حمٓ

حا، ميم

تَنزِيلُ ٱلۡكِتَٰبِ مِنَ ٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡعَلِيمِ

نزول اين كتاب [قرآن كريم] از طرف الله پيروزمند دانا است

غَافِرِ ٱلذَّنۢبِ وَقَابِلِ ٱلتَّوۡبِ شَدِيدِ ٱلۡعِقَابِ ذِي ٱلطَّوۡلِۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ إِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ

[الهى كه] آمرزندة گناه‌، و پذيرندة توبه، [و] داراي عذاب شديد، [و] صاحب نعمت است، هيچ معبودى جز او نيست، بازگشت [همگان] به سوي او است

مَا يُجَٰدِلُ فِيٓ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَلَا يَغۡرُرۡكَ تَقَلُّبُهُمۡ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

در آيات الله جز كساني كه كافر شدند، مجادله نمي‌كنند، پس رفت و آمد آنان در شهر ها تو را نفريبد

كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَٱلۡأَحۡزَابُ مِنۢ بَعۡدِهِمۡۖ وَهَمَّتۡ كُلُّ أُمَّةِۭ بِرَسُولِهِمۡ لِيَأۡخُذُوهُۖ وَجَٰدَلُواْ بِٱلۡبَٰطِلِ لِيُدۡحِضُواْ بِهِ ٱلۡحَقَّ فَأَخَذۡتُهُمۡۖ فَكَيۡفَ كَانَ عِقَابِ

پيش از اينها، قوم نوح و گروه هاي ديگري كه بعد از آنان بودند، [پيامبران را] تكذيب نمودند، و هر امتي قصد گرفتن پيامبر خود را نمود، و به باطل مجادله نمودند، تا با آن حق را از ميان بردارند، و آنان را گرفتار [عذاب] نمودم، و بنگر كه عذاب من چگونه بود

وَكَذَٰلِكَ حَقَّتۡ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّهُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ

و [اي پيامبر!] به اين طريق فرمان پروردگارت بر كساني كه كافر شدند، محقق گرديد كه آنان دوزخيان هستند

ٱلَّذِينَ يَحۡمِلُونَ ٱلۡعَرۡشَ وَمَنۡ حَوۡلَهُۥ يُسَبِّحُونَ بِحَمۡدِ رَبِّهِمۡ وَيُؤۡمِنُونَ بِهِۦ وَيَسۡتَغۡفِرُونَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْۖ رَبَّنَا وَسِعۡتَ كُلَّ شَيۡءٖ رَّحۡمَةٗ وَعِلۡمٗا فَٱغۡفِرۡ لِلَّذِينَ تَابُواْ وَٱتَّبَعُواْ سَبِيلَكَ وَقِهِمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

[فرشتگان] كه عرش را حمل مي‌كنند، و آنان كه گرداگرد آن هستند، به ستايش پروردگار خود تسبيح مي‌گويند، و به او ايمان دارند، و براي كساني كه ايمان آورده اند، طلب آمرزش مي‌نمايند، [و مي‌گويند] پروردگارا! رحمت و علم تو بر همه چيز احاطه دارد، پس براي كساني كه توبه كرده اند، و از راه تو پيروي نموده اند، بيامرز، و آنان را از [گرفتار شدن به] عذاب دوزخ نگهدار

رَبَّنَا وَأَدۡخِلۡهُمۡ جَنَّـٰتِ عَدۡنٍ ٱلَّتِي وَعَدتَّهُمۡ وَمَن صَلَحَ مِنۡ ءَابَآئِهِمۡ وَأَزۡوَٰجِهِمۡ وَذُرِّيَّـٰتِهِمۡۚ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

پروردگارا! آنان، و كساني از پدران، و همسران، و فرزندان آنان را كه صالح مي‌باشند، در باغهاي جاوداني كه وعده داده‌اي، وارد كن، زيرا تو پيروزمند با حكمت هستي

وَقِهِمُ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ وَمَن تَقِ ٱلسَّيِّـَٔاتِ يَوۡمَئِذٖ فَقَدۡ رَحِمۡتَهُۥۚ وَذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

و آنان را از بدي ها نگهدار، و كسي را كه در اين روز، از بدي نگه داشته باشي، به يقين بر او رحم كرده‌اي، و اين همان كاميابي عظيم است

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُنَادَوۡنَ لَمَقۡتُ ٱللَّهِ أَكۡبَرُ مِن مَّقۡتِكُمۡ أَنفُسَكُمۡ إِذۡ تُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلۡإِيمَٰنِ فَتَكۡفُرُونَ

به يقين به كساني كه كافر شدند، نداء مي‌شود كه: دشمني الله با شما، بيشتر از دشمني شما نسبت به خود تان است، در آنوقت كه به ايمان دعوت مي‌شديد، و شما كفر مي‌ورزيديد

قَالُواْ رَبَّنَآ أَمَتَّنَا ٱثۡنَتَيۡنِ وَأَحۡيَيۡتَنَا ٱثۡنَتَيۡنِ فَٱعۡتَرَفۡنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلۡ إِلَىٰ خُرُوجٖ مِّن سَبِيلٖ

مي‌گويند: پرودرگارا! ما را دو بار ميراندي، و دو بار زنده كردي، و اكنون به گناهان خود اعتراف داريم، و آيا [براي ما] راهي براي خارج شدن [از عذاب] وجود دارد

ذَٰلِكُم بِأَنَّهُۥٓ إِذَا دُعِيَ ٱللَّهُ وَحۡدَهُۥ كَفَرۡتُمۡ وَإِن يُشۡرَكۡ بِهِۦ تُؤۡمِنُواْۚ فَٱلۡحُكۡمُ لِلَّهِ ٱلۡعَلِيِّ ٱلۡكَبِيرِ

[براي شان گفته مي‌شود] اين عذاب به آن سبب است كه چون الله به يگانگي ياد مي‌شد، انكار مي‌كرديد، و اگر براي او شرك آورده مي‌شد، ايمان مي‌آورديد، و اينك داوري براي الهى است كه بالا مرتبه، و بزرگ است

هُوَ ٱلَّذِي يُرِيكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ وَيُنَزِّلُ لَكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ رِزۡقٗاۚ وَمَا يَتَذَكَّرُ إِلَّا مَن يُنِيبُ

او است كه دلائل [قدرت] خود را براي شما نشان مي‌دهد، و از آسمان براي شما روزي مي‌دهد، و جز كساني كه به الله رجوع مي‌كنند، پند نمي‌پذيرند

فَٱدۡعُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَٰفِرُونَ

پس در حالي الله را بخوانيد كه طاعت و عبادت را خاص براي او كرده باشيد، هر چند كه كافران بد شان بيايد

رَفِيعُ ٱلدَّرَجَٰتِ ذُو ٱلۡعَرۡشِ يُلۡقِي ٱلرُّوحَ مِنۡ أَمۡرِهِۦ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦ لِيُنذِرَ يَوۡمَ ٱلتَّلَاقِ

[الله] داراي صفات رفيعه، [و] صاحب عرش [بزرگ] است، او وحي را به امر خود، بر هر كسي كه [از بندگان خود كه] بخواهد القاء مي‌كند، تا شما را از روز ملاقات [قيامت] بترساند

يَوۡمَ هُم بَٰرِزُونَۖ لَا يَخۡفَىٰ عَلَى ٱللَّهِ مِنۡهُمۡ شَيۡءٞۚ لِّمَنِ ٱلۡمُلۡكُ ٱلۡيَوۡمَۖ لِلَّهِ ٱلۡوَٰحِدِ ٱلۡقَهَّارِ

روزي كه آنان آشكار باشند، چيزي از آنان بر الله پوشيده نمي‌ماند، [در اين وقت الله مي‌پرسد]: امروز فرمانروايي [مطلق] براي كيست؟ [خود او مى‌گويد] براي الله يگانة قَهَّار است

ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَىٰ كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡۚ لَا ظُلۡمَ ٱلۡيَوۡمَۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ

در اين روز، هر كس در برابر آنچه [در دنيا] انجام داده است، جزاء مي‌بيند، امروز [بر هيچ كسي هيچ] ستمى نمي‌رود، به يقين الله سريع الحساب است

وَأَنذِرۡهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡأٓزِفَةِ إِذِ ٱلۡقُلُوبُ لَدَى ٱلۡحَنَاجِرِ كَٰظِمِينَۚ مَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنۡ حَمِيمٖ وَلَا شَفِيعٖ يُطَاعُ

وآنان را از آن روزي [كه آمدنش] نزديك است، بيم بده، آنگاه كه دلها از غم و اندوه به حلقوم مي‌رسد، براي ستمگران نه دوستي است، و نه شفاعت كنندة كه شفاعتش پذيرفته شود

يَعۡلَمُ خَآئِنَةَ ٱلۡأَعۡيُنِ وَمَا تُخۡفِي ٱلصُّدُورُ

[الله] خيانتكاري چشمها و پنهان كاري دلها را مي‌داند

وَٱللَّهُ يَقۡضِي بِٱلۡحَقِّۖ وَٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَقۡضُونَ بِشَيۡءٍۗ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡبَصِيرُ

الله به حق حكم مي‌كند، و كساني كه به نزد آنان دعاء مي‌كنند، به هيچ چيزي قضاوت كرده نمي‌توانند، به درستى الله همان شنواي بينا است

۞أَوَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ كَانُواْ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَانُواْ هُمۡ أَشَدَّ مِنۡهُمۡ قُوَّةٗ وَءَاثَارٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُ بِذُنُوبِهِمۡ وَمَا كَانَ لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن وَاقٖ

آيا در زمين به سير و سياحت نپرداخته اند، تا ببينند كه عاقبت كساني كه پيش از اينان بودند، چگونه بوده است، آنها در توانايي، و [ايجاد] آثار در زمين [از اينها] برتر بودند، و الله آنان را به گناه شان گرفت، و براي آنان در برابر [عذاب] الله هيچ حفاظت كنندة نبود

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَانَت تَّأۡتِيهِمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَكَفَرُواْ فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُۚ إِنَّهُۥ قَوِيّٞ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

اين به خاطر آن بود كه پيامبران شان با دلائل روشن براي شان آمدند، ولي آنان كفر ورزيدند، و همان بود كه الله آنان را [به عذاب خود] گرفتار نمود، همانا او قوي شديد العقاب است

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ

و همانا موسي را با آيات خود، و دليل روشني

إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَهَٰمَٰنَ وَقَٰرُونَ فَقَالُواْ سَٰحِرٞ كَذَّابٞ

به سوي فرعون، و هامان، و قارون فرستاديم، و آنان گفتند كه: [اين شخص] ساحر كذابي است

فَلَمَّا جَآءَهُم بِٱلۡحَقِّ مِنۡ عِندِنَا قَالُواْ ٱقۡتُلُوٓاْ أَبۡنَآءَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ وَٱسۡتَحۡيُواْ نِسَآءَهُمۡۚ وَمَا كَيۡدُ ٱلۡكَٰفِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ

و چون [موسي] با پيام حق از طرف ما به نزد آنان آمد، گفتند: پسران آناني را كه به همراه او ايمان آورده اند، بكشيد، و زنان شان را زنده بگذاريد، و حيلة كافران جز در گمراهي نيست

وَقَالَ فِرۡعَوۡنُ ذَرُونِيٓ أَقۡتُلۡ مُوسَىٰ وَلۡيَدۡعُ رَبَّهُۥٓۖ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمۡ أَوۡ أَن يُظۡهِرَ فِي ٱلۡأَرۡضِ ٱلۡفَسَادَ

و فرعون گفت: مرا بگذاريد تا موسي را بكشم، و او پروردگارش را [براي نجات دادن خود] بخواند، زيرا من ‌از اين مي‌ترسم كه دين شما را تغيير دهد، و در اين سرزمين فساد برپا كند

وَقَالَ مُوسَىٰٓ إِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُم مِّن كُلِّ مُتَكَبِّرٖ لَّا يُؤۡمِنُ بِيَوۡمِ ٱلۡحِسَابِ

و موسي گفت: من از شر هر متكبري كه به روز حساب ايمان ندارد، به پروردگار خود، و پروردگار شما پناه مي‌برم

وَقَالَ رَجُلٞ مُّؤۡمِنٞ مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَكۡتُمُ إِيمَٰنَهُۥٓ أَتَقۡتُلُونَ رَجُلًا أَن يَقُولَ رَبِّيَ ٱللَّهُ وَقَدۡ جَآءَكُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ مِن رَّبِّكُمۡۖ وَإِن يَكُ كَٰذِبٗا فَعَلَيۡهِ كَذِبُهُۥۖ وَإِن يَكُ صَادِقٗا يُصِبۡكُم بَعۡضُ ٱلَّذِي يَعِدُكُمۡۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَنۡ هُوَ مُسۡرِفٞ كَذَّابٞ

و شخص مؤمني از آل فرعون كه ايمان خود را پنهان مي‌داشت، گفت: آيا شخصي را مي‌كشيد كه مي‌گويد: پروردگار من خدا است، در حالي كه دلائل واضح و معجزات روشني را از طرف پروردگار تان، براي شما آورده است، و اگر او دروغگو باشد، [گناه] دروغش بر [عهدة] خود او است، و اگر راستگو باشد، به يقين بعضي از آنچه كه به شما و عده مي‌دهد، به شما خواهد رسيد، به درستى الله آن كسي را كه تجاوز كار، و دروغگو باشد، هدايت نمي‌كند

يَٰقَوۡمِ لَكُمُ ٱلۡمُلۡكُ ٱلۡيَوۡمَ ظَٰهِرِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَمَن يَنصُرُنَا مِنۢ بَأۡسِ ٱللَّهِ إِن جَآءَنَاۚ قَالَ فِرۡعَوۡنُ مَآ أُرِيكُمۡ إِلَّا مَآ أَرَىٰ وَمَآ أَهۡدِيكُمۡ إِلَّا سَبِيلَ ٱلرَّشَادِ

اي قوم من! امروز فرمانروايي در دست شما است، و در اين سرزمين پيروز مي‌باشيد، و اگر عذاب الله بر ما نازل شود، كيست كه ما را از آن عذاب حمايت نمايد، فرعون گفت: من شما را جز به راهي كه مصلحت شما را در آن مي‌بينم، رهنمون نمي‌شوم، و شما را جز به راه راست، رهنمايي نمي‌كنم

وَقَالَ ٱلَّذِيٓ ءَامَنَ يَٰقَوۡمِ إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُم مِّثۡلَ يَوۡمِ ٱلۡأَحۡزَابِ

و آن كسي كه ايمان آورده بود، گفت: اي قوم من! همانا من [در بارة شما از روزي] مانند روز مردمان [گذشته] مي‌ترسم