ٱتَّخَذُوٓاْ أَحۡبَارَهُمۡ وَرُهۡبَٰنَهُمۡ أَرۡبَابٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَٱلۡمَسِيحَ ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُوٓاْ إِلَٰهٗا وَٰحِدٗاۖ لَّآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ سُبۡحَٰنَهُۥ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

[نصاري] دانشمندان و راهبان خود، و مسيح بن مريم را به جاي الله، به معبودى گرفتند، در حالي كه جز به عبادت الله يگانه امر نشده بودند، جز او خداي ديگري وجود ندارد، [و] از آنچه كه به او شريك قرار مي‌دهند، منزه است

يُرِيدُونَ أَن يُطۡفِـُٔواْ نُورَ ٱللَّهِ بِأَفۡوَٰهِهِمۡ وَيَأۡبَى ٱللَّهُ إِلَّآ أَن يُتِمَّ نُورَهُۥ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَٰفِرُونَ

مي‌خواهند نور الله را با دهان خود خاموش كنند، و الله جز اينكه نور خود را كامل كند، اباء مي‌ورزد، اگر چه كافران بد شان بيايد

هُوَ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلۡهُدَىٰ وَدِينِ ٱلۡحَقِّ لِيُظۡهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِۦ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡمُشۡرِكُونَ

او است كه پيامبر خود را با هدايت و دين حق فرستاد، تا آن را بر همة اديان چيره گرداند، هر چند كه مشركان بد شان بيايد

۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡأَحۡبَارِ وَٱلرُّهۡبَانِ لَيَأۡكُلُونَ أَمۡوَٰلَ ٱلنَّاسِ بِٱلۡبَٰطِلِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۗ وَٱلَّذِينَ يَكۡنِزُونَ ٱلذَّهَبَ وَٱلۡفِضَّةَ وَلَا يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٖ

اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! همانا بسياري از احبار و رهبان، مالهاي مردم را به ناحق مي‌خورند، و [مردم را] از راه الله باز مي‌دارند، و كساني كه طلا و نقره را ذخيره مي‎كنند، و در راه الله به مصرف نمي‌رسانند، آنها را به عذاب دردناكي مژده بده

يَوۡمَ يُحۡمَىٰ عَلَيۡهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكۡوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمۡ وَجُنُوبُهُمۡ وَظُهُورُهُمۡۖ هَٰذَا مَا كَنَزۡتُمۡ لِأَنفُسِكُمۡ فَذُوقُواْ مَا كُنتُمۡ تَكۡنِزُونَ

روزي كه آن [طلاها و نقره‌ها] در آتش دوزخ داغ و مذاب شده، و با آن [طلاها و نقره هاي داغ] پيشانيها، و پهلوها وپشتهاي آنان را داغ كنند [و بگويند] اين همان چيزي است كه براي خود ذخيره مي‌كرديد، پس سزاي آنچه را كه ذخيره مي‌كرديد بچشيد

إِنَّ عِدَّةَ ٱلشُّهُورِ عِندَ ٱللَّهِ ٱثۡنَا عَشَرَ شَهۡرٗا فِي كِتَٰبِ ٱللَّهِ يَوۡمَ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ مِنۡهَآ أَرۡبَعَةٌ حُرُمٞۚ ذَٰلِكَ ٱلدِّينُ ٱلۡقَيِّمُۚ فَلَا تَظۡلِمُواْ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمۡۚ وَقَٰتِلُواْ ٱلۡمُشۡرِكِينَ كَآفَّةٗ كَمَا يُقَٰتِلُونَكُمۡ كَآفَّةٗۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلۡمُتَّقِينَ

همانا تعداد ماهها در نزد الله، در كتاب الله دوازده ماه است، روزي كه آسمانها و زمين را آفريده كرد، چهار ماه از آنها، ماههاى حرام هستند[1]، دين استوار اين است، پس در اين ماهها بر خود ستم نكنيد، و همگي شما با مشركان بجنگيد، همان طوري كه آنان همگي با شما مي‌جنگند، و بدانيد كه الله با پرهيزگاران است

إِنَّمَا ٱلنَّسِيٓءُ زِيَادَةٞ فِي ٱلۡكُفۡرِۖ يُضَلُّ بِهِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُحِلُّونَهُۥ عَامٗا وَيُحَرِّمُونَهُۥ عَامٗا لِّيُوَاطِـُٔواْ عِدَّةَ مَا حَرَّمَ ٱللَّهُ فَيُحِلُّواْ مَا حَرَّمَ ٱللَّهُۚ زُيِّنَ لَهُمۡ سُوٓءُ أَعۡمَٰلِهِمۡۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

همانا به تأخير انداختن [ماههاي حرام] افزودن بر كفر است، كه كافران به سبب آن گمراه ساخته مي‌شوند، يك سال آن را حلال، و سال ديگر آن را حرام مي‌شمارند، تا مطابق به تعداد ماه‌هايي شود كه الله حرام ساخته است، تا آنچه را كه الله حرام كرده است، حلال قرار دهند، كارهاي بد آنان براي شان آراسته شده است، و الله گروه كافران را هدايت نمي‎كند

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَا لَكُمۡ إِذَا قِيلَ لَكُمُ ٱنفِرُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ ٱثَّاقَلۡتُمۡ إِلَى ٱلۡأَرۡضِۚ أَرَضِيتُم بِٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا مِنَ ٱلۡأٓخِرَةِۚ فَمَا مَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا فِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ

اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! شما را چه شده است كه چون براي شما گفته شود كه به [جهاد] در راه الله بيرون شويد، سنگين گرديده و زمينگير مي‌شويد، مگر آيا به جاي آخرت به زندگي دنيا راضي شده ‌ايد، حال آنكه متاع زندگي دنيا در برابر آخرت جز [متاع] اندك چيز ديگري نيست

إِلَّا تَنفِرُواْ يُعَذِّبۡكُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا وَيَسۡتَبۡدِلۡ قَوۡمًا غَيۡرَكُمۡ وَلَا تَضُرُّوهُ شَيۡـٔٗاۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ

اگر براي [جهاد] بيرون نشويد، او شما را به عذاب دردناكي عذاب مي‎كند، و به جاي شما مردمان ديگري را مي‌آورد، و هيچ زياني به او نمي‌رسانيد، و الله بر هر چيزي توانا است

إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدۡ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذۡ أَخۡرَجَهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ ٱثۡنَيۡنِ إِذۡ هُمَا فِي ٱلۡغَارِ إِذۡ يَقُولُ لِصَٰحِبِهِۦ لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَاۖ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَيۡهِ وَأَيَّدَهُۥ بِجُنُودٖ لَّمۡ تَرَوۡهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلسُّفۡلَىٰۗ وَكَلِمَةُ ٱللَّهِ هِيَ ٱلۡعُلۡيَاۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

اگر شما او [پيامبر  ] را نصرت ندهيد، هرآينه الله او را نصرت داده است، آنگاه كه كافران او را [از مكه] بيرون كردند، هنگامي كه دوم دو نفري بود كه در غار بودند، آنگاه كه به يار خود [ابوبكر صديق ◙] مي‌گفت: غمگين مباش؛ زيرا الله با ما است، پس الله آرامش خود را بر وي نازل ساخت، و او را به لشكرياني كه نمي‌ديديد مؤيد ساخت، و كلمة كافران را پست و پايين گردانيد، و كلمة الله برتر و بالاتر است، و الله پيروزمند با حكمت است

ٱنفِرُواْ خِفَافٗا وَثِقَالٗا وَجَٰهِدُواْ بِأَمۡوَٰلِكُمۡ وَأَنفُسِكُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

[اى مؤمنان!] سبكبار و گرانبار بيرون شويد، و به مالها و جانهاي خود در راه الله جهاد كنيد، اگر بدانيد، اين براي شما بهتر است

لَوۡ كَانَ عَرَضٗا قَرِيبٗا وَسَفَرٗا قَاصِدٗا لَّٱتَّبَعُوكَ وَلَٰكِنۢ بَعُدَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلشُّقَّةُۚ وَسَيَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ لَوِ ٱسۡتَطَعۡنَا لَخَرَجۡنَا مَعَكُمۡ يُهۡلِكُونَ أَنفُسَهُمۡ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

اگر غنيمت نزديكي، و سفر كوتاهي مي‌بود، حتما از تو پيروي مي‌كردند، اما راه [تبوك] بر آنان دراز و دشوار آمد، و زود است كه به الله قَسَم ياد كنند كه اگر مي‌توانستيم با شما بيرون مي‌شديم، [آنها به اين كار خود] خود را به هلاكت مي‌اندازند، و الله مي‌داند كه آنها دروغگويان هستند

عَفَا ٱللَّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمۡ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكَ ٱلَّذِينَ صَدَقُواْ وَتَعۡلَمَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

[اي پيامبر!] الله از تو عفو كرده است [و يا عفو كند]، چرا پيش از آنكه راستگويان به تو آشكارا شوند، و دروغگويان را بشناسي، براي آنها اجازه دادي

لَا يَسۡتَـٔۡذِنُكَ ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ أَن يُجَٰهِدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡۗ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلۡمُتَّقِينَ

كساني كه به الله و روز آخرت ايمان دارند، از اينكه به مالها و جانهاي خود جهاد كنند، از تو اجازة [نرفتن به جهاد را] نمي‌گيرند، و الله به حال پرهيزگاران دانا است

إِنَّمَا يَسۡتَـٔۡذِنُكَ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَٱرۡتَابَتۡ قُلُوبُهُمۡ فَهُمۡ فِي رَيۡبِهِمۡ يَتَرَدَّدُونَ

بلكه كساني از تو اجازه مي‌گيرند كه به الله و روز آخرت ايمان ندارند، و دلهاي شان به شك افتاده، و در شك خود متردد مي‌باشند

۞وَلَوۡ أَرَادُواْ ٱلۡخُرُوجَ لَأَعَدُّواْ لَهُۥ عُدَّةٗ وَلَٰكِن كَرِهَ ٱللَّهُ ٱنۢبِعَاثَهُمۡ فَثَبَّطَهُمۡ وَقِيلَ ٱقۡعُدُواْ مَعَ ٱلۡقَٰعِدِينَ

و اگر آنها تصميم به بيرون شدن مي‌داشتند، آمادگي آن را مي‌گرفتند، و ليكن الله رفتن آنها را ناپسند دانست، لذا آنها را زمينگير ساخت، و براي شان گفته شد كه با [خانه] نشينان بنشينيد

لَوۡ خَرَجُواْ فِيكُم مَّا زَادُوكُمۡ إِلَّا خَبَالٗا وَلَأَوۡضَعُواْ خِلَٰلَكُمۡ يَبۡغُونَكُمُ ٱلۡفِتۡنَةَ وَفِيكُمۡ سَمَّـٰعُونَ لَهُمۡۗ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلظَّـٰلِمِينَ

[اى مؤمنان!] اگر [اين منافقان] در بين شما بيرون مي‌شدند، براي شما جز تباهي چيزي به ارمغان نمي‌آوردند، و در بين شما به فسادكاري مي‌پرداختند، در بارة شما فتنه و آشوب مي‌خواهند، و در ميان شما كساني هستند كه براي آنها جاسوسي مي‌كنند، و الله بر ستمكاران دانا است

لَقَدِ ٱبۡتَغَوُاْ ٱلۡفِتۡنَةَ مِن قَبۡلُ وَقَلَّبُواْ لَكَ ٱلۡأُمُورَ حَتَّىٰ جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَظَهَرَ أَمۡرُ ٱللَّهِ وَهُمۡ كَٰرِهُونَ

به تحقيق كه پيش از اين نيز به صدد فتنه جويي بر آمدند، و كارها را براي تو وارونه جلوه دادند، تا اينكه حق آمد، و فرمان الله آشكار شد، و آنها [از اين كار] ناخشنود بودند

وَمِنۡهُم مَّن يَقُولُ ٱئۡذَن لِّي وَلَا تَفۡتِنِّيٓۚ أَلَا فِي ٱلۡفِتۡنَةِ سَقَطُواْۗ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةُۢ بِٱلۡكَٰفِرِينَ

و از آنان كسي است كه مي‌گويد: برايم اجازه بده، و مرا در فتنه مينداز، آگاه باش كه اينها هم اكنون در فتنه افتاده‌ اند، و به يقين كه دوزخ كافران را احاطه كرده است

إِن تُصِبۡكَ حَسَنَةٞ تَسُؤۡهُمۡۖ وَإِن تُصِبۡكَ مُصِيبَةٞ يَقُولُواْ قَدۡ أَخَذۡنَآ أَمۡرَنَا مِن قَبۡلُ وَيَتَوَلَّواْ وَّهُمۡ فَرِحُونَ

اگر به تو خوبي و سعادتي برسد، آنها را غمگين مي‌سازد، و اگر به تو مصيبتي برسد، مي‌گويند: ما از قبل، احتياط كار خود را كرده بوديم، و شادي كنان بر مي‌گردند

قُل لَّن يُصِيبَنَآ إِلَّا مَا كَتَبَ ٱللَّهُ لَنَا هُوَ مَوۡلَىٰنَاۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ

[اي پيامبر!] بگو! به ما جز آنچه كه الله براي ما مقدر كرده است، نمي‌رسد، او مولاي ما است، و مؤمنان بر الله توكل مي‎كنند

قُلۡ هَلۡ تَرَبَّصُونَ بِنَآ إِلَّآ إِحۡدَى ٱلۡحُسۡنَيَيۡنِۖ وَنَحۡنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمۡ أَن يُصِيبَكُمُ ٱللَّهُ بِعَذَابٖ مِّنۡ عِندِهِۦٓ أَوۡ بِأَيۡدِينَاۖ فَتَرَبَّصُوٓاْ إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ

[اي پيامبر!] بگو! آيا جز يكي از دو كار نيك را [كه پيروزي و يا شهادت باشد] براي ما انتظار مي‌كشيد، ولي ما انتظار مي‌كشيم كه الله شما را از نزد خود، و يا به دست ما به عذابي گرفتار سازد، پس شما انتظار بكشيد، و ما هم با شما انتظار مي‌كشيم

قُلۡ أَنفِقُواْ طَوۡعًا أَوۡ كَرۡهٗا لَّن يُتَقَبَّلَ مِنكُمۡ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

[اي پيامبر!] بگو! چه از روي رغبت و مَيل [قلبي] انفاق كنيد، و چه از روي اكراه، [و مجبوريت]، هرگز از شما پذيرفته نمي‌شود؛ زيرا شما مردم فاسقي هستيد

وَمَا مَنَعَهُمۡ أَن تُقۡبَلَ مِنۡهُمۡ نَفَقَٰتُهُمۡ إِلَّآ أَنَّهُمۡ كَفَرُواْ بِٱللَّهِ وَبِرَسُولِهِۦ وَلَا يَأۡتُونَ ٱلصَّلَوٰةَ إِلَّا وَهُمۡ كُسَالَىٰ وَلَا يُنفِقُونَ إِلَّا وَهُمۡ كَٰرِهُونَ

هيچ چيز مانع قبول انفاقهاي آنان نمي‌شود، جز اينكه آنان به الله و به رسول او كافر شدند، و جز به حال كسالت به نماز نمي‌آيند، و جز به كراهت انفاق نمي‎كنند

فَلَا تُعۡجِبۡكَ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُهُمۡۚ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُعَذِّبَهُم بِهَا فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَتَزۡهَقَ أَنفُسُهُمۡ وَهُمۡ كَٰفِرُونَ

پس [فزوني] اموال و اولاد آنها تو را به شگفتي نياورد؛ جز اين نيست كه الله مي‌خواهد به سبب اين چيزها در زندگي دنيا، آنها را عذاب كند، و جان شان در حالي بر آيد كه كافر باشند

وَيَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ إِنَّهُمۡ لَمِنكُمۡ وَمَا هُم مِّنكُمۡ وَلَٰكِنَّهُمۡ قَوۡمٞ يَفۡرَقُونَ

و [منافقان] به الله سوگند ياد مي‎كنند كه به يقين از شما هستند، در حالي كه از شما نيستند، بلكه آنان مردم ترسويي مي‌باشند.[1]

لَوۡ يَجِدُونَ مَلۡجَـًٔا أَوۡ مَغَٰرَٰتٍ أَوۡ مُدَّخَلٗا لَّوَلَّوۡاْ إِلَيۡهِ وَهُمۡ يَجۡمَحُونَ

اگر پناه‌گاهي و يا غارهايی، و يا جايی را براي داخل شدن بيابند، لجام گسيخته به سوي آن روي مي‌آورند

وَمِنۡهُم مَّن يَلۡمِزُكَ فِي ٱلصَّدَقَٰتِ فَإِنۡ أُعۡطُواْ مِنۡهَا رَضُواْ وَإِن لَّمۡ يُعۡطَوۡاْ مِنۡهَآ إِذَا هُمۡ يَسۡخَطُونَ

[اى پيامبر!] و بعضي از آنان كساني هستند كه در [توزيع اموال] زكات بر تو خُرده گيري مي‎كنند، و اگر به آنان از آن اموال چيزي داده شود، راضي مي‌شوند، و اگر از آن اموال براي شان چيزي داده نشود، خشمگين مي‌شوند

وَلَوۡ أَنَّهُمۡ رَضُواْ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ سَيُؤۡتِينَا ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ وَرَسُولُهُۥٓ إِنَّآ إِلَى ٱللَّهِ رَٰغِبُونَ

و اگر آنها به آنچه كه الله و رسولش براي آنها داده است، راضي مي‌شدند، و مي‌گفتند كه الله براي ما كافي است، الله به فضل خود، و رسول او به زودي به ما خواهد داد، رغبت و اميد ما به سوي الله است

۞إِنَّمَا ٱلصَّدَقَٰتُ لِلۡفُقَرَآءِ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱلۡعَٰمِلِينَ عَلَيۡهَا وَٱلۡمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمۡ وَفِي ٱلرِّقَابِ وَٱلۡغَٰرِمِينَ وَفِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِۖ فَرِيضَةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ

جز اين نيست كه صدقات براي فقراء، و مساكين، و مأمورين [زكات] و مؤلفه القلوب، و در آزاد كردن غلامان، و [در اداي دين] قرضداران، و در راه الله، و در راه ماندگان است، [آنچه بيان گرديد] فريضة از طرف الله است، و الله داناي با حكمت است