاي مطلقه سه قُرْء [كه سه حيض و يا سه طهر باشد] انتظار بكشند، [و در اين مدت شوهر نكنند] و اگر به الله و روز آخرت ايمان دارند، براي شان روا نيست آنچه را كه الله در رَحِمهاي شان خلق كرده است، پنهان نمايند، و شوهرهاي شان اگر سر سازش را داشته باشند، در اين مدت به رجوع كردن سزاوارتر اند، و براي زنان برابر مسؤوليتي كه بر عهده دارند، حقوق شايسته‌اى است، و مردان يك درجه بر آنها برتري دارند، و الله پيروزمند با حكمت است

ٱلطَّلَٰقُ مَرَّتَانِۖ فَإِمۡسَاكُۢ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ تَسۡرِيحُۢ بِإِحۡسَٰنٖۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمۡ أَن تَأۡخُذُواْ مِمَّآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ شَيۡـًٔا إِلَّآ أَن يَخَافَآ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِۖ فَإِنۡ خِفۡتُمۡ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَا فِيمَا ٱفۡتَدَتۡ بِهِۦۗ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ فَلَا تَعۡتَدُوهَاۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ

طلاق دو بار است، بعد از آن زن را به شايستگي نگه دارد، و يا به خوبي رها كند، و براي شما روا نيست كه چيزي را از آنچه براي آنها داده ‌ايد، پس بگيريد، مگر آنكه [زن و شوهر] بترسندكه احكام الهي را [در بين خود] رعايت كرده نمي‌توانند، پس اگر ترسيديد كه احكام الله را رعايت كرده نمي‌توانند، بر زن و شوهر گناهي نيست كه زن براى آزادي خود فديه بدهد، اينها [اين احكام] حدود الله است، پس از آنها تجاوز نكنيد، و هر كسي كه از حدود الله تجاوز كند، آنان ستمكارانند

فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُۥ مِنۢ بَعۡدُ حَتَّىٰ تَنكِحَ زَوۡجًا غَيۡرَهُۥۗ فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَآ أَن يَتَرَاجَعَآ إِن ظَنَّآ أَن يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِۗ وَتِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ

پس اگر شوهر، آن زن را [براي بار سوم] طلاق داد، اين زن برايش تا آن وقت حلال نيست كه شوهر ديگري را به نكاح بگيرد، و [اگر شوهر دوم] آن زن را طلاق داد، اگر [شوهر اول و اين زن] بدانند كه مي‌توانند احكام الله را [در بين خود] جاري سازند، براي شان گناهي نيست كه دوباره به همسري يكديگر در آيند، اينها احكام الهي است كه آن را براي مردمي كه مي‌دانند، بيان مي‌دارد

وَإِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَبَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمۡسِكُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٖۚ وَلَا تُمۡسِكُوهُنَّ ضِرَارٗا لِّتَعۡتَدُواْۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَقَدۡ ظَلَمَ نَفۡسَهُۥۚ وَلَا تَتَّخِذُوٓاْ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ هُزُوٗاۚ وَٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَمَآ أَنزَلَ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَٱلۡحِكۡمَةِ يَعِظُكُم بِهِۦۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ

و چون زنان را طلاق داديد، و [به نزديك] پايان عدة خود رسيدند، يا به خوبي آنها را نگه داريد، و يا به خوبي رهاي شان كنيد، و هرگز به غرض ضرر رساندن و تعدى كردن آنها را نگه نداريد، و كسي كه چنين كند، به تحقيق كه بر خود ستم كرده است، و آيات الله را به شوخي مگيريد، و نعمتهايی را كه الله براي شما ارزاني داشته است، به ياد آوريد، و آنچه را كه از كتاب و حكمت بر شما نازل كرده است، شما را به آن پند مي‌دهد، و از الله بترسيد، و بدانيد كه الله به هر چيزي دانا است

وَإِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَبَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعۡضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحۡنَ أَزۡوَٰجَهُنَّ إِذَا تَرَٰضَوۡاْ بَيۡنَهُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ ذَٰلِكَ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ مِنكُمۡ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۗ ذَٰلِكُمۡ أَزۡكَىٰ لَكُمۡ وَأَطۡهَرُۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ

و چون زنها را طلاق داديد، و به پايان عدة خود رسيدند، اگر در بين خود به طور پسنديده رضايت و آشتي نمودند، از اينكه شوهران خود را به نكاح بگيرند، مانع آنها نشويد، به اين احكام كسي از شما پند داده مي‌شود كه به الله و روز آخرت ايمان داشته باشد، و اين براي شما پاكتر و پاكيزه تر است، و الله مي‌داند، و شما نمي‌دانيد

۞وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ يُرۡضِعۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ حَوۡلَيۡنِ كَامِلَيۡنِۖ لِمَنۡ أَرَادَ أَن يُتِمَّ ٱلرَّضَاعَةَۚ وَعَلَى ٱلۡمَوۡلُودِ لَهُۥ رِزۡقُهُنَّ وَكِسۡوَتُهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ لَا تُكَلَّفُ نَفۡسٌ إِلَّا وُسۡعَهَاۚ لَا تُضَآرَّ وَٰلِدَةُۢ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوۡلُودٞ لَّهُۥ بِوَلَدِهِۦۚ وَعَلَى ٱلۡوَارِثِ مِثۡلُ ذَٰلِكَۗ فَإِنۡ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٖ مِّنۡهُمَا وَتَشَاوُرٖ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَاۗ وَإِنۡ أَرَدتُّمۡ أَن تَسۡتَرۡضِعُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُمۡ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِذَا سَلَّمۡتُم مَّآ ءَاتَيۡتُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

و مادران بايد فرزندان خود را دو سال كامل شير بدهند، و اين براي كسي است كه بخواهد دورة شيردهي را كامل كند، و خوراك و پوشاك مادران به طور شايستة بر عهدة پدر [فرزند] است، هيچ كس جز به اندازة توانش مكلف ساخته نمي‌شود، نبايد هيچ مادري به خاطر فرزندش زيان ببيند، و نبايد هيچ پدري به خاطر فرزندش زيان ببيند، [و اگر پدر نباشد] به مانند آن [خوراك و پوشاك] بر ورثه لازم است، و اگر پدر و مادر به رضايت و مشورت يكديگر بخواهند كودك را از شير باز گيرند، گناهي بر آنها نيست، اگر بخواهيد براي شير دادن فرزندان تان دايه بگيريد، در صورتي كه حق دايه را به طور شايستة بدهيد، بر شما گناهي نيست، و از الله بترسيد، و بدانيد كه الله تعالى به آنچه مي‌كنيد، بينا است

وَٱلَّذِينَ يُتَوَفَّوۡنَ مِنكُمۡ وَيَذَرُونَ أَزۡوَٰجٗا يَتَرَبَّصۡنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرۡبَعَةَ أَشۡهُرٖ وَعَشۡرٗاۖ فَإِذَا بَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا فَعَلۡنَ فِيٓ أَنفُسِهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

كساني از شما كه وفات مي‌يابند، و همسراني از خود به جاي مي‌گذارند، [اين همسران] چهار ماه و ده روز انتظار بكشند، [عده بگذرانند] و چون عدة خود را به پايان رساندند، از آنچه كه از كار هاي متعارف [مانند ازدواج كردن، و امور مباحة ديگر] نسبت به خود انجام مي‌دهند، بر شما گناهي نيست، و الله به آنچه انجام مي‌دهيد، آگاه است

وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا عَرَّضۡتُم بِهِۦ مِنۡ خِطۡبَةِ ٱلنِّسَآءِ أَوۡ أَكۡنَنتُمۡ فِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ عَلِمَ ٱللَّهُ أَنَّكُمۡ سَتَذۡكُرُونَهُنَّ وَلَٰكِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّآ أَن تَقُولُواْ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗاۚ وَلَا تَعۡزِمُواْ عُقۡدَةَ ٱلنِّكَاحِ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ ٱلۡكِتَٰبُ أَجَلَهُۥۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ فَٱحۡذَرُوهُۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٞ

از خواستگاري كردن به كنايه[1]، و يا در دل داشتن خواستگاري كردن از آنها، بر شما گناهي نيست، الله مي‌داند كه به زودي از آنها ياد خواهيد كرد، ولي به طور پنهاني به آنان وعدة [زنا شويي] ندهيد، مگر آنكه به طرز پسنديدة اظهار نماييد، و تا وقتي كه مدت معين [عده] به پايان نمي‌رسد، عقد نكاح را برقرار نسازيد، و بدانيد كه الله آنچه را كه در دل داريد، مي‌داند، و بدانيد كه الله آمرزندة بردبار است

لَّا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِن طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ مَا لَمۡ تَمَسُّوهُنَّ أَوۡ تَفۡرِضُواْ لَهُنَّ فَرِيضَةٗۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى ٱلۡمُوسِعِ قَدَرُهُۥ وَعَلَى ٱلۡمُقۡتِرِ قَدَرُهُۥ مَتَٰعَۢا بِٱلۡمَعۡرُوفِۖ حَقًّا عَلَى ٱلۡمُحۡسِنِينَ

بر شما گناهي نيست كه زنان را پيش از آنكه با آنان نزديكي كرده‌ ايد، و يا [پيش از آنكه] براي شان مهري تعيين نموده باشيد، طلاق بدهيد، و براي آنها متعه بدهيد، بر توانگر به اندازة توانش، و بر تنگدست به اندازة توانش، متعة كه به طور معروف باشد، و اين حقي بر نيكوكاران است

وَإِن طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدۡ فَرَضۡتُمۡ لَهُنَّ فَرِيضَةٗ فَنِصۡفُ مَا فَرَضۡتُمۡ إِلَّآ أَن يَعۡفُونَ أَوۡ يَعۡفُوَاْ ٱلَّذِي بِيَدِهِۦ عُقۡدَةُ ٱلنِّكَاحِۚ وَأَن تَعۡفُوٓاْ أَقۡرَبُ لِلتَّقۡوَىٰۚ وَلَا تَنسَوُاْ ٱلۡفَضۡلَ بَيۡنَكُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ

و اگر زنان را پيش از همبستر شدن با آنان طلاق داديد، و براي آنها مهري تعيين كرده بوديد، نصف آنچه را كه تعيين كرده‌ ايد [براي آنان بدهيد] مگر آنكه زنان اين حق خود را ببخشند، و يا كسي كه عقد نكاح به دست او است، [كه شوهر باشد] آن را ببخشد، و بخشيدن [مهر] به پرهيزگاري نزديكتر است، و احسان را در بين خود فراموش نكنيد، به يقين الله به آنچه مي‌كنيد، بينا است

حَٰفِظُواْ عَلَى ٱلصَّلَوَٰتِ وَٱلصَّلَوٰةِ ٱلۡوُسۡطَىٰ وَقُومُواْ لِلَّهِ قَٰنِتِينَ

بر همة نماز ها، و به‌ طور خصوص بر نماز عصر مواظبت نماييد، و خاص براي الله به خشوع [به نماز] بايستيد

فَإِنۡ خِفۡتُمۡ فَرِجَالًا أَوۡ رُكۡبَانٗاۖ فَإِذَآ أَمِنتُمۡ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُم مَّا لَمۡ تَكُونُواْ تَعۡلَمُونَ

و اگر [در حالت جنگ با دشمن] مي‌ترسيديد، [نماز] را پياده و يا سواره [اداء نماييد]، و چون امنيت يافتيد، الله را ذكر كنيد، همان گونه كه براي شما چيزهايی را آموخت كه نمي‌دانستيد

وَٱلَّذِينَ يُتَوَفَّوۡنَ مِنكُمۡ وَيَذَرُونَ أَزۡوَٰجٗا وَصِيَّةٗ لِّأَزۡوَٰجِهِم مَّتَٰعًا إِلَى ٱلۡحَوۡلِ غَيۡرَ إِخۡرَاجٖۚ فَإِنۡ خَرَجۡنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِي مَا فَعَلۡنَ فِيٓ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعۡرُوفٖۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ

و كساني كه از شما فوت مي‌كنند، و همسراني از خود به جاي مي‌گذارند، براي همسران خود وصيت كنند كه نفقة يك سال همسران شان را بپردازند، و آنها را از خانة [شوهر شان] بيرون نكنند، ولي اگر آن زنها [به دلخواه خود] بيرون شدند، در آنچه كه به خود مطابق عرف [شرع] انجام مي‌دهند، بر شما گناهي نيست، و الله پيروزمند با حكمت است