أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا

و از آن، آب و گياهانش را بيرون آورد

وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

و كوه ها را استوار نمود

مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

تا بهرة براي شما و براي چهارپايان شما باشد

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ

وچون آن حادثة بزرگ [روز قيامت] برپا شود

يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

در آن روز انسان آنچه را كه [از خوب و بد] انجام داده بود، به ياد مي‌آورد

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ

و جهنم براي هر بينندة آشكار مي‌شود

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

اما كسي كه سركشي كرده باشد

وَءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

و زندگي دنيا را [بر آخرت] برگزيده باشد

فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

پس جايگاه او همان دوزخ است

وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

و اما كسي كه از ايستادن در پيشگاه پروردگار خود ترسيده باشد، و نفس خود را از هوي و هوس جلو گيري نموده باشد

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

به يقين كه جايگاه او همان بهشت است

يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا

[اي پيامبر!] از تو در بارة قيامت مي‌پرسند، كه چه وقت واقع مي‌شود

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ

تو از ياد آن در چه موقعي هستي

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ

منتهاي علم آن با پروردگار تو است

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا

جز اين نيست كه تو هشدار دهندة كساني هستي كه از آن [از روز قيامت] مي‌ترسند

كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

روزي كه آنرا ببينند، احساس مي‌كنند كه جز شبي و يا روزي درنگ نكرده بودند