وَهُوَ ٱلۡقَاهِرُ فَوۡقَ عِبَادِهِۦۖ وَيُرۡسِلُ عَلَيۡكُمۡ حَفَظَةً حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ تَوَفَّتۡهُ رُسُلُنَا وَهُمۡ لَا يُفَرِّطُونَ

و او است كه بر بندگانش مسلط است، و مراقباني بر شما مي‌فرستد، و چون مرگ يكي از شما فرا رسد، فرستادگان ما جان او را مي‌گيرند، و آنان كوتاهي نمي‌كنند

ثُمَّ رُدُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ مَوۡلَىٰهُمُ ٱلۡحَقِّۚ أَلَا لَهُ ٱلۡحُكۡمُ وَهُوَ أَسۡرَعُ ٱلۡحَٰسِبِينَ

بعد از آن به سوي الله كه مولاي حقيقي آنها است، برگردانده مي‌شوند، بدانيد كه داوري خاص براي او است، و او سريعترين محاسبان است

قُلۡ مَن يُنَجِّيكُم مِّن ظُلُمَٰتِ ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ تَدۡعُونَهُۥ تَضَرُّعٗا وَخُفۡيَةٗ لَّئِنۡ أَنجَىٰنَا مِنۡ هَٰذِهِۦ لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ

[اي پيامبر!] بگو! چه كسي شما را از تاريكي‌هاي صحرا و دريا مي‌رهاند، [آنگاه] كه او را به [حالت] زاري و پنهاني مي‌خوانيد [كه] اگر ما را از اين [مهلكه] نجات دهد، هرآينه از شكرگزاران خواهيم بود

قُلِ ٱللَّهُ يُنَجِّيكُم مِّنۡهَا وَمِن كُلِّ كَرۡبٖ ثُمَّ أَنتُمۡ تُشۡرِكُونَ

[اي پيامبر!] بگو: الله شما را از اين [مهلكه] و از هر مشكلي مي‌رهاند، و بعد از آن شما شرك مي‌ورزيد

قُلۡ هُوَ ٱلۡقَادِرُ عَلَىٰٓ أَن يَبۡعَثَ عَلَيۡكُمۡ عَذَابٗا مِّن فَوۡقِكُمۡ أَوۡ مِن تَحۡتِ أَرۡجُلِكُمۡ أَوۡ يَلۡبِسَكُمۡ شِيَعٗا وَيُذِيقَ بَعۡضَكُم بَأۡسَ بَعۡضٍۗ ٱنظُرۡ كَيۡفَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّهُمۡ يَفۡقَهُونَ

[اي پيامبر!] بگو! او توانا است كه بر شما از بالاي سر شما، و يا از زير پاي شما عذابي بفرستد، يا شما را گروه‌هاي پراكندة بسازد، و به عذاب يكديگر گرفتار نمايد، بنگر چه گونه آيات را گوناگون بيان مي‌كنيم، تا شايد بفهمند

وَكَذَّبَ بِهِۦ قَوۡمُكَ وَهُوَ ٱلۡحَقُّۚ قُل لَّسۡتُ عَلَيۡكُم بِوَكِيلٖ

و [اي پيامبر!] قوم تو آن [قرآن] را تكذيب نمودند، در حالي كه آن حق است، بگو! من نگهبان شما نيستم

لِّكُلِّ نَبَإٖ مُّسۡتَقَرّٞۚ وَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ

براي هر خبري وقت معيني است، و به زودي خواهيد دانست

وَإِذَا رَأَيۡتَ ٱلَّذِينَ يَخُوضُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا فَأَعۡرِضۡ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيۡرِهِۦۚ وَإِمَّا يُنسِيَنَّكَ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَلَا تَقۡعُدۡ بَعۡدَ ٱلذِّكۡرَىٰ مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ

و چون كساني را ديدي كه در آيات ما [به قصد مسخره كردن] به بحث و گفتگو مي‌پردازند، از آنان روي بگردان، تا آنكه به سخن ديگري بپردازند، و اگر شيطان فراموشت ساخت، بعد از اينكه به يادت آمد، با گروه ستمكاران منشين

وَمَا عَلَى ٱلَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنۡ حِسَابِهِم مِّن شَيۡءٖ وَلَٰكِن ذِكۡرَىٰ لَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ

و از حساب آنان چيزي بر عهدة پرهيزگاران نيست، ولي [نشستن شما با آنان بايد] براي تذكر باشد، تا شايد پرهيزگاري پيشه كنند

وَذَرِ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَهُمۡ لَعِبٗا وَلَهۡوٗا وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ وَذَكِّرۡ بِهِۦٓ أَن تُبۡسَلَ نَفۡسُۢ بِمَا كَسَبَتۡ لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٞ وَلَا شَفِيعٞ وَإِن تَعۡدِلۡ كُلَّ عَدۡلٖ لَّا يُؤۡخَذۡ مِنۡهَآۗ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أُبۡسِلُواْ بِمَا كَسَبُواْۖ لَهُمۡ شَرَابٞ مِّنۡ حَمِيمٖ وَعَذَابٌ أَلِيمُۢ بِمَا كَانُواْ يَكۡفُرُونَ

و كساني را كه دين خود را به بازيچه و سرگرمي گرفته ‌اند، و زندگي دنيا آنان را فريب داده است، رها كن، و به اين [قرآن] اندرز شان بده، تا كسي در [برابر گناهي كه مرتكب شده است] به هلاكت نرسد، [و در روز قيامت] برايش جز از الله، كارساز و شفاعت كنندة نيست، و اگر [در آن روز] هر فدية را [جهت رهايي خود] بدهد، از وي پذيرفته نمي‌شود، آنها كساني‌ اند، كه در گرو اعمال [بد] خود مانده ‌اند، به سزاي آنكه كفر ورزيدند، براي آنها آشاميدني از آب جوشان است، و [به] عذاب دردناكي گرفتار مي‌شوند

قُلۡ أَنَدۡعُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰٓ أَعۡقَابِنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُ كَٱلَّذِي ٱسۡتَهۡوَتۡهُ ٱلشَّيَٰطِينُ فِي ٱلۡأَرۡضِ حَيۡرَانَ لَهُۥٓ أَصۡحَٰبٞ يَدۡعُونَهُۥٓ إِلَى ٱلۡهُدَى ٱئۡتِنَاۗ قُلۡ إِنَّ هُدَى ٱللَّهِ هُوَ ٱلۡهُدَىٰۖ وَأُمِرۡنَا لِنُسۡلِمَ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

[اي پيامبر!] بگو! آيا جز الله به درگاه كسي دعاء كنيم كه نه سودي براي ما مي‌رساند، و نه زياني، [تا در نتيجه] بعد از آنكه الله ما را هدايت كرد، به عقب برگرديم، تا همچون كسي باشيم كه شياطين او را در زمين گمراه كرده، و سرگردان شده است، برايش ياراني است كه او را به هدايت دعوت مي‌كنند، [و مي‌گويند] به سوي ما بيا، بگو! به راستي هدايت الله، هدايت حقيقي است، و به ما امر شده است كه تسليم پروردگار عالميان باشيم

وَأَنۡ أَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَٱتَّقُوهُۚ وَهُوَ ٱلَّذِيٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ

و اينكه نماز را برپا داريد، واز او بترسيد، و او ذاتي است كه به سويش محشور مي‌شويد

وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۖ وَيَوۡمَ يَقُولُ كُن فَيَكُونُۚ قَوۡلُهُ ٱلۡحَقُّۚ وَلَهُ ٱلۡمُلۡكُ يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِۚ عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِۚ وَهُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡخَبِيرُ

و او آن ذاتي است كه آسمانها و زمين را به حق آفريد، و روزي كه بگويد (باش)، در همان لحظة كه الله خواسته است موجود مي‌شود، گفتة او حق است، و روزي كه در صور دميده شود، فرمانروايي [مطلق] از آن او است، داناي نهان و آشكار است، و او با حكمت آگاه است

۞وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِيمُ لِأَبِيهِ ءَازَرَ أَتَتَّخِذُ أَصۡنَامًا ءَالِهَةً إِنِّيٓ أَرَىٰكَ وَقَوۡمَكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

و [اي پيامبر!] زماني را به ياد آور كه ابراهيم براي پدر خود آزر گفت: آيا بتهايی را به پرستش مي‌گيري؟ همانا من تو را و قوم تو را در گمراهي آشكاري مي‌بينم

وَكَذَٰلِكَ نُرِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ مَلَكُوتَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلِيَكُونَ مِنَ ٱلۡمُوقِنِينَ

و اينچنين ملكوت آسمانها را براي ابراهيم نشان داديم، و تا از جملة يقين كنندگان باشد

فَلَمَّا جَنَّ عَلَيۡهِ ٱلَّيۡلُ رَءَا كَوۡكَبٗاۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّيۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَآ أُحِبُّ ٱلۡأٓفِلِينَ

هنگامي كه شب بر وي تاريك شد، ستارة را ديد، گفت: اين پروردگار من است، و چون غروب كرد، گفت: غروب كنندگان را دوست ندارم

فَلَمَّا رَءَا ٱلۡقَمَرَ بَازِغٗا قَالَ هَٰذَا رَبِّيۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمۡ يَهۡدِنِي رَبِّي لَأَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلضَّآلِّينَ

و چون ماه را تابنده ديد، گفت: اين پروردگار من است، و چون غروب كرد، گفت: اگر پروردگارم مرا هدايت نكند، به يقين كه از مردمان گمراه خواهم بود

فَلَمَّا رَءَا ٱلشَّمۡسَ بَازِغَةٗ قَالَ هَٰذَا رَبِّي هَٰذَآ أَكۡبَرُۖ فَلَمَّآ أَفَلَتۡ قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تُشۡرِكُونَ

و چون خورشيد را درخشنده ديد، گفت: پروردگارم اين است، اين بزرگتر است، و چون غروب كرد، گفت: اي قوم من! از آنچه با الله شريك مي‌گيريد بيزارم

إِنِّي وَجَّهۡتُ وَجۡهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ حَنِيفٗاۖ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

من به ذاتي روي آورده ام كه آسمانها و زمين را آفريده كرده است، در حالي كه يكتا پرستم، و از مشركان نمي‌باشم

وَحَآجَّهُۥ قَوۡمُهُۥۚ قَالَ أَتُحَـٰٓجُّوٓنِّي فِي ٱللَّهِ وَقَدۡ هَدَىٰنِۚ وَلَآ أَخَافُ مَا تُشۡرِكُونَ بِهِۦٓ إِلَّآ أَن يَشَآءَ رَبِّي شَيۡـٔٗاۚ وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمًاۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ

و قومش با او به مجادله پرداختند، گفت: آيا در بارة الله با من مجادله مي‌كنيد، در حالي كه مرا هدايت كرده است، و من از آنچه كه به او شريك قرار مي‌دهيد نمي‌ترسم، مگر چيزي را كه پروردگارم بخواهد، و علم پروردگارم همه چيز را فرا گرفته است، آيا پند نمي‌گيريد

وَكَيۡفَ أَخَافُ مَآ أَشۡرَكۡتُمۡ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمۡ أَشۡرَكۡتُم بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ عَلَيۡكُمۡ سُلۡطَٰنٗاۚ فَأَيُّ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ أَحَقُّ بِٱلۡأَمۡنِۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

و چگونه از آنچه كه آن را شريك [الله] قرار داده ‌ايد بترسم، در حالي كه شما از اينكه چيزي را شريك الله قرار مي‌دهيد، نمي‌ترسيد، [در حالي كه] هيچ حجتي را در بارة آن بر شما نازل نكرده است، پس اگر مي‌دانيد كدام يك از اين دو گروه به ايمن بودن سزاوارتر است

ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ

[بدانيد] كساني كه ايمان آورده ‌اند، و ايمان خود را به ستم نيالوده ‎اند، اينها هستند كه ايمني دارند، و اينها هستند كه هدايت شدگانند

وَتِلۡكَ حُجَّتُنَآ ءَاتَيۡنَٰهَآ إِبۡرَٰهِيمَ عَلَىٰ قَوۡمِهِۦۚ نَرۡفَعُ دَرَجَٰتٖ مَّن نَّشَآءُۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٞ

و اين چيزها حجت ما است كه به ابراهيم در برابر قومش داديم، درجات هر كس را كه بخواهيم بالا مي‌بريم، همانا كه پروردگار تو با حكمت دانا است

وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۚ كُلًّا هَدَيۡنَاۚ وَنُوحًا هَدَيۡنَا مِن قَبۡلُۖ وَمِن ذُرِّيَّتِهِۦ دَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَىٰ وَهَٰرُونَۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

و اسحاق و يعقوب را برايش [ابراهيم] بخشيديم، و همه را هدايت كرديم، و نوح را پيشتر هدايت كرده بوديم، و از نسل او داود و سليمان، و ايوب و يوسف و موسي و هارون را [هدايت نموديم]، و نيكوكاران را اين گونه پاداش مي‌دهيم

وَزَكَرِيَّا وَيَحۡيَىٰ وَعِيسَىٰ وَإِلۡيَاسَۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ

و زكريا و يحيي و عيسي و إلياس را [هدايت نموديم]، كه همة اينها از شايستگان بودند

وَإِسۡمَٰعِيلَ وَٱلۡيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطٗاۚ وَكُلّٗا فَضَّلۡنَا عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

و اسماعيل و اليَسَع و يونس و لوط را [هدايت نموديم]، و هر يك از آنان را بر جهانيان فضيلت داديم

وَمِنۡ ءَابَآئِهِمۡ وَذُرِّيَّـٰتِهِمۡ وَإِخۡوَٰنِهِمۡۖ وَٱجۡتَبَيۡنَٰهُمۡ وَهَدَيۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

و از پدران شان و فرزندان شان و برادران شان [كساني را] برگزيديم، و به راه راست هدايت شان كرديم

ذَٰلِكَ هُدَى ٱللَّهِ يَهۡدِي بِهِۦ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۚ وَلَوۡ أَشۡرَكُواْ لَحَبِطَ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

اين هدايت الله است، كه هر كس از بندگان خود را بخواهد به آن هدايت مي‌كند، و اگر شرك مي‌ورزيدند، هرآينه اعمال [نيك] شان به هدر مي‌رفت

أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحُكۡمَ وَٱلنُّبُوَّةَۚ فَإِن يَكۡفُرۡ بِهَا هَـٰٓؤُلَآءِ فَقَدۡ وَكَّلۡنَا بِهَا قَوۡمٗا لَّيۡسُواْ بِهَا بِكَٰفِرِينَ

اينها كساني هستند كه براي شان كتاب و حُكم و نبوت داديم، و اگر اين [مشركان] به آيات ما كفر بورزند، گروهي را به اين [آيات خود] مي‌گماريم كه به آنها كافر نمي‌باشند

أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ هَدَى ٱللَّهُۖ فَبِهُدَىٰهُمُ ٱقۡتَدِهۡۗ قُل لَّآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًاۖ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰلَمِينَ

اينها كساني ‌اند كه الله آنها را هدايت كرده است، پس [اي پيامبر!] از هدايت آنها پيروي كن، بگو من در برابر اين [رسالت] از شما پاداشي نمي‌خواهم، اين [رسالت] جز پندي براي جهانيان نيست