حمٓ

حا، ميم

وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

قسم به كتاب [قرآن] مبين

إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةٖ مُّبَٰرَكَةٍۚ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ

به يقين ما اين كتاب را در شب مباركي نازل كرديم، زيرا كه ما هشدار دهنده بوديم

فِيهَا يُفۡرَقُ كُلُّ أَمۡرٍ حَكِيمٍ

در آن [شب] هر كار با حكمتي فيصله مي‌يابد

أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآۚ إِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ

اين فرماني از نزد ما است، كه همانا فرستنده اش بوديم

رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

[اين كار] رحمتي از طرف پروردگار تو است، بي گمان او شنواي دانا است

رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

پروردگار آسمانها و زمين، و پروردگار آنچه كه در ميان آنها است [مي‌باشد] اگر يقين داريد

لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

هيچ معبودي [بر حقي] جز او نيست، [او است] كه زنده مي‌كند، و مي‌ميراند، پروردگار شما، و پروردگار پدران نخستين شما است

بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ

بلكه آنها در شك و ترديد بوده، و سرگرم بازي مي‌باشند

فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ

[اي پيامبر!] منتظر روزي باش كه آسمان دودي را آشكار سازد

يَغۡشَى ٱلنَّاسَۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ

[و اين دود] مردمان را فرا مي‌گيرد، و اين عذاب دردناكي است

رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ

[كافران مي‌گويند] پروردگارا! اين عذاب را از ما بر طرف كن، به يقين ما ايمان مي‌آوريم

أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَقَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ

كجا پند مي‌پذيرند، در حالي كه پيامبر روشنگري براي شان آمده بود

ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَقَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ

سپس از آن [پيامبر] روي گردانيده و گفتند: تعليم يافتة ديوانه‌‌اى است

إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًاۚ إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ

همانا ما عذاب را اندكي برطرف مي‌كنيم، ولي شما به [كفر] بر مي‌گرديد

يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ

روزي كه [كافران را] به عذاب سختي گرفتار سازيم، زيرا ما انتقام گيرنده ايم

۞وَلَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَجَآءَهُمۡ رَسُولٞ كَرِيمٌ

و به تحقيق ما پيش از آنها قوم فرعون را مورد آزمايش قرار داديم، و براي شان پيامبر بزرگواري آمد

أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَيَّ عِبَادَ ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

[وگفت] بندگان الله [بنى اسرائيل] را به من بسپاريد كه من براي شما پيامبر اميني هستم

وَأَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِۖ إِنِّيٓ ءَاتِيكُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و اينكه در برابر الله برتري جويي نكنيد، زيرا من براي شما حُجت آشكاري مي‌آورم

وَإِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ

و از اينكه مرا سنگسار كنيد، به پروردگار خود، و پروردگار شما پناه مي‌برم

وَإِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِي فَٱعۡتَزِلُونِ

و اگر مرا تصديق نمي‌كنيد، از من كناره گيري نماييد

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ

و [موسي] به درگاه پروردگار خود دعاء كرد، كه اينها قوم مجرمي هستند

فَأَسۡرِ بِعِبَادِي لَيۡلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

و [به موسي] گفتيم: بندگان مرا شبانه ببر، زيرا شما مورد تعقيب قرار خواهيد گرفت

وَٱتۡرُكِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًاۖ إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ

و دريا را آرام پشت سر بگذار، زيرا آنها لشكري هستند، كه غرق خواهند شد

كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ

چه بسيار باغها، و چشمه سارها

وَزُرُوعٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ

و كشتزارها، و جاهاي نيكو

وَنَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ

و نعمت هايي را كه از آنها برخوردار بودند

كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ

از خود به جاي گذاشتند، [سرگذشت اينان] اين چنين بود، و ما [همة اينها را به مردم ديگري به ارث داديم

فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَا كَانُواْ مُنظَرِينَ

آسمان و زمين بر آنها گريه نكردند، و مهلت داده هم نشدند

وَلَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ

و به يقين كه ما بني اسرائيل را از عذاب خوار كنندة نجات داديم